Τι τώρα τι θα γένουμε χωρίς χρυσαυγίτες; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις.

Στερνή σας γνώση να την είχατε έστω και τώρα

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com) 15/10/2013

(Φωτογραφία από τον Κόναν τον Καταστροφέα, τον πρώτο διευθύνων σύμβουλο του ΔΝΤ που ξεκίνησε την καριέρα του με τη διάσωση της Ατλαντίδας τότε που ακόμη οι λαοί αντιστέκονταν)
Το γνωστό παιχνιδάκι: η τρόικα απαιτεί, η ελληνική πολιτική ελίτ ενδίδει. Παλαιότερα με πλήρη συμμόρφωση στα αδιέξοδα, τώρα το παίζει και δύσκολη για λόγους εντυπώσεων στους   Έλληνες ιθαγενείς.
Τώρα, το 2013, μετά από μια τριετία καταστροφής τα μήντια ανακαλύπτουν ότι το ΔΝΤ είναι «υπερβολικό». Ότι ζητά ακόμη και κούρεμα των καταθέσεων. Ότι η τρόικα βυθίζει τη χώρα στο σκοτάδι και στο κρύο εξισώνοντας προς τα πάνω τις τιμές του πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης και ζητώντας αύξηση στη φορολογία ρεύματος και φυσικού αερίου.

Τώρα τα κανάλια ανακάλυψαν τους λαθρέμπορους πετρελαίου που κοστίζουν δις στο ελληνικό κράτος. Αυτό που δε μας λένε είναι τα ονόματά τους καθώς κάποιοι από αυτοί είναι αφεντικά τους.
Τώρα θυμήθηκαν την αναδιαπραγμάτευση με πολιτικούς όρους καθώς το πρόγραμμα δε βγαίνει. Γιατί μωρέ κουφάλες, έβγαινε το 2010 ή το 2011 ή μήπως δεν γνωρίζατε τη χρόνια καταστροφική δέσμευση που υπογράφατε;
Όχι άλλα μέτρα λένε οι υπεύθυνοι επαγγελματίες ψεύτες της ΝΔ ΠΑΣΟΚ. Μέτρα μέχρι το άπειρο λέει η τρόικα.
Και τα κανάλια σαστίζουν με αφέλεια που σκοτώνει. Μα πως γίνεται, αυτό είναι αντίφαση. Σωπάτε καλέ. Δεν είναι αντίφαση. Απλά αυτή η ομάδα πολιτικών πειρατών που κυβερνά τον τόπο λέει πάλι χοντρά ψέματα. Όλα αυτά που συγκαλύπτατε και προωθούσατε όλα αυτά τα χρόνια.
«Τέτοια αθωότητα στις μέρες μας;» που λέει και ο Πουλικάκος.
Μάλλιασε η γλώσσα μας πλέον. Μάλλιασε.
Από το 2010 περιέγραφα αυτό που θα συμβεί στην Ελλάδα με όρους πειράματος (εδώ)
Από το 2010 με άρθρα στο περιοδικό Nemecis περιέγραφα πως το ΔΝΤ είναι μηχανισμός καταστροφής, ένας μηχανισμός που επιβίωσε τις δικιάς του κρίσης μέσω της ελληνικής κρίσης, ένας μηχανισμός που τσέπωσε πολλά εκατομμύρια δις για να αντιμετωπίσει την ευρωπαϊκή κρίση.
Ένας ιμπεριαλιστικός βραχίονας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αμερικάνων.
Τώρα ανακαλύψαν τα κανάλια ότι Γερμανία και ΔΝΤ βρίσκονται σε σύγκρουση (το γράφαμε εδώ το 2012)
Γράφαμε ξανά και ξανά πως το ελληνικό χρέος μετά το μαγείρεμα της κυβέρνησης ΓΑΠ ήταν μη βιώσιμο. Πως η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει πάρει και τηρήσει εντολές να μη μιλάει για κούρεμα.
Πως ο ΓΑΠ θα την έκανε εν ευθέτω καιρό από το καράβι που βούλιαξε και θα έφτιαχνε την τύχη του στο διεθνές αμερικανοκίνητο σκηνικό (2010 «… ο Παπανδρέου … θα κάνει τη ταχυδακτυλουργία … και θα εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, θα βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία…»).
Τα γράφαμε πως την μπουγάδα ο Παπανδρέου θα την παρέδιδε στους επόμενους ιζνογκούντ και στη βιτρίνα κυβερνήσεων «εθνικής σωτηρίας» και συνασπισμών. Γράφαμε το 2011: «Η πολιτική Παπανδρέου είχε αρχή μέση και τέλος. Μένουν να περαστούν αιφνίδια όσα σκληρά μέτρα ακόμη μπορούν να περαστούν. Ο μηχανισμός μέσω του οποίου αυτό θα επιδιωχθεί είναι ο γνωστός: η θεατρική παράσταση του καλού και του κακού μπάτσου: Ο Παπανδρέου λέει στην τρόικα δεν πουλάμε, η τροίκα θα πει τότε φέρτε τα λεφτά αλλιώς, ο Παπανδρέου θα πει στους Έλληνες ξανά αν δεν κόψω και ιδιωτικοποιήσω δεν θα χει μισθούς και ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα θα απαντήσει μπράβο, εύγε, πάρε και άλλα τρία παράσημα και ένα ακόμη διεθνές βραβείο. Μπράβο αλλά δε φτάνει. Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. και μετά θα παν στο ψητό: Την τεράστια δημόσια περιουσία την οποία ο Παπανδρέου θα έχει «διαφυλάξει» απλά και μόνο για να περάσει την ευθύνη του ξεπουλήματος της στην επερχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού. Μιλημένα και συμφωνημένα όλα και ας κάνουν τις πολιτικά μωρές παρθένες.»
Γράψαμε στο Necemis τι σκατά θα γινόταν στη δημόσια υγεία. Περιγράψαμε με έμμεσο τρόπο ότι πλησίαζε η μέρα που χιλιάδες Έλληνες θα χάναν τα σπίτια τους.
«…Η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας θα είναι πολύ ευχάριστη για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά δεν θα ναι κατά ανάγκη εφικτή. Δεν πειράζει… Το διεθνές real estate έχει χρυσές δουλειές να κάνει με την ελληνική ιδιωτική ιδιοκτησία…» (Nemecis 113, 2011).
Και για αυτό το λόγο εγώ και άλλοι ήμασταν επικίνδυνοι λαϊκιστές: Γιατί προειδοποιούσαμε με σχετική ακρίβεια (και τονίζω το σχετική. Δεν υπάρχουν κρυστάλλινες σφαίρες) τον λαό για το τι ερχόταν σε κάθε επόμενη στροφή. Για αυτό και εμείς που ήμασταν με το λαό, δεινοπαθούμε μαζί με το λαό ενώ τα ρεμάλια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (δεν ξεχνάμε και τη ΔΗΜΑΡ) μαζί με τις λέρες τους δημοσιογράφους αμείβονται πλουσιοπάροχα για να συνεχίζουν την καταστροφή και τα ψεύδη.
Ναι. Σας περνάνε για μαλάκες. Άδικο έχουν; Ακόμη κρατούν την εξουσία και μαζί με αυτήν τις ζωές σας από τα αρχίδια. Και τα σφίγγουν. Τα ζουλάν. Τα ζουλάν.
Αλλά δεν πειράζει. Έρχονται οι διανοούμενοι σας να σας σώσουν. 58 «προσωπικότητες». Γάμησε τα. Για μια νέα κεντροαριστερά. Και χαίρεται ο Βενιζέλος. Ο μπουκαδόρος των θεσμών. Ο αρχιερέας της παραγραφής.
Οι 58 μοιράζουν απλόχερα άφεση αμαρτιών, μιλούν για συνομωσιολόγους και λαϊκιστές, κοιτάζουν κατάματα το μέλλον… 58 κατασκευαστές κοινής γνώμης συνιστούν απορρυπαντικό και λευκαντικό.
Ανάμεσα τους και η λαμπερή Σώτη Τριανταφύλλου και ο επίσης «συγγραφέας» και Πασοκοφρουρός Θανάσης Χειμωνάς.
Οι διανοούμενοι σας. Γιατί είναι δικοί σας. Εσείς αγοράζατε με τις οκάδες βιβλία τους, χειροκροτούσατε τις διαλέξεις τους και λέγατε πω πω τι ειπε τώρα το άτομο: Τέρας μορφώσεως.
Πραγματικά, όλοι τους τέρατα μορφώσεως. Πραγματικά τέρατα.
Οι δικοί σας διανοούμενοι: γιατί εγώ δε σταμάτησα μέρα να τους πολεμώ. Τώρα ανακαλύψατε το πόσοι κυνικοί ιδιώτες είναι αυτοί που ασχολούνται με τα κοινά: Τατσόπουλος, Χωμενίδης Μαντά, Τριανταφύλου, Χειμωνάς.
Και όπως περίπου έγραψα και στο λογαριασμό του Άρη Σφακιανάκη στο Facebook:    Φαίνεται πως κανείς σας δε θα ξεφύγει από τον κανόνα της γενιάς του Πολυτεχνείου: Επιδεικτικά κυνικοί.
Ορίστε τι έγραψε ένας ακόμη από τους συγγραφείς που αγαπήσατε και αναδείξατε, ένας ακόμη της γενιάς του πολυτεχνείου:
«Ήδη άρχισε η πείνα. Έχουμε μόνο δυο φέτες ψωμί την ημέρα.
Οι θάνατοι είναι πολύ συχνό φαινόμενο
κι ελπίζουμε να μειώσουν αρκετά (εμάς, τους ζωντανούς)…
ώστε να έχουμε πιο χορταστικές μερίδες”.
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Χειμώνας 1916.»
Σχόλιο Σφακιανάκη: Η παρούσα ανάρτηση να διαβαστεί σχετικά με την προηγούμενη, παρακαλώ -κι ύστερα ας αρχίσουμε να μιλάμε πάλι για την κρίση»
Κρίμα. Κάποτε αυτοί είχαν κάτι να πουν. Τώρα το μόνο που κάνουν είναι να πέρδονται δημοσίως και να κοκορεύονται για αυτό.
Ως πότε ρε ραγιάδες; Ως πότε θα ανέχεστε όλη αυτή τη σήψη; Ως πότε θα την χαρτζιλικώνεται πλουσιοπάροχα με το υστέρημα σας; Ως πότε θα περνάτε λαιμαριές στα παιδιά σας και θα λέτε ότι για τα παιδιά σας υπομένετε την ξεφτίλα;
Τουλάχιστον κάντε τη ζωή των πολιτικών και των δημοσιογράφων βροχερή. Φτύνετε τους όπου τους βρείτε. Ξέρετε, το σάλιο βοηθάει στην πέψη και έχει αντισηπτικές ιδιότητες. Φτύνοντας τους θα τους χωνέψετε περισσότερο και επιπρόσθετα θα τους βοηθήσετε έτσι να ξεσαπίσουν.
Αλληλεγγύη στους κοινωνικούς αγωνιστές των μεγάλων καναλιών και των κυβερνητικών κομμάτων. Αιώνια πίστη και υποταγή στον Αντώνη Σαμαρά, την Άντελα και τον (Μου) Μπάρακ Οσάμα.
Α και τώρα που το θυμήθηκα. Αντωνάκη: Κάποτε λέγαν καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Θυμάσαι τότε που στην κρίσιμη διαπραγμάτευση του 2012 που εξασφάλισε στους άλλους νότιους να μην εντάσσονται τα πακέτα τα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στο εθνικό χρέος εσύ έλαμψες δια τις απουσίας σου επικαλούμενος ότι θα έχανες το μάτι σου και έστειλες τον Παπούλια να κάνει εθιμοτυπικές χαιρετούρες και μάλιστα αμέσως μετά το σφετερισμό της εξουσίας με τα ψεύδη σου περί διαπραγμάτευσης; Το πιο σύντομο πολιτικό ψεύδος όλων των εποχών (εδώ).
Ναι; Θυμάσαι; Όχι Αντωνάκη. Δεν ήταν το κακό μάτι του Μητσοτάκη. Απλά για ποιο λόγο να πάρουν οι Έλληνες τραπεζίτες τα ρίσκα της «επιχειρηματικότητας» τους όταν τα σπασμένα τους μπορούσαν να τα πληρώνουν δια βίου οι μαλάκες οι Έλληνες;
Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Το όνομα σου βγήκε.
Για να αυτοπαρηγορηθώ, το μόνο που μπορώ να επικαλεστώ είναι την ατάκα-επιτομή του Πουλικάκου: «Τέτοια αθωότητα στις μέρες μας;»
Και θα κλείσουμε το άρθρο παραφράζοντας ποιητή μας: «Τι τώρα τι θα γένουμε χωρίς χρυσαυγίτες; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύσις».
Πραγματικά: τι θα απογίνετε όλοι εσείς των ελληνικών ελίτ χωρίς τους βαρβάρους σας; Μήπως πρέπει να τους ξαναμολύσετε κατά του κόσμου;

Σκεφτείτε το: ήταν μια κάποια λύσις. Λύσης του πολιτεύματος.

olympia.gr