Ισοπεδωτισμός – η νέα πνευματική ασθένεια των Ελλήνων

 

«Δεν υπάρχει Κρυφό Σχολειό». Πιάνομαι από αυτή τη δήλωση του κ. Καψή,
γνωστού δημοσιογράφου, όταν πήρε πρόσφατα συνέντευξη από τον κ. Μαρκεζίνη.
Στο παράδειγμα αυτό ο κ. Καψής αντιπροσωπεύει την ιδεολογική ομάδα αυτών των
ανθρώπων που θέλω να μιλήσω παρακάτω και με θλίβει αφάνταστα.
Συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε συνανθρώπους μας Έλληνες να
εκφράζονται με έναν λυπηρά απαξιωτικό τρόπο για ιστορικά, πολιτικά και
θρησκευτικά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που καθόρισαν όχι μόνο την
ταυτότητα και την ιδιοσυγκρασία του Ελληνικού λαού ανά τους αιώνες αλλά και
ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έχω συναντήσει ουκ ολίγες φορές σε προσωπικές
συζητήσεις και σε κατά τόπους ιστοσελίδες αυτήν την ισοπέδωση των πάντων, αυτό
που αποκαλώ ισοπεδωτισμό, μια καινούρια ασθένεια, μια ακόμα ηθική και
πνευματική παρακμή των νεοελλήνων. Αυτή η ραγδαίως μεταδιδόμενη, αλλά
δυστυχώς και υποκινούμενη από διάφορα «λόμπυ» ασθένεια εμφανίζεται
σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου στις εξής ομάδες ανθρώπων:

α) Πρωτίστως τους νέους 20-30 ετών. Οι ηλικίες αυτές είναι οι πιο κρίσιμες όχι τόσο
στο πλάσιμο του χαρακτήρα τους (αυτό ξεκινάει από πολύ πιο πριν) αλλά κυρίως
στην υιοθέτηση και διαμόρφωση ιδεολογιών ζωτικής και υπαρξιακής σημασίας που
θα τους συντροφεύει για την υπόλοιπη ζωή τους. Ιδεολογικά ζητήματα που λ.χ.
αφορούν στην καταγωγή και προέλευση τους, τις θεολογικές τους ανησυχίες, κτλ.
β) Ανθρώπους των επιστημών και της φιλοσοφίας που από την υπερβολική
ενασχόληση τους και εντρύφηση σε αυτές έχει αρχίσει να χάνεται μέσα τους η
ουσία, ο προορισμός του μεγάλου ταξιδιού που κάποτε αρχίσανε: η εξερεύνηση και
μελέτη του κόσμου στον οποίο ζούμε και η εξιχνίαση δύο αιώνιων μυστηρίων που
ονομάζονται ανθρώπινος εγκέφαλος και ανθρώπινος ψυχισμός.
γ) Μέλη σκοτεινών και υποχθόνιων ομάδων, που όπως προανέφερα προσπαθούν
να υποκινήσουν δικές τους ιδέες, να εκμεταλλευτούν την ευαισθησία, αδυναμία και
άγνοια της «μάζας» με απώτερο σκοπό να προωθήσουν τα προσωπικά τους
συμφέροντα και να ικανοποιήσουν τις όποιες αρρωστημένες τους επιθυμίες. Δεν
είναι τυχαία η συνέντευξη του σκηνοθέτη Aaron Russo στον γνωστό δημοσιογράφο
συνωμοτικών σεναρίων/ειδήσεων, Alex Jones, όπου αποκάλυψε κάποια από τα
απάνθρωπα σχέδια που ετοιμάζουν οι δυνατοί του πλανήτη, γνωρίζοντάς τα από
προσωπική εμπειρία. Η τρίτη ομάδα σαφώς και περιλαμβάνει τους αντιπροσώπους της Νέας Τάξης
Πραγμάτων και έχει αναλυθεί από πολύ πιο ειδικούς από μένα. Για το λόγο αυτό
δεν θα ασχοληθώ περαιτέρω μαζί τους εδώ.
Η πρώτη ομάδα εμφανίζει κυρίως δύο χαρακτηριστικά: την άγνοια και την
οικογενειακή επίδραση. Άγνοια είναι η παράλειψη, εσκεμμένα ή μη, μελέτης των
γεγονότων και διασταύρωσης τους με πηγές, καθώς και η ανάλυση των επιδράσεων
των γεγονότων αυτών στην ανθρωπότητα. Ακούμε, φέρ’ ειπείν, τη φράση: «Ο
Μέγας Αλέξανδρος ήταν δολοφόνος». Η πρόταση αυτή αφενός περιέχει κατάφαση,
ότι δηλαδή τετελεσμένα και άνευ αμφισβητήσεως ήταν δολοφόνος και αφετέρου
περιέχει άγνοια. Άγνοια ως προς το ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, τι έκανε, ποια
ήταν η πραγματική δράση του και ποια η κληρονομιά του. Οι ερωτήσεις αυτές
έχουν απασχολήσει διακεκριμένους ιστορικούς που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους
για ιστορικά πρόσωπα σαν τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν είναι όμορφο ένας νέος να
εκφράζεται έτσι ισοπεδωτικά χωρίς να κοπιάσει να μάθει το γιατί. Επαναπαύεται σε
αυτά που βλέπει και ακούει μέσω των σύγχρονων ΜΜΕ, περισυλλέγοντας και
υιοθετώντας ό,τι είναι βλαπτικό για τον ίδιο. Και ανακυκλώνοντας τις απόψεις
αυτές κάνει φοβερό κακό στους γύρω του και στην ευρύτερη κοινωνία. Άλλες
παρόμοιου τύπου δηλώσεις είναι: «Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν εξουσιομανής,
δολοφόνος και ιδιοτελής», «Το Βυζάντιο κατέστρεψε το Ελληνικό πνεύμα», «Ο
Κολοκοτρώνης κοίταγε την πάρτη του» και πολύ πιο πρόσφατα: «Οι Έλληνες
περνούσαν καλά στην Τουρκοκρατία», «Η Εκκλησία δεν ήθελε την Επανάσταση»,
«Ποτέ δεν υπήρξε η έννοια του Έθνους», κ.ά. Οι θλιβερότατες αυτές εκφράσεις
είναι αποτέλεσμα των λόγων που εξήγησα παραπάνω και που ακυρώνονται με
απλά επιχειρήματα και ατράνταχτα ιστορικά στοιχεία.
Όσον αφορά στο οικογενειακό περιβάλλον, αυτό είναι προφανές πως θέτει τις
βάσεις για το είναι του κάθε ανθρώπου. Η συγκλονιστική διαφήμιση της
Αυστραλιανής οργάνωσης Child Friendly το 2006 με τίτλο «Children See. Children
Do.» αποδεικνύει ακριβώς αυτό που προσπαθώ να αναλύσω. Όταν ένα παιδί
ανατρέφεται σε ένα περιβάλλον αγάπης, θα ενεργεί και θα σκέφτεται με αγάπη.
Όταν ανατραφεί με μίσος, θα ενεργεί και θα σκέφτεται με μίσος. Ο σοφός λαός λέει
«το μήλο κάτω από τη μηλιά» θα πέσει, θέλοντας να πει ότι η οικογένεια ευθύνεται
σε μεγάλο βαθμό για το ποιόν των παιδιών που βγάζει στην κοινωνία. Και αν η
οικογένεια υιοθετεί την άγνοια και τον γραικυλισμό, τότε οι φράσεις που
γράφτηκαν παραπάνω ως παραδείγματα θα συνεχίσουν να αυξάνονται ραγδαία,
ειδικά στις μέρες μας όπου ο κόσμος διανύει μια κρίση αξιών.
Στη δεύτερη ομάδα η κατάσταση γίνεται πιο πολύπλοκη, γιατί ιστορικά υπήρξαν
πολύ λόγιοι που αμφισβητούσαν θεμελιώδη γεγονότα, δόγματα και πρόσωπα και
για το λόγο αυτό οι απόψεις τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «έγκυρες»
αναφορές από τους σύγχρονους όμοιους τους. Αυτή η κατηγορία παρουσιάζει το εξής κύριο χαρακτηριστικό: σκέφτεται αυστηρώς ορθολογιστικά, χωρίς να λαμβάνει
υπόψη το λαό, τις Τέχνες, την ψυχική και θεολογική διάσταση ενός γεγονότος.
Πράγματι, ο λαός, ιδιαίτερα ο ελληνικός, ο Ρωμαίικος αν θέλετε, έχει αποτελέσει
σημαντική τροχοπέδη στην καθιέρωση της σύγχρονης ισοπεδωτικής ορθολογιστικής
σκέψης. Πως είναι δυνατόν, για παράδειγμα, αξιόλογοι ερευνητές και ιστορικοί να
παρουσιάζουν την Επανάσταση ως ένα παιχνίδι εξουσίας, ότι δηλαδή δεν υπήρξε
ποτέ ένα διακαής πόθος για απελευθέρωση; Πως ξεχνάνε τους αμέτρητους μύθους,
θρύλους και τραγούδια του λαού που διασώθηκαν από την Άλωση; Ή τον αθάνατο
«Θούριο» του Ρήγα; Αν κάποιος είναι «βολεμένος» και ζει στην άνεση και στα
πλούτη (όπως δυστυχώς πάει να λανσαριστεί ως μια νέα ανατρεπτική ιστορική
πραγματικότητα για τους Έλληνες της Τουρκοκρατίας) για ποιο λόγο ένιωθε την
ανάγκη να διατηρήσει ήθη, έθιμα, γλώσσα, Πίστη και ιδανικά; Για ποιο λόγο να νιώθει δέος για το αρχαίο πνεύμα αθάνατον; Τι τον ωφελεί να υψώνει στην
Επανάσταση το ίδιο λάβαρο του Σταυρού το οποίο σήκωσε και ο Μέγας
Κωνσταντίνος 1500 χρόνια πριν από αυτόν και να το καθιερώνει ως σημαία της
Πατρίδος του; Και το ποιο σημαντικό: για ποιον λόγο να θυσιάσει τη ζωή του άμα
ζει ανέμελα και χωρίς υποχρεώσεις μακριά από τους κατακτητές στα όρη και στα
βουνά; Δεν μπορούν, ή μάλλον δεν θέλουν να μας απαντήσουν οι αγαπητοί μας
συνομιλητές λόγιοι όπως και παρομοίως οι τότε «σοφοί» Γραμματείς και Φαρισαίοι
δεν θέλησαν να συνειδητοποιήσουν την ταχέα εξάπλωση του Ευαγγελίου και τα εκατομμύρια των Μαρτύρων που ποτίζανε με το αίμα τους τη Ρωμαϊκή Επικράτεια. Τα μεν παραδείγματα προς συζήτηση είναι πολλά. Οι δε ενδείξεις όμως αμέτρητες
διότι αμέτρητο είναι το βάθος της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί χωρίς ψυχή δεν υπάρχει
ύπαρξη. Και χωρίς ύπαρξη δεν υπάρχει κίνηση, δραστηριότητα, σκέψη. Γι’ αυτό και ο μέγας σοφός Αριστοτέλης λέει πως «η ψυχή είναι η αρχή των όντων».
Ας προσέχουμε λοιπόν να μην απορρίπτουμε και να μην ισοπεδώνουμε κάτι προτού
το ερευνήσουμε από όλες τις όψεις. Γιατί τότε θα επιφέρουμε ανεπανόρθωτη
πνευματική ζημία και σε μας αλλά και στη μεγάλη ιστορική αλήθεια.
Γιώργος Ανδρεάδης
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός

pentapostagma.gr