«Ό,τι σπείρει θα θερίσει η Κύπρος»

Φουντώνει ο «ψυχρός» πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Επίκεντρο τις τελευταίες μέρες η Κύπρος, όπου διακυβεύονται πολλά συμφέροντα και υπέρογκα ποσά χρημάτων. Πως θα συμπεριφερόταν μια σοβαρή χώρα; Θα προσπαθούσε ν’ αδράξει ότι καλύτερο μπορεί, κινούμενη πολυδιάστατα και μελετώντας όλες τις παραμέτρους.
Η Κύπρος όμως επιλέγει μάλλον, όπως η Ελλάδα, την μονόπλευρη προσκόλληση στα δάνεια της παγκόσμιας διαπλοκής. Οι «λεγεωνάριοι» των δυτικών συμφερόντων αρνήθηκαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η Ρωσία, σύμφωνα με πληροφορίες που θ’ αρνηθούν οι «ευρωπαϊστές ιδεολόγοι», πρότεινε στην Κύπρο την αγορά του χρέους των τραπεζών ζητώντας ως αντάλλαγμα την εκμετάλλευση φυσικού αερίου από οικόπεδα της ΑΟΖ. Το ρωσικό χρήμα θα κατέφθανε μέσω της αγοράς μίας εκ των δύο μεγάλων κυπριακών τραπεζών.

Στην πολιτική κανείς δεν αγαπάει κανέναν. Όλοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα και ζητούν ανταλλάγματα. Στην κατάσταση που είναι η Κύπρος, πρέπει να ποντάρει στο λιγότερο επιζήμιο, που είναι κατά την άποψή μου, η συνεργασία με την Ρωσία. Ή νομίζουν μερικοί πως αν δεν δεχτεί το κούρεμα η Λευκωσία, θα την «παρατήσουν» οι Βρυξέλλες. Ποιος αφήνει έτσι εύκολα αυτόν τον θησαυρό που λέγεται Κύπρος; Απλά θα στριμώχνονταν προσωρινά όλοι εκεί. Άρα δεν θα γινόταν μονόπλευρο ξεπούλημα.
Τώρα; Η Κύπρος έγινε το πρώτο κράτος που κλέβει στην ψύχρα πολίτες και εταιρείες. Η εμπιστοσύνη σαν χρηματοπιστωτικό κέντρο έχει πέσει στο ναδίρ. Είναι σαφές ότι στην περίπτωση κουρέματος, που σημαίνει ουσιαστικά κατάσχεση χρημάτων, όλες οι καταθέσεις θα φύγουν και η οικονομία του νησιού θα καταστραφεί. Μέχρι σήμερα η ελληνική μεγαλόνησος στηριζόταν στους φόρους 10% από τις εταιρείες, κυρίως ρωσικές, αλλά και στον τουρισμό.
Όσο για την ΕΕ φαίνεται ότι στο θέμα της Κύπρου επικράτησε η θέση που υποστηρίζει την πλήρη ρήξη με την Ρωσία και όχι την συνεργασία. Οι Δυτικοί επιδιώκουν ενεργειακή ανεξαρτησία, εκμεταλλευόμενοι τα ελληνικά κοιτάσματα. Εντούτοις παραμένουν εξαρτημένοι από την «Αρκούδα». Αυτό έπρεπε να το αξιοποιήσει η νέα ηγεσία της Κύπρου, υπογραμμίζοντας στην ΕΕ την ανάγκη συνεννόησης με την Μόσχα στην υπόθεση διάσωσης. Τελικά ενέδωσαν στις απειλές των «Ευρωπαίων» που, εκτός των άλλων, εποφθαλμιούν τα ρωσικά χρήματα εκεί. Οι Αμερικανοί, από την άλλη, τηρούν σιγή ιχθύος, «τρίβοντας» τα χέρια τους.

Η Ρωσία, εκ των πραγμάτων, δεν θα μείνει άπραγη. Η περιοχή την αφορά άμεσα. Από την άλλη δεν μπορεί ν’ αφήσει τα χρήματα της στα χέρια των «τοκογλύφων». Οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες. Ο Nikos Anastasiades σαν δεύτερος George Papandreou επέλεξε την εξάρτηση από τα δάνεια ΔΝΤ και «φίλων». Τον λόγο έχουν τα υπόλοιπα κόμματα και ο κυπριακός λαός.
Μην ξεχνάμε ότι εκκρεμούν θέματα, όπως το Κυπριακό και η κήρυξη ελληνικής ΑΟΖ. Θα στηριχτεί ο Ελληνισμός μόνο στους Δυτικούς; Τι λέει η ιστορία; Ποια η στάση τους σε δύσκολες για τους Έλληνες στιγμές;
Η εξασφάλιση πολύπλευρων συμμαχιών είναι απαραίτητη. Με τα τωρινά δεδομένα και τους σημερινούς ταγούς, η συγκεκριμένη προοπτική φαίνεται ότι απομακρύνεται, αν και οι συγκυρίες την επιτρέπουν.Ωστόσο σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτείται και αυταπάρνηση, κάτι που οι περισσότεροι από τους σημερινούς πολιτικούς δεν έχουν, διότι είναι «βολεμένοι» στα προνόμια τους.
Οι μέρες που έπονται θα είναι πάρα πολύ δύσκολες τόσο σε εγχώριο όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πλέον ελπίζουμε μόνο στον αστάθμητο παράγοντα του Θουκυδίδη…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr