ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΔΟΥΚΑΤΟΥ... Β' ΜΕΡΟΣ
Θεώρηση Ρωσικών, Ελληνικών και αδημοσίευτων Βρετανικών πηγών
Β’ ΜΕΡΟΣ
Περί Αλός
Π.Ν. Στάμου (Ph.D. - Hist.)
Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ», τεύχη 78 ,
81 & 82, έκδοση Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος, 2012-2013.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ.
Ναύαρχος Γρηγόριος Ανδρ. Σπυριφδώφ
(Grigory Andreevich Spiridov (1713 — 1790)
ΦΩΤΟ: http://shiphistory.ru/images/stories/spirid.jpg
Όσον αφορά στο ρωσικό σύστημα διοικήσεως των κατεχομένων Κυκλάδων, ωςαναγκαίο
γεγονός προκειμένου να επιτυγχάνεται το επιθυμητό αποτέλεσμα από την κατοχή, οι
ιστορικές πληροφορίες των Ρώσων και των Ελλήνων ιστορικών συμπίπτουν κατά το
μεγαλύτερο ποσοστό. Είχαν καταληφθεί, στις αρχές του 1771 [43], περί τα 19
νησιά, ονομαστικά τα νησιά Μήλος, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Θήρα,
Αμοργός, Νάξος, Μύκονος, Δήλος, Τήνος, Σύρος, Άνδρος, Κέα, Κύθνος, Σέριφος,
Σίφνος, Πάρος, Αντίπαρος [44]. Τα νησιά αυτά, μετά από οδηγίες της ρωσικής
διοίκησης εξέλεξαν αντιπροσώπους –σύνδικους– και ένα «καντσιλιέρη», Γενικό
Επίτροπο δε εξέλεξαν τον Μυκόνιο αξιωματικό των ρωσικών δυνάμεων Αντώνη Ψαρό
[45].
Οι κάτοικοι των κατεχόμενων νησιών με τη σύμπραξη αρκετών από τους αρχιερείς
των ορκίστηκαν, κατά διαταγήν [46] του ναυάρχου Σπυριδώφ, πίστη και αφοσίωση
στην Αικατερίνη ΙΙ. Οι «σύνδικοι» ήσαν οι προεστοί (δημογέροντες) των νησιών με
κύρια καθήκοντα τη διοίκηση των ελληνικών κοινοτήτων, τη διεξαγωγή των
δικαστικών υποθέσεων, σύμφωνα με το τοπικό δίκαιο, το οποίο απένειμαν αυτοί,
όπως και επί της κατοχής των από τους Τούρκους. Οι σύνδικοι έπρεπε επίσης να
επιβάλουν και τις «αγγαρείες», δηλαδή στις διαδικασίες παρασκευής και προμήθειας
τροφών και άλλων αγαθών στους Ρώσους, με την αποστολή τους στην Πάρο, και να
συλλέγουν τη «δεκάτη«, τον φόρο που προηγουμένως οι νησιώτες πλήρωναν στους
Τούρκους και τώρα εισέπρατταν οι Ρώσοι[47]. Όλες οι πιο πάνω «αγγαρείες»
επιβάλλονταν με συνοδεία απειλών για αυστηρές τιμωρίες, αν δεν υλοποιούνταν
έγκαιρα και πιστά, κατά τις ρωσικές διαταγές.