Οι Βούλγαροι μας δείχνουν τον δρόμο για το Σκοπιανό

 

Γιατί οι Βούλγαροι τα λένε απερίφραστα κι εμείς με μισόλογα; Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μιλούν για μας; Πώς συμβαίνει να είμαστε λαλίστατοι σε θέματα που δεν θα έπρεπε, ενώ σιωπούμε σ’ αυτά που μας βλάπτουν;

Ελπίζω πως οι συζητήσεις που είχε ο κ. Ευ. Βενιζέλος με τον Βούλγαρο ομόλογό του κ. Κριστιάν Βιγκένιν, θα ωφέλησαν τον Έλληνα υπουργό, ο οποίος θα διαπίστωσε πως οι Βούλγαροι δεν παίζουν στο Σκοπιανό ζήτημα, που τους αφορά αν όχι εξίσου μ’ εμάς, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό.

Τόσο δια των υπουργών τους, του προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και ανθρώπων του πνεύματος, διαμηνύουν σε πάσα ευκαιρία προς τους Σκοπιανούς, ότι είναι ανυποχώρητοι στο αίτημα να πάψουν οι Σλάβοι των Σκοπίων «να κλέβουν την βουλγαρική ιστορία». Κι ενώ εμείς αρκούμαστε σε ανούσιες ανακοινώσεις, οι Βούλγαροι είναι απόλυτοι: «Δεν πρόκειται να δεχθούμε την ένταξή σας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, αν δεν εφαρμόσετε τους κανόνες της καλής γειτονίας».
Τι ζητούν από τους Σκοπιανούς; Να πάψουν να βαφτίζουν «Μακεδόνες» ιστορικά πρόσωπα των Βουλγάρων -ακόμη και τον τσάρο Σαμουήλ-, να πάψουν να μιλούν για «μακεδονική γλώσσα» αφού είναι βουλγαρική, και να σταματήσουν να ενισχύουν προσπάθειες δημιουργίας μειονότητας «Μακεδόνων» στην βουλγαρική επικράτεια.
Την επίδειξη «καλής γειτονίας» την προϋποθέτει και το σύμφωνο της Κοπεγχάγης, στο οποίο αναφέρονται τα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιήσουν τα Σκόπια, προκειμένου να ορισθεί ημερομηνία έναρξης της προενταξιακής διαδικασίας για προσχώρηση στην Ε.Ε. Σ’ αυτά τα κριτήρια αναφέρθηκε ο κ. Ευ. Βενιζέλος, λέγοντας ότι πυξίδα στην πολιτική αξιολόγηση του συμβουλίου υπουργών της Ε.Ε. είναι ο βαθμός ανταπόκρισης της αιτούσας χώρας στα κριτήρια της Κοπεγχάγης και στις αρχές της καλής γειτονίας.
Εκείνο που περιέργως δεν είπε -ίσως να μη το γνωρίζει- είναι πως το θέμα της «καλής γειτονίας» περιλαμβάνεται στην Ενδιάμεση Συμφωνία, μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, που ισχύει από το 1995, πολύ πριν από τις συζητήσεις στην Κοπεγχάγη. Και αυτό το άρθρο λησμονείται στις συζητήσεις με τον κ. Νίμιτς, οι οποίες επικεντρώνονται μόνον στην αναζήτηση ονομασίας.
Πόσο ενδιαφέρονται τα Σκόπια για την καλή γειτονία, φάνηκε και προχθές, όταν ο κ. Γκρούεφσκι επινόησε ειρωνικό χαρακτηρισμό κατά της χώρας μας, αποκαλώντας την «πρώην οθωμανική επαρχία». Θεώρησε ότι αποτελεί απάντηση προς εμάς, που αποκαλούμε επισήμως τα Σκόπια «πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας». Με αυτά τα αστειάκια, που είναι μεν καλά για τις κομματικές ομιλίες, αλλά δεν ταιριάζουν σε επίσημες τοποθετήσεις υψηλοβάθμων πολιτικών, η καλή γειτονία δεν επιτυγχάνεται. Φαίνεται δε, πως δεν την επιθυμεί ούτε για την Βουλγαρία, αφού ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών δήλωσε πως «η Βουλγαρία βρίσκεται από καιρό σε διαπραγμάτευση -χωρίς μέχρι στιγμής να έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος- με την ΠΓΔΜ για τη συνομολόγηση ενός διμερούς συμφώνου φιλίας και καλής γειτονίας».
Την ίδια ώρα, τα Σκόπια ζητούν από Ελλάδα και Βουλγαρία την υποστήριξή τους για ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς, χωρίς να κάνουν βήμα πίσω από τα όσα πράττουν σε βάρος των δύο χωρών.
Γιατί τελικά, οι Βούλγαροι τους το λένε απερίφραστα κι εμείς με μισόλογα; Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μιλούν για μας; Πώς συμβαίνει να είμαστε λαλίστατοι σε θέματα που δεν θα έπρεπε, ενώ σιωπούμε σ’ αυτά που μας βλάπτουν;
Προχθές, ο Αλβανός υπουργός ΥΠΕΞ, κ. Μπουσάτι, δημοσίως έκανε θέμα για τις ανύπαρκτες διεκδικήσεις των Τσάμηδων. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ τον άκουγε, και δεν έκανε ούτε νύξη για τα επεισόδια της Πρεμετής. Αντί να τους έχουμε συνεχώς κατηγορουμένους, βρισκόμαστε πάντα σε θέση απολογούμενου.
Ο Μακεδών