Όταν η συνδικαλιστική αδιαλλαξία συναντά τον κομματικό πατριωτισμό και τον λαϊκισμό, τότε οι εργαζόμενοι μπορεί να θυσιαστούν για το καλό της εργατικής τάξης, του κόμματος, της ιδεολογικής καθαρότητας και ορθοδοξίας. Αν βέβαια για όλα αυτά κάποιοι ζήσουν το δράμα της ανεργίας, γιατί θα χάσουν τη δουλειά τους, δεν φταίει κανένας άλλος παρά η σκληρή εργοδοσία και τα τσιράκια της. Οι συνδικαλιστές, τα κόμματα και ο λαϊκισμός δεν έχουν καμία ευθύνη, ούτε ακόμα κι αν δεκάδες ή χιλιάδες θέσεις εργασίας μπορούσαν να σωθούν με έναν συμβιβασμό. Οχι, αυτός είναι οπορτουνισμός και η εργατική τάξη οφείλει να τον αποκρούσει.
Δυστυχώς η Χαλυβουργία Ελλάδος δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Στο παρελθόν οι 400 εργαζόμενοι στην «Pirelli» έχασαν σε μία νύχτα τη δουλειά τους γιατί η συνδικαλιστική ηγεσία νόμιζε πως θα υποχρέωνε την εργοδοσία να δώσει τις αυξήσεις που ζητούσε. Ετσι, αντί να δουν να μειώνεται κατά τι και περιστασιακά το εισόδημά τους (όπως των Γερμανών συναδέλφων τους, όταν η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία περνούσε κρίση), έχασαν την εργασία και όλο το εισόδημα με συνέπειες και στην ευρύτερη οικονομία της Πάτρας.
Οπως τα κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται για να κυβερνήσουν τη χώρα, έτσι και τα συνδικάτα και οι εργοδότες δεν ξέρουν πώς να συνεργαστούν για το καλό της επιχείρησης και της οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι μια διαρκής καχυποψία, εχθρότητα και αδυναμία συνεργασίας. Αντιλαμβανόμαστε ότι θίγουμε τα ιερά και τα όσια του εργατοπατερισμού, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και αυτός έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάντια της χώρας.
Θανάσης Λυρτσογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.