Ουδέποτε ανεξάρτητοι

«Όπως ο βαριά άρρωστος δεν αναρωτιέται τι θα κάμει σε 10 χρόνια, αλλά αν θα βγάλει την νύχτα, έτσι ο ιστορικά ανίσχυρος χαρακτηρίζεται από την έλλειψη μακρόπνοων συλλήψεων και την προσήλωση στα άμεσα δεδομένα» Παναγιώτης Κονδύλης
Κώστας Μπετινάκης
Έχω βαρεθεί να ακούω κάποιους βουλευτές -της αντιπολίτευσης κυρίως- να αναφέρουν ότι με τα μνημόνια «χάσαμε την ανεξαρτησία μας». Λες κι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ είναι ανεξάρτητες. Για να προχωρήσω πιο πέρα, ευρωσκεπτικιστικά: Ή μήπως της ΕΕ; Με ανίσχυρο ευρωκοινοβούλιο και μη εκλεγμένη ηγεσία…


Η ρουφιάνα η ιστορία μάς θυμίζει πως, μια φορά κι έναν καιρό, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής αποφάσισαν να διαλύσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όπως, για παράδειγμα, πιο πρόσφατα, οι μεγάλες δυνάμεις (κυρίως το ΝΑΤΟ - δηλαδή οι Αμερικανοί) αποφάσισαν να διαλύσουν τη Γιουγκοσλαβία. Και δημιουργήθηκαν κρατίδια όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η «Ματσεντόνια» (ώ συγγνώμη, η ΠΓΔΜ-FYROM, για να είμαι politically correct και σύμφωνος με το επικρατούν, λόγω μιας υποκριτικής απόφασης του ΟΗΕ, πνεύμα) ή το Κοσσυφοπέδιο…
Και για να μην παρεξηγηθώ: Οι Αμερικανοί έχουν αναγνωρίσει το γειτονικό κρατίδιο που δημιούργησαν με το «συνταγματικό» του όνομα (ασχέτως αν υπήρχε ως ομόσπονδο δίπλα μας αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κι εμείς εθελοτυφλούντες δεν το διακρίναμε ούτε στις πινακίδες που το έγραφαν με κεφαλαία γράμματα, καθώς διασχίζαμε τα σύνορα της αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας). (1)
Κάπως έτσι και τούτη η χώρα είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία της. Ανεξαρτησία!!! Τι κουβέντα κι αυτή. Ποια ανεξαρτησία, αφού αμέσως δημιουργήθηκαν το αγγλικό, το γαλλικό, το ρωσικό κόμμα… Και ήδη το κράτος ήταν υπερχρεωμένο κι οι δανειστές είχαν απαιτήσεις. Τι να πρωτοθυμηθούμε. Κάθε τόσο γίνονταν και πιο απαιτητικοί. Βλέπε τον αποκλεισμό του Πειραιά ή τη φορολογία στα προϊόντα του ελληνικού μονοπωλίου - οινόπνευμα, σπίρτα κ.λπ.
Εμείς μία φορά δανείσαμε, τους Γερμαναράδες -το υποχρεωτικό δάνειο της κατοχής-, κι αυτό δανεικά κι αγύριστα. Το έκαναν γαργάρα και εκείνοι και οι υποτακτικές κυβερνήσεις μας κατόπιν. Άσε τις πολεμικές αποζημιώσεις...
Τα χρόνια περνούσαν, μας διόρισαν βασιλείς - ώσπου να γίνουν δυναστεία, ήρθε μετά ο διχασμός, με τον Βενιζέλο υπέρ των Άγγλων και τον Κωνσταντίνο γερμανόφιλο…
Αλλά ας σπρώξουμε, να πάει λίγο πιο γρήγορα, την ιστορία. Στα απομνημονεύματά του, ο Ιωάννης Μεταξάς περιγράφει κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο: τον είχε καλέσει ο τότε πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης, ενώ είχε ήδη αποστρατευθεί, και του είχε ζητήσει να αναλάβει την εκστρατεία στη Μικρά Ασία. Ο Μεταξάς γράφει πως του εξήγησε ότι θα πρέπει να θωρακιστούν οι ελληνικές περιοχές στη Μικρά Ασία και κατόπιν ο στρατός να κατευθυνθεί προς την Κωνσταντινούπολη.
Πατάχτηκε από τη θέση του ο Γούναρης: «Όχι στην Κωνσταντινούπολη! Έχω υποσχεθεί στον Βρετανό πρεσβευτή πως θα κατευθυνθούμε μόνο ανατολικά…».
Ο Μεταξάς τότε δεν ανέλαβε τη διοίκηση του στρατεύματος και ο Γούναρης πλήρωσε ακριβά την υπόσχεσή του εκείνη στις εγγυήτριες δυνάμεις. Και μαζί μ' αυτόν, ο ελληνισμός σε βάθος χρόνου.
Βέβαια, άλλα θέλει να μάθουμε η Βικιπαίδεια (2), η αυτοαποκαλούμενη και «ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια», που γράφει: «Το όνομα του Γούναρη συνδέθηκε με την αρνητική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών της κυβερνήσεώς του, η οποία κατέληξε στη Μικρασιατική καταστροφή. Ύστερα από αυτό το γεγονός συνελήφθη, παραπέμφθηκε στη "Δίκη των Έξι" και εκτελέστηκε στου Γουδή»… (Παρεμπιπτόντως, ανιψιός του Γούναρη ήταν ο επ' ολίγον -δύο φορές- πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, τον οποίο ανέτρεψε η πιο πρόσφατη στρατιωτική χούντα το 1967. Έχει τη σημασία του κι αυτό, επειδή στη χώρα τούτη έχουμε και το βουλευτιλίκι «σόι πάει το βασίλειο».)
Έπειτα από μια περίοδο πραξικοπημάτων, ο βασιλιάς διόρισε τον Μεταξά πρωθυπουργό. Κι εκείνος, γερμανόφιλος μεν, αναγκάστηκε να πει το μεγάλο ΟΧΙ, πεισθείς σε φρούδες βρετανικές υποσχέσεις… Και ο λαός έγραψε το «έπος του '40».
Στην εξορία ήρθε και κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου - κληρονόμος κι αυτός. (3)
Δεν ξεχνάμε την αιματοβαμμένη κατοχή και τον αιματηρότερο εμφύλιο. Οι μεν με τους απ' εδώ κι οι άλλοι με τους απ' εκεί. Διχάστηκε ο λαός κι ερημώθηκε η χώρα. Για να προσαρτηθεί τελικά στο άρμα της Δύσης… Με τα γνωστά «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου» κ.λπ.
Τότε, μας βάλανε στο ΝΑΤΟ. Πάλι δεθήκαμε χειροπόδαρα δηλαδή. Αυτό το κατάλαβαν κι οι πέτρες με τη χούντα των συνταγματαρχών. Κι ύστερα, ήρθε η ανατροπή του δικτάτορα «χειρουργού» Παπαδόπουλου, όταν δεν τους έκανε τα χατίρια, και ανέλαβε την εξουσία η αρσακειάδα...Που παρέδωσε τη μισή Κύπρο στους Τούρκους με τη βοήθεια εκείνου του απερίγραπτου Αμερικαν-έλληνα Ανδρουτσόπουλου. Τότε είχε διαταχθεί από το ΝΑΤΟ να μην κινηθεί ούτε ο στόλος ούτε η αεροπορία… Και καταρρίφθηκαν τα τρία ελληνικά Νορ Άτλας, που μετέφεραν συμβολική δύναμη ενίσχυσης, από φίλια πυρά στη Λευκωσία.
Πέταξαν και έφτασαν στο Ισραήλ τα Φάντομ που είχαν απογειωθεί από την Κρήτη, όταν παραπλανήθηκαν από τα βρετανικά ραδιοσήματα… Και για να ισοφαρίσουν οι φίλοι και σύμμαχοί μας, παραπλάνησαν παρομοίως και τους Τούρκους, που βύθισαν μόνοι τους αντιτορπιλικό τους -που το είχαν νομίσει για δικό μας- με τα αεροπλάνα τους…
Τελικά, όμως, οι «προστάτες» μας τους χάρισαν τη μισή Κύπρο. Κι έβαλαν δικούς τους διαπραγματευτές να διαιωνίζουν την υπόθεση. Όπως ακριβώς και με την ΠΓΔΜ. Αμερικανός διαπραγματευτής προσπαθεί να μας πείσει πόσο δίκιο έχει η αμερικανική πολιτική στην περιοχή… Κι αποτέλεσμα ουδέν. Κι έχουν περάσει τα δέκα χρόνια κι ακόμα ασχολούμαστε μ' αυτό το ζήτημα, που «θα έπρεπε να είχαμε ξεχάσει» - σύμφωνα με τον Μητσοτάκη.
Ο γερο-Κωνσταντίνος Καραμανλής μάς έδεσε στο άρμα της Ευρώπης, για να έρθει εξ ΗΠΑ ο Ανδρέας και να κερδίσει τις εκλογές με το κομμουνιστικό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο». Κάτι σαν το «λεφτά υπάρχουν» του πρωτότοκου γιου του, 39 χρόνια αργότερα. Που κληρονομικώ δικαιώματι παρέλαβε την εξουσία όταν εγκατέλειψε την εξουσία ο ανιψιός του γέρου Καραμανλή. Που είχε επίσης εκλεγεί λόγω συγγένειας και ονόματος.
Είχε μεσολαβήσει ο γερμανόφιλος Σημίτης, ο οποίος, για να πείσει τους Αμερικανούς, που του είχαν στήσει τα Ίμια, πως είναι και δικός τους, είχε μηνύσει το περίφημο εκείνο «Ευχαριστώ, κύριε πρόεδρε» στον Κλίντον. Η περίοδος Μητσοτάκη, άνευ σημασίας, εκτός του ότι προσπάθησε να μας κληρονομήσει την κόρη του και τον γιο του. (Αλήθεια, πού μας κρύβεται τόσο καιρό η Ντόρα;)
Τι άλλο να πούμε για τον ΓΑΠ τον ελάσσονα; Μα, είχαμε καταλάβει τι καπνό φουμάρει (αμέρικαν μπλεντ) από την εποχή που υποστήριζε το ανεκδιήγητο «σχέδιο Ανάν». Κι ήρθε η σειρά του να προσθέσει μια ακόμα κοτρόνα στο σχέδιο υποταγής, με την υπαγωγή μας στα μνημόνια - εφ' ω ετάχθη. Και είχε εκ των προτέρων ανταμειφθεί: αναδείχθηκε πρόεδρος της (δήθεν πια) Σοσιαλιστικής Διεθνούς - κατάντια κι αυτή!
Ακόμα και τούτο να το αποφασίζουν οι ΗΠΑ... Και μετά, αφού ολοκλήρωσε το καταστροφικό του έργο, παραιτήθηκε από πρωθυπουργός για να γίνει καθηγητής στο Χάρβαρντ κι επισκέπτης-βουλευτής στην Αθήνα.
Τώρα οι παπαγάλοι κι οι βαρόνοι των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, συνεπικουρούμενοι από τους μαϊντανούς προσκαλεσμένους τους στις τηλεοπτικές εκπομπές, προσπαθούν να μας πείσουν πως ο ανιψιός του διατελέσαντος υπουργού Εξωτερικών -με κύριο επάγγελμα "κηπουρός" του ΓΑΠ- είναι ο μοναδικός ένοχος, ο οποίος και θα άρει τας αμαρτίας όλων εκείνων που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα στα μνημόνια κι έχουν οδηγήσει το 25% του λαού κάτω από το όριο της φτώχιας (διπλάσιο νούμερο από πέρυσι).
Έτσι καμάρωναν σα γύφτικα σκεπάρνια -που έλεγε κι η γιαγιά μου- άλλοτε βουλευτές όπως ο Άκης - το άλλοθι των κυβερνήσεων τώρα, πως κάποιος πλήρωσε, βρε αδελφέ…
Και ξεχάστηκαν με αυτόν τον τρόπο ένα σωρό σκάνδαλα, όπως οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις της Βόνταφον, οι μίζες της Ζήμενς, οι αλλαξο-μπιπ-λιές περιουσιακών στοιχείων με το Βατοπέδι και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός! (Ποιος τα θυμάται άραγε; Μόνο το παντέρημο στικάκι έμεινε...)
Κι οι βουλευτές απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές και έχουν το άρθρο 86, το οποίο τους απαλλάσσει από κάθε στραβοπάτημα και τους ξεχωρίζει από τους κοινούς θνητούς που τους ψηφίζουν… Οι ταλαίπωροι ψηφοφόροι, οι οποίοι αγναντεύουν μπας και δουν κάποιο αμυδρό φως στην άκρη του ατέλειωτου τούνελ.
Αντ' αυτού ωστόσο, τρώμε κι άλλους φορομπηχτικούς νόμους κι άλλες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, και αυξήσεις μόνο στις τιμές των αγαθών... Αλλά έχουμε ξαναπεί πως, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Περιμένοντας, λοιπόν, τις επόμενες εκλογές - ή μήπως θα πρέπει κάτι να κάνουμε νωρίτερα; Πριν αρχίσουν κι άλλες φρούδες προεκλογικές υποσχέσεις; Όχι άλλη κοροϊδία - χορτάσαμε μπούρδες. Κάποτε θα πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε στην Ευκτική και να περάσουμε στην Προστακτική.
----
(1) «Η αμερικανική κυβέρνηση υποβοηθά και στηρίζει τις προσπάθειες του Μάθιου Νίμιτς για επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ» δήλωσε η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ.
Σε ερώτηση για την επίσκεψη του προσωπικού απεσταλμένου του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών Μάθιου Νίμιτς σε Αθήνα και Σκόπια, καθώς και για τη θέση των ΗΠΑ στις προσπάθειες και την αποστολή του, η κ. Νούλαντ ανέφερε ότι ο κ. Νίμιτς πραγματοποιεί το ταξίδι «σε μια προσπάθεια, για ακόμη μία φορά, να διευθετήσει το μακροχρόνιο ζήτημα του ονόματος».
Απαντώντας σε δεύτερη ερώτηση για τον ρόλο της αμερικανικής διπλωματίας στην Αθήνα και στα Σκόπια, επειδή υπάρχουν πληροφορίες ότι βοηθά στις διαπραγματεύσεις, η κ. Νούλαντ τόνισε ότι πάντα (οι ΗΠΑ) υποστήριξαν τις προσπάθειες του ειδικού απεσταλμένου κ. Νίμιτς, προσθέτοντας: «όταν μας ζητεί να είμαστε χρήσιμοι, προσπαθούμε να είμαστε χρήσιμοι και να τον βλέπουμε πάντα και στις δύο πρωτεύουσες. Έτσι, προφανώς, ανυπομονούμε να ακούσουμε ό,τι υπάρχει».
(2) Επανειλημμένως μας προέτρεπε να καταφεύγουμε στα φώτα της Βικιπαίδειας ο Αμερικαν-έλληνας πρωθυπουργός ΓΑΠ ο ελάσσων.
(3) Συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών. Όπως μπαμπάς και υιός Μπους – ο άλλος αδελφός κυβερνήτης κ.λπ.
infognomonpolitics.blogspot.gr