Οκτώβριος 1918. Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ. Όταν οι τούρκοι έχασαν την Κωνσταντινούπολη.

Απλά Συγκλονιστικό!
Ο διαμελισμός της τουρκίας
σχόλιο Γ.Θ : Άγνωστες πτυχές μιας ιστορίας ξεχασμένης από ένα σχέδιο, που ποτέ δεν μπήκε στο ράφι, αφού οι ισχυροί τις γης πραγματικά έχουν τα σχέδιά τους για όλους μας...
Διαβάστε παρακάτω:
για την συγκλονιστική εισβολή του Ελληνικού Στρατού στην Κωνσταντινούπολη!
Για την έπαρση της Ελληνικής σημαίας στον ουρανό της Βασιλεύουσας!
Για την μοιρολατρική αντίδραση των τούρκων στην Ελληνική επικράτηση.

Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Οκτώβριος 1918
(…) μοίρα Ελληνικού στόλου εισέπλευσε μαζί με τα άλλα πολεμικά των Δυνάμεων εις Βόσπορον και ηγκυροβόλησε προ της Βασιλίδος των πόλεων. Ομοίως Ελληνική στρατιωτική αποστολή εγκαθίστατο εις την Κωνσταντινούπολιν.
Η ΕΠΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ
Με το «σάλπισμα της σημαίας» καθ’ εκάστην εγένετο η έπαρσις και η υποστολή της πολεμικής μας σημαίας, ενώ Ελληνικόν στρατιωτικόν απόσπασμα της δυνάμεως της Στρατιωτικής Αποστολής απέδιδε τας τιμάς.

Αι συγκοινωνίαι και η κίνησης της Μεγάλης Οδού του Πέραν διεκόπτετο τότε για μερικά λεπτά, αι χιλιάδες δε των περιπατητών και διαβατών της ωραιοτέρας και πολυτελεστέρας αυτή αρτηρίας της Κωνσταντινουπόλεως έμενον ακίνητοι, ασκεπείς προ του υπερηφάνου Συμβόλου της Νικητρίας Ελλάδος.
Μέσα στους απειροπληθείς αυτούς διαβάτας, που αντεπροσώπευον όλες τες φυλές της γης, οι Έλληνες με συγκίνησι και υπερηφάνεια στεκόντανε νομίζοντες ίσως πως, είναι ένα όνειρο όλα αυτά τα αφάνταστα και ωραία που γινόνταν και που η τολμηροτέρα φαντασία ούτε να σκεφθή προ ολίγου χρόνου ηδύνατο, οι τούρκοι σκύβανε το κεφάλι τους μπρος στο «Κισμέτι» και οι άλλες εθνότητες ζηλεύανε ή φθονούσαν την δύναμι, την δόξα, την ευτυχία της Ελλάδος και την τύχη της να έχη για Κυβερνήτη μια τόση μεγάλη προσωπικότητα σαν τον Βενιζέλο.
Ο ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Ο αρχιστράτηγος τον ηρώτησε τι φρονούσε διά το ζήτημα της Κωνσταντινουπόλεως: Θα την παίρναμε;…
Ο Βενιζέλος εγύρισε τότε και εκύτταξε καλά στα μάτια τον στρατιωτικόν του συνεργάτην, χαμογέλασε και μετέφερε το βλέμμα στο δεξί χέρι του Αρχιστρατήγου, που κρατούσε ένα αναμμένο πούρο –ιδιαιτέρα αδυναμία του Παρασκευοπούλου, που είχε τέτοια συνήθεια να καπνίζη διαρκώς πούρο ώστε εις τον στρατόν είχεν από τα νειάτα του αποκτήση την προσωνύμιαν «Καπετάν Πούρος»…
Αφού, λοιπών, ο Βενιζέλος περιέφερε έτσι τα μάτια του, επήρε ακόμη πιο εύθυμο ύφος και απήντησεν εις την ερώτησιν του αρχηγού του Στρατού:
- Έναν μόνον έχω να σου πω, στρατηγέ: Κι εάν δεν πάρουμε την Πόλι, τα σύνορά μας θα είνε τόσο κοντά ώστε θ’ ανάβης το πούρο σου στην Ελλάδα, θα μπαίνης στο αυτοκίνητό σου και θα φθάνης στην Πόλι προτού το πούρο σου τελειώση…
Και εγέλασε με την καρδιά του ο ίδιος διά την με τόσον εύθυμον διαγραφήν σκιαγραφίαν της ενσαρκώσεως του τολμηροτέρου ονείρου της Φυλής.
(…) Την νύχτα της 19^ης προς την 20^ην Ιουλίου 1920 μια είδησις συγκλόνισε τον Ελληνόκοσμο της Πόλης. Στην αρχήν ψιθυριστά, σαν αμφίβολη είδησις, ύστερα πιο έντονα και στο τέλος, στον χαρμόσυνο τόνο του «Χριστός Ανέστη», έδιναν ο ένας στον άλλο την μεγάλη, την απίστευτην είδησι:
- Ένα τάγμα Ελληνικό αύριο έρχεται στην Πόλη!
Κανείς δεν κοιμήθηκε όλην την νύχτα. Έτρεχαν άνθρωποι σαν τρελλοί στο δρόμο και ρωτούσαν:
- Που θ’ αποβιβαστή το τάγμα;
- Θα ‘ρθη από το Χαδέμκιοϊ σιδηροδρομικώς…
Την είδησι την έμαθαν και οι τούρκοι. Και εκλείστηκαν από νωρίς στα σπίτια τους. Ο νους τους ανέτρεξε σε πολύ μακρυνά χρόνια…
Ένας Πορθητής, ο Σουλτάνος τους, έμπαινε στην Πόλη και κατέλυε μιαν Αυτοκρατορία… Την Βυζαντινή. Κι έσκυβαν το κεφάλι.
(…) Ακούστηκε σφύριγμα ατμομηχανής. Το πλήθος τρικύμισε, για μια στιγμή θάμπωσαν τα μάτια του. Κόπηκεν η αναπνοή του. Σε λίγο συνήλθε κι έσφιξε το σταθμό, σπάζοντας την συμμαχική ζώνη, σκαρφάλωσε στα σιδερένια κάγκελλα του σταθμού, πλημμύρισε τις μεγάλες αίθουσες τα γραφεία.
Όταν σταμάτησε το τραίνο μια φωνή από εκατόν και πλέον χιλιάδες στήθια βγαλμένη ακούεται: «Ζήτω η Ελλάς», «Ζήτω ο Βενιζέλος».
- Να το σηκώσουμε στα χέρια το τάγμα! ακούστηκε μια φωνή.
- Στα χέρια! Στα χέρια! βόηξεν όλο το πλήθος.
Δεν ήταν χέρι που να μην είχε το μαντήλι στα μάτια… Λίγο αργότερα μου διηγείτο ο ταγματάρχης Μίμης Βλαχόπουλος, διοικητής του ευτυχισμένου αυτού τάγματος.
-«Δεν μπορούσα να καταλάβω το συναίσθημα των ανδρών μου όταν μπήκαν στα βαγόνια, που θα τους έφερναν στην Πόλη. Συγκίνησις; Όχι δεν ήταν συγκίνησις. Τρέλλα; Ούτε. Θάμβος; Αυτό ίσως να ‘νε. Λες και δεν μπορούσαν να πιστέψουν σε μια τέτοια ευτυχία, ευτυχία που περνούσε τα όρια τον πιο τολμηρών ονείρων μας. Όταν πια ξεκίνησε το τραίνο, ξέσπασαν τα εσώτατα συναισθήματα των ανδρών μου, σ’ ένα τραγούδι. Κι έσμιξε το τραγούδι των φαντάρων με τις ζητωκραυγές των Ελλήνων των Προαστείων, από τον Άη Στέφανο ως το Σιρκετζή, που παρετάχθηκαν δεξιά και αριστερά της σιδηροδρομικής γραμμής. Όταν περνούσαμε τα τείχη της Πόλης ο νους μου ανέτρεξε στις μαύρες εκείνες μέρες, που τα στίφη του Πορθητή έσφιγγαν την Θεοφύλακτο Πόλη. Άξαφνα τα τραγούδια έπαψαν. Περνούσαμε μπρος από την Αγιά Σοφιά. Καμμιά φωνή λες και κόπηκαν κι οι αναπνοές. Και μονάχα ο θόρυβος της ατμομηχανής ακούονταν. Όλο το τάγμα βρέθηκεν όρθιο μέσα στα βαγόνια. Και τα χέρια, που κατέβαιναν από τα μάτια, υγρά, διέγραφαν πάνω στο στήθος των πολεμιστών το σημείο του Σταυρού. Ποιος θα με πείση πως εκείνη την στιγμή δεν άκουα από τα στήθια όλων μας βγαλμένο το ύμνο της Υπερμάχου Στρατηγού;…»

Όταν οι τούρκοι έχασαν την Κωνσταντινούπολη.

Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα

1453
Χύθηκαν απ’ όλες τις διευθύνσεις οι κατακτηταί στην Πόλη, με το μαχαίρι και την φωτιά. Έσβυσε κάθε αντίστασι στα Τείχη και στους Πύργους. Οι στερνές απεγνωσμένες προσπάθειες των πολιορκημένων πνίγηκαν στο αίμα των ηρώων.
Εκεί, κατά τον περίβολο προς την Ωραία Πύλη, λίγοι ναύτες Κρητικοί κατέφυγαν στους πύργους του Τείχους, που έφερναν ακόμα τα ονόματα των Αυτοκρατόρων Βασιλείου, Λέοντος και Αλεξίου, αποφασισμένοι να πληρώσουν ακριβά τη ζωή τους. Αμέτρητα έπεσαν επάνω τους τα στίφη του Πορθητή. Οι Κρητικοί ακλόνητοι σκορπούσαν γύρω τους τον θάνατο, προσμένοντες με την σειρά τους και το δικό τους, παρά να παραδοθούν. Την ηρωική τους αντίστασι την έμαθε και ο Πορθητής Σουλτάνος κι από θαυμασμό στην αντρεία τους, τους πρότεινε να παραδοθούν «και θα τους αφήση ελεύθερους να επιστρέψουν με τα καΐκια τους στην πατρίδα τους». Κι έτσι έγινε.
1920
Στο ίδιο μέρος, εκεί στο ακρωτήρι του Σεράι-Μπουρνού –τον τόπο του Φάρου του Παληού Σεραϊού– έγινεν η επιβίβασις του Ελληνικού Τάγματος στα βαπόρια που θα το έφερναν στο Βόσπορο.
Σε κάποια περιστατικά βλέπει κανείς το χέρι του Θεού…
Νυν απολύεις τον δούλο σου, Δέποτα…
Της μοίρας τα γυρίσματα και ο Τούρκος πλοίαρχος.
Στις 11 π.μ. άρχισεν η επιβίβασις του τάγματος στα βαπόρια, που θα το έφερναν στο Βόσπορο.
Ο διοικητής και οι αξιωματικοί του τάγματος μπήκαν στο εστιατόριο του σταθμού να φάνε.
Πανδαιμόνιο. Αποκόπηκε η κυκλοφορία. Τα πιάτα περνούσαν από χέρι σε χέρι για να φτάσουν στα τραπέζια των αξιωματικών.
Ένας γέρος, με μαλλιά κάτασπρα, με σεβάσμια φυσιογνωμία, στάθηκεν σε μιαν άκρη κι έβλεπε. Και δεν μιλούσε και δεν ζητωκραύγαζε. Λες και μαρμάρωσε. Ο ταγματάρχης Βλαχόπουλος τον πρόσεξε και τον προσκάλεσε κοντά του, να πιή ένα ποτήρι σαμπάνια. Ο γέρος πλησίασε, πήρε το ποτήρι και φέρνοντάς το στα χείλη, ψιθύρισε:
- Νυν απολύοις τον δούλο σου, Δέσπ…
Δεν πρόφτασε να τελειώση και σωριάστηκε αναίσθητος κάτω…
Καπετάνιος ενός πλοίου τουρκικού της εταιρίας Σιρκέτι Χαϊριέ απ’ αυτά που έφερναν το Ελληνικό Τάγμα στο Βόσπορο ήταν πρώην αξιωματικός του τουρκικού στόλου κι ένας απ’ αυτούς που αποτελούσαν το επιτελείο του περίφημου καταδρομικού «Χαμηδιέ», που στον πόλεμο του ’12, με κυβερνήτη τον Ρεούφ έκαμε τη γνωστήν έξοδο από τα Στενά και την κωμικοτραγική διαδρομή στο Αιγαίον!
Οι φαντάροι μας ανέβασαν στο πρωραίο κατάρτι μια πελώρια Ελληνική σημαία.
Ο Τούρκος καπετάνιος δεν μιλούσε. Μια νεκρίλα χύθηκε στο πρόσωπό του. Θα σκεφτότανε τα γυρίσματα του τροχού της Μοίρας, που τον έφεραν καπετάνιο του πλοίου, που έφερνε το τμήμα του πρώτου Ελληνικού Στρατού, που ερχόνταν στην Πόλη ύστερα από 467 χρόνια.
(…) Οι ναύται των Ελληνικών πολεμικών που βρίσκονται αγκυροβολημένα προ των Ανακτόρων του Ντολμά Μπαχτσέ εκσπούν σε ενθουσιώδεις ζητοκραυγές και η Μουσική του θωρηκτού «Αβέρωφ» παίζει εθνικά εμβατήρια. Όλα τα σπίτια των λόφων που αποτελούν το Πέραν, σημαιοστόλιστα. Το ίδιο κι οι ακρογιαλιές του Βοσπόρου δεξιά κι αριστερά. Από ταράτσες και μπαλκόνια και παράθυρα ένας κόσμος έξαλλος κινούσε μανδήλια και λευκά μεγάλα πανιά. Κύματα κόσμου κατέβαιναν από παντού στις παραλίες. Χιλιάδες ατμάκατοι και βάρκες πλημμύρισαν τον Βόσπορο. Φωνές χαρούμενες, κραυγές θριάμβου, ζητοκραυγές που σκέπαζαν κάθε θόρυβο άλλο της πολύβοης Πόλης.
Οι σάλπιγγες μέσ’ από τα μεταγωγικά πλοία σαλπίζουν το «Εγερτήριο». Το Ελληνικό τάγμα αποβιβάζεται στην ασιατική όχθη του Βοσπόρου, στο Τσιμπουκλή.
Πάνω στ’ ανάκτορα του Σουλτάν Αζίζ, στον Βόσπορο, κολπίζεται η Γαλανόλευκη στις βοσπορίτισσες αύρες.
Αντίκρυ στο Παλάτι αυτό, στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, υψώνεται το Παλάτι του Καλενδέρ. Μέσα σ’ αυτό η Τουρκία υπέγραψε την ανεξαρτησία της Ελλάδος στην πίεσι του σπαθιού του ’21.
Ευλογημένος Εκείνος που ώθησε με την δυνατή πνοή Του ως εδώ την Ελλάδα.
Κι έτρεχεν η Πόλη όλη στον Βόσπορο να καμαρώση τους Έλληνας πολεμάρχους. Από τα χαράματα ως την βαθειά νύχτα ο γιαλός άσπριζεν από πανιά. Σα σε προσκύνημα όλη η Πόλη έτρεχε στο Βόσπορο.
Στο βάθος η Αγιά Σοφιά πρόσμενε ν’ ανοίξει τις θύρες… και μέσ’ τη ψυχή των Ελλήνων της Πόλης, κι όλου του Ελληνισμού, έκραζεν η παληά προφητεία:
«Πάλε με χρόνους και καιρούς, πάλε δικά μας θάνε».

Όταν οι τούρκοι έχασαν την Κωνσταντινούπολη. (τελευταίο μέρος).

σχόλιο Γ.Θ : Άγνωστες πτυχές μιας ιστορίας ξεχασμένης από ένα σχέδιο, που ποτέ δεν μπήκε στο ράφι, αφού οι ισχυροί τις γης πραγματικά έχουν τα σχέδιά τους για όλους μας...
Διαβάστε...
για την συγκλονιστική εισβολή του Ελληνικού Στρατού στην Κωνσταντινούπολη!
Για την έπαρση της Ελληνικής σημαίας στον ουρανό της Βασιλεύουσας!
Για την μοιρολατρική αντίδραση των τούρκων στην Ελληνική επικράτηση.
Αποβίβαση στο ίδιο μέρος από όπου έφυγαν οι Κρητικοί του 1453!
Ο γέρος που μαρμάρωσε!
Η προφητεία...
Το πάλατι του Σουλτάνου έδρα του Ελληνικού Τάγματος!
Οι Κρητικοί χωροφύλακες της Κωνσταντινουπόλεως.
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
Στον Βοσπορίτη γιαλό, κατάντικρυ στο θερινό παλάτι του Ντολμά Μπαξέ, περήφανος λικνίζονταν ο «Αβέρωφ». Σφαλιχτά για πάντα τα παραθυρόφυλλα των δωματίων του Σουλτάνου. Κατεβασμένα και τα μυστηριώδη καφάσια.
Μα ποιός δεν θα φαντάζεται πως πίσω από τα καφάσια δεν καρφώνονταν κάποια μάτια κατακόκκινα από θυμό και λύσσα, να ματιάζουν το καράβι μας, που στην φαντασία του τουρκικού Λαού πήρε όλες τις μορφές των θρύλων;
Κυρίαρχα τα πολεμικά μας πλοία, έτρεχαν τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, την Προποντίδα. Ανοιχτά τα Στενά. Στα Καβάκια – στην έξοδο των στενών του Βοσπόρου προς την Μαύρη Θάλασσα, τα κανόνια αυτά, που έκαμναν τη Ρωσία να τρέμη, τα κανόνια με τα οποία σφαλούσεν η Τουρκία της πόρτες της προς τους θαλασσινούς δρόμους που έφερναν στην Πόλη, τα κανόνια αυτά τ’ αχρήστευσε μια ελληνική διμοιρία του τάγματος.
(…) «Θέλω – γράφει ο αυτόπτης πολεμικός απεσταλμένος – ώρες να στέκωμαι και να βλέπω την εικόνα αυτή. Βουβός και με την πέννα ακίνητη, και να βυθίζωμαι σ’ όνειρα. Το νοιώθετε Πανέλληνες; Το Παλάτι του Σουλτάνου τώρα έδρα του Ελληνικού Τάγματος. Το γραφείο του Σουλτάνου, τώρα γραφείο του Αρχηγού του Ελληνικού Τάγματος που απλώθηκε στο Βόσπορο.
Μέσα στο σουλτανικό αυτό γραφείο κάθε πρωί ο διοικητής του Ελληνικού Τάγματος έπαιρνε αναφορά του Τούρκου διευθυντού της τουρκικής Χωροφυλακής του Βοσπόρου, του αντισυνταγματάρχου Γκαλήπ βέη, γαλλιστί γραμμένη.
Η Ανάστασις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
«Κι έτσι πέρασαν οι μήνες, οι ώμορφοι κι οι αξέχαστοι μήνες. Ζούσεν η Πόλη, και μαζί της όλη η Φυλή, μέσα σ’ όνειρο.
Χύθηκαν κι άπλωσαν οι ελληνικές φάλαγγες στην Μικρασία, στη Θράκη. Και στην Πόλη ο Πρόσκοπος. Το Ελληνικό Τάγμα. Στο Φανάρι οι Κρητικοί χωροφύλακες με τις γραφικές τους βράκες, φρουρά της Κλειστόπορτας του Εθνομάρτυρος Γρηγορίου του Ε’. Στο Καδήκιοϊ, την αρχαία Χαλκηδόνα, σταθμός ελληνικής Χωροφυλακής. Δέκα χιλιάδες Ελληνόπουλα της Πόλης σχημάτισαν τα τάγματα των Προσκόπων που η παρέλασίς τους με τις γαλανόλευκες σημαίες τους, από τους κεντρικούς δρόμους της Πόλης, σκορπούσε ρίγη ενθουσιασμού στον Ελληνόκοσμο. Κάτω στην προκυμαία του Γαλατά, σε μια πανύψηλη ταράτσα οι αύρες ανέμιζαν τέσσερες σημαίες, την αγγλική, την γαλλική, την ιταλική και την ελληνική – σύμβολα της Νίκης και της κατοχής της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός έδινε γιορτές στους δημόσιους Κήπους που θα μείνουν αξέχαστες. Ο ουρανός της Πόλης σε κάθε γιορτή δεν φαινόταν, γιατί πιο κάτω και πάνω από τα κεφάλια του πλήθους απλώνονταν ένας άλλος ουρανός από ελληνικές σημαίες. Στα κέντρα, στα θέατρα, στους δρόμους, αντιλαλούσαν οι ήχοι του Εθνικού μας Ύμνου κι όλων των τραγουδιών, που ενέπνευσεν η σκλαβιά.
Κι οι τούρκοι σαν σκλάβοι, σαν χαμένοι άνθρωποι.
Κι ήταν όλα έτοιμα. Τ’ όνειρο έγινε πραγματικότης.
Όλα. Ζωντανά κι άψυχα. Με τα μάγια των θρύλων. Με τα μάτια που αχόρταγα καμάρωναν. Με τις ψυχές γεμάτες φως. Όλα. Μιλούσαν για την Ανάστασι της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ένα απόγευμα του Ιουλίου 1920, πήγα στο προσκύνημα της Αγιά Σοφιάς με τον φίλο μου επίατρο Χριστόπουλο. Όταν βγήκα έξω η νύχτα άπλωνε τους μαύρους πέπλους της, κι εγώ έμενα ακόμα εκεί μαγεμένος.
Ξένος σ’ ό,τι με τριγύριζεν έμψυχο, εδώ, στην τουρκική τώρα συνοικία, βυθίστηκα στις εσώτατες σκέψεις μου. Σφάλισα τα μάτια και μου φάνηκε πως άκουγα τις καμπάνες της Αγιά Σοφιάς. Μου φάνηκε πως άκουγα όπλων κλαγγές, πως έβλεπα ασημαστραπές λογχών, που άκουγα ποδοβολητό αλόγων να ξυπνά τους αντίλαλους του Μεγάλου Ιππόδρομου. Πως άνοιγε κάποια βαρειά ταφόπετρα μέσα στην Μεγάλη Εκκλησιά και πως έβγαινε ο στερνός Αυτοκράτορας, και τραβούσε προς το Παλάτι των Βλαχερνών, να ντυθή την αυτοκρατορική του στολή, που έβγαλε την νύχτα της 28ης Μαΐου 1453, για ντυθή την απλή του πολεμική στολή και να χυθή στις τάξεις των υπερασπιστών της Πόλης και να σκοτωθή μαζί τους Αυτοκράτορας και Στρατιώτης.
Τ’ αυτιά μου βουίζουν από τον ήχο του Νικητήριου μαζί με κι ευχαριστήριου Ύμνου της Υπερμάχου Στρατηγού…
Και σκίρτησα βαθειά, πολύ βαθειά…»

σχόλιο Γ.Θ : Ποτέ ξανά το όραμα του Γένους δεν είχε φτάσει εγγύτερα και πραγματικά θα είχε γίνει πραγματικότητα, όμως εμείς οι ίδιοι μην έχοντας ξεπεράσει το μεγάλο αρνητικό της φυλής μας, την εμφύλια διαμάχη και διχασμό, δεν σταθήκαμε ενωμένοι και σε κοινή γραμμή απέναντι στα τέρατα της Ευρώπης. Το μίσος των φιλοβασιλικών, του Κωνσταντίνου Α' Γλύξμπουργκ κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου και η λυσσώδης παρατεταμένη προπαγάνδα εναντίον του είχε ως αποτέλεσμα να συμβεί το πιο παρόδοξο γεγονός στην νεώτερη Ελληνική ιστορία, δηλαδή ο άνθρωπος που ανέλαβε μια Ελλάδα διαλυμένη -πολύ χειρότερη από τη σημερινή της κρίσης- και μέσα σε τρία χρόνια την έκανε την νικήτρια των δύο Ηπείρων και πέντε θαλασσών, έχασε τις εκλογές έχοντας όμως την πλειοψηφία των ψήφων! Οι φιλοβασιλικοί εκμεταλευόμενοι ένα παράλογο εκλογικό σύστημα πήραν την εξουσία, ακύρωσαν τις συμφωνίες του Βενιζέλου με τους συμμάχους συνεχίζοντας τον πόλεμο στην Μικρασία και ακυρώνοντας και τις δεσμεύσεις περί Ειρήνης και παύσης του πολέμου προς τους ψηφοφόρους, που τους εμπιστεύτηκαν, προκάλεσαν τη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού μετά το 1204 και το 1453.
Το ξύπνημα του μαρμαρωμένου βασιλιά της Ρωμιoσύνης αναβλήθηκε... δεν το επέτρεψε ένας άλλος βασιλιάς, αυτός του δανέζικου οίκου των Γλύξμπουργκ, που εκμεταλευόμενος το αιώνιο αρνητικό της φυλής μας προς ίδιον όφελος κατάφερε να ακυρώσει ό,τι με αίμα και θυσίες είχε πετύχει η Ρωμιοσύνη λίγο πριν.

yiorgosthalassis.blogspot.com

Φωτογραφίες από την Κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. (Ανανεωμένο)

σχόλιο Γ.Θ : Με αφορμή την ανάρτηση σχετικά με την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τις Ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις και τις άγνωστες πτυχές της διάλυσης της τουρκίας, (δες ΕΔΩ) σας παρουσιάζουμε ένα σπάνιο φωτογραφικό ντοκουμέντο από το αρχείο του Κωνσταντινουπολίτη Χάρη Καρολίδη.


Επιμέλεια Χάρης Καρολίδης



Ο ΔΕΣΠΑΙΡΕ ΣΕ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ ΜΕ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΠΛ.ΤΑΚΣΙΜ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΑΝ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ

ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΓΑΛΛΙΚΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΓΕΦΥΡΑ ΓΑΛΑΤΑ

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΠΕΡΑΝ ΣΥΜΜΑΧΟΙ

Ο ΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΒΕΡΩΦ

ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΠΑΝΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΠΕΡΑΝ ΠΛ. ΤΑΞΙΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΧΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΟ ΝΤΟΛΜΑ ΜΠΑΧΤΣΕ

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΤΟΠΚΑΠΙ



ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΤΑΞΙΜ ΠΙΣΩ Ο ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
σχόλιο Γ.Θ : Πριν φτιαχτεί το ανθελληνικό μνημείο του μίσους (δες ΕΔΩ)

Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΜΠΑΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ


ΑΓΓΛΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ

Η ΜΠΑΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΚΣΙΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ISTIKLAL CAD.


ΑΥΤΑ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΘΑΨΟΥΝ
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Χάρης Καρολίδης
Έκτακτο Παράρτημα