Η νεκρανάσταση του «Ανάν»

Μέσα από την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του Προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη και του προέδρου του ΔΗΚΟ (πρώην κυβερνητικού του εταίρου πλέον) Νικόλα Παπαδόπουλου αναδεικνύονται τα τερατουργήματα του Κοινού Ανακοινωθέντος της 11ης Φεβρουαρίου, η οπισθοχώρηση της ελληνικής πλευράς πιο πίσω ακόμη και από το «νεκρό» (υποτίθεται) Σχέδιο Ανάν και οι στρατηγικές ήττες που διαγράφονται με την κατοχύρωση των χρόνιων τουρκικών επιδιώξεων.


◆ Στις 6 Φεβρουαρίου, αφού οι πολιτικοί αρχηγοί της Κύπρου είχαν λάβει γνώση του περιεχομένου του Κοινού Ανακοινωθέντος, ο Παπαδόπουλος εκφράζει τις διαφωνίες του με επιστολή στον Αναστασιάδη.
◆ Ο Πρόεδρος της Κύπρου, στις 10 Φεβρουαρίου, παραμονή της συνάντησής του με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου, από την οποία «βγήκε» το Κοινό Ανακοινωθέν κι έγινε το πρώτο βασικό βήμα της Συμφωνίας, απάντησε με πολυσέλιδη επιστολή στον Παπαδόπουλο, επιχειρώντας να τον πείσει για την ορθότητα των επιλογών του.
◆ Στις 18 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ ανταπαντά στον Πρόεδρο της Κύπρου με επίσης πολυσέλιδη επιστολή.
Όσο κι αν σε πολλά σημεία οι εκτενείς αυτές επιστολές υπεισέρχονται σε «τεχνικά» θέματα της Συμφωνίας και της διαπραγμάτευσης, ως σύνολο αποτελούν πολιτικά ντοκουμέντα και αναδεικνύουν κυριολεκτικά τις «ταφόπλακες» που είναι έτοιμες να μπουν σε διάφορες πτυχές του Κυπριακού. Κάποια βασικά σημεία από τις επιστολές αυτές παρουσιάζονται εδώ.
Ο Αναστασιάδης εγκαλεί τον Παπαδόπουλο ότι του διαφεύγουν βασικά σημεία, «ορισμένα των οποίων για πρώτη φορά περιέχονται σε Κοινό Ανακοινωθέν: Πως η υπάρχουσα κατάσταση (status quo) είναι απαράδεκτη, δηλαδή, μεταξύ άλλων, η παρουσία κατοχικών στρατευμάτων, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών, ο συνεχιζόμενος εποικισμός, η καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, το ξεπούλημα των Ε/Κ περιουσιών, η αναβάθμιση του ψευδοκράτους, η παγίωση εν τη ουσία των τετελεσμένων της εισβολής».
Παπαδόπουλος: «Προβαίνετε σε μια παραπλανητική και αυθαίρετη τοποθέτηση επί της πρώτης πρότασης της Συμφωνίας. Ενώ η Συμφωνία αναφέρει ΜΟΝΟ ότι “το status quo είναι απαράδεκτο και η συνέχισή του θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους”, εσείς προσθέτετε από μόνος σας: “δηλαδή μεταξύ άλλων η παρουσία κατοχικών στρατευμάτων, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών, ο συνεχιζόμενος εποικισμός, η καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, το ξεπούλημα των Ε/Κ περιουσιών, η αναβάθμιση του ψευδοκράτους, η παγίωση εν τη ουσία των τετελεσμένων της εισβολής”. Όλα αυτά όμως, δυστυχώς, δεν αναφέρονται στη Συμφωνία. Είναι εύλογο συνεπώς να αναρωτηθεί κανείς “γιατί;”, “γιατί όλα αυτά δεν αναφέρονται στη Συμφωνία;”.
Σημειώνω επίσης ότι η ίδια η γνωμάτευση Crawford [σ.σ.: πρόκειται για το νομικό γραφείο James Crawford AC, που συνδράμει την ελληνοκυπριακή πλευρά], την οποία επικαλείστε, δίνει μια διαφορετική ερμηνεία της πρότασης αυτής. Ο Crawford υποστηρίζει ότι το απαράδεκτο του status quo συνίσταται στο γεγονός ότι οι δύο κοινότητες, ενώ δικαιούνται να εκπροσωπούνται στην κυβέρνηση της Κύπρου, αυτό δεν γίνεται. Η κοινότητα που δεν εκπροσωπείται στην κυβέρνηση της Κύπρου είναι η τουρκοκυπριακή κοινότητα και άρα, σύμφωνα με τη γνωμάτευση Crawford, η άρση του status quo θα οδηγήσει και στην εκπροσώπηση της κοινότητας αυτής στην κυβέρνηση. Είμαστε βέβαιοι ότι η τουρκική πλευρά συμφωνεί με την ερμηνεία Crawford και οπωσδήποτε όχι με τη δική σας προσθήκη/ερμηνεία».
Τα περίφημα «τρία singles» (μία Διεθνής Προσωπικότητα, μία Κυριαρχία, μία Ιθαγένεια) στη νέα Συμφωνία, για τον Πρόεδρο της Κύπρου, είναι «ξεκάθαρα», αλλά για τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ «νοθευμένα».
«Μία κυριαρχία»
Αναστασιάδης: «Το ότι η κυριαρχία εκπηγάζει εξίσου από τους Ε/Κ και Τ/Κ και όχι από τις δύο κοινότητες, όπως είχαμε αποδεχτεί στο παρελθόν, θα πρέπει να θεωρείται επίτευγμα αφού παραπέμπει στα συστατικά στοιχεία που αποτελούν τον κυπριακό λαό και όχι στις κοινότητες όπως αυτές αναγνωρίζονται και από το Σύνταγμα του 1960. Ως εκ τούτου καμία κυριαρχία δεν εκχωρείται χωριστά σε πολίτες που αποτελούν το λαό ενός κράτους».
Παπαδόπουλος: «Στη Συμφωνία δεν γίνεται αναφορά “σε συστατικά στοιχεία που αποτελούν τον κυπριακό λαό”, αλλά ούτε και υπάρχει κάποια πρόνοια, σύμφωνα με την οποία να γίνεται υπέρβαση των κοινοτήτων “όπως αυτές αναγνωρίζονται από το Σύνταγμα του 1960”. Τα μόνα συστατικά στοιχεία που αναφέρονται στη Συμφωνία είναι τα “συνιστώντα κράτη”, καθώς επίσης γίνεται αναφορά σε “Ελληνοκύπριους” και “Τουρκοκύπριους”, χωρίς αυτοί να συνδέονται με την έννοια “κυπριακός λαός”. (...)
Πρέπει να υπενθυμίσω ότι τα ζητήματα στο Κυπριακό εξελίσσονται κυρίως σε ένα πολιτικό πλαίσιο. Παρόλο που η ένωση και η απόσχιση απαγορεύονται ρητά από το Σύνταγμα και τις σχετικές Συνθήκες του 1960, η Τουρκία έχει εισβάλει και διχοτομήσει το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη συνεχιζόμενη κατοχή, συντηρεί μια αποσχιστική οντότητα και προωθεί διά του τουρκικού στρατού κατοχής την “ομαλοποίηση” των δεδομένων που έχει δημιουργήσει επί του εδάφους. Με το να γίνονται τόσο σημαντικές παραχωρήσεις προς την τουρκική πλευρά, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να ενθαρρύνονται τα διχοτομικά και αποσχιστικά σχέδια της Τουρκίας στην Κύπρο».
Αναστασιάδης: «Η αναφορά σας, αλλά και άλλων, πως με τον ορισμό “πως η κυριαρχία εκπηγάζει εξίσου από Ε/Κ και Τ/Κ” τη διαιρεί ή τη διαχωρίζει σε εξωτερική και εσωτερική δεν αποτελεί παρά την αθέλητη σύγχυση μεταξύ κυριαρχίας και εξουσιών ή αρμοδιοτήτων που υποχρεωτικά εκ του Συντάγματος κατανέμονται στο Ομόσπονδο κράτος και τις συνιστώσες πολιτείες».
Παπαδόπουλος: «Επιχειρείτε να ωραιοποιήσετε τη διαίρεση της κυριαρχίας, όπως αυτή προνοείται στη Συμφωνία, με αναφορές σχετικά με τις αρμοδιότητες ή εξουσίες που θα εκχωρηθούν στην ομόσπονδη κυβέρνηση και στα “συνιστώντα κράτη”. Σημειώνω ακόμα ότι αναφέρεστε σε “ομόσπονδο κράτος”, αναφορά που δεν γίνεται στη Συμφωνία. Η δική σας ερμηνεία δεν αναιρεί το γεγονός ότι η αναφορά που γίνεται στη Συμφωνία για την κυριαρχία είναι αβέβαιη, ασαφής και επικίνδυνη για τα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού».
«Μία ιθαγένεια»
Αναστασιάδης: «Σύμφωνα με το Κοινό Ανακοινωθέν “θα υπάρχει μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της Ενωμένης Κύπρου θα είναι και πολίτες είτε της Ε/Κ συνιστώσας πολιτείας είτε της Τ/Κ συνιστώσας πολιτείας. Αυτή η ιδιότητα (status), που είναι βασικό χαρακτηριστικό των ομοσπονδιακών συστημάτων θα είναι συμπληρωματική και δεν θα υποκαθιστά με οποιονδήποτε τρόπο τη μια και μόνη ιθαγένεια της Ενωμένης Κύπρου”. Η άποψή σας για τους κινδύνους νομιμοποίησης της εθνοκάθαρσης δεν με βρίσκει σύμφωνο, αντιθέτως, κατά την άποψή μου, συνηγορεί και ενισχύει τον αγώνα μας για διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής και ελεύθερης εγκατάστασης των προσφύγων μας αφού η επανεγκατάστασή τους δεν θα προκαλεί κινδύνους για αλλοίωση του δικαιώματος πολιτικής ισότητας των δύο συνιστωσών πολιτειών...».
Παπαδόπουλος: «...Η νομιμοποίηση της εθνοκάθαρσης που συντελέστηκε με την εισβολή το 1974, καθώς και η νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της συνεχιζόμενης κατοχής, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται από τη Συμφωνία, αλλά, αντίθετα, οι πρόνοιες της Συμφωνίας τείνουν να δικαιώσουν και την εθνοκάθαρση και τα αποτελέσματα της κατοχής. Από τη στιγμή που η Συμφωνία δεν αντιμετωπίζει καθόλου το ζήτημα του εποικισμού, τότε παραμένει ασαφές το ποιοι θα είναι πολίτες της “ενωμένης Κύπρου” (όπως αναφέρεται στη Συμφωνία) και κατ’ επέκταση ποιοι θα είναι δικαιούχοι της ιθαγένειας του κράτους και της ιθαγένειας των συνιστώντων κρατών. Δεν κατανοώ πώς η παντελής απουσία αναφοράς στο πρόβλημα της εθνοκάθαρσης, των εποίκων, το προσφυγικό, το εδαφικό, την ασφάλεια και άλλα συναφή ζητήματα, “ενισχύει τον αγώνα μας για διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής και ελεύθερης εγκατάστασης των προσφύγων μας”».
Μία διεθνής προσωπικότητα
Αναστασιάδης: «Κάμνετε αρνητική μνεία και για τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, υιοθετώντας, χωρίς να υπάρχουν τα όποια ερείσματα, την Τουρκική θέση πως η “ενωμένη Κύπρος” θα είναι το αποτέλεσμα της ένωσης δύο προϋπαρχόντων κρατών υπό μία στέγη, κάτι που παραπέμπει σαφώς, όπως ισχυρίζεστε, σε “παρθενογένεση” και όχι σε μετεξέλιξη. Οι ρητές πρόνοιες του Κοινού Ανακοινωθέντος πουθενά δεν κάμνουν έστω και την παραμικρή μνεία για προϋπάρχοντα ή ιδρυτικά ή συνιδρυτικά κράτη. Αντίθετα, η μόνη αναφορά είναι η παραπομπή στο ομόσπονδο Σύνταγμα με ρητή πρόνοια που προβλέπει ότι το κράτος θα αποτελείται από δύο συνιστώσες πολιτείες.
Επί πλέον των ως άνω θα πρόσθετα: Όπως καλά γνωρίζετε, η Συνθήκη Προσχώρησης στην Ε.Ε. προβλέπει πως η ένταξη καλύπτει το σύνολο του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας με αναστολή εφαρμογής του κεκτημένου, στη μη ελεγχόμενη από την Κυβέρνηση περιοχή, αναγνωρίζοντας σαφέστατα το παράνομο του κατοχικού καθεστώτος. Στο Κοινό Ανακοινωθέν αναφέρεται επί λέξει πως: “Η Ενωμένη Κύπρος ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε. θα...”, ενώ στην πρώτη παράγραφο προνοεί πως: “...διασφαλίζοντας το κοινό τους μέλλον σε μια Ενωμένη Κύπρο εντός της Ε.Ε.”».
Παπαδόπουλος: «Στη Συμφωνία σας με τον κ. Έρογλου πουθενά δεν αναφέρεται η Κυπριακή Δημοκρατία και ούτε φυσικά και η μετεξέλιξή της. Όμως οι τεράστιοι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας επιβάλλουν να είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό το ζήτημα. Εδώ δεν χωρούν “εποικοδομητικές” ασάφειες. Σκεφτείτε απλά τι θα συμβεί αν προχωρήσουμε στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην “αντικατάστασή” της με τη νέα “ενωμένη Κύπρο”, όπως υπονοεί ή και εμμέσως προνοεί η Συμφωνία σας. Αν σε κάποιο κατοπινό στάδιο οι Τουρκοκύπριοι επιλέξουν να προχωρήσουν σε μια πράξη απόσχισης και να ανακηρύξουν το δικό τους κράτος, θα επανέλθει η Κυπριακή Δημοκρατία; Αν όχι, ποιο κράτος θα είναι τότε μέλος της Ε.Ε. και των Ηνωμένων Εθνών; Πώς θα εκπροσωπούμαστε στους διεθνείς θεσμούς και στα διεθνή φόρα όταν εμείς θα έχουμε υποβιβαστεί από κράτος σε κοινότητα και θα έχουμε χάσει το μοναδικό μας πλεονέκτημα, το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος – την Κυπριακή Δημοκρατία – ενώ οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν πίσω τους την πλήρη στήριξη της Τουρκίας;».
topontiki.gr