Ο Ελληνισμός, όπως έχουμε επισημάνει σε μία μεγάλη σειρά άρθρων μας, δεν γνωρίζει σύνορα και δεν μπαίνει σε καλούπια.
Ανέκαθεν οι Έλληνες ταξίδευαν σε όλον τον κόσμο και διατηρώντας την «ελληνική φλόγα» άσβηστη στην καρδιά τους, «σημάδευαν» με την συμβολή τους την ιστορία κάθε τόπου και την επιστήμη γενικότερα…
Ένας από αυτούς τους Έλληνες είναι και το πρόσωπο, με το οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο.
Ο λόγος για τον Τζιμ Λόντο, τον Έλληνα 13ο θεό, όπως τον αποκαλούσαν.
Θεωρήθηκε η προέκταση του Ηρακλή και του Θησέα και αναδείχθηκε σε ίνδαλμα του παγκοσμίου φίλαθλου κοινού! Επίσης, ανακηρύχθηκε ισόβιος παγκόσμιος πρωταθλητής από την Ομοσπονδία Πάλης της Νέας Υόρκης.
Ειδικότερα…
O Τζιμ Λόντος υπήρξε θρυλικός Ελληνοαμερικανός επαγγελματίας παλαιστής της ελεύθερης πάλης. Γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι του Άργους στις 2 Ιανουαρίου 1897 και πέθανε στις 19 Αυγούστου 1975. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χρήστος Θεοφίλου (Christos Theofilou ή Christopher Theophelus).
Από μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Αμερική και ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές για βιοποριστικούς λόγους. Παράλληλα, όμως, επιδόθηκε στα αγωνίσματα ελεύθερης πάλης όπου και διακρίθηκε. Τρία μόλις χρόνια από την ενασχόλησή του με την πάλη θεωρείτο από τους ικανότερους ερασιτέχνες παλαιστές στην περιφέρεια του Σαν Φρανσίσκο.
Μεταπήδησε στην επαγγελματική πάλη, αφου πρώτα εργάστηκε σε τσίρκο ως κατσέρ σε ακροβατικό νούμερο. Αρχικά εμφανιζόταν ως «The Wrestling Plasterer» Christopher Theophelus και αργότερα καθιέρωσε το Jim Londos, όνομα που του απέδωσε ο Αθλητικογράφος Ρόσκο Φόσετ. Προικισμένος εκ φύσεως με καταπληκτική δύναμη αλλά και τεχνικά καταρτισμένος άρτια είχε καταστεί το ίνδαλμα των φιλάθλων, όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και όλου του κόσμου. Σπάνιας αντοχής, είχε δώσει μεγάλη σειρά αγώνων ασυνήθους αριθμού στην Αμερική, Ευρώπη, Αφρική (Αίγυπτο) και Αυστραλία. Συνδύαζε τη σωματική ρώμη με την τεχνική της πάλης. Έγινε ταχύτατα γνωστός για το λεγόμενο «αεροπλανικό κόλπο» (τεχνική), με το οποίο εξουδετέρωνε τους αντιπάλους του.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Παύλος Κριναίος έγραφε στις αθλητικές εφημερίδες της εποχής, πως κανένας άλλος παλαιστής στον κόσμο δεν συγκέντρωνε τόσα προσόντα μαζί.
«Αγαλματένιο σώμα, αρρενωπό πρόσωπο, ηράκλεια δύναμη, ευκινησία αιλουροειδούς, δεξιοτεχνία μεγάλου μάστορα, πανουργία και κυρίως θεαματικότητα που μπορούσε να ξυπνήσει και να συναρπάσει τα πλήθη. Κι όταν λέμε πλήθη, υπολογίστε δεκάδες χιλιάδες θεατές, που σε μία περίπτωση έφτασαν τους 105.000»!
Στην εφημερίδα «Αργολίδα» το 2004 ο Γιώργος Αντωνίου γράφει: «Ο μικρόσωμος αυτός Κουτσοποδιώτης, που το όνομά του έγινε συνώνυμο της σωματικής δύναμης και λεβεντιάς, έχει καταγραφεί πλέον με έντονα γράμματα στην νεώτερη ελληνική αθλητική ιστορία. Τα κατορθώματα του Τζιμ Λόντου επί ισχυρών ξένων αντιπάλων, οι διαδοχικές του νίκες στις παλαίστρες και των 5 ηπείρων, σε εποχές κατά τις οποίες οι ελληνικές διακρίσεις σε διεθνείς στίβους ήταν ακόμη περιορισμένες, ενσάρκωναν κρυφούς πόθους του απλού λαϊκού ανθρώπου, του α’ μισού του προηγούμενου αιώνα, ταυτίστηκαν με το εθνικό μας γόητρο, τη λαϊκή συνείδηση. Ο Τζιμ Λόντος είχε καταγραφεί ως το σύμβολο της Ρώμης, του προσέδιδαν υπερφυσικές ικανότητες και αρετές, ήταν ο Ρωμιός με την λαϊκή καταγωγή που έγινε ξακουστός σε όλη την οικουμένη, ενώ ο τύπος της εποχής τον χαρακτήριζε υπεράνθρωπο, νέο Ηρακλή και Άδωνη, τον θεωρούσε ως άξιο συνεχιστή των φημισμένων αρχαίων Αργείων, οι οποίοι διακρίνονταν στο αγώνισμα της πάλης, ή τον συνέκριναν με τον Δαυίδ, αφού νίκησε πανίσχυρους αντιπάλους, που υπερίσχυαν κατά πολύ της σωματικής του διάπλασης».
Ανάμεσα στις αμέτρητες διακρίσεις που είχε λάβει, ήταν και αυτή του Παγκοσμίου Πρωταθλητή Βαρέων Βαρών, αποσπώντας την περίφημη χρυσή και αδαμαντοποίκιλτη ζώνη τον Νοέμβριο του 1938.
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.