Ιστορία. Η Ελβετία είναι μια συνομοσπονδία 26 ομόσπονδων κρατιδίων - καντονιών (26 αυτόνομα, 3 ημιαυτόνομα) και έχει πληθυσμό 7,8 εκατομμύρια κατοίκους.
Τα τρία πρώτα καντόνια ενώθηκαν το 1291 και η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε το 1499 κι απέκτησε τα σημερινά της εθνικά σύνορα το 1815, μετά από το τέλος των Ναπολεόντειων Πολέμων. Χρειάστηκαν δηλαδή συνολικά 524 χρόνια διαρκών αγώνων, γεγονός που έκανε τους Ελβετούς να θεωρούνται, επί αιώνες, ο πιο σκληροτράχηλος πολεμικός λαός της Ευρώπης και να κατατάσσονται, ως περιζήτητοι μισθοφόροι, στην υπηρεσία ξένων ηγεμόνων.
Την ίδια αυτή περίοδο πέτυχαν και την περίφημη ελβετική ουδετερότητα και δύο αιώνες διαρκούς ειρήνης.
Το παράδοξο είναι ότι δεν υπάρχει ελβετικό έθνος, με την κλασική έννοια του όρου. Ο πληθυσμός
της χώρας αποτελείται από 65% Γερμανούς, 18% Γάλλους, 10% Ιταλούς (και περίπου 7% άλλες μειονότητες και μετανάστες), που συμβιώνουν ειρηνικά μεταξύ τους επί αιώνες. Ουσιαστικά, οι μόνοι εμφύλιοι πόλεμοι που γνώρισε ήταν οι θρησκευτικοί (μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών).
Πολίτευμα. Οι Ελβετοί ποτέ δεν είχαν βασιλείς, πάντα είχαν λίγο-πολύ συλλογικές μορφές διακυβέρνησης Το σημερινό πολίτευμα της Ελβετίας είναι ό,τι πλησιέστερο υπάρχει στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, ένας συνδυασμός άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Κάθε καντόνι έχει τη δική του κυβέρνηση (η οποία στα μικρά σε πληθυσμό εκλέγεται άμεσα από τη συνέλευση των πολιτών). Η κεντρική κυβέρνηση συντονίζει τις υπόλοιπες 26 και εκπροσωπεί τη χώρα στις διεθνείς της σχέσεις και υποχρεώσεις.
Είναι επταμελής και οι Υπουργοί της εναλλάσσονται εκ περιτροπής για έναν χρόνο στη θέση του πρωθυπουργού. Όλα τα κόμματα εκπροσωπούνται αναλογικά στις τοπικές και στην κεντρική κυβέρνηση. Οι πολιτικοί δεν είναι επαγγελματίες και λαμβάνουν μια συμβολική κρατική αποζημίωση για τις υπηρεσίες τους.
Γίνεται πολύ συχνή διενέργεια δημοψηφισμάτων για διάφορα θέματα. Στη διαμόρφωση του πολιτεύματος και τη σύνταξη του Συντάγματος, μεγάλη ήταν η συνεισφορά του Έλληνα - και τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας - Ιωάννη Καποδίστρια. Προφανώς, λόγω του μεγάλου θαυμασμού προς το αρχαίο αθηναϊκό δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο και υιοθέτησε, η Ελβετία ήταν η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που έδωσε σταδιακά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες (η διαδικασία ολοκληρώθηκε μόλις το 1990).
Οικονομία. Η ελβετική οικονομία περιλαμβάνει κάθε είδους δραστηριότητες. Κτηνοτροφία, βιοτεχνίες, βιομηχανία, φαρμακοβιομηχανίες, πολυεθνικές επιχειρήσεις (Nestlé), τουρισμό, ιατρικές υπηρεσίες, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες (τράπεζες), κλπ.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρία ελβετικά προϊόντα που θεωρούνται τα καλύτερα στον κόσμο: τα ρολόγια, οι σοκολάτες, και τα μηχανήματα και οι συσκευές υψηλής τεχνολογίας και ακριβείας. Εδώ και χρόνια είναι η πλέον ανταγωνιστική οικονομία στον πλανήτη, κι αυτό λόγω των άριστων σχέσεων εργοδοτών/εργαζομένων. Το ελβετικό φράγκο είναι από τα πιο ισχυρά και σταθερά νομίσματα.
Άμυνα/στρατός. Παρά το γεγονός ότι η Ελβετία είναι ουδέτερη και δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο τα τελευταία διακόσια χρόνια, διαθέτει έναν από τους πιο σύγχρονους, καλύτερα εξοπλισμένους κι εκπαιδευμένους στρατούς στον κόσμο.
Οι Ελβετοί κατατάσσονται στην ηλικία των 20, υπηρετούν για 4-5 μήνες, και στη συνέχεια επανεκπαιδεύονται για 2-3 εβδομάδες κάθε χρόνο μέχρι την ηλικία των 45. Κρατούν στο σπίτι την εξάρτυση και τον οπλισμό τους και σε περίπτωση επιστράτευσης μπορεί να συγκεντρωθεί δύναμη 625.000 στρατιωτών (μόνιμος στρατός περίπου 200.000 – ύστερα από δύο πρόσφατες διαδοχικές μειώσεις).
Μέσα στις Άλπεις υπάρχουν καταφύγια για τον άμαχο πληθυσμό, στρατιωτικές βάσεις, βάσεις αεροπλάνων τα οποία έχουν τη δυνατότητα να απογειώνονται από τους αυτοκινητοδρόμους, κλπ. Στη διάρκεια και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων του 20ου αιώνα υπήρχε σχέδιο, σε περίπτωση εισβολής, να αποσυρθεί ολόκληρη η ελβετική στρατιωτική μηχανή στους ορεινούς όγκους της χώρας, για να δώσει εκεί την ύστατη «Μητέρα Όλων των Μαχών».
Γενικά: Η Ελβετία, παρά τον μικρό πληθυσμό της έχει δώσει και πολλά μεγάλα ονόματα στις επιστήμες, τις τέχνες, και τη λογοτεχνία. Επίσης, αναλογικά με τον πληθυσμό της έχει τον μεγαλύτερο αριθμό Πανεπιστημίων και τον μεγαλύτερο ετήσιο αριθμό έκδοσης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Λόγω της ουδετερότητάς της, είναι η έδρα πολλών διεθνών οργανισμών κι οργανώσεων.
Με δυο λόγια, οι Ελβετοί, μέσα από μακροχρόνιο αγώνα, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια όαση συνύπαρξης διαφορετικών εθνοτήτων, ειρήνης, ευημερίας, και αληθινής δημοκρατίας μέσα στο φρενοκομείο που λέγεται «ανθρωπότητα».
ΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΛΑΟΣ, ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΥΠΌΛΟΙΠΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ, ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ;;;!!!
Δημήτρης Χορόσκελης
loutraki1.blogspot.gr
είναι ότι, "ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"
ΑπάντησηΔιαγραφή