Το «Ποτάμι των βοθρολυμάτων» και οι δημο(πληρο)σκοπήσεις

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Κάποιοι αφελείς πιστεύουν και ελπίζουν ακόμα πως με τις επόμενες εκλογές του Μαΐου θα αλλάξουν κάποια πράγματα στην κατοχική Ελλάδα. Όπως διαφαίνεται αυτό το σύστημα που μας έχει ρίξει στον γκρεμό δεν είναι τόσο ανόητο να αφήσει τον έλεγχο των πραγμάτων με κάποιες εκλογικές αναμετρήσεις.
Αυτό το σύστημα, για όσους ακόμα έχουν μυωπία και δεν μπορούν να το δουν ξεκάθαρα, αποτελείται από το προδοτικό και ληστρικό πολιτικό κατεστημένο που ετοιμάζεται να ξεπουλήσει ότι έχει απομείνει στους ξένους αφέντες του, την πιστή συνοδοιπόρο εκκλησιαστική ιεραρχία, που σε κάθε ευκαιρία χαριεντίζεται μαζί του σε όμορφες φωτογραφικές πόζες, την στρατιωτική ιεραρχία που συμπεριφέρεται σαν απλά κομματόσκυλα, τους εντεταλμένους και καλοπληρωμένους  δημοσιογράφους-ανδρείκελα, (αλήθεια τι έγιναν εκείνοι οι κατάλογοι των δήμο(πληρώ)σιογράφων που τα έπαιρναν από τις ξένες πρεσβείες ;) και μια επιχειρηματική  εργολαβική κλίκα, που το μόνο που την ενδιέφερε πάντα ήταν η απληστία του κέρδους σε βάρος όλων των άλλων και κυρίως σε βάρος των εθνικών συμφερόντων.
Δυο φορές είχαμε την μεγάλη ευκαιρία μετά την μεταπολίτευση να κάνουμε ευνομούμενο κράτος εμφορούμενο από τα πρότυπα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, (εδώ κάποιοι αδαείς ίσως γελάσουν, αλλά…δεν πειράζει). Την πρώτη ήταν μετά τις εκλογές του 1974. Τότε  η παράταξη που νίκησε με μια πλειοψηφία του 54,3%,  μπορούσε να εγκαθιδρύσει τις δομές ενός ευνομούμενου κράτους. Την δεύτερη φορά ήταν με τις εκλογές του 1981. Πάλι τότε με μια ισχυρή πλειοψηφία του 48%, υπήρχε η μεγάλη ευκαιρία να γίνει η Ελλάδα κράτος. Δυστυχώς και τις δυο φορές  το πολιτικό σύστημα αντί για κράτος έκανε μια μπανανία, μια χώρα- μπάχαλο, όπου η λεηλασία του εθνικού πλούτου ήταν το εθνικό σπορ.
Τώρα και αφού έριξαν την χώρα στον γκρεμό, εν όψει των προσεχών εκλογών έχουν αρχίσει ένα μεγάλο «παιχνίδι» εντυπώσεων σε όλα τα μέτωπα για να εκμηδενίσουν κάθε προοπτική να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. Έτσι διαβλέποντας πως δεν «περπατά» η παρούσα πολιτική δομή, που στην ουσία είναι η δικομματική λεηλασία της χώρας, εφευρίσκουν καινούργια και φρέσκα πολιτικά σχήματα που θα καλύψουν το κενό για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η εθνική λεηλασία. Το «Ποτάμι»,  όπως και η «Ελιά», είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της τακτικής. Ένα «Ποτάμι» που θα το προβάλλουν με όλα τα μέσα δεν είναι τίποτα άλλο από μια καινούργια  μορφή του χαμαιλέοντα της εθνικής λεηλασίας. Είναι στην ουσία ένα ποτάμι πολιτικών από το παρελθόν, βοθρολυμάτων.
Αλλά το «παιχνίδι» δεν παίζεται μόνο εδώ. Θα παιχτεί και  στις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις και στην άμετρη προβολή όλων αυτών που προορίζονται να συνεχίσουν την μνημονιακή κατοχή της χώρας, μέχρι να ξεπουληθεί ότι ακόμα πολύτιμο έχει απομείνει. Καθώς θα πλησιάζουμε στις εκλογές θα εντείνεται, (και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο από τα κατοχικά ΜΜΕ), η εκστρατεία των δημο(πληρω)σκοπήσεων,  όπου οι εκλεκτοί του προδοτικού συστήματος θα εμφανίζονται φαβορί και μάλιστα με διαφορά από όλους τους άλλους υποψηφίους. Ειδικά για την Αθήνα φαίνεται πως εδώ το καρναβάλι έχει μεταμφιεστεί με μεγάλη επιτυχία σε εταιρείες δημοσκοπήσεων, καθώς τα τελευταία αποτελέσματα είναι πιο καλά και από ότι θα φαντάζονταν ακόμα και… οι «εκλεκτοί» του συστήματος. 
Η μέθοδος είναι απλή. Με την συνεχή  και επαναλαμβανομένη προβολή των κατασκευασμένων δημοσκοπήσεων θα προσπαθήσουν να υφαρπάξουν για άλλη μια φορά τα «κουκιά» των επόμενων εκλογών. Η συνεχής επανάληψη αυτών των δημοσκοπήσεων, δημιουργεί στο υποσυνείδητο των ψηφοφόρων-κουκιών την τάση να πάνε με τον κερδισμένο και πολύ απλά με τους ίδιους που λεηλάτησαν την χώρα, άσχετα αν διακατέχονται από την οργή της προσωπικής κατάντιας. Με την συνδρομή όλου αυτού του συστήματος που αναφέραμε παραπάνω, θα συνεχιστεί η διάλυση της κοινωνίας, η λεηλασία της οικονομίας, η εξάρθρωση του θρησκευτικού φρονήματος με όλα τα μέσα και σε αυτό μεγάλο σύμμαχο του προδοτικού συστήματος είναι η εκκλησιαστή ιεραρχία και στο τέλος, το μεγάλο ξεπούλημα όλων των εθνικών θεμάτων και φυσικά και του ενεργειακού πλούτου της χώρας που για πολλούς γίνεται όλη αυτή τη ιστορία.  Κάποιοι που παραμένουν «ενοχλητικοί φωνακλάδες», πολύ απλά αποκλείονται  από κάθε προβολή και ή μένουν στο εγκαταλειμμένο περιθώριο, ή κλείνονται στις φύλακες και γίνονται κίβδηλα αλαλάζοντα χωρίς να τους ακούει κανείς.
Αυτή είναι η Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα ; Την ίδια ώρα όμως στην ευρύτερη περιοχή μας συντελούνται κοσμοϊστορικές αλλαγές που   δημιουργούν καινούργια δεδομένα και ίσως απρόβλεπτες εξελίξεις.   Εδώ χρειάζεται μεγάλη επαγρύπνηση  καθώς οι «εκπλήξεις» θα έρχονται συνεχώς με απρόοπτες συνέπειες για όλους μας. Άραγε από έξω θα έρθει η λύτρωση ; Ας το σκεφτούμε και, ας… προσευχηθούμε! Άλλωστε ότι ζούμε σήμερα το είχαν προφητέψει οι άγιοι του Γένους μας.