Κύπρος 1974: Ρωσία και ΑΚΕΛ είχαν αποδεχτεί/συμφωνήσει στην Τουρκική εισβολή!!!

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Ποιά ήταν άραγε η στάση της "παραδοσιακά φίλης Ρωσίας" απέναντι στην εισβολή των Τούρκων το 1974 στην ΜΗ ΝΑΤΟΪΚΗ Κύπρο;
Η Κύπρος ήταν μια χώρα που από καιρό πριν «φλέρταρε ενεργά» με την Ρωσία.
Την «παντοδύναμη Ρωσία» που διαρκώς και συστηματικά υπόσχονταν στήριξη που όμως ποτέ δεν έδινε.
Όπως τότε – μερικά χρόνια πριν το ’74, εκεί γύρω στο '65 - που έστειλε πύραυλους (εδάφους - αέρος) στον (επίδοξο κατά τις ΗΠΑ) Κάστρο της Μεσογείου (Μακάριο) για να θωρακίσει το νησί έναντι μιας πιθανής Τουρκικής εισβολής, που όμως "κόλλησαν στην Αίγυπτο του Νάσερ"...
Δέχτηκε βλέπεις η Ρωσία – αν είναι δυνατόν! – την παράδοξη (!) επιλογή να μεταφερθούν με ελληνική νηοπομπή (δηλαδή, Νατοϊκή!!!) στην Κύπρο...

(αυτό ήταν το πρώτο προδοτικό κατόρθωμα – εις βάρος της Κύπρου – του αντιπλοίαρχου – τότε – Αραπάκη. Ήταν αρχηγός της νηοπομπής που θα μετέφερε τους πυραύλους από Αίγυπτο σε Κύπρο.
Η οποία βεβαίως δεν έφτασε ποτέ στην Κύπρο.
(βλ."Η συνωμοσία της σιωπής", Ν.Βεργίδη, εκδ. Arcadia, σ.259)

Ο προδότης έλληνας (;) αξιωματικός τήρησε κατά γράμμα τις Αμερικανικές εντολές να "μην παραδώσει το φορτίο" στην Κύπρο...
(αλλοίμονο, ο (κάθε) Κίσσινγκερ ήξερε από τότε τι μέλλει γενέσθαι στο νησί από τους Τούρκους σύντομα και φρόντιζε να τους "ανοίξει το δρόμο"...
....και καλά αυτοί, οι φιλότουρκοι Αμερικανοαγγλοσάξονες συνέχιζαν αυτό που ξεκίνησαν,  οι Ρώσοι όμως, που επίσης το ήξεραν γιατί δεν παρέδωσαν αυτοί με τον δικό τους στόλο ή άλλα ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ/Νατοϊκά το (πράγματι ιδιαιτέρως κρίσιμο) "πυραυλικό φορτίο";
Τους πυραύλους τους κράτησε η Αίγυπτος πληρώνοντάς τους στην Κύπρο (ναι, δήθεν "θυσιάστηκε" η Αίγυπτος, της "κακόπεσαν")...
Μήπως αυτή η ρωσική πισώπλατη μαχαιριά στους Ελληνοκύπριους ταυτόχρονα ήταν και μια "καλή κάλυψη" για να εξοπλίσουν τον Νάσερ με ρωσικούς πυραύλους χωρίς να πολυγαυγίσουν οι Νατοϊκοί;)
Μετά από μερικά χρόνια, το 1974 ο Αραπάκης ολοκλήρωσε την προδοσία του απέναντι στην Κύπρο όταν ως Ναύαρχος και αρχηγός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού δεν έστειλε Ναυτικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους εισβολείς  και δεν επέτρεψε στα Ελληνικά υποβρύχια – που ήταν εκεί και είχαν στο στόχαστρο τους Τούρκους – να βυθίσουν τον τουρκικό αποβατικό στόλο παρά τους «γύρισε πίσω».

Κι αυτός και οι συν αυτώ λοιποί στρατηγοί του επιτελείου αντί να εκτελεστούν για την τεράστια εθνική προδοσία τους «χρυσώθηκαν» με πλούτη και μεγαλεία.
Γιατί λοιπόν και οι «επόμενοι προδότες», στην επόμενη «Κύπρο του Μέλλοντος» (πχ Αιγαίο, Θράκη, Ήπειρος, Μακεδονία, κλπ) να μην κάνουν «μία από τα ίδια» αφού υπάρχει η «εκπεφρασμένη βεβαιότητα πως όχι μόνον θα μείνουν ατιμώρητοι» αλλά θα «χρυσωθούν» κι από πάνω για ότι αίσχος και να κάνουν;http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/05/blog-post_31.html).
Προφανέστατα, ως προς τις Ελλάδα – Κύπρο, η Ρωσία πάντα «ζόριζε το ΝΑΤΟ» (απειλώντας με δήθεν παρέμβασή της) ίσα ίσα για να παίρνει γεωπολιτικά ανταλλάγματα κάπου αλλού στην υφήλιο.
Και τελευταία στιγμή τις άφηνε πάντα επί ξύλου κρεμάμενες.
Ιδού λοιπόν η προδοτική στάση της «ομοδόξου (δήθεν φίλης) Ρωσίας» τότε, το μαρτυρικό 1974, όταν Έλληνες σφάζονταν – για μια ακόμη φορά – από τον Τούρκο χασάπη.
(Τα παρακάτω στοιχεία αντλήθηκαν από το άρθρο «Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ», Γεωργίου Καρούσου, αντ/γου ε.α, περιοδικό «Τετράδια», άνοιξη – καλοκαίρι 1995, σ. 7)
«...Κύπριοι αξιωματικοί το 1974 κατά την τουρκική εισβολή προσέφυγαν στην Ρωσική Πρεσβεία με το αίτημα παρεμβολής της ΕΣΣΔ για ανακοπή της τουρκικής εισβολής...».
Η απάντηση που έλαβαν από τον Στρατιωτικό Ακόλουθο ήταν:
«...Οι Τούρκοι θα μπουν στην Κύπρο. Μια τέτοια εξέλιξη δεν αντιβαίνει στην πολιτική μας τώρα...».
Όσον αφορά στο ΑΚΕΛ ήταν απόλυτα ταυτισμένο με την ΕΣΣΔ. Η διαγωγή του ΑΚΕΛ κατά την εισβολή ήταν (κατ’ εντολήν των Ρώσων) αντιπατριωτική.
Δεν αντιστάθηκε έναντι των Τούρκων.
Από τις εκθέσεις Ελλαδιτών Αξιωματικών αλλά και τις μαρτυρίες Κυπρίων αποκαλύπτεται ότι η σωρεία ανυποταξιών, λιποταξιών και ανυπακοής οπλιτών κατά την εισβολή οφείλεται στη γραμμή που διοχέτευσε το ΑΚΕΛ στα μαχόμενα τμήματα της εθνοφρουράς.
Παρουσιάσθηκε έτσι το φαινόμενο της αποδιάρθρωσης ή/και πλήρους διάλυσης μονάδων, με αποτέλεσμα την αποψίλωση του αμυντικού συστήματος, την κατάπτωση του ηθικού και την επιτάχυνση της καταστροφής.
Υπάρχουν ακόμη μαρτυρίες ότι ορισμένα στελέχη του ΑΚΕΛ αν δεν δέχτηκαν με «ανακούφιση», τουλάχιστον «ανέχθηκαν» τα πρώτα 24ωρα τους Τούρκους εισβολείς.
Αντίστοιχα εχθρική ήταν η στάση του ΑΚΕΛ/ΕΣΣΔ και προς την ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ το 1955 – 59...»
Κι επειδή η Αριστερά θα σπεύσει να υποστηρίξει το προδοτικό ΑΚΕΛ λέγοντας πάλι τα γνωστά παραμύθια περί (δήθεν) «καταπιεζομένων τουρκοκυπρίων» και «δίκαιης παρέμβασης της Τουρκίας το 1974» να θυμίσουμε το εξής απλό:
Όταν ο Στρατηγός Γρίβας Διγενής ξεκίνησε το 1955 την Κυπριακή εξέγερση της ΕΟΚΑ κατά των Άγγλων, μέρος των πυρών του έστρεψε κατά των Κυπριακών Δυνάμεων Ασφαλείας.
Εξέδωσε Ημερήσια Διαταγή όπου όριζε και προειδοποιούσε προς "πάσα κατεύθυνση" και συγκεκριμενοποιώντας την προς τις Κυπριακές Δυνάμεις Ασφαλείας ότι:

Όποιος συνεργάζονταν με τον Άγγλο κατακτητή θα εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Και πολύ σωστά επέλεξε ο Αρχηγός αυτό το μέτρο.
Επίσης, να μην ξεχνάμε πως τότε ήταν με το μέρος του και ο Μακάριος.
Έστω κι αν κάθε τρεις και λίγο του ακύρωνε στρατιωτικές επιλογές βάζοντάς του επιβραδυντικά προσκόμματα, στο τέλος παραδέχτηκε πως ο κρίσιμος παράγοντας για την απελευθέρωση της Κύπρου από την Αγγλοκρατία ήταν ο πολεμικός αγώνας του Γρίβα και της ΕΟΚΑ.
Συνεπώς, ο Μακάριος συμφώνησε και στο αναγκαίο εκείνου του ακραίου μέτρου.
Να εκτελείται όποιος Κύπριος μέλος των Δυνάμεων Ασφαλείας συνεργάζονταν με τους Άγγλους και αρνούνταν να συνεργαστεί με την ΕΟΚΑ.
Αυτό οδήγησε άλλους να συνεργαστούν με την ΕΟΚΑ και άλλους να παραιτηθούν από τα σώματα ασφαλείας.
Οι Άγγλοι αποφάσισαν να καλύψουν τα κενά θέτοντας σε λειτουργία το «διαίρει και βασίλευε».
 Στρατολόγησαν τους τουρκοκύπριους.
Κι αυτοί οι ηλίθιοι έπεσαν στην παγίδα.
Αντί να αρνηθούν να γίνουν μέρος του προβλήματος – κάνοντας έτσι, έστω μια «παθητική αντίσταση» κατά των Άγγλων - αποδέχτηκαν την Αγγλική πρόταση και επάνδρωσαν τα Κυπριακά Σώματα Ασφαλείας τασσόμενοι ξεκάθαρα στο πλευρό των Άγγλων αποικιοκρατών.
Αυτό ήταν!
Ο κύβος είχε ριφθεί πια.
Η ΕΟΚΑ χτυπούσε – και καλώς έπραττε – κάθε φιλοαγγλικό στόχο. Και αυτούς συνεπώς. Τους φιλοάγγλους τουρκοκύπριους αστυνομικούς.
Εκεί ξεκίνησαν όλα.
Και όχι στις διάφορες κατοπινές (δήθεν) επιθέσεις Ελλήνων στα τουρκοκυπριακά χωριά και δυνάμεις περί το ’63.
Οι Τουρκοκύπριοι τα κρίσιμα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα επέλεξαν να ταχθούν στο πλευρό του Άγγλου κατακτητή και από τις θέσεις τους να χύσουν ελληνοκυπριακό αίμα.
Τι περίμεναν δηλαδή από τους Ελληνοκύπριους μετά απ’ αυτό;
Αγάπες και λουλούδια;
Ή αμυντικά μέτρα εναντίον τους;
Από τη στιγμή που διάλεξαν στρατόπεδο (φιλοαγγλικό και κατά των Ελληνοκυπρίων) οι τουρκοκύπριοι και χύθηκε το πρώτο αίμα, άναψε και η ένοπλη αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών.
Οι τουρκοκύπριοι (με την σθεναρή υποστήριξη Άγγλων και Τούρκων) οργανώθηκαν κι εξοπλίστηκαν.
Δεν έπαψαν να χτυπούν και να προκαλούν την Ελληνική πλευρά. Την Ελληνική συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού λαού.
Η Τουρκία πλέον είχε την "δικαιολογία" που έψαχνε για να επέμβει.
Με τις πλάτες Άγγλων, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ αλλά και Ρώσων....

Αρκετά έχουν βγάλει την ουρά τους έξω απ' αυτό το θέμα επί τέσσερις δεκαετίες παριστάνοντας - όπου σταθούν κι όπου βρεθούν - τον δήθεν θεματοφύλακα της ασφάλειας της Κύπρου.
Το εθνοπροδοτικό ΑΚΕΛ και τότε και το 1974 παρ’ ότι είχε κάθε απόδειξη που χρειάζονταν περί του θανάσιμου φιλοαγγλικού ρόλου των τουρκοκυπρίων, επέλεξε να πάρει το μέρος τους ενάντια στα δίκαια και την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων.
Τυφλά πιστό στα εξίσου φιλοτουρκικά προτάγματα του τότε Ρώσου καθοδηγητή τους....
Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να έχουν σταματήσει αυτή την Νατοϊκή εισβολή σε ένα ανεξάρτητο μη Νατοϊκό κράτος, την Κύπρο.

Είτε Άμεσα (με ρητή εναντίωση) είτε Έμμεσα (με αποφασιστικό εξοπλισμό της Κύπρου)...
Απλά, επέλεξαν να μην το κάνουν.
Αδιαφορώντας – για μια ακόμη πολλοστή φορά στην ιστορία τους – για τους ποταμούς χυμένου Ελληνικού αίματος....
Γιώργος Ανεστόπουλος