Η "αποστασία" Σαμαρά και η πτώση της ΝΔ είναι από τις πιο σκοτεινές περιόδους του μεταπολεμικού κοινοβουλευτικού βίου. Με την δημοσιογραφική έρευνα που κάνουμε προσπαθούμε(απλά και κατανοητά για το ευρύ κοινό)να φωτίσουμε άδηλες πτυχές γεγονότων που αποσιωπήθηκαν ενώ κάποιοι τα γνώριζαν και είναι σίγουρο ότι πήραν λεφτά για να τα θάψουν. Κι αυτό γιατί ο τότε πρωταγωνιστής Αντώνης Σαμαράς σήμερα κατέχει τη πρωθυπουργία μιας ταλαιπωρημένης και εξευτελισμένης χώρας. Πρέπει λοιπον ο λαός να ξέρει ποιον ψήφισε.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη(1990-1993) αντιμετώπισε σε όλη σχεδόν την διάρκεια της θητείας της εσωκομματική αντίδραση, άλλοτε συγκαλυμμένη (Μιλτιάδης Έβερτ) και άλλοτε απροκάλυπτη (Αντώνης Σαμαράς), που οδήγησε στην παραίτηση του Σαμαρά από την κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1992. Μετά την παραίτησή του, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε, στις 30 Ιουνίου 1993, πολιτικό σχήμα με την ονομασία «Πολιτική Άνοιξη» και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης με την άρση της εμπιστοσύνης του βουλευτή Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Έχοντας χάσει τη δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, στις 9/91993 η κυβέρνηση παραιτήθηκε και ζήτησε την διεξαγωγή εκλογών τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Tι ειχε μεσολαβήσει όμως εκείνους του θερμούς μήνες πριν φτάσει ο τότε πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης να κάνει την πιο κάτω δήλωση; "
«Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν είχαν κάθε λόγο και διάλεξαν αυτή τη στιγμή για να προκαλέσουν κρίση και ανωμαλία. Στόχος τους ήταν να μην προλάβουν οι Έλληνες να δουν και να απολαύσουν τα αποτελέσματα των δικών τους θυσιών».
Ποια ήταν τα συμφέροντα που φωτογράφιζε αλλά απέφευγε να κατονομάσει ο Μητσοτάκης;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η Siemens προσπαθούσε τότε λυσσαλέα να πάρει τον διαγωνισμό με τις 1.100.000 ψηφιακές παροχές(διαγωνισμός ΟΤΕ αριθμ. 7753/92). Συνέταιρος και άμεσα ωφελημένος θα ήταν ο Κόκκαλης και η Intracom. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δια του υπουργού Οικονομικών Στέφανου Μάνου αντιδρούσε αφού προσπαθούσε να βρει στρατηγικό επενδυτή στην Ιαπωνία και μετά να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό του ΟΤΕ. Ο Σαμαράς γνώριζε τα πάντα. Ήταν μέλος του ΚΥΣΥΜ(μέχρι να αποστατήσει) και ήξερε την κάθε λεπτομέρεια. Και όπως θα δούμε "χτύπησε"(όπως τον κατηγορούν) "σαν φιδι την κατάλληλη ώρα ρίχνοντας την κυβέρνηση με τον Συμπιλίδη".
Σε αυτό το κεφάλαιο θα βγάλουμε δύο επιστολές για να καταλάβετε το δυσώδες παρασκήνιο και τι γινόταν στην πλάτη του ελληνικού λαού. Οι Γερμανοί πρόσταζαν να πάρουν την δουλειά. Και οι είλωτες, οι δουλοπάροικοι, έπρεπε να υπακούσουν. Εαν όμως δεν υπάκουαν οι Γρακοί, οι Ναζί ήταν διατεθειμένοι να ρίξουν την κυβέρνηση.
Η πρώτη είναι αυτή που στέλνει στο Μητσοτάκη με επιτακτικό τόνο(σχεδόν διατάζοντας)ο τότε γενικός κουμαντοδόρος της Siemens στην Ελλάδα Η.Γεωργίου(φωτο1).
Ναι καλα ακούσατε. Ο "συνέταιρος" μαζί με τον Χριστοφοράκο ,συγκατηγορούμενος για τα μιζόνια της Μίζενς με τα οποία λαδώθηκε όλος ο πολιτικος κόσμος.
Και είναι αυτή:
Τι είχε μεσολαβήσει; Ο Διευθύνων Σύμβουλος της SIEMENS Μπερχαντ Ντόμπεκ(φωτο πρωτοσέλιδου) είχε πιέσει τον Μάνο(με το γνωστό ύφος του αυτοκράτορα προς τον αυλικό που θα διαβάσετε και θα καταλάβετε πως μιλούν σήμερα οι Γερμανοί στους Έλληνες για να μιλούσαν τότε έτσι,λεγοντάς του λίγο πολύ: Ή μας δίνεις τη δουλειά η φεύγουμε από την Ελλάδα, σταματάμε τις μίζες και σας βυθιζουμε οικονομικά και πολιτικά. Ο εκβιασμος ήταν ξεκάθαρος. Είχαν φαίνεται τον "Δούρειο Ίππο" τους.
Δείτε και αυτή την επιστολή.
Μάλιστα αυτό το "η Σιεμενς προασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους", είναι όλα τα λεφτά. Όλα αυτά(μην το ξεχνάμε)μία εβδομάδα πριν απο την πτώση της κυβέρνησης από τον Σαμαρά. Τα συμπεράσματα δικά σας...
Το ρεπορταζ(όπως είναι φυσικό), συνεχίζεται...
makeleio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.