“ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑΜΕ ΣΤΟ ΣΛΑΒΙΑΝΣΚ. ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΤΟΝΕΣΚ

  , ΑΝ Η ΡΩΣΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ”.

 
Η δημόσια γραπτή απολογία του εξ απορρήτων του Στρελκόβ αποκαλύπτει το κλίμα καχυποψίας που κυριαρχεί στον ρωσόφωνο πληθυσμό για τη δράση και το ρόλο της ηγεσίας της ένοπλης Αντίστασης.

Δ Πορφύρης / Π Σταφυλά

Μέσα από αυτήν την γραπτή δήλωση του Igor Druze που δημοσιεύται  σε ρωσόφωνα ,αγγλόφωνα και γαλλόφωνα ιστολόγια, έρχεται στο φως τόσο η δυσαρέσκεια για την αδιάφορη στάση της Μόσχας όσο και η διαίρεση του τοπικού πληθυσμού σχετικά με τον πραγματικό ρόλο του ρώσου στρατιωτικού ηγέτη Στρελκόβ και υπουργού Άμυνας της Νέας Ρωσίας. 
Πρόκειται στην ουσία για μια διχόνοια που έχει αρχίσει να εξυφαίνεται όχι μόνο στο εσωτερικό της παλλαικά αντίθετης στο Κίεβο νεορωσικής κοινής γνώμης, αλλά και σε κύκλους υποστήριξης της αντίστασης στη Ρωσία αλλά και στους απανταχού σλαβογενείς πολίτες. Αυτή τη στιγμή έχουν δημιουργηθεί δυο στρατόπεδα. Το ένα υποστηρίζει την έως τώρα αποστασιοποίηση  του Προέδρου Πούτιν από τα δεινά των ρώσων αδερφών του προς αποφυγή μιας παγκόσμιας πολεμικής σύρραξης και το άλλο τον επικρίνει ότι χρηιμοποιεί τους νεκρούς της Νέας Ρωσίας ως όπλο διαπραγμάτευσης για τους αγωγούς αερίου και την παγίωση του καθεστώτος της Κριμαίας.
Έχει κανείς την εντύπωση ότι από Ισραήλ μέχρι Αρμενία και Ανατολική Γερμανία, οι ρώσοι ή οι πρώην σοβιετικοί πολίτες διανύουν μια  περίοδο νεοσοβιετικής αναγέννησης όπου η κριτική κατά του Κρεμλίνου ισοδυναμεί με προδοσία. Πρόσωπα που συμμετέχουν στον αγώνα της εθνικής επιβίωσης της Νέας Ρωσίας γίνονται στόχοι των γνωστών προγραφών (progroms) μόνο και μόνο διότι εξέφρασαν δυσαρέσκεια και αγανάκτιση για την απάθεια του Προέδρου Πούτιν .
Η άλλη πλευρά συσπειρώνει από αυτούς που μιλάνε για κρεμάλες στον Πούτιν λόγω εθνικής προδοσίας μέχρι αυτούς που με μετριοπάθεια εκφράζουν την άποψη ότι η Ρωσία πρέπει να υπερασπισθεί τα παιδιά της. Δεν λείπουν βέβαια και οι φωνές αυτών που θεωρούν ότι η Ρωσία τους ενθάρρυνε να προχωρήσουν στις πολιτικές πράξεις ανακήρυξης της ανεξαρτησίας τους, χαιρετίζοντας αρχικά τα δημοψηφίσματα και δηλώνοντας ότι θα υπερασπισθεί κάθε Ρώσο όπου και αν βρίσκεται.
Πριν δυο ημέρες εστάλη επιστολή στον Πρόεδρο Πούτιν την οποία συνέταξε ειδική Επιτροπή της Νέας Ρωσίας και με την οποία τον εγκαλούν ότι έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά για τους σλάβους της Ουκρανίας, δηλαδή τους κατοίκους της Κριμαίας που έτυχαν υποστήριξης και αυτούς της Νέας Ρωσίας.
Πολλά ερωτηματικά εγείρονται και πάλι για τον ρώσο στρατάρχη Ιγκόρ Στρελκόβ.
Ωστόσο, ο εξ απορρήτων του σύμβουλος και στενός συνεργάτης του Igor Druze  αναλαμβάνει την υπεράσπιση της ηθικής ακεραιότητας του Strelkov, αφήνοντας καιπάλι αιχμές για τη μη βοήθεια της Ρωσίας:
Οι δυνάμεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Σλαβιάνσκ. Εμείς βέβαια είμασταν έτοιμοι να κρατήσουμε έως τελικής πτώσης και να υπακούσουμε σε κάθε διαταγή του αρχηγού μας. Όλοι μας είχαμε ετοιμάσει τις διαθήκες μας και είχαμε αποχαιρετίσει τους συγγενείς μας. Αλλά είμαστε παράλληλα και στρατιωτικοί και είχαμε προετοιμασθεί και για κάθε άλλο ενδεχόμενο, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στο ήθος και τη στρατιωτική εμπειρία του Igor Strelkov.
Ο άνθρωπος αυτός είναι βετεράνος τεσσάρων πολέμων και εδώ βρίσκεται ως εθελοντής. Τι θα είχε συμβεί αν ο ρωσικός στρατός είχε αποφασίσει να κρατήσει τη Μόσχα μέχρι το τέλος του 1812 ή το Κίεβο μέχρι το 1941; Δεν θα υπήρχε ούτε η πτώση του Παρισιού , ούτε του Βερολίνου. Αντίθετα, ο στρατός που ήταν ο “μοναδικός σύμμαχος της Ρωσίας” θα είχε μάταια αποδεκατισθεί.
Είμαι απόλυτα βέβαιος για τη νίκη μας. Το ζήτημα είναι με ποιό τίμημα αίματος και σε πόσο χρόνο.
Είναι πολύ περίεργο να γίνεσαι (ανα)γνώστης καιροσκοπικών σχολιασμών όπου ορισμένοι υποτιθέμενοι πατριώτες κατηγορούν τον Strelkov ως υπεύθυνο για όλα, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης της πόλης. Θα τους πρότεινα να θυμηθούν τον τρόπο με τον οποίο ο Igor Strelkov και οι ατρόμητοι μαχητές του σταμάτησαν εδώ και μήνες , με ηρωισμό την προέλαση ενός ολόκληρου στρατού ακόμα και όταν εμείς αριθμούσαμε μόνο κάποιες εκατοντάδες πριν μας ακολουθήσουν οι χιλιάδες των εθελοντών από άλλες πόλεις.
Διαθέτοντας μόνο ελαφρύ οπλισμό οι μαχητές του Στρελκόβ αμύνθηκαν κατά των δεκαπέντε χιλιάδων επαγγελματιών στρατιωτών.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο Στρελκόβ ζητούσε βοήθεια , μιλούσε για την ανάγκη ειρηνευτικής δύναμης και επιζητούσε από τη Ρωσία την παροχή βαρέων όπλων. Όμως κανείς δεν τον άκουγε. Αντίθετα, τις τελευταίες ημέρες, αρκετοί οπλαρχηγοί τον πρόδωσαν στερώντας από το Σλαβιάνσκ μια γραμμή άμυνας σε ένα από τα προάστιά του, την Νικολάγιεβκα.
Χωρίς καμιά ελπίδα βοήθειας από τη Ρωσία, αν συνεχίζαμε να υπερασπιζόμαστε την πόλη με τις αριθμητικά αδύναμες μονάδες μας αυτό θα σήμαινε έναν άσκοπο θάνατο της λαικής πολιτοφυλακής του Donbass που στην τελική ήταν και οι μόνοι που ήταν σε θέση να διεξαγάγουν μια μάχη.
Αυτή η επιλογή θα σήμαινε πλήρη καταστροφή της πόλης και των κατοίκων της. Η τακτική των Ουκρανών  είναι μια γενοκτονία με τη μορφή των βομβαρδισμών καθώς δεν θέλουν να έχουν απώλειες στο δικό τους μάχιμο προσωπικό. Για αυτόν το λόγο και χρησιμοποιούν τα πολλαπλά τους πυροβολικά και πυραυλικά συστήματα . Για να καταλάβετε με το σύστημα εκτόξευσης  Grad στόχευαν κατοικημένες περιοχές όπως για παράδειγμα την συνοικία που εκτεινόταν κατά μήκος της Λεωφόρου της Ρωσίας. Προφανώς ο αρχηγός του ουκρανικού πυροβολικού αφού συμβουλεύθηκε το σύστημα πλοήγησης αποφάσισε να εξαφανίσει από το χάρτη την Οδό Ρούσκαγια μόνο και μόνο από μίσος για το όνομα.
Βέβαια δεν σταμάτησαν στην ισοπέδωση μόνο αυτού του δρόμου. Οι σκηνές των οποίων υπήρξα μάρτυρας είναι απερίγραπτης φρίκης. Ένα παιδάκι 3 χρονών παθαίνει εγκεφαλική σύγχιση απο το σοκ και αρχίζει να έχει μια ψυχοπαθητική συμεριφορά …ουρλιάζει με κραυγές που δεν θυμίζουν σε τίποτα την ανθρώπινη φύση του…
Οι ιερείς που αναλαμβάνουν τις νεκρώσιμες ακολουθίες για τους πεθαμένους μιας ολόκληρης πολυκατοικίας, περνούν μέσα από τα συντρίμια για να φτάσουν μέχρι τα δεκάδες φέρετρα που έχουν ετοιμάσει οι περίοικοι και έχουν τοποθετήσει κοντά στον τόπο της τραγωδίας.
Είναι για να βάλουμε τέλος σε αυτήν την τερατική “αποκατάσταση της τάξης”των ukie που ο αρχηγός αποφάσισε την απόσυρση των δυνάμεών μας.
Υπάρχουν ήδη και αυτοί που λένε ότι οι μονάδες αποσύρθηκαν μέσα από ειδικό διάδρομο που τους είχαν ανοίξει οι δυνάμεις του Ποροσένκο. Πρόκειται για το απόλυτο ντελίριο. Πρέπει να καταλάβετε ότι ο αποκλεισμός του Σλαβιάνσκ δεν είχε ολοκληρωθεί και έτσι μπορέσαμε να βγούμε από τους επαρχιακούς δρόμους. Ότι αυτοί οι δρόμοι ήταν απόλυτα εκτεθειμένοι στα πυρά που έπεφταν από το βουνό του Καρατσούν.
Ο Ιγκόρ Στρελκόβ έδωσε αυτές τις εντολές για να δημιουργηθεί μια αναδιάταξη  των δυνάμεων μας. Έπρεπε να χτυπήσουμε με τη μικρή  μονάδα των “τεθωρακισμένων” μας ώστε να καλύψουμε τους μαχητές μας που κατευθύνονταν προς το Kramatorsk επάνω σε φορτηγά Oural και Kamaz, σε βανάκια και σε ιδιωτικά οχήματα. Η ΝΟΝΑ μας (Nona -SKV 8×8: σύστημα εκτόξευσης  120mm που τοποθετείται επάνω σε όχημα αμφίβιας μεταφοράς 8 τροχών BTR-80) και τα τανκς μας άρχισαν να χτυπούν  και κάποιοι από το τανκς μας σκοτώθηκαν ως ήρωες. Η λίστα των ονομάτων τους θα δημοσιοποοιηθεί και οι νεκροί θα λάβουν το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου της Νέας Ρωσίας ως επιθανάτια τιμή.
Δυστυχώς υπήρξε και κακός συντονισμός. Κάποιοι παραβίασαν τη διαταγή για γενικευμένο   black-out (και απενεργοποίηση κινητών τηλεφώνων και διαδικτυακών συνομιλιών) και οδηγούσαν με αναμένα τα φώτα. Είχαν ξεχάσει να καλύψουν με κάτι τα φώτα. Ο εχθρός άρχισε τις εκτοξεύσεις ρουκετών και φωτοβολίδων για να έχει καλή ορατότητα. Τελικά μας εντόπισαν και η φάλαγγά μας άρπαξε φωτιά στο πίσω μέρος από Grad.
Προσωπικά ήμουν τυχερός: Παρότι εγώ και οι άνδρες μου είχαμε πάρει θέση στο τέλος της φάλαγγας έγινε ένα λάθος από τον οδηγό και βρεθήκαμε στην αρχή της.Έτσι  παραμείναμε αλώβητοι.
Κατά τη διάρκεια της εκκένωσης των σπιτιών των στρατιωτών μας για να μην υποστούν τα αντίποινα οι οικογένειές τους, μια γυναίκα και ένα μικρό κοριτσάκι τραυματίσθηκαν ενώ πολλά οχήματα μεταφοράς καταστράφηκαν.
Και σε όλο αυτό το διάστημα ακούμε κριτικές για συνομωσίες ακόμα και με τους Ουκρανούς ,κάτι τέτοιο είναι απλά πέραν κάθε φαντασίας. Το ίδιο και για τις διαδιδόμενες φήμες ότι έχουμε τεράστιες απώλειες κατά τη διάρκεια της αναδίπλωσής μας. Γιατί να επαναλαμβάνονται τα ψεύδη των Ουκρανών;
Στο σύνολό της η επιχείρηση ήταν μια σοβαρή επιτυχία του Στρελκόβ που παρά τις δυσκολίες κατάφερε να απεγκλωβίσει όλο το μάχιμο προσωπικό (πάνω από 90%) και όλον σχεδόν τον οπλισμό. Αυτό είναι προς όφελος της υπεράσπισης του Ντονέσκ και αυτό είναι η προτεραιότητά μας.
Σε εσάς τους πατριώτες των γραφείων που ασκείτε κριτική στον Strelkov από μακριά , μπορώ να σας πω μόνο ένα πράγμα:
Ελάτε εδώ να επιδείξετε τα ταλέντα σας στο πεδίο της μάχης  αν θεωρείτε τους εαυτούς σας πιο έξυπνους ή πιο θαρραλέους  από αυτόν. Έχουμε ανάγκη για εθελοντές.
Και συγχωρέστε μας που δεν πεθάναμε στο Σλαβιάνσκ. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να πεθάνουμε στο Ντονέσκ αν η Ρωσία δεν μας βοηθήσει.
Igor Druze
Σήμερα η rusvena σε μια προσπάθεια κατεύνασης των πνευμάτων σχολιάζει σε άρθρο:
Για όνομα του Θεού!
Στις τάξεις των αμυνομένων της Νέας Ρωσίας συνυπάρχουν κομμουνιστές και μοναρχικοί, εργάτες και διανοούμενοι, Ορθόδοξοι και μη, πλούσιοι και φτωχοί . Ο τωρινός διαχωρισμός λαμβάνει χώρα όχι λόγω  πολιτικής ιδεολογίας,  θρησκευτικής πίστης ή  κοινωνικής θέσης, αλλά από την έμπρακτη ή μη έμπρακτη στήριξη της Νέας Ρωσίας.
(πηγές :/rusveana/yoursonline/vineyardsaker/philippeua  κ.ά.)
dimpenews.com