Μια πικρή ιστορία εξαγωγών.

Ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, success story, επένδυση.
4 λέξεις της Ελλάδας του μνημονίου και της φτώχειας. 4 λέξεις του άρματος της κυβέρνησης της τρόικας κ των δανειστών. 4 πιπίλες που όσο πιο πολύ ακούγονται τόσο πιο κούφιες είναι.
Θα σου πω μια μικρή ιστορία, φίλε για να το καταλάβεις.
Είμαστε για οικογενειακή επιχείρηση. Δουλεύω εγώ που είμαι 32, ο πατέρας μου που είναι 60, ο θείος μου που είναι 60, και έχουμε και 2 παιδιά που βοηθάνε σε όλα. Με τι ασχολούμαστε;
Δεν έχει σημασία. Πες εμπόριο. Κάναμε κάποιες εισαγωγές και τα δίναμε λιανική στον κόσμο από ένα μαγαζί που έχουμε. Τζίροι 200-300.000 ευρώ την καλή εποχή.Τώρα κλάφτα.
Δανεισμός μηδενικός. Ότι δάνεια είχαμε στις τράπεζες τα ξεπληρώσαμε με το παραπάνω.
Αρχισε η κρίση για εμάς το 2008. Το 09 ξεκίνησαν οι ζημιές με πτώση τζίρου 20%. Το 10 επίσης με επιπλέον πτώση 20%. Το 11 που πλέον είχε φτάσει στο 50% του τζίρου του 08 αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό με ό,τι λεφτά μας μείνανε στην άκρη, παρασυρόμενοι από τα παπαγαλάκια ότι μόνο οι εξαγωγές θα τσουλάνε από δω και πέρα.

Επειδή ούτε απατεώνες μάθαμε να είμαστε, ούτε τώρα θα γίνουμε, καθίσαμε κάτω, φτιάξαμε ένα πολύ ωραίο πλάνο που έλεγε το εξής : Θα ταξιδέψουμε σε όλη την Ελλάδα, να βρούμε καλούς παραγωγούς που προσέχουν τα προϊόντα τους και έμπιστους που δεν θα μας «πουλήσουν». Θα φτιάξουμε μια πλήρη σειρά προϊόντων σύμφωνα με τις ανάγκες των αγορών στο εξωτερικό και θα επικοινωνήσουμε μαζί τους για να τους παρουσιάσουμε την εταιρεία μας. Εγώ σπούδασα οικονομικά, ο πατέρας μου διοίκηση. Με βοήθησε και μία φίλη με 2 πτυχία στο μαρκετινγκ.
Ποια είναι τα 2 καλύτερα προϊόντα της Ελλάδας? Οι ελιές και το λάδι. Σωστά? Σωστά.
Φτιάξαμε μια πολύ ωραία σειρά ελαιολάδου και άλλη μια εξίσου πολύ καλή σειρά ελιών. Πληρώσαμε σχεδιασμό σε Έλληνες που δουλέψανε νύχτα μέρα για ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Κι εκεί αρχίζει το “κλάμα story”.
Από πού θα ξεκινήσεις? Από τις πρεσβείες. Αυτές που τις πληρώνεις για να σε εκπροσωπούν στο εξωτερικό ντε.
Επικοινωνείς με τους εμπορικούς ακολουθους που όλοι είναι πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν αλλά τυχαία μωρέ όταν οργανώνεται αποστολή στο εξωτερικό δεν σε συμπεριλαμβάνουν στο ενημερωτικό email. (αχ, αυτή η γραμματέας!).
Μετά κόπων και βασάνων βρίσκεις ΕΝΑΝ πελάτη μοναδικό που σου υπόσχεται ότι θα ξεκινήσεις μία δουλειά μαζί του. Δοκιμαστικά. Επιφυλακτικά. Γιατί ο προηγούμενος Έλληνας που συνεργάστηκε του τη φόρεσε κανονικά. Αλλά εγώ είμαι νέος, πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και στον τρόπο που εργάζομαι και υπόσχομαι πως ό,τι αναλαμβάνω, το φέρνω εις πέρας.
Και τότε αρχίζουν τα γέλια. Ο πελάτης θα πληρώσει με Letter of Credit. Δηλαδή με μία εγγυητική 30 ημερών που εκδίδεται από την τράπεζά του με εξασφαλισμένα τα χρήματα στο 100%!!! Όμως οι ελληνικές τράπεζες που έχουν το θράσσος και διαφημίζουν την εξωστρέφεια δεν σε χρηματοδοτούν για αυτό το Letter of Credit παρα μόνο στο 80% του ποσού, με ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ακινήτου. Παρακαλώ.
-Μα αφού τα χρήματα είναι εξασφαλισμένα!!!
-Όχι δεν είναι γιατί αν δεν εκπληρώσεις τους όρους του LC, η τράπεζα δεν θα τα πάρει κτλ κτλ.
-Ναι αλλά αφού υπάρχει το ΕΣΠΑ, εξωστρέφεια κτλ που λέει άτοκα στο 50%.
-Ναι,κύριε με προσημείωση.
ΜΕ ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΓΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Στα εξασφαλισμένα χρήματα λοιπόν πάρε κ ένα καπέλο 8% επιτόκιο δανεισμού, και έξοδα 800ευρώ ανά άνοιγμα πίστωσης. Γιατί φυσικά και ο παραγωγός και ο τυποποιητής θέλουν τα χρήματα μετρητά με την παράδοση. Και καλά κάνουν οι άνθρωποι ,γιατί τα λαμόγια τους έχουν θερίσει άπειρες φορές (και συνεχίζουν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Πάμε λοιπόν από την αρχή. Παίρνεις το προϊόν μετρητά από την πηγή χωρίς μεσάζοντες. Ουσιαστικά είσαι ένας trader. Άρα μπορείς να δουλέψεις με ένα ποσοστό max 10% για να είσαι ανταγωνιστικός.
Επιπλέον έξοδα. Η μεταφορά μια παλέττας από τη Σπάρτη στην Αθήνα έχει 40€!!! (αν σου φαίνονται λίγα, δες το Υ.Γ μου).
Ένα φορτηγό ελιές έχει κόστος περίπου 50.000ευρώ. εσύ πας να βγάλεις 50.000*10%= 5.000 ευρώ. Τέλεια. Μείον 800 ευρώ για το άνοιγμα του LC βάλε και το 8% μάτσο πάμε για 4.000 σύνολο. Σε αυτό υπολόγισε και 20% φορολογία στην Ο.Ε πάμε για 3.200 χοντρά χοντρά.
Πίστεψες ποτέ ότι θα βάλεις τσέπη 3.200 ευρώ για ένα φορτίο? Γελασμένος. Εδώ έρχεται το κράτος και σε ισοπεδώνει με μία λέξη. ΦΠΑ. Επιστροφή ΦΠΑ για τις εξαγωγές. Εγώ θα πληρώσω ΦΠΑ αγοράς στον τυποποιητή, δηλαδή 50.000 * 13%= 6.500€ και θα περιμένω να κάνω αίτηση για να μου το επιστρέψει το κράτος.
Πόσα έβγαζα πριν? 3.200. Μείον 6.500 θα βάλω και 3.300€ από την τσέπη μου. Και θα έχω προσημειώσει και το σπίτι μου. Για να περιμένω πότε θα δεήσει το υπουργείο να μας δώσει πίσω το ΦΠΑ που δεν θα έπρεπε να έχω πληρώσει καν. Αρα δεν μπορώ να χτυπήσω άλλη δουλειά πριν γυρίσει το ΦΠΑ πίσω, γιατί ουσιαστικά χρηματοδοτώ την εταιρεία που δεν βγάζει κέρδη και έχω και το σπίτι μου έτοιμο για δρόμο.
Αρα τι κάνω? Τίποτα. Πέταξα τις τελευταίες μου οικονομίες για κάτι που εξ αρχής ήταν πουλημένο. Πουλημένο πού? Ευκολο να το καταλάβεις. Κάποιοι δεν πληρώνουν συστηματικά ΦΠΑ, παίρνουν κρυφά δάνεια από τις τράπεζες και δεν μπαίνουν ποτέ φυλακή. Κι αν πιστέψει ποτέ κανένας μικρομεσαίος ότι το σύστημα θα τον αφήσει να πάρει ανάσα, είναι πολύ γελασμένος.
Υ.Γ : Ο αντίστοιχος Γερμανός πελάτης μου, δανείζεται με 3% ετήσιο, έχει απαλλακτικό ΦΠΑ, το επιμελητήριο τον ενημερώνει καθημερινά για την αγορά, δουλεύει πάντα με εγγυημένα χρήματα και δεν ανησυχεί κάθε 3 κ λίγο πότε θα ξαναλλάξουν οι φορολογικοί συντελεστές.
Επίσης η παλέττα για να πάει από τη Γερμανία σε Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία κτλ στοιχίζει 40€. Πόσο? Τόσο ακριβώς.
Γιαυτό δεν θα προκόψουμε ποτέ. Και μην πιστεύετε τις σάπιες υποσχέσεις. Όλα είναι για να τα ρημάξουν οι μεγάλοι. Οι συστημικοί. Οι κουμπάροι.
olympia.gr