ΦΙΛΟΣ των άπολαύσεων ο ΜΙδας, γιος της Μεγάλης Θεάς της Ίδης από κάποιον σάτυρο, που η μνημη δεν έχει δίασώσει το ονομά του, ήταν ο βασιλιάς του μακεδονικου ΒρωμΙου, όπου βασΙλευε στους Βρύγες (λεγονταν και Μόσχοι) και φύτεψε τούς φημισμενους ροδωνες του (1). Οταν ήταν βρεφος, πομπη από μηρμύγκια εμφανΙστηκαν να σκαρφαλώνουν στο πλευρό του λΙκνου του κουβαλώντας σπόρους σιταρι πού πηγαιναν και τούς άκουμπουσαν αναμέσα στα χεΙλη του καθώς αυτός κοιμόταν – θαυμα πού οι προφητες το ερμηνεψαν σαν οιωνό του μεγάλου πλούτου πού θα συγκεντρωνε ο ΜΙδας και όταν μεγάλωσε κάπως είχε δάσκαλο τον Ορφεα (2).
β. Κάποια μέρα ο εκλυτος γεροσάτυρος Σειληνός, ο πρώην παιδαγωγός του Διόνυσου, ετυχε να ξεκόψει από το κύριο σωμα του ρεμπελου στρατου του Διόνυσου κατά την πορεΙα του από τη Θράκη στη ΒοιωτΙα, και τον βρηκαν στους ροδωνες να κοιμαται για να συνελθει από το μεθύσι του. Οι κηπουροι τον εδεσαν με γιρλάντες από λουλούΔία και τον πηγαν μπροστα στον ΜΙδα, στον οποιο ο Σειληνός εΙπε εξαΙσια παραμύθια για μια άπέραντη ηπειρο πού βρισκόταν πέρα από το ρευμα του ώκεανου – εντελως ξεχωρισμενη από τη συνεχόμενη μάζα Ευρώπης , Ασίας ή Αφρικης – όπου άφθονουσαν οι υπεροχες πόλεις και όπου κατοικουσαν γιγαντιοι, ευτυχισμενοι και μακροζώητοι κάτοικοι, οι οποίοι διεθεταν εξαΙρετο νομικό σύστημα. Ετσι κάποτε, μέγα εκστρατευτικό σωμα, με δύναμη δεκα εκατομμυρΙων άνθρώπων τουλάχιστον, κΙνησε με τα πλοια να περάσει τον Ωκεανό και να επισκεφτει τούς ΥπερβορεΙους άνακαλύπτοντας όμως ότι η χώρα τους ήταν η καλύτερη πού είχε να προσφερει ο παλιός κόσμος, τα μιλιούνια επανέκαμψαν αηΔίασμένα. Αναμέσα στα άλλα θαύματα ο Σειληνός άνεφερε μια τρομερη δΙνη πέρα άπο την οποία κανένας ταξιδιώτης δεν μπορουσε να προχωρησει. Δυό ρέματα κυλουν εκεί κοντά, και τα δεντρα πού φυτρώνουν στις οχθες του πρωτου, βγάζουν καρπούς πού κάνουν όποιον τούς τρώει να κλαΙει και να θρηνει και να μαραζώνει. Αλλά οι καρποι πού βγαΙνουν δΙπλα στο άλλο ρεμα, ξαναφερνουν τη νιότη άκόμη και στους πιο γερους, οι οποιοι μάλιστα, άφου επιστρεΨουν στη μεση ηλικΙα, στα νιάτα και στην εφηβεΙα, γΙνονται πάλι παιδιά, υστερα βρεφη – και τελος εξαφανΙζονται ! . Συνεπαρμενο, από τα παραμύθια του Σειληνου, ο ΜΙδας τον φιλοξενησε πεντε μερόνυχτα, και υστερα προσταξε έναν οδηγό να τον συνοδεΨει στο άρχηγειο του Διόνυσου (3).
γ. Ο Διόνυσος, πού είχε άνησυχησει για την τύχη του Σειληνου, εστειλε και ρώτησε μέ ποιόν τρόπο θα ήθελε να άνταμειφθει ο ΜΙδας. Αυτός, άπάντησε χωρΙς δισταγμό:
- Σε παρακαλω, κάνε να γΙνεται χρυσάφι σ,τι άγγίζω.
Ωστόσο, χρυσάφι δεν γΙνονταν μόνο οι πετρες, τα λουλούΔία και τα επιπλα του σπιτιου του, αλλά όταν ο ΜΙδας καθόταν στο τραπεζι, το ίδιο γΙνονταν και το φαι πού ετρωγεαΙ το νερό πού επινε . Ο ΜΙδας γρηγορα εκλιπάρησε να απάλλαγει από την ευχη του, γιατΙ άλλιώς δεν θα άργουσε να πεθανει από την πεΙνα και τη δίψα οπότε ο Διόνυσος, πού καταΔίασκεδαζε, του εΙπε να επισκεφθει την πηγη του ποταμου Πακτωλου, κοντά στο όρος Τμωλο, και εκεί να νυφτεΙ . Ο ΜΙδας υπάκουσε, και ευθύς απαλλάχτηκε από το χρυσό αγγιγμα, άλλά στην αμμο του ποταμου Πακτωλου εξακολουθει ως τα σημέρα να στραφτοκοπάει το χρυσάφι (4).
δ. Τον Μίδα, πού είχε μπει ετσι στην ΑσΙα μαζΙ με τη συνοδεΙα του από Βρύγες, τον υΙοθετησε ο ατεκνος βασιλιάς ης Φρυγίας Γόρδιος. Φτωχός χωρικός ο Γόρδιος είχε καπόια μέρα μεινει κατάπληκτος οταν ειδε βασιλικον αετο κουρνιασμενο στο ζυγό της βοϊδάμαξάς του. Καθώς ο αετος φαινοταν δίατεθειμενός να κουρνιασει εκεί όλη την ήμέρα, ο Γόρδιος οδηγησε το ζευγάρι κατά τη φρυγικη Τελμιόσο, μερος της ΓαλατΙας τώρα, όπου υπηρχε άξιόπιστο μαντεΙο αλλά στην πύλη της πόλης συναντησε νεαρη προφητισσα, ή οποια όταν εΙδε τον άετο πού εξακολουθουσε να είναι κουρνιασμενός στο ζυγό, επέμεινε να προσφερει άμέσως ο Γόρδιος θυσΙες στον Δία τον Βασιλιά.
– Αφησε με να ερθω μαζί σου, χωριάτη, του εΙπε, για να φροντισω να δίαλεξεις τα θύματα πού πρεπει·
- Μετα χαρας, απάντησε ο Γόρδιος.
- ΦαΙνεσαι εξυπνη και μετρημενη κοπελα. Θα ηθελες να γΙνεις γυναΙκα μου;
- Αμεσως μόλις γΙνουν οι θυσίες, απόκρΙθηκε εκείνη.
Ε. Εν τω μεταξύ, ο βασιλιάς της ΦρυγΙας είχε πεθανει ξαφνικά ακληρος, και χρησμός αναγγειλε: «Φρύγες, ο νεος βασιλιάς σας σιμώνει μαζΙ με τη μνηστη του, καθισμενός σε βοϊδάμαξα !»
Όταν η βοϊδάμαξα μπηκε στην άγορά της Τελμισσου, ο αετος τράβηξε ευθύς την προσοχη του λαου, και ο Γόρδιος ανακηρύχθηκε ομόθυμα βασιλιάς. Σε ενδειξη ευγνωμοσύνης, ο Γόρδιος άφιέρωσε το κάρο στον Δία, μαζΙ με το ζυγο του, πού τον είχε κομποδεσει στο τιμόνι με τρόπο άλλόκοτο. Χρησμός τοτε εκανε γνωστο ότι οποιος κατορθωνε να λύσει το δεσμό, θα γινόταν κύριος όλης της ΑσΙας. Ζυγός και τιμόνι τοποθετηθηκαν κατοπιν στην Ακρόπολη του Γόρδιου, πόλης πού είχε ιδρύσει ο Γόρδιος, όπου οι Ιερεις του Δία τα φρουρουσαν ζηλότυπα επι αΙώνες – ώσπου ο Αλεξανδρος ο Μακεδών εκοψε το δεσμο άράθυμα με το σπαθΙ του (5).
ζ. Μετα το θανατο του Γόρδιου, ανέβηκε στο θρόνο ο ΜΙδας, ο οποιος προώθησε τη λατρεΙα του Διόνυσου και ιδρυσε την πόλη Άγκυρα. Οι Βρύγες πού είχαν ερθει μαζΙ του πηραν την ονομασΙα Φρύγες, και οι βασιλιάδες της ΦρυγΙας ονομάζονταν έναλλάξ ΜΙδας και Γόρδιος. Έτσι, ο πρωτος ΜΙδας άναφερεται τώρα λαθεμένα ως γιός του Γόρδιου (6).
η. Ο ΜΙδας παρακολούθησε τον φημισμενο μουσικό αγώνα άναμέσα στον Απόλλωνα και τον Μαρσύα, με δίαιτητη τον Ποταμό-θεό Τμωλο. Ο Τμωλος εδωσε το βραβειο στον Απόλλωνα, ο οποιος, όταν ο ΜΙδας δίαφώνησε με την ετυμηγορία, τον τιμώρησε με ένα ζευγάρι άφτιά γαϊδάρου. Ο ΜΙδας κατορθωσε για μεγάλο διάστημα να κρύβει αυτά τα αυτιά κάτω από τον φρυγικο του σκουφο άλλά του μπαρμπερη του, πού βεβαια δίαπΙστωσε την παραμόρφωση, του σταθηκε άδύνατο να κρατησει το επαΙσχυντο μυστικό, όπως τον είχε προσταξει ο ΜΙδας, επι ποινη θανατου. Εσκαψε λοιπόν ο μπαρμπέρης τρύπα στην οχθη του ποταμου, και άφου πρωτα βεβαιώθηκε ότι γύρω δέν υπηρχε ψυχη, ψιθύρισε μέσα σ’ αυτήν: «Ο βασιλιάς ο ΜΙδας έχει γαϊδάρου άφτιά» Υστερα γεμισε ξανα την τρύπα και άπομακρύνθηκε, ήσυχος με τον εαυτό του, ώσπου από την οχθη φύτρωσε καλάμι πού ψιθύρισε το μυστικό σε όλους όσοι πέρασαν άπο εκεί. Όταν ο ΜΙδας πληροφορηθηκε ότι η ντροπη του είχε βγει στη φόρα, κατάδΙκασε τον μπαρμπέρη σε θανατο, ήπιε αίμα ταύρου και χάθηκε με αθλιο τρόπο
hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.