Ραγδαίες μεταβολές εμφανίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο σχετικά με τις σχέσεις ΕΕ – Ρωσίας αλλά και επί μέρους κυβερνήσεων στους δεσμούς τους με τη Μόσχα, λόγω της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία, έξη μόλις χρόνια μετά την αντίστοιχη εισβολή στην γεωργιανή περιφέρεια της Νότιας Οσετίας. Σταθερή, αμετάβλητη θέση διατηρεί η Ελλάδα,
εκτός της τρέχουσας διεθνούς και ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
¨Ένα παράδειγμα είναι η Γαλλία, που παρά τη ρητορική της κατά της Μόσχας και τις κοινές σχετικές δηλώσεις Ολάντ- Ομπάμα, δεν δείχνει πρόθυμη να αποτελέσει την ¨ατμομηχανή¨ των χωρών που θα οδηγήσουν την ΕΕ στη λήψη σκληρότερων μέτρων, όπως εισηγείται στους ευρωπαίους εταίρους του, ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα. Άλλωστε ετοιμάζεται να παραδώσει στη Μόσχα ένα υπερόπλο, το ελικοπτεροφόρο καταδρομικό ¨Βλαντιβοστόκ¨ λέγοντας πως άλλο οι οικονομικές συμφωνίες κι άλλο τα μέτρα…
Από την πλευρά του ο Ντέηβιντ Κάμερον, για πρώτη φορά δεν ήταν ¨υστερικά¨ αντιρώσος, όπως συνέβη με άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, πιθανολογείται εξαιτίας του γεγονότος ότι ¨πήρε το μάθημά¨¨ του από την περίπτωση της κρίσης στη Συρία όπου με τη στάση και τη βιασύνη του βρέθηκε μόνος του και καταψηφίστηκε από τους βουλευτές του.
Από την άλλη πλευρά η Γερμανία, μετά το πρώτο ¨πάγωμα¨ και τις σκέψεις για διάσωση του πακέτου συμφωνιών που τη συνδέουν με τη Ρωσία από την εποχή του καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ (που ακόμη και τώρα εξακολουθεί να είναι ελάχιστα επικριτικός προς τη Μόσχα) όλα δείχνουν πως υπάρχει μια μεταστροφή τα τελευταία εικοσιτετράωρα, που βασίζεται σε δυο παράγοντες: ο πρώτος, οι έντονες πιέσεις που φέρεται να άσκησε όχι μόνον ο αμερικανός πρόεδρος στην καγκελάριο Α. Μέρκελ, αλλά και η έντονη κριτική που ασκήθηκε από την πλευρά της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, τηςΧίλαρι Κλίντον. Ο δεύτερος και ίσως αποφασιστικός παράγοντας, είναι υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ.
Είναι γνωστό πως οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες (SPD) έχουν εξαιρετικούς δεσμούς με τη Μόσχα, από την πρώτη περίοδο του Βλάντιμιρ Πούτιν στην Ρωσική προεδρία. Τότε δημιουργήθηκε η στενή σχέση των δυο χωρών που οδήγησε δεκάδες γερμανικές εταιρίες σε επενδύσεις στη Ρωσία αλλά και στους σχεδιασμούς των μεγάλων αγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία στη Γερμανία. Αποτέλεσμα, ο απομακρυνθείς καγκελάριος Σρέντερ, ηγέτης τότε του SPD, τοποθετήθηκε πρόεδρος της εταιρίας αγωγών που συνδέουν την Ρωσία με την ΕΕ. Αυτό οδήγησε στη συνέχεια σε πολλές αναλύσεις κι επικρίσεις, καθώς θεωρήθηκε ¨αμοιβή¨ του Πούτιν σε γερμανό πολιτικό που συμφώνησε στις ρωσικές προτάσεις και στη συνέχεια η κριτική αυτή πέρασε στη Γερμανική κοινωνία, σαν τμήμα της πολιτικής κριτικής σε βάρος του κόμματος. Αυτή την κριτική θεωρεί σήμερα ο Βάλτερ Σταϊνμάγερ υποχρέωσή του να αποτινάξει και γνωρίζει πως αν οι σοσιαλδημοκράτες ¨παίξουν¨ με τους όρους της Μόσχας, θα ταφούν οριστικά σαν ύποπτοι για φιλό-ρωσισμό.
Έτσι, χωρίς να θυσιάζουν τις σχέσεις τους με τη Μόσχα, επιχειρούν με ένα δίπολο να βρεθούν σε μια θέση που θα τους επιτρέψει να είναι με τους νικητές. Ο ίδιος ο κ. Σταϊνμάγερ όλα δείχνουν ότι ασκεί με τη σειρά του πίεση στην κα Μέρκελ να προχωρήσει στην πολιτική των μέτρων κατά της Μόσχας, λέγοντάς της μάλιστα ότι μ τον το αυτό θα μπορέσει εκείνη να καθορίσει το βάθος τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά ταυτοχρόνως απέστειλε τον Ομοσπονδιακό Υπουργό Σίγκμαρ Γκάμπριελ (SPD) να συναντηθεί με τον Πούτιν . “Είμαστε στα πρόθυρα επιστροφής της Ευρώπης στις ημέρες του Ψυχρού Πολέμου “, λέει ο Γκάμπριελ με ένα πρόσωπο σκυθρωπό καθώς βγαίνει από το Κρεμλίνο, αλλά ταυτοχρόνως μεταφέρει την άποψη ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση στο ζήτημα της Κριμαίας κάτω από όρους που ο Πούτιν αφήνει να σχεδιάσει ο Σεργκέϊ Λαβρόφ.
Άλλα μεγέθη – ίδιες πολιτικές
Η Ουκρανία δεν είναι Γεωργία. Αυτή η πραγματικότητα αφορά τη γεωγραφική θέση των δυο χωρών αλλά και το γεγονός πως η δεύτερη αυτή στρατιωτική εισβολή της Μόσχας, αρχίζει να δημιουργεί ανησυχίες για τις πραγματικές προθέσεις του ηγετικού της κύκλου, που χρησιμοποιεί τον εθνικισμό και τις στρατιωτικές δυνάμεις, ως όπλο σε βάρος άλλων, την ίδια ώρα που καταδικάζει τη χρήση του από άλλες χώρες.
Στην περίπτωση της Γεωργίας, η ηγεσία της ακολούθησε μια πολιτική επίδειξης ισχύος που ήταν σχεδιασμένη από αμερικανούς ειδικούς αλλά με την οποία διαφωνούσαν ριζικά οι ευρωπαίοι συνομιλητές του τότε Γεωργιανού Προέδρου Σαακασβίλι. Ο ίδιος προτίμησε να υπερεκτιμήσει τις αμερικανικές αναλύσεις και να εμπλακεί στρατιωτικά με τη Ρωσία. Αυτό οδήγησε σε μια ευρωπαϊκή καταδίκη της ρωσικής πολιτικής, αλλά δεν έφτασε στο σημείο να λάβει ουσιαστικά μέτρα που θα έπλητταν οικονομικά τη Μόσχα (φυσικά και την ΕΕ).
Η περίπτωση της Ουκρανίας είναι διαφορετική. Κυρίως γιατί στηρίχθηκε πάνω στην δεδηλωμένη απόφαση των πολιτών της να αποτελέσουν μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας και της Δύσης. Το γεγονός ότι η Μόσχα επιχειρεί μέσω στρατιωτικής επέμβασης να στείλει ¨μήνυμα¨ στο Κίεβο να μην συνάψει δεσμούς με τις Βρυξέλλες, αποτελεί πράξη πολέμου, που αν γίνει αποδεκτό, θα έχει συνέχεια καθώς η Ρωσία θα καθορίζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές με βάση τα δικά της γεωπολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα.
Αυτό καλείται στην ουσία να υπερασπιστεί η ΕΕ, αν το αποφασίσει κάτι που ως σήμερα δεν είναι ευκρινές.
Πολλές πληροφορίες παραπέμπουν στην προσεχή Σύνοδο της ΕΕ στις Βρυξέλλες, την προσεχή Πέμπτη και Παρασκευή. Στη διάρκειά της, φαίνεται πως θα υπάρξει νέα συζήτηση σχετικά με τη λήψη μέτρων κατά της Μόσχας με την πιθανότητα αυτή τη φορά να ακουστούν πραγματικές προτάσεις κι όχι απλά εικονικές απειλές.
Στην προοπτική αυτή η Ελλάδα είναι απούσα, παρά την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Χωρίς σχέδιο, χωρίς προτάσεις, με το βλέμμα στη μικρή τουριστική ρωσική αγορά (5,5% του συνόλου των αφίξεων) και με το φυσικό αέριο πάντα υπό αίρεση, επιχειρούμε να ψελλίσουμε συγγνώμες προς τη Μόσχα αντί να στηρίξουμε με δύναμη, μια ευρωπαϊκή πολιτική πρόταση πράγμα που θα δώσει και τα ανάλογα μηνύματα στη Μόσχα για το μέλλον.
e-dragoumanos.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.