Η δική μας αλήθεια για την Ελλάδα του σήμερα

Τελευταία με αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας, κάποιοι ενοχλούνται με τις απόψεις που παραθέτουμε στο ιστολόγιο μας. Οι περισσότεροι φυσικά είναι άτομα ή της αριστεράς ή της άκρας δεξιάς ή τέλος άτομα που συμπαθούν τις πράξεις και τα έργα τους αλλά δεν ενστερνίζονται απόψεις που θέλουν να κρύψουν τα άκρα (κυρίως η ακροδεξία γιατί η αριστερά δεν ντρέπεται να τις εκθέσει όσο αντι-εθνικές και να είναι.


Μην αναρωτιέστε γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά και υποστηρίζει ένα ποσοστό της κοινωνίας αυτά που κάνει η ΧΑ (υπάρχουν πολλοί που την υποστηρίζουν σε κάποιες κινήσεις χωρίς να είναι ψηφοφόροι τους). Σκεφτείτε μόνο πως η Ελληνική κοινωνία ποτέ δεν ήταν δημοκρατική μετά την μεταπολίτευση και φοβάμαι στην μεγαλύτερη διάρκεια του Νεοελληνικού κράτους. Τα παραπάνω επιχειρήματα του άρθρου (Η αριστερή ανομία, κυρία υπεύθυνη της εμφάνισης της χρυσής αυγής.) που λίγο πολύ όλοι τα αναφέρουμε σε πολιτικές συζητήσεις μας, ποτέ δεν τα είδαμε συνοπτικά για να αντιληφθούμε το πόσο φασιστικά επιβάλλει η αριστερά τις απόψεις της στην κοινωνία (και με την πτώση της χούντας επέβαλλε την ταύτιση του εθνικιστή, χουντικού, φασίστα, ναζί με αυτούς που μιλάνε για πατρίδα, έθνος, Ορθοδοξία, Ελλάδα) . Οι Γερμανοί ναζί, το κίνημα τους το ονόμαζαν εθνικοσοσιαλιστικό και αντίστοιχα η Σοβιετική Ένωση μιλούσε για σοσιαλισμό. Πρέπει να αντιληφθούμε πως στην πολιτική τους, στις οικονομικές απόψεις, απόψεις περί δημοκρατίας και στην ιδεολογία τους έχουν περισσότερα κοινά από ότι διαφορές. Η μόνη κύρια διαφορά τους είναι ότι οι μεν υποστηρίζουν τον σοσιαλισμό σε φυλετική βάση και οι άλλοι σε παγκοσμιοποιημένη με κατάργηση των συνόρων (από αυτό μόνο απορρέουν και οι διαφορές τους).

Στο οικονομικό κομμάτι που αφορά την πατρίδα μας όσο ποτέ άλλοτε, οι θέσεις τους είναι υπέρ ενός κράτους που ελέγχει την οικονομία απόλυτα και έχει τον πρώτο λόγο (ποιά η διαφόρα από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ μετά την μεταπολίτευση); Φυσικά ούτε το άλλο άκρο (της μη παρεμβατικότητας του κράτους στην οικονομία) είναι επιθυμητό, διότι έτσι δημιουργούνται οικονομικά "τζάκια" που ελέγχουν την οικονομία (αυτό δεν είναι δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ αλλά στην εποχή του τα τζάκια γνώρισαν μεγάλες δόξες και δημιουργήθηκαν και νέα). Πρέπει να επιτύχουμε ώστε η οικονομία να είναι ελεύθερη αλλά με όρους ανθρωπιστικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς (και φυσικά έλεγχο από την κοινωνία και την πολιτεία με όπλα το σύνταγμα και τα δημοψηφίσματα). Η οικονομία πάντως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην άνοδο ακραίων απόψεων και αυτό αποδείχτηκε ιστορίκα. Να θυμόμαστε μία φράση του Αυστριακού οικονομολόγου Φρίντριχ Χάγιεκ: ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Η σημερινή κόλαση στρώθηκε προφανώς με τις προθέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Τέλος αν κάνουμε και αλλαγές στην παιδεία μας, θα μπορούμε να αγναντεύουμε το μέλλον για την εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας διαφορετικά. Η παιδεία είναι απαραίτητη για την δημοκρατία. Και όταν εννοώ παιδεία δεν εννοώ να είναι κάποιος εξειδικευμένος σε μια εργασία ή σε κάποιο τομέα. Οι αρχαίοι πρόγονοι μας έδιναν τεράστιο βάρος στην παιδεία για την επιβίωση της δημοκρατίας τους (χωρίς φυσικά να αποφύγουν λάθη τα οποία είναι λογικό να συμβούν αφού μέχρι τότε η ανθρωπότητα δεν γνώρισε κάποιο άλλο σύστημα εξουσίας που να δίνει τον έλεγχο της πολιτείας στους πολίτες της) και δεν είχαν καθόλου άδικο. Πρέπει η πολιτική μας παιδεία να μας απασχολεί όλους και να προσπαθούμε να την εμπλουτίσουμε καθημερινά με απόψεις τις οποίες θα επεξεργαζόμαστε, ώστε να βρούμε τον επιθυμητό συνδυασμό της δημιουργίας των δικών μας πολιτικών απόψεων. Αντί αυτού, σήμερα με την βοήθεια των ΜΜΕ, ο Έλληνας ακούει και τρώει αμάσητα ότι του πετάνε στα μούτρα και απλά έχει τον ρόλο να υποστηρίξει ή να κατακρίνει μία άποψη ή ένα γεγονός. Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μπουν στην διαδικασία να σκεφτούν αν υπάρχει δόλος πίσω από τα γεγονότα ή τις απόψεις, ή αν αυτό που μας προσφέρουν στο πιάτο έχει υποστεί ειδική επεξεργασία για να πετύχουν κάποιες φιλοδοξίες τους. Αποτέλεσμα της ανεπαρκέστατης πολιτικής παιδείας (την οποία με κάθε τρόπο επιθυμεί το σύστημα) είναι να ψάχνει ο πολίτης για σωτήρες. Έτσι εμφανίζονται τα κόμματα με απόψεις που στοχεύουν τους δυσαρεστημένους ώστε να αποκομίσουν ψήφους.

Τα κόμματα και οι ιδεολογίες αριστεράς ή δεξιάς τελείωσαν. Γνωρίζω πως ο φανατισμός είναι ανίκητος διότι δεν θα μπορέσει ποτέ να δεχτεί τις απόψεις του άλλου για έναν και μόνο λόγο. Επειδή έχει τοποθετήσει μία ταμπελίτσα στον απέναντι και πρέπει να έχει κάποιον για να κατηγορεί για όλα τα στραβά που συμβαίνουν, χωρίς να αναλογίζεται τις δικές του ευθύνες στην δημιουργία αυτής της κατάστασης. Εμείς, όμως, που επιθυμούμε την πραγματική αλλαγή της κοινωνίας σε πολιτεία ισονομίας και την δημιουργία πολιτεύματος δημοκρατικού όπου ο πολίτης θα συμμετέχει αναγκαστικά στις αποφάσεις (και όχι δημοκρατικής ολιγαρχίας όπως το σημερινό πολίτευμα) και που θα σέβεται την ελευθερία του ενός μέχρι το σημείο που δεν ενοχλεί τις ελευθερίες κάποιου άλλου, δεν πρέπει να πτοηθούμε από τον φανατισμό. Πρέπει εν μέσω κρίσης να αναπτύξουμε τις ιδέες μας και τις απόψεις μας με επιχειρήματα και να τις συζητήσουμε με τους γύρω μας.
Η κρίση δεν είναι οικονομική όσο και αν θέλουν να μας πείσουν πως πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η κρίση αυτή έχει βαθύτερα αίτια τα οποία πρέπει να ανακαλύψουμε και πάνω σε αυτά να δημιουργήσουμε την αντίδραση που θα μας σώσει. Ο καναπές είναι ωραίος αλλά δεν λύνει τα προβλήματα μας που είναι συλλογικά (όλοι μας έχουμε προσωπικα προβλήματα που πολλές φορές μπορεί να φτάσουν μέχρι και τον αγώνα για επιβίωση). Όπως είπε ο Αισχύλος: Όλοι είμαστε στο έργο της ζωής, Αν μείνουμε θεατές θα πληρώσουμε. Αν πάρουμε μέρος στον θίασο θα πληρωθούμε.

Τέλος, στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τα πάντα. Καταλαβαίνω, ακόμα και από τον εαυτό μου, πως το σύστημα της νέας τάξης πραγμάτων μας επηρεάζει σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Μας έχουν επιβάλλει έναν τρόπο ζωής που ουσιαστικά δεν είναι ζωή. Δουλεύουμε για ένα i-phone και κλεινόμαστε στα σπίτια μας με την λογική πως είναι απόρθητα φρούρια και κανείς δεν θα μας πειράξει, την στιγμή που τώρα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να ανακτήσουμε κοινωνικούς προσωπικούς δεσμούς ο ένας με τον άλλον για να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο κατά αυτών που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Το μόνο καλό είναι πως η κοινωνία βράζει και θέλει να πολιτικοποιηθεί. Πρέπει όμως ο καθένας μας να προσέξει να μην πέσει σε παγίδες και να κρίνει τα πάντα με ακεραιότητα, ακόμα και απόψεις που συμπαθεί.

Ελπίζω να μην σας κούρασα.
Πολιορκητής

ΥΓ1  Όσο για τα γεγονότα και τις συγκρούσεις των ακραίων εμείς πάντα θα ξεσκεπάζουμε την υποκρισία τους. Ας αντιληφθούν μερικοί πως το να κατακρίνουμε κάποιον ή κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα πως υποστηρίζούμε αυτόν που είναι ενάντια στις απόψεις του. Μόνο φασιστικά ( ή και αντιφασιστικά, πλέον δεν έχουν καμία διαφορά από το μίσος τους για όσους θεωρούν φασίστες) μυαλά μπορούν να το σκεφτούν, που έχουν απόψεις του στυλ ή μαζί μας ή εναντίον μας, χωρίς να έχουν κάνει κάποια έρευνα για τις απόψεις αυτού που κατηγορούν. Προφανώς γιατί φοβούνται ότι τα επιχειρήματα τους θα φανούν ανεπάρκη σε μία ειλικρινή συζήτηση
ΥΓ2 Την ώρα που προσπαθούμε να επιβιώσουμε κάποιοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν μία ηλεκτρονική φυλακή όπου τα προσωπικά στοιχεία μας θα είναι υπό παρακολούθηση 24 ώρες το 24ωρο. Το Σαββάτο όλοι έκει για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας.