ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ… Ηρακλής μαινόμενος

ΜΕΤΑ από τη νίκη του επί των Μινύων ο Ηρακλής έγινε ο πιο φημισμένος ήρωας. Ως έπαθλο πήρε τη Μέγαρα ή Μεγέρα, τη μεγαλύτερη κόρη του βασιλιά Κρέοντα και ορίστηκε προστάτης της πόλης, ενώ ο Ιφικλής παντρεύτηκε τη μικρότερη βασιλοπούλα, ο Ηρακλής απέκτησε δυο γιους από τη Μέγαρα, κατ” άλλους όμως τρεις, τέσσερις, ακόμα και οχτώ. Αυτοί έγιναν ύστερα γνωστοί ως Αλκαϊ­δες (1).

β. Κατόπιν ο Ηρακλής νίκησε τον ΠυραΙχμη, βασιλιά της Εύβοιας και σύμμαχο των Μινύων, όταν εκείνος επιτέθηκε κατά της Θήβας ολόκληρη η Ελλάδα έφριξε όταν ο Ηρακλής έβαλε να σκίσουν το πτώμα του Πυραίχμη με δύο πουλάρια και το άφησε άθαφτο στις όχθες του ποταμού Ηράκλειου , αυτό το μέρος έκτοτε ονομάζεται «τα πουλά­ρια του Πυραίχμη» κι εκεί ακούγεται η ηχώ από χλιμιντρίσματα των άλόγων όταν πάνε να πιουν νερό (2).
γ. Η Ήρα θύμωσε με τις υπερβολές του Ηρακλή και του σάλεψε τα μυαλά. Εκείνος πρώτα επιτέθηκε στο πολυαγαπημένο του ανιψιό και γιο του Ιφικλή Ιόλαο, ο οποίος κατάφερε να ξεφύγει από τα άγρια χτυπήματα του Ηρακλή. Έπειτα, περνώντας έξι από τούς δικούς του γιους για εχθρούς, τούς σκότωσε με τα βέλη του και τούς πέταξε μέσα στη φωτιά μαζί με τούς άλλους δύο γιους του Ιφικλή, την ώρα πού εκτελούσαν στρατιωτικές ασκήσεις. Οι Θηβαίοι κάθε οκτώ χρόνια διοργάνωναν γιορτές προς τιμήν αυτών των οκτώ αρματωμένων θυμάτων. Κατά την πρώτη μέρα της γιορτής προσφέρονταν θυσίες και ολονυχτίς άναβαν πύρες , κατά τη δεύτερη μέρα διοργάνωναν επικήδειους αγώνες όπου ο νικητής στεφανωνόταν με στεφάνι μυρτιάς. Οι εορτάζοντας αναπολούσαν θλιμμένοι πόσο ένδοξο μέλλον περίμενε τούς γιους του Ηρακλή. Ο ένας θα βασίλευε στο Αργος ακολουθώντας τον Ευρυσθέα στο θρόνο, ο Ηρακλής μάλιστα του είχε ρίξει κιόλας τη λεοντή του στους ώμους ο δεύτερος προοριζόταν για βασιλιάς της Θήβας και ο Ηρακλής του είχε ήδη δώσει το αμυντικό ρόπαλο, το απατηλό δωρο του Δαίδαλου , στον τρίτο είχε τάξει την Οιχαλία πού ο ίδιος ο Ηρακλής κατέστρεψε κατόπιν. Για όλους είχαν εξασφαλιστεί οι πιο όμορφες νύφες – και συνθήκες με την Αθήνα, τη Θήβα και τη Σπάρτη. Τόσο πολύ αγαπούσε ο Ηρακλής αυτούς τούς γιους του, ώστε πολλοί αμφισβητούν την ενοχή του προτιμώντας να πιστεύουν ότι σκοτώθηκαν ύπουλα από τούς φιλοξενούμενους του Ηρακλή: από τον Λύκο ίσως ή από τον Αυγεία, όπως υπέθεσε ο Σωκράτης (3).
δ. Μόλις ο Ηρακλής ξαναβρήκε τα λογικά του κλείστηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για μερικές μέρες αποφεύγοντας οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία ύστερα από τον εξαγνισμό πού του έκανε ο βασιλιάς Θεσπιος, ο Ηρακλής πήγε στους Δελφούς για να ρωτήσει τι έπρεπε να κάνει . Η Πυθία αποκαλώντας τον για πρώτη φορά Ηρακλή και όχι Παλαίμονα τον συμβούλεψε να μετακομίσει στην Τίρυνθα, να υπηρετήσει εκεί τον Ευρυσθέα επί δώδεκα χρόνια και να εκτελέσει οποία έργα κι αν του αναθέσει , η αμοιβή του θα είναι η αθανασία. Όλα αυτά βύθισαν τον Ηρακλή σε βαθιά απελπισία επειδή απεχθανόταν ακόμα και την ιδέα να υπηρετήσει έναν άνθρωπο τόσο κατώτερο από τον ίδιον, δεν τολμούσε όμως να εναντιωθεί στον Δία, τον πατέρα του. Πολλοί φίλοι του παραστάθηκαν στη δύσκολη κατάσταση του τελικά, όταν ο πόνος του έγινε πιο απαλός με το χρόνο πού περνούσε, ανήγγειλε στον Ευρυσθέα ότι τίθεται στη διάθεση του (4).
ε. Κατ” άλλους ο Ηρακλής έχασε τα λογικά του και σκότωσε τα ίδια του τα παιδιά μόνο αφού γύρισε από τον Ταρταρο , λένε επίσης ότι σκότωσε και τη Μέγαρα και ότι η Πυθία τότε του είπε:
- Δεν θα λέγεσαι πια Παλαίμων! Ο Φοίβος Απόλ­λων σε ονομάζει Ηρακλή, επειδή από την Ήρα θα αποκτήσεις αθάνατη φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους! – σαν να είχε προσφέρει κάποια μεγάλη υπηρεσία στην Ήρα.
Κατ” άλλους ο Ηρακλής ήταν ερωμένος του Ευρυσθέα και εκτέλεσε τούς Δώδεκα Άθλους για να τον ευχαριστήσει , άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι θα δεχόταν να τούς αναλάβει μόνο αν ο Ευρυσθεύς ακύρωνε την απόφαση της εξορίας του Αμφιτρύωνα (5).
ζ. Λέγεται ότι όταν ο Ηρακλής προετοιμαζόταν για τούς Άθλους, ο Ερμής του δώρισε ένα σπαθί κι ο Απόλλων ένα τόξο και λειόκορμα βέλη στολισμένα με φτερά αετού· ο Ήφαιστος του χάρισε χρυσό θώρακα και η Αθηνά φορεσιά. Ή ότι η Αθηνά του έδωσε το θώρακα, ενώ ο Ήφαιστος του χάρισε χάλκινες περικνημίδες και ένα κράνος σκληρό σαν διαμάντι. Προσθέτουν ακόμα ότι η Αθηνά και ο Ήφαιστος βοήθησαν τον Ηρακλή προσπαθώντας να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον : η Αθηνά του έδωσε τη χαρά των ειρηνικών απολαύσεων ο Ήφαιστος του χάρισε προστασία από τούς κινδύνους του πόλεμου. Το δωρο του Ποσειδώνα ήταν δύο άλογα, του Δία μια θαυμάσια αδιαπέραστη ασπίδα. Στην επιφάνειά της είχαν δουλευτεί πολλές ιστορίες με σμάλτο, ελεφαντόδοντο, ήλεκτρο, χρυσό και λαζούρι , δώδεκα φιδοκεφαλα ήταν χαραγμένα στο κέντρο της και όποτε βρισκόταν στη μάχη ο Ηρακλής, πρότειναν τα φαρμακερά δόντια τους και κατατρόμαζαν τούς αντίπαλους (6). Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ο Ηρακλής περιφρονούσε το θώρακα, ακόμα και δόρυ σπάνια κουβαλούσε ύστερα από τον πρώτο Άθλο , του έφτανε το ρόπαλο, το τόξο και η φαρέτρα γεμάτη βέλη. Ακόμα και το ρόπαλο πού του είχε χαρίσει ο Ήφαι­στος με τη χάλκινη άκρη μόλις πού το χρησιμοποίησε προτιμώντας να κόβει μόνος του ρόπαλο από αγριελιά: πρώτα στον Ελικώνα, ύστερα στη Νεμέα. Το δεύτερο ρόπαλο αργότερα το αντικατέστησε με ένα τρίτο, πάλι από αγριελιά, πού το έκοψε στην παράλια του Σαρωνικού αυτό το ρόπαλο είχε ακουμπήσει στο άγαλμα του Ερμή όταν επισκέφτηκε την Τροιζηνα. Το ρόπαλο φύτρωσε στη γη, βλάστησε και έγινε επιβλητικό δέντρο (7).
η. Ο ανιψιός του Ηρακλή Ιόλαος συμμετείχε στους Άθλους ως ηνίοχος του ή κουβαλώντας την ασπίδα του
hellasforce.com