Τι πρέπει να κάνει η Αλβανία για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα προκειμένου να επιτύχει την ένταξή της στην Ε.Ε.

ΔΙΕΘΝΗ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ

Ο σεβασµός των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, η δηµοκρατία, το κράτος δικαίου και η προστασία των µειονοτήτων αποτελούν το περιεχόµενο των πολιτικών κριτηρίων της Κοπεγχάγης, το τρίπτυχο, δηλαδή, των υποχρεώσεων που καλείται να εκπληρώσει κάθε υποψήφιο κράτος, και στην προκειµένη περίπτωση η Αλβανία, για να να επιτύχει την ένταξη στην Ε.Ε.

Η επιτυχής τήρηση των πολιτικών κριτηρίων είναι συνάρτηση διαφόρων παραγόντων, µεταξύ των οποίων κυρίαρχη θέση κατέχει η δυνατότητα του υποψήφιου κράτους να προχωρήσει στις εκτεταµένες δοµικές και θεσµικές αλλαγές, που συχνά απαιτούνται, προκειµένου να επιτευχθεί ένας αποδεκτός βαθµός συµµόρφωσης στις αρχές που θέτουν τα πολιτικά κριτήρια. Επίσης, η υποστηριζόµενη από πολλούς θέση, ότι τα πολιτικά κριτήρια χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη ευρύτητα και ασάφεια, µε αποτέλεσµα τη δηµιουργία αβεβαιότητας ως προς το ποιες τελικά είναι οι απαιτήσεις απέναντι στην υποψήφια χώρα, θέτει ένα ιδιαίτερα σηµαντικό πεδίο προβληµατισµού, αναφορικά µε το εφικτό ή µη της ακριβούς τήρησης των πολιτικών κριτηρίων.
Από έλλειψη κάποιου ακριβή προσδιορισμού της αντίληψης της εθνικής μειονότητας, "πάσχουν" τα κράτη εκείνα που έχουν ως καθήκον να αναγνωρίσουν το καθεστώς της εθνικής μειονότητας σε ομάδες που ζουν στο χώρο τους, με σκοπό να εξασφαλίσουν την προστατευτική μεταχείριση τους. Όμως ενώ μερικά κράτη δε διστάζουν να αποδεχτούν άμεσα ή έμμεσα την παρουσία των μειονοτήτων στο χώρο τους, άλλα κράτη αρνούνται να αναγνωρίσουν στην εσωτερική τους νομοθεσία την ύπαρξη των μειονοτήτων σ' αυτό το χώρο, τέτοιες είναι η περιπτώσεις της Γαλλίας, Βουλγαρίας και Τουρκίας.
Ένα σύστημα βασιζόμενο στην αναγνώριση επιτρέπει, λοιπόν, σε κάποιο κράτος να αποφύγει την εφαρμογή ενός καθεστώτος προστασίας των μειονοτήτων, αρνούμενο την ύπαρξη στο χώρο του μιας μειονότητας που πράγματι πρέπει να επωφελείται απ' αυτό.
Επίσης, το πρόβλημα της ταυτότητας μιας εθνικής μειονότητας έχει προκαλέσει και άλλες δυσκολίες. Ωστόσο αυτό το πρόβλημα δεν έχει βρει λύση στη Δήλωση του ΟΗΕ σχετικά με τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν στις μειονότητες. Η Συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης, όμως βρήκε μια λύση που βασίζεται στην «προσωπική επιλογή των ατόμων».
Η παράγραφος 32 του ντοκουμέντου της Κοπεγχάγης αποδεικνύει ότι το να ανήκεις σε κάποια εθνική μειονότητα είναι θέμα που σχετίζεται με την προσωπική επιλογή και καμιά απώλεια δεν μπορεί να προέρθει απ' αυτή την επιλογή. Η ίδια λύση έχει εγκριθεί και από το Σύμφωνο-πλαίσιο στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Το να ανήκεις σε κάποια εθνική μειονότητα είναι θέμα που σχετίζεται με την προσωπική επιλογή απ' την οποία δεν μπορεί να προέρθει καμιά κατάσταση κατωτερότητας.
Τα άτομα που ανήκουν στις εθνικές μειονότητες χαίρουν του δικαιώματος έκφρασης, διατήρησης και ανάπτυξης σε πλήρης ελευθερία, της εθνικής, πολιτιστικής, γλωσσικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, και να διατηρήσουν και αναπτύξουν τον πολιτισμό τους σε όλες τις μορφές, προστατευόμενος από κάθε προσπάθεια αφομοίωσης σε αντίθεση με τη θέληση τους». Επίσης δικαιούνται: «Να κάνουν χρήση της μητρικής τους γλώσσας όσο σε ιδιωτικούς κύκλους, τόσο και σε δημόσιους χώρους.
Να ιδρύσουν και διαφυλάξουν τα δικά τους μορφωτικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά ιδρύματα, οργανώσεις και συλλόγους, τα οποία μπορεί να ζητήσουν εθελοντικές χρηματικές συνεισφορές και άλλου είδους συνεισφορών, συμπεριλαμβανόμενη και την δημόσια βοήθεια, σε πλέρια ταύτιση με την εθνική νομοθεσία.
Να διαδώσουν και εφαρμόσουν τη δική τους θρησκεία, συμπεριλαμβανόμενη και τη δυνατότητα εξασφάλισης, κατοχής και χρήσης των θρησκευτικών κτιρίων, καθώς και να παρέχουν θρησκευτική παιδεία στη μητρική τους γλώσσα.
Να καθορίσουν και διατηρήσουν δίχως κανένα εμπόδιο επαφές αναμεταξύ τους στον τόπο τους, καθώς και επαφές πέρα των συνόρων με πολίτες άλλων κρατών που έχουν κοινή την εθνική τους καταγωγή, τον πολιτιστικό θησαυρό ή θρησκευτική πίστη.
Να διαδώσουν και ανταλλάσσουν πληροφορίες στη μητρική τους γλώσσα και να μπορούν να διαθέτουν αυτές τις πληροφορίες.
Να ιδρύσουν και διατηρήσουν οργανώσεις και συλλόγους στον τόπο τους και να συμμετέχουν στις δραστηριότητες των διεθνών μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Τα άτομα που ανήκουν στις εθνικές μειονότητες, μπορούν προσωπικός ή από κοινού με τα άλλα μέλη της ομάδας τους, να ασκήσουν και να χαίρονται τα δικαιώματα τους. Η άσκηση ή η μη άσκηση αυτών των δικαιωμάτων δεν μπορεί να επιφέρει κάποια κατάσταση κατωτερότητας για κάποιο άτομο που ανήκει σε κάποια εθνική μειονότητα».
aftonomi.gr