Θεωρίες συνομωσίας:Ανατρεπτικό αρχαιολογικό εύρημα στα αζήτητα!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ 7.000 ΕΤΩΝ(;)
Μια πολύ σημαντική για την ιστορία και την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας επιγραφή από την περιοχή μας, έχει πέσει θύμα της κρατικής αδιαφορίας για κάθε τι ελληνικό.
Σύμφωνα με αναδημοσίευση του περιοδικού «ΔΑΥΛΟΣ» από το βιβλίοτου καθηγητού Γ. Χουρμουζιάδη «Προϊστορικά ειδώλια» (Θεσσαλονίκη 1974), πρόκειται για την εικονιζόμενη επιγραφή που βρίσκεται σε ένα ειδώλιο της νεολιθικής εποχής από τονΠρόδρομο Καρδίτσας, στην οποία απεικονίζονται σαφώς οι χαρακτήρες
«L Θ € Σ».
Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα την τοποθετεί στην ίδια εποχή με τις επιγραφές του Δισπηλιού (5.250 π.Χ.) και των Γιούρων της Αλοννήσου
(5000 π.Χ.), δηλαδή στην αρχαιότερη νεολιθική εποχή, περισσότερο από 7000 χρόνια πριν. Την εποχή εκείνη ο ελλαδικός χώρος γνώρισε ευρύτατη πολιτιστική ανάπτυξη με πάρα πολλές εστίες και πλούσια ευρήματα όπως άλλωστε και η περιοχή μας.

Υπενθυμίζουμε ότι η επιγραφή του Δισπηλιού που ανακαλύφτηκε το 1993 στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού της Καστοριάς, αποτελείται από παρόμοιους χαρακτήρες χαραγμένους σε ένα κομμάτι ξύλο που διατηρήθηκε λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών καταχώσεώς του (βυθισμένο στη λάσπη υπό αναερόβιες συνθήκες). Από την επιγραφή αυτή, σώζονται σήμερα μερικές μετρίας ποιότητος φωτογραφίες και ευτυχώς κάποιες απεικονίσεις των «σημάτων» της, ενώ η τύχη της ίδιας αγνοείται, χωρίς να παρέχονται επαρκείς εξηγήσεις από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Κατά την επίσημη άποψη εδώ και χρόνια ευρίσκεται σε εργαστήριο συντηρήσεως ενώ κατ’ επανάληψη έχει διατυπωθεί δημοσίως η υπόνοια πως έχοντας παραμεληθεί αλλοιώθηκε ανεπανόρθωτα.
Η πινακίδα των Γιούρων ήρθε στο φώς το 1994. Πρόκειται για ένα όστρακο (τμήμα πήλινου αγγείου) από το 4.500 – 5.000 π.Χ. με χαραγμένους πάνω του (ΠΡΙΝ ΤΟ ΨΗΣΙΜΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥ) τους χαρακτήρες «Α Υ Δ», με μεγάλη ομοιότητα με αυτά των Γραμμικών Α και Β αλλά και με τα φθογγόσημα Α, Υ και Δ. Τα χαράγματα αυτά δεν αντιστοιχούν σε κανενός τύπου διακόσμηση και αποτελούν με βεβαιότητα προϊστορικό δείγμα γραφής.
Κατά τα φαινόμενα λοιπόν, οι χαρακτήρες των επιγραφών αυτών, αποτελούν γράμματα φωνητικής γραφής με μεγάλη αναλογία με τους χαρακτήρες των μεταγενέστερων (2η χιλιετία π.Χ.) γραμμικών ελληνικών γραφών.
Επισημαίνουμε την ευρύτερη εξάπλωσή της γραφής στον ελλαδικό χώρο εκείνη την αρχαιότατη εποχή (πράγμα καθόλου απίθανο δεδομένης της υψηλής πολιτισμικής στάθμης που μαρτυρούν τα ευρήματα) και κυρίως την επανάσταση που πυροδοτεί η ύπαρξη γραφής εκείνη την εποχή, αφού τοποθετεί την πρώτη γραφή της ιστορίας στον ελληνικό χώρο και μάλιστα περισσότερο από 2000 χρόνια πριν την υποτιθέμενη σαν πρώτη γραφή της ανθρωπότητος, Σουμεριακή. Έτσι μεταξύ άλλων, ανατρέπεται η θεωρία του φοινικισμού, της δήθεν δηλαδή προελεύσεως του ελληνικού αλφαβήτου από το φοινικικό, την οποία μετά μανίας υποστηρίζει το ντόπιο και ξένο επιστημονικό κατεστημένο.
Αυτό εξηγεί την ύποπτη αδράνεια της μελέτης και αξιολογήσεως των επιγραφών και δημιουργεί εικασίες για τις περίεργες συνθήκες της σιωπηρής «αποσύρσεως» της πινακίδας του Δισπηλιού.
Με δεδομένο ότι η ανακάλυψη του ειδωλίου του Προδρόμου Καρδίτσας προηγήθηκε του Δισπηλιού και των Γιούρων, είναι άγνωστο πόσα αναξιοποίητα σπαράγματα προϊστορικών επιγραφών μπορεί να βρίσκονται παραμελημένα στα μουσεία της Ελλάδος ή στις αποθήκες τους.
Είναι αυτονόητο καθήκον όχι μόνο των ειδικών επιστημόνων αλλά και κάθε εμπλεκομένου αρμοδίου, η ανάδειξη κάθε άγνωστης πτυχής της ελληνικής αλλά και της τοπικής ιστορίας όταν μάλιστα αυτή διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πνευματική εξέλιξη όχι μόνο του γένους μας αλλά και της ίδιας της ανθρωπότητος.
Του Κώστα Καρδαρά-Χειρουργού
Περιφερειακού Διοικητή Θεσσαλίαςτου Εθνικού Μετώπου /vergianni.blogspot.

Αναλυτικά οι φωτογραφίες των ευρημάτων:




©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ/visaltis.net