Η επιλογή για τον καθένα που θα επηρεάσει το σύνολο και την πορεία της οικονομίας…
Δύο είναι τα κύρια θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα σε σχέση με την οικονομία: Η άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο και το θέμα των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, για τον οποίο δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία, παρότι οι περισσότεροι άνεργοι προέρχονται από τις τάξεις του. Βλέπουμε λοιπόν ότι τα πάντα πλέον είναι επισφαλή ακόμα και μια θέση στο Δημόσιο, για την οποία η ελλαδική νοοτροπία πίεζε τους νέους να παλέψουν. Δυστυχώς μέχρι σήμερα συνεχίζουμε να κινούμαστε σε αυτούς τους ρυθμούς. Τι σημαίνει αυτό; Δεν δημιουργούμε, απλά δουλεύουμε για να συντηρηθεί η παρούσα στάσιμη κατάσταση, ενώ η Ελλάδα θα μπορούσε πραγματικά να αναπτυχθεί. Πέραν τούτου οι περισσότεροι βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν δούλο εξαρτώμενο, όποτε έρχεται η ώρα νε εξυπηρετηθούν ή να εξυπηρετήσουν από την όποια θέση βρίσκονται.
Ήρθε η ώρα για ριζική αλλαγή πλεύσης. Οι Έλληνες οφείλουν να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να παλέψουν, όσοι μπορούν, με υπομονή και σχεδιασμό για να φτιάξουν μια δική τους δουλειά ή να παρουσιάζονται σε δουλειές ως συνεργάτες που επιδιώκουν να δώσουν το κάτι παραπάνω, σταματώντας να τα περιμένουν όλα από το κράτος, το οποίο από την άλλη πρέπει να μειώσει φόρους και γραφειοκρατία, κάτι που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί σε περίπτωση πρωτογενούς πλεονάσματος, προς ενίσχυση αυτής της προοπτικής. Έτσι θα βοηθηθούν και οι πιο αδύναμοι να σταθούν με τον καιρό στα πόδια τους, καθώς το κράτος πρόνοιας πρέπει να είμαστε όλοι εμείς και όχι να προσπαθούν να βολευτούν όλοι από τα δανεικά.
Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε. Τα φοροεισπρακτικά έσοδα ενός κράτους, όταν δεν δανείζεται, προέρχονται από τους φόρους πάνω στο καθαρό κέρδος των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρήσεων. Όταν μια οποιαδήποτε επιχείρηση δεν έχει να πληρώσει τους υπαλλήλους της κλείνει, ενώ το Δημόσιο δανείζεται και όλοι μετά προσπαθούμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα. Γι’ αυτό και οι μισθοί στο Δημόσιο είναι αναλογικά υψηλότεροι από τον ιδιωτικό τομέα που έχει κατώτατο μισθό 480 ευρώ! Ο επιχειρηματίας, κατά κανόνα, απολύει αυτόν που δεν δουλεύει καλά και κρατάει τον άξιο συνεργάτη, γιατί έτσι συμφέρει την επιχείρησή του, ενώ στο Δημόσιο τις περισσότερες φορές επικρατούν οι βολεμένοι και οι κομματικά βαμμένοι.
Εργασιακά προβλήματα υπάρχουν βέβαια και στον ιδιωτικό τομέα. Πολλά αφεντικά ή ανώτεροι υπάλληλοι μιλούν με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο σε νέους συνεργάτες για να το παίξουν κάποιοι, ενώ σε μεγάλες επιχειρήσεις παρατηρείται η δημιουργία κλειστών ομάδων υπαλλήλων που απομονώνουν με πόλεμο νεύρων νέα πρόσωπα, ειδικά αν αυτά κριθούν άξια και απειλούν την θέση παλαιότερων. Επιπλέον τα εργασιακά δυσκολεύουν ιδιοκτήτες να ελιχθούν, μειώνοντας π.χ. όποτε και όσο θέλουν το προσωπικό, άπαξ και υπάρχει πραγματική ανάγκη να συμβεί αυτό. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν πολλοί απλήρωτοι εν ενεργεία υπάλληλοι.
Εν ολίγοις η Ελλάδα χρειάζεται καινούρια νοοτροπία τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Αξιοκρατία, δημιουργικότητα, παραγωγικότητα και εξαγωγές θα βοηθήσουν στην εξέλιξη. Δεν μπορεί κάποιος που θέλει να φτιάξει ελεύθερη δουλειά, να είναι αναγκασμένος να «λαδώνει» τον κάθε κρατικό κηφήνα για να τον εξυπηρετήσει και να μην του καθυστερεί τα δικαιολογητικά του!
Ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε ότι πρέπει να βασιστούμε πρωτίστως στις δικές μας δυνάμεις, διευκολύνοντας ο ένας στον άλλο, και να μην εξαρτιόμαστε απόλυτα από κανένα κράτος ή Τρόικα. Ακόμα και αυτοί που ωφελούνται από την παρούσα κατάσταση, δεν θα ωφελούνται για πολύ. Όλα είναι ντόμινο!
Υπάρχουν πράγματα που μπορούν και πρέπει να γίνουν χωρίς ξένες παραινέσεις. Αρκεί να αποβάλλουμε την νοοτροπία του δούλου από μέσα μας και να μην βλέπουμε ούτε τον διπλανό μας έτσι.
ΠΥΓΜΗ.gr
pygmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.