Ποιος ευθύνεται άραγε για τις επιθέσεις στην Τουρκία; Ποιοί είχαν το μεγαλύτερο κίνητρο;

Πολύνεκρες ήταν οι τρεις τελικά βομβιστικές επιθέσεις στη Νοτιοανατολική Τουρκία κοντά στα σύνορα με τη Συρία, με την τουρκική κυβέρνηση να στρέφεται γρήγορα εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ο οποίος υποτίθεται θέλησε να εκδικηθεί την Τουρκία για τη στάση της εναντίον του. Είναι όμως έτσι ή η υπόθεση είναι μια καλοστημένη προβοκάτσια με στόχο να οδηγήσει σε ξένη επέμβαση κι αν ναι από ποιον;

Πληροφορίες δεν υπάρχουν, εκτός από αυτές που αναφέρει η Τουρκία που υποτίθεται παραπέμπουν στις συριακές μυστικές υπηρεσίες (Mukhabarat), οι οποίες είναι προβληματικής αξιοπιστίας εξ ορισμού και μόνο λόγω της διακηρυγμένης επιθυμίας της Τουρκίας για διεθνή επέμβαση. Οπότε για μια ακόμη φορά δεν μπορούμε παρά να καταφύγουμε στη λογική και στην ανάλυση σε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το θέμα…
Ας πάρουμε λοιπόν τους… υποψήφιους δράστες έναν προς έναν.
Εφόσον η Τουρκία εξυπηρετείται στον βασικό της στόχο (διεθνή επέμβαση για ανατροπή του Άσαντ) από αυτή την εξέλιξη θα μπορούσε να έχει γίνει από παρακρατικούς μηχανισμούς; Ασφαλώς ναι κι εάν στην εξουσία βρίσκονταν οι αδίστακτοι κεμαλικοί με πλούσια ιστορία σε προβοκάτσιες, η μυστική υπηρεσία ΜΙΤ θα ήταν ο βασικότερος ύποπτος. Σήμερα τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχο του Δρ. Χακάν Φιντάν, εκλεκτού του Ερντογάν.
Χωρίς να αποκλείουμε να έχει συμβεί κάτι τέτοιο,το σενάριο αυτό έχει ένα σημαντικό πρόβλημα με εσωτερική και διεθνή διάσταση. Λόγω της κατάστασης στο εσωτερικό της Τουρκίας, η οποιαδήποτε διαρροή για εμπλοκή των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών θα ήταν απόλυτα καταστροφική για τον Ερντογάν, το οποίο είναι αντικίνητρο.
Η εσωτερική σύγκρουση με τους κεμαλιστές αυξάνει θεαματικά το ρίσκο να βρεθεί έστω ένας που θα αντιληφθεί κάτι, τινάζοντας στον αέρα τη μεθόδευση. Οι ισλαμιστές θα εμφανίζονταν να κάνουν αυτά ακριβώς για τα οποία διώκουν τους στρατιωτικούς, οπότε η κατάσταση στο εσωτερικό θα περιπλεκόταν περαιτέρω, ενώ και διεθνώς το προφίλ του Ερντογάν θα δεχόταν σημαντικό πλήγμα. Υπάρχει όμως και ένσταση που στηρίζεται στην «ανάγνωση» του διεθνούς περιβάλλοντος: Για ποιον λόγο να ρισκάρει τόσο πολύ η Τουρκία, σε μια στιγμή που όλα δείχνουν ότι αργά αλά σταθερά η κατάσταση κινείται στην κατεύθυνση απομάκρυνσης του Άσαντ από την εξουσία;
Ας πάμε στον δεύτερο υποψήφιο που είναι το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Μοναδικός λόγος που θα καθιστούσε κατανοητή μια τέτοια ενέργεια από την πλευρά των συριακών μυστικών υπηρεσιών θα ήταν το να έχει λόγους να επιθυμεί την επέμβαση του διεθνούς παράγοντα, αφού είναι φανερό πλέον, όσο και προβλέψιμο από πριν, ότι θα την προκαλούσε.
Αυτό θα μπορούσε θεωρητικά να το επιθυμεί, εάν έχει διασφαλισμένο το ότι σε περίπτωση που αυτό γινόταν, τότε θα είχαμε την αυτόματη γεωγραφική επέκταση της σύγκρουσης. Το Ιράν να εισέρχεται στον πόλεμο, τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς να προβαίνουν σε στρατιωτικά πλήγματα εναντίον του Ισραήλ, απανωτά πλήγματα στην Ιορδανία με στόχο την αποσταθεροποίηση της χασεμιτικής μοναρχίας και γενικά μια κατάσταση πλήρους αναρχίας, με σκοπό να αποδιοργανώσει το δυτικό μέτωπο και να εμπλέξει τα ρωσικά συμφέροντα με τρόπο ώστε η Μόσχα να μη συναινέσει και να αντιταχθεί στις ενέργειες της Δύσης.
Το μεγάλο αρνητικό σε έναν τέτοιο υπολογισμό είναι ότι η ισορροπία δυνάμεων που θα διαμορφωνόταν θα ήταν εξαιρετικά δυσμενής (ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία συνδυασμένα), ενώ το ρίσκο που θα αναλάμβανε θα ήταν μεγάλο, αφού παρά τα διαφορετικά συμφέροντα, πλέον όλοι μιλούν με όλους ώστε να βρεθεί κοινός τόπος και να λήξει ο πόλεμος χωρίς να επηρεαστούν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας. Επίσης, θα μπορούσε να οδηγήσει στην άμεση απόσυρση των καθεστωτικών δυνάμεων στα συριακά παράλια και την αυτόματη έναρξη της διαδικασία διάλυσης της Συρίας.
Εν ολίγοις, όσο και να μισεί το καθεστώς της Δαμασκού αυτό της Άγκυρας, δύσκολα θα έδινε το πράσινο φως για τέτοιες ενέργειες, φέρνοντας πιο κοντά τη διεθνή επέμβαση τη στιγμή μάλιστα που οι καθεστωτικές δυνάμεις προελαύνουν στο έδαφος και επιφέροντας συντριπτικά πλήγματα στις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών.
Κατά την εκτίμησή μας, η πλευρά που έχει μόνο να κερδίσει από αυτή την ενέργεια είναι μία: Οι αντικαθεστωτικοί, οι οποίοι μάλιστα είναι τόσο διαιρεμένοι, ώστε δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό ποιος ευθύνεται για την οργάνωση τέτοιων επιθέσεων.
Αυτοί επιθυμούν περισσότερο από τον οποιονδήποτε τη δυτική επέμβαση για να αποτραπεί η ήττα τους, ενώ είναι σφοδρά ενοχλημένοι και δεν το κρύβουν, για τη διστακτικότητα της Δύσης να επέμβει.
Επίσης, στις τάξεις τους βρίσκονται πρώην στελέχη των συριακών μυστικών υπηρεσιών, οπότε γνωρίζουν πώς να οργανώσουν μια βομβιστική επίθεση η οποία να παραπέμπει στο modus operandi των συριακών υπηρεσιών.
Τώρα, εάν το ερώτημα είναι πως αξιολογούμε το ενδεχόμενο, με βάση το ανωτέρω σκεπτικό ιθύνων νους πίσω από τις επιθέσεις να είναι η τουρκική ΜΙΤ με εκτελεστικά όργανα τους αντικαθεστωτικούς, η απάντηση είναι ότι ΔΕΝ μπορούμε να το αποκλείσουμε. Το θέμα είναι όμως ότι χωρίς στοιχεία μόνο λογικές σκέψεις και εικασίες μπορείς να κάνεις, τίποτα παραπάνω.

defence-point.gr