ΕΡ.: Γέροντα, μιλήστε μας για το άβατο του Αγίου Όρους και τη φημολογούμενη κατάργησή του.
ΑΠ.: Κατά καιρούς τίθεται το θέμα. Νομίζω πως γίνεται για κατανάλωση και για να ασχολούμεθα με κάτι άλλο, αφήνοντας στην άκρη άλλα ουσιαστικότερα προβλήματα. Το άβατο, δεν είναι μια χθεσινή παραξενιά των μοναχών. Έχει θεσπισθεί από τότε που υπήρξε μοναχισμός. Σε όλα τα Ορθόδοξα μοναστήρια της Ανατολής, εις μεν τα γυναικεία δεν επιτρέπονταν άνδρες, εις δε τα ανδρικά δεν επιτρέπονταν γυναίκες. Ήταν αυστηρός ο μοναχισμός, ο αρχέγονος. Ο αγιορείτικος μοναχισμός, που οργανώθηκε τον 10ο αιώνα από τον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, έφερε αυτό το πνεύμα της αυστηρότητος και του αβάτου στον ιερό αυτό χώρο, όχι γιατί η γυναίκα θεωρείται δαίμονας ή αμαρτία ή γιατί οι μοναχοί είναι μισογύνηδες, αλλά καθαρά για λόγους ασκήσεως. Άλλωστε, το πιο τιμημένο πρόσωπο στο Άγιον Όρος είναι το γυναικείο πρόσωπο της Παναγίας.
Έπειτα, ας θυμίσουμε πως η γυναίκα, η Εύα, πλάσθηκε από το πλευρό του Αδάμ. Δεν πλάσθηκε ούτε από το κεφάλι, ούτε από τα πόδια. Ούτε ανώτερη είναι, ούτε κατώτερη, αλλά συμπλήρωμα, ίση. Ο Θεός ως παντογνώστης και προγνώστης δημιούργησε τη γυναίκα, για να είναι σύντροφος του Αδάμ στις περιπέτειες του βίου. Επιστρέφοντας ο άνδρας από τα χωράφια, από τις εργασίες, να βρει λίγη θαλπωρή, ευγένεια, κολακεία, έτοιμο φαγητό… H γυναίκα υπάρχει για να θεραπεύσει την αγωνία, το άγχος του ανδρός και να προσφέρει αυτή τη θαλπωρή και κολακεία. Ο μοναχός δεν αποφεύγει μόνο ό,τι είναι αμαρτία, αλλά και ό,τι του προσφέρει ιδιαίτερη ανάπαυση, ηδονή. Ας σημειώσουμε, τέλος ότι η Ιερά Κοινότητα τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει και την είσοδο του αριθμού των ανδρών στο Άγιον Όρος, έτσι ώστε να διατηρείται αυτό το ησυχαστικό, απαραίτητο περιβάλλον, για την καλύτερη ανάπτυξη του μοναχισμού.
ΕΡ.: Πέστε μας, είναι εύκολη η απαγκίστρωση του μοναχού από ό,τι του ασκεί κάποια έλξη ή επιρροή;
ΑΠ: Το Ευαγγέλιο δεν είναι ένας στρατιωτικός νόμος γεμάτος απαγορεύσεις. Το Ευαγγέλιο είναι μια προτροπή, μια πρόσκληση να αγαπήσουμε ενσυνείδητα, αγαπητικά την αρετή και να μισήσουμε την αμαρτία. Η αμαρτία δημιουργεί άγχος, μειονεξία, προβλήματα στον άνθρωπο. Αυτό ισχύει για όλους, και για τους μοναχούς και για τους λαϊκούς. Είναι κοινός ο αγώνας και του μοναχού και του λαϊκού. Μέσα στην Εκκλησία, είμαστε όλοι μέλη τού ενός σώματος. Άρα από όλους μας χρειάζεται μια αγωνιστική διάθεση, μια απαγκίστρωση από την ύλη, που βαρύνει την ψυχή και δεν την αφήνει να έχει την εγρήγορση, την απαραίτητη πνευματική ανάταση, τη λύτρωση και τη χαρμονή που δίνει η σχέση μας με το ζώντα Χριστό.
Ο μοναχός δεν είναι εξωγήινος, δεν κυκλοφορεί μ’ ένα ζεύγος φτερά. Είναι άνθρωπος αδύναμος, όπως όλοι. Αγάπησε το Θεό, και αγωνίζεται με κάθε θυσία, με κάθε τρόπο, συνεχώς, αδιασπάστως και αμερίμνως, να συνδέεται όλο και περισσότερο με τον ζώντα Θεό. H σύγχρονη εποχή έχει πολλές παγίδες, κεκαλυμμένες με τέχνη και είναι εύκολο ο μοναχός να πλανηθεί, να ξεγελασθεί και να παρασυρθεί ως άνθρωπος. Γι’ αυτό επιβάλλεται να μην προσλαμβάνει κοσμικό φρόνημα, αλλά να αρκείται στο απαραίτητο, απορρίπτοντας το περιττό και να αγωνίζεται να έχει κι αυτός τις απαραίτητες απαγκιστρώσεις του από τον κόσμο τον πλανερό και μάταιο.
ΕΡ.: Γέροντα, ζούμε σε αποκαλυπτικούς χρόνους. Ποια θα συμβουλεύατε να είναι η στάση του Χριστιανού σήμερα;
ΑΠ.: Με λίγα λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η ορθή, η γνήσια, η πρέπουσα στάση του Χριστιανού είναι ότι οφείλει να έχει μια αίσθηση συνεχή των εσχάτων. Ότι ο Κύριος μας αναμένει. Αυτό όμως, δεν θα πρέπει να μας δημιουργήσει μια τρομοκρατία κι ένα φόβο· αντιθέτως, τη χαρά της συναντήσεώς μας με τον Πλάστη και Δημιουργό μας. Γίνεται κατά καιρούς πολύς λόγος περί του αντιχρίστου. Ο Γέρων Παΐσιος έλεγε: “Να ομιλούμε περισσότερο για το Χριστό και ολιγότερο για τον αντίχριστο”. Ο αντίχριστος θα έλθει, δεν γνωρίζουμε το πότε. Oι καιροί μας είναι δύσκολοι, πονηροί. Επιβραβεύεται η αμαρτία, γίνεται αντικείμενο ειρωνείας και κολαφίζεται η αρετή. Έχουμε ένα αναποδογύρισμα των ευγενών και ωραίων ιδεών. Υπάρχει, ομολογουμένως, μια πνευματική άμβλυνση και σύγχυση, ακόμα και μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα. Γι’ αυτό, αδελφοί, “στώμεν καλώς”, αγωνιζόμενοι, ώστε να κατακτήσουμε ολοένα και περισσότερο τις ένθεες αρετές και το ομολογιακό θάρρος των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
iliaxtida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.