Η ρωσική αυταπάτη και η Ελλάδα

Τη χρονική περίοδο που διανύουμε, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, υπάρχει ένα ιδιαίτερα τεταμένο κλίμα και είναι ελάχιστοι εκείνοι οι «ψύχραιμοι» παρατηρητές και αναλυτές που δεν βλέπουν μία γενικευμένη στρατιωτική σύρραξη.
Η γεωπολιτική και η γεωοικονομία, αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της επικείμενης σύγκρουσης, η οποία ενδέχεται να αποτελέσει και τον πυροκροτητή για την εκτόνωση της ευρύτερης πίεσης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Όμως, ενώ εδώ και καιρό έχουν ήδη τοποθετηθεί πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά οι αντίπαλες πλευρές, οι πρωταγωνιστές αυτής της σύγκρουσης επιδεικνύουν ένα διπλό πρόσωπο κάνοντας πολύ σοβαρότερο το ενδεχόμενο για την περίπτωση μίας ξαφνικής εκτόνωσης μέγιστης ισχύος.

Οι ΗΠΑ, με εγνωσμένα οικονομικά προβλήματα αδυνατούν να μετέχουν σε μία πλήρη και με όλα τα μέσα στρατιωτική αντιπαράθεση, αφού κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν στηρίζεται από τους αμερικανούς πολίτες (σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση), αλλά δεν φαίνεται να έχει θερμούς υποστηρικτές ακόμη και από την πλευρά εκείνη της αμερικανικής γερουσίας που επιθυμεί μία αμερικανική παρέμβαση στην Συρία.
Η Ρωσία, ευρισκόμενη ακόμη στο στάδιο της πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής αναδίπλωσής της, δεν βρίσκεται στο καλύτερό της σημείο κι ενώ τάσσεται υπέρ της κυβέρνησης Άσαντ γενικότερα επιδεικνύει μία στάση αναμονής, και επαμφοτερίζουσας ανεκτικότητας, κατορθώνοντας με αυτόν τον τρόπο να εμφανίζεται ως ο ψύχραιμος παίκτης, αλλά χάνοντας ταυτόχρονα πολλούς «βαθμούς» στο παιχνίδι των εντυπώσεων και στην σκακιέρα της διεθνούς γεωπολιτικής και γεωοικονομίας, με αποτέλεσμα επί της ουσίας να συρρικνώνεται και να χάνει πολύτιμο έδαφος στις επιδιωκόμενες στοχεύσεις και τοποθετήσεις της για την επόμενη ημέρα.
Θα λέγαμε πως στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη», αφού έκαστος των δύο πανίσχυρων αντιπάλων, φαίνεται πως για τους δικούς του λόγους (πολιτικούς και οικονομικούς), δεν θέλει να βρεθεί αντίπαλος στο «ουδέτερο γήπεδο» της Συρίας, παρά τις εκατέρωθεν δηλώσεις που έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα η εικόνα της Ρωσίας και του «ξανθού γένους», παρομοιάζεται με εικόνα «απελευθερωτή» και δεν είναι λίγοι εκείνοι που αγνοούν παντελώς πως η σημερινή Ρωσία ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τα δικά της συμφέροντα, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά και δεν πρόκειται να εκτεθεί εάν δεν έχει απτά και μετρήσιμα και αρκούντος θετικά αποτελέσματα για την Μόσχα.
Η γεωπολιτική συμμορία των Πούτιν – Μεντβέντεφ, έχει αποδείξει περίτρανα πως το μοναδικό σπορ στο οποίο ξέρει να επιδίδεται με περισσές τυμπανοκρουσίες, είναι το επικοινωνιακό μασκαραλίκι.
Όλοι εκείνοι που επιμένουν να παραμυθιάζονται με την ιδέα πως σε αυτό το δίδυμο των σαλτιμπάγκων, μπορούν οι λαοί να βρουν έναν αποφασισμένο υπερασπιστή στα δίκαιά τους, και η ανθρωπότητα ένα αποτελεσματικό αντιστάθμισμα στις δολοφονικές επιδρομές των υπερατλαντικών βρυκολάκων, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Πρόκειται για τζιτζιφιόγκους της πολιτικής αρλουμπολογίας που δεν κατάλαβαν -ή σκόπιμα αποκρύπτουν- πως αυτό το γραφικό δίδυμο του Βορρά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αχυράνθρωποι του ρωσικού νεοπλουτισμού, που προσπαθούν να διαχειριστούν συμφέροντα, με τρόπο θρασύδειλο και πάντα εκ του ασφαλούς.
Ας συνοψίσουμε…
Οι μηχανές του πολέμου ζεσταίνονται. Η Μεσόγειος υπερθερμαίνεται και πάλι. Η δική μας η χώρα γι ακόμη μια φορά ξεβρακώνεται προσφέροντας Γην και ύδωρ στη φονική μηχανή.
Οι παραμυθάδες του αποπροσανατολισμού ωστόσο, επιμένουν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για ανακοπή αυτών των επιδιώξεων, στις υποτιθέμενες μεγαλοστομίες των Πούτιν – Μεντβέντεφ – Λαβρώφ κλπ. Παπάρια λαδορίγανη…
Σε όλους αυτούς τους παραμυθάδες, υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά πως αν υπάρχει κάτι που εξαναγκάζει σε δεύτερες σκέψεις τη δολοφονική μηχανή των ΗΠΑ, αυτό δεν είναι οι σαχλαμαρίζοντες του Βορρά, αλλά η ανησυχία των ίδιων των επιδρομέων, που δεν ξέρουν τι θα τους βγει την επόμενη μέρα.
Είναι το έργο που ξαναέζησαν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και αλλού…
Μόνο που αυτό το έργο δεν ήταν μονόπρακτο. Μέσα απ αυτά τα εγκλήματα, αυτό που προέκυψε δεν ήταν μονάχα απροσδόκητες και ανεξέλεγκτες – από τους εμπνευστές τους – εξελίξεις.
Εκείνο που εξ ίσου περίτρανα καταδείχτηκε ήταν πως η πολυσυζητημένη «Αρκούδα» του Βορρά, περιορίστηκε εκ των πραγμάτων στο θλιβερό ρόλο του …γκρινιάρη συνενόχου.
Ρωτάμε…
Πού πήγε η ρωσική μαγκιά, όταν οι δολοφόνοι κατακρεούργησαν τη Σερβία; Είδατε κάτι που δεν είδαμε;
Πού πήγε η ρωσική τσαχπινιά, όταν οι χασάπηδες μακέλεψαν τη Λιβύη; Μάθατε κάτι που δεν ακούσαμε;
Τι απέγινε τελικά με τις ρωσικές μεγαλοστομίες, όταν το Δ’ Ράιχ τους έδειξε το μεσαίο δάκτυλο στην Κύπρο; 
Συνέβη κάτι που δεν αντιληφθήκαμε;
Για να μην επεκταθούμε και αλλού…
Έχετε λοιπόν αγωνία για το τι θα κάνει τώρα αυτή η τσαχπίνικη γατούλα του Βορρά, αν οι Αμερικανο-νατοϊκοί δολοφόνοι ξεπεράσουν τις αναστολές τους και χιμήξουν σαν όρνια πάνω στο Συριακό λαό;
Την απάντηση σας την κερνά ο ίδιος ο Λαβρώφ με πολλή αγάπη…
Παραχώρησε λοιπόν συνέντευξη τύπου ο Λαβρώφ, και κάλεσε τις ΗΠΑ και τις άλλες δυτικές δυνάμεις «να αποφύγουν σφάλματα του παρελθόντος», καθώς, όπως είπε, αντίθετα με όσα πιστεύει η Δύση, μία στρατιωτική επέμβαση «δεν θα τερμάτιζε τον εμφύλιο» πόλεμο στη χώρα.
Τους τσάκισε ε; Ε για να τους αποτελειώσει προκειμένου να μην τολμήσουν να απογειώσουν ούτε ένα αεροπλάνο, αυτός ο μεγάλος πολιτικός άνδρας, αυτός ο ογκόλιθος της γεωπολιτικής, προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα.
Τι είπε λοιπόν το παληκάρι…
Η Μόσχα λέει, δεν έχει καμία πρόθεση να εμπλακεί σε στρατιωτική σύρραξη για τη Συρία. Το ξεκαθάρισε απόλυτα και σε όλους τους τόνους «Δεν σχεδιάζουμε να εμπλακούμε σε πόλεμο με κανέναν», απάντησε ερωτηθείς τι θα κάνει η Μόσχα σε περίπτωση που οι δυτικοί επιτεθούν κατά των στρατιωτικών υποδομών της Δαμασκού.
Έχετε λοιπόν ακόμη αμφιβολίες πως η «Αρκούδα» του Βορρά ήταν και παραμένει μια κότα με λειρί που στις δημόσιες εμφανίσεις της αρέσκεται να φορά την προβιά της ναζιάρικης γατούλας;
Ακόμη αναρωτιέστε για το ποιοί είναι τελικά οι πόντιοι Πιλάτοι της Νέας Εποχής;
Κωνσταντίνος Τερζής – Κυριάκος Κυριακόπουλος (Ελληνικό Φόρουμ)
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους