Ευρωκοινοβούλιο, Κοντσίτα Βουρστ και οι λεγόμενες «ευρωπαϊκές αξίες»

Του Fabrice Sorlin* / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
 Νωρίτερα αυτόν το μήνα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το νομοθετικό σώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κανονικά αντιπροσωπεύει τους λαούς των 28 κρατών μελών της ΕΕ, έβαλε«την» ‘Conchita Wurst’ να τραγουδήσει στο πλάτωμα του κτιρίου του Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες. Αυτό μπορεί να φαίνεται ασήμαντο με την πρώτη ματιά, αν κάποιος δεν λάβει υπόψη την προσωπικότητα της Conchita Wurst ή τους στόχους που επιδιώκονται από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ.

Όλοι θυμούνται την Conchita Wurst, (στην πραγματικότητα πρόκειται για τον Tom Neuwirth) που νίκησε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision του 2014. Ο Neuwirth, έτυχε θερμής υποδοχής από τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, σε μια κίνηση που επιδείκνυε την αποστροφή της ΕΕ για ένα νόμο που ψηφίστηκε από τη Ρωσική Δούμα, τον Ιούλιο του 2013, ο οποίος ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλική υποκίνηση και προπαγάνδα προς τους ανηλίκους. Η νίκη του Neuwirth στη Eurovision, τον έκανε την «φωνή της Ευρώπης» και η Conchita Wurst έγινε τοσύμβολο των δυτικών αξιών.

Η Wurst κλήθηκε να τραγουδήσει στις 8 Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της αυστριακής ευρωβουλευτή Ulricke Lunaceck, μέλους του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (οικολόγοι). Ο αυστριακός τραγουδιστής ανέβηκε στη σκηνή μπροστά σε ένα μικρό πλήθος ευρωβουλευτών και κοινοβουλευτικών αξιωματούχων. Η πρωτοβουλία της Lunaceck υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των αριστερών πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης: Τους Πράσινους, την Συμμαχία των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά, που παρείχαν την στήριξή τους, όπως αποκαλύφθηκε από ένα άρθρο στην εφημερίδα Le Figaro.
Ο σκοπός της παράστασης ήταν υποτίθεται κάτι πιο ουσιαστικό από ό, τι μια φανταχτερή ψυχαγωγία. Σύμφωνα με τον χορηγό της, «η συναυλία θα είναι ένα μήνυμα κατά των διακρίσεων. Το μεγάλο σημάδι της ελπίδας και της καταπολέμησης των διακρίσεων που ο ευρωπαϊκός λαός έδωσε στην Conchita Wurstμέσω των ψήφων του, θα πρέπει να συμβάλει στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας και ενός νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει σε όλους να ζουν και να αγαπούν χωρίς φόβο».
Ουσιαστικά, η συναυλία σηματοδότησε την ασύμμετρη ηθική των ευρωπαίων «ελίτ». Με την προώθηση ενός τραβεστί και καθιστώντας τον ένα από τα σύμβολα της Ευρώπης και των Δυτικών «αξιών», οι Βρυξέλλες σηματοδότησαν ότι η Δύση βρίσκεται σε πλήρη ηθική παρακμή.
Σε μια εποχή που είμαστε βέβαιοι ότι θα πρέπει να πάμε σε μια σταυροφορία για να υπερασπιστούμε τον "δυτικό πολιτισμό" έναντι της "βαρβαρότητας" των μουσουλμάνων, η προώθηση τηςConchita Wurst μας επιτρέπει να προβληματιστούμε σχετικά με την ασάφεια της έννοιας αυτής, και σε αντίθεση με την ίδια την Κοντσίτα, όλα αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν ως μια καλή μεταμφίεση.

Πρώτα απ’ όλα, ο δυτικός πολιτισμός, στην τρέχουσα ενσάρκωσή του, είναι ψευδεπίγραφος. Είμαστε Ευρωπαίοι, κληρονόμοι του πάνω από δύο χιλιετίες Ελληνικού και Χριστιανικού πολιτισμού. Δεν αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να διαδραματίσουμε κάποιο ρόλο στην «σταυροφορία της δημοκρατίας» στην οποία η Ουάσιγκτον θέλει να μας παρασύρει. Είναι μόνο σχετικά πρόσφατα που η «Δύση» έχει καταλήξει να είναι συνώνυμη με τον ευαγγελισμό της δημοκρατίας, την προώθηση ανακατωμένου οικονομικού φιλελευθερισμού, υποκαθιστώντας τη χριστιανική παράδοση με ένανελευθεριάζοντα, εξισωτικό πολιτιστικό σχετικισμό και υποθάλποντας την περιφρόνηση για τις ευρωπαϊκές παραδόσεις που λιγότερο από έναν αιώνα πριν ήταν δεδομένο ότι αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά του πολιτισμού.
Η Δύση δεν είναι η Ευρώπη και η Ευρώπη δεν μπορεί να συρρικνωθεί στη "Δύση".

Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός σφυρηλατήθηκε σχεδόν δύο χιλιετίες πριν, όταν οι απόστολοι του Χριστού μετέφεραν το μήνυμά Του στην Ελλάδα και τη Ρώμη. Ο πολιτισμός είναι αυτός των Αγίων και των καθεδρικών ναών. Ο πολιτισμός μας είναι οι ρωμαϊκές εκκλησίες και οι τρούλοι της Ανατολικής Ευρώπης, είναι η σύνθεση της ελληνο-ρωμαϊκής κληρονομιάς, του Χριστιανισμού και των Γερμανικών, των Μεσογειακών και των σλαβικών λαών.
Αυτή η πραγματικότητα είναι μίλια μακριά από την δηλωμένη αυτο-ταυτότητα της Δύσης, η οποία είναι υλιστική και αυταρχικήκαι τείνει να επιβάλλει το ‘queer’ αποτύπωμα του προοδευτικού της φιλελευθερισμού σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο αγώνας μας δεν είναι η «σύγκρουση των πολιτισμών» που προωθείται από την Ουάσιγκτον, την Wall Street και το Χόλιγουντ που προωθούν ένα unisex παγκόσμιο καταναλωτικό μονο-πολιτισμό, αλλά απλώς η αναγέννηση της Ευρώπης των εθνών και των λαών. Η αναβίωση του ευρωπαϊκού και χριστιανικού πολιτισμού θα επιτρέψει στην Ευρώπη να ανακτήσει τη θέση της ως παγκόσμια δύναμη.

Η ευρωπαϊκή ήπειρος θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια συλλογή ελεύθερων και ανεξάρτητων εθνών τα οποία ενώνονται με μια αίσθηση του ανήκειν σε έναν πολιτισμό που είναι πέρα ​​από αυτά. Θα πρέπει να είναι το νέο κέντρο της παγκόσμιας ισορροπίας κατά της Ατλαντικής ηγεμονίας.
Αυτή η ηγεμονία ευδοκιμεί σε επιθετικούς πολέμους από τη Σερβία έως τη Συρία και από το Ιράκ έως την Λιβύης. Ανάβει επίσης, εξαγριώνει και οπλίζει ή άλλως προκαλεί τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Έχοντας πάντοτε υποστηρίξει και προωθήσει τις παρακμιακές μοναρχίες του πετρελαίου και την εκδοχή του ισλαμικού εξτρεμισμού σε βάρος του αραβικού εθνικισμού και της ώθησής του για ισχυρά, αυτοδύναμα έθνη-κράτη στη Μέση Ανατολή, η Δύση φέρει τρομερή ευθύνη για το κίνημα της Τζιχάντ, του οποίου το τελευταίο avatar είναι το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος.
Η Ευρώπη έχει σίγουρα καταληφθεί από ένα σημαντικό κύμα μετανάστευσης, το οποίο φαίνεται να είναι έτοιμο να την καταβροχθίσει, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να τυφλωθούμε και να δούμε το Ισλάμ ως την αιτία των δεινών μας. Στην πραγματικότητα είναι απλά μια συνέπεια.

Πειραιάς 2014. (χωρίς λόγια)
Η ισχυρή μουσουλμανική παρουσία στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία είναι μόνο το αποτέλεσμα της χαλαρής μεταναστευτικής πολιτικής όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, η οποία έχει ως στόχο να ανατρέψει τον ευρωπαϊκό πληθυσμό και να τον οδηγήσει υπάκουα στον σχηματισμό της παγκόσμιας κοινωνίας. Οι επικριτές που προτιμούν να δεχτούν μάλλον ρωσόφωνους πρόσφυγες της Ουκρανίας παρά πιθανούς στρατολογημένους στο Ισλαμικό Κράτος από τη Συρία καταγγέλλονται ως «ρατσιστές». Στην πραγματικότητα, οι ισλαμιστές μετανάστες είναι απλώς πιόνια στον αγώνα για την εισαγωγή της πολυ-πολιτισμικότητας σε βάρος των γηγενών Ευρωπαίων, των οποίων η γη και η κληρονομιά έχει κλαπεί. Ως ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου ο Ζαν-Μαρί Λεπέν υπενθύμισε στις συναντήσεις του: "Να θυμάστε ότι ένας μετανάστης δεν είναι υπεύθυνος για την κατάσταση. Οι μόνοι υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί υπεύθυνοι της μεταναστευτικής πολιτικής».

Αν και πρέπει να καταγγείλουμε την ισλαμοποίηση της ηπείρου μας και την απώλεια της ταυτότητάς της, καθώς έχουμε να αγωνιστούμε για μια πλήρη αντιστροφή των μεταναστευτικών ρευμάτων και την πλήρη παύση της μετανάστευσης, δεν πρέπει, ωστόσο, να μπερδευτούμε και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της «σταυροφορίας των δημοκρατιών».
Δεν έχουμε καμιά δουλειά να εξάγουμε καμία φιλελεύθερη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο μέσω των πολέμων που προβλέπουν τη σύγκρουση των πολιτισμών. Δεν έχουμε καμιά δουλειά να συμβάλουμε στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησηςπου θέλει να επιβάλει την παντοδυναμία της πάνω από τον κόσμο. Επιπλέον, και πιο ρεαλιστικά, μια συμμαχία με τις ατλαντικές δυνάμεις θα ήταν αυτοκτονική με τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων που υπάρχουν ήδη στο έδαφος μας, και θα χρησίμευε μόνο για την ενίσχυση του παγκοσμιοποιητικού συστήματος του οποίου πιόνι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και για να το προχωρήσω και άλλο. Μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου πιο κοντά στην ιδεολογία της Conchita Wurst, της InnaShevchenko (των femen), της Lady Gaga και του "δυτικού πολιτισμού" που τους δημιούργησε όλους αυτούς και τους προωθεί τους, από ό, τι στους μουσουλμάνους και τις αρχαίες παραδόσεις του πολιτισμού τους;

Επίσης, θα πρέπει να ανανεώσουμε τις συμμαχίες μας με πολλές από αυτές τις κυρίως μουσουλμανικές χώρες, όπως η Συρία, το Ιράν και το Μαρόκο. Αυτοί οι λαοί και οι πολιτισμοί μπορεί να είναι πιο κοντά σε εμάς από ό, τι ορισμένες δυτικές χώρες τις οποίες θεωρούμε δήθεν συμμάχους μας, που καταγγέλλουμε μόνο την ισλαμοποίηση της ηπείρου μας, διότι είναι μια απειλή για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ.
Όχι, αυτή η μάχη της σύγκρουσης των πολιτισμών δεν είναι δική μας. Ο αγώνας που έχουμε την πρόθεση να επιδιώξουμε είναι η αναγέννηση της χριστιανικής Ευρώπης, η αναβίωση των ηθικών αξιών και της ευρωπαϊκής δύναμης από την Βρέστη ως το Βλαδιβοστόκ.
* Ο Fabrice Sorlin (στην φωτο αριστερά) είναι πρώην υποψήφιος του Εθνικού Μετώπου και πρόεδρος της κίνησης “Dies IRAE” (DI), μιας παραδοσιακής Καθολικής και εθνικιστικής γαλλικής ένωσης στην περιοχή του Μπορντό, που παρουσιάζεται ως ένα «κοινωνικό πολιτικό πατριωτικό κίνημα για μια άλλη Ευρώπη». Η Dies Irae προσφέρει "εκπαίδευση, μαθήματα γυμναστικής και καφέ και κέικ για τους φτωχούς της πόλης." Το περιοδικό The Departed, πριν δύο χρόνια, ισχυρίστηκε ότι το κύριο κίνητρο της Dies IRAE είναι να δημιουργήσει εθνικιστικές ομάδες και ομάδες παραδοσιακών Καθολικών σε όλη τη Γαλλία για να αποσταθεροποιήσουν την «σύγχρονη δημοκρατία» και ότι η κίνηση προσπαθούσε να δημιουργήσει αυτόνομες πολιτοφυλακές υπό την επίβλεψη ενός πρώην στρατιωτικού, με βάση τα “Turner Diaries” του William Luther Pierce.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή