Απεμπλοκή της Ελλάδας από την Γερμανική Κατοχή μέσα από την ενεργοποίηση της «στρατιωτικής πολυ-εμπλοκής»

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Οι μόνες περιπτώσεις στην ιστορία όπου «κρατικά χρέη» (και δη υψηλά) έχουν την «ευκαιρία να χαριστούν/διαγραφούν» είναι όταν το κράτος οφειλέτης γίνεταιιδιαιτέρως πολύτιμος γεωπολιτικός σύμμαχος σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία.

Άρα, θα πρέπει να "στηριχτεί" γενναία προκειμένου να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο "ιδιαίτερα απαιτητικό γεωπολιτικό του έργο" (όταν βεβαίως αυτό αφορά στην υπεράσπιση κρισίμων συμφερόντων των Ισχυρών της Συμμαχίας).


Σε καμία άλλη περίπτωση.

Κι αυτό συμβαίνει, ΜΟΝΟΝ, όταν αυτός ο σύμμαχος αποφασίσει να μπει στην φωτιά.

Ιδίως, όταν στην συγκεκριμένη φωτιά ουδείς άλλος - έστω, για "τεχνικούς λόγους" - δεν μπορεί να μπει...
Αλλά το πως εξειδικεύεται αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας θα το δούμε στο τέλος του κειμένου.
Για την ώρα, να συνεχίσουμε λίγο το σχεδίασμα της σκοτεινής νεομεσαιωνικής ευρωπαϊκής Αβύσσου μέσα στην οποία καλείται να επιπλεύσει η Ελλάδα, συνεχίζοντάς το από εκεί που το αφήσαμε την προηγούμενη φοράhttp://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_19.html.
Και η πρώτη πρώτη αναφορά βεβαίως πρέπει να γίνει στον βασικό παίκτη της σκακιέρας.
Κι αυτός, όχι, δεν είναι η Γερμανία.
Ποτέ δεν ήταν.
Πρώτος παίκτης παραμένει ο Αγγλοσαξονικός παράγοντας.

Βρετανικό "ανάποδο τιμόνι"
Αρνούμενη πλέον η Βρετανία να συνεχίσει να υφίσταται την «Γερμανική ηγεμονία», στην οποία ούτε και η ίδια η Γηραιά Αλβιόνα δεν μπορεί να πιστέψει ότι ενεπλάκη, έχει χαράξει πορεία «απεμπλοκής» από το πεδίο «Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση».
Το καζάνι σιγόβραζε καιρό πριν.
Απλά έλειπε αυτός που θα έθετε επιτακτικά το θέμα, ώστε να το βάλει πολύ ψηλά στην ημερήσια πολιτική Βρετανική αντζέντα.
Κι αυτός ήταν ο Νάϊτζελ Φάρατζ.
Δεν ήθελε και πολύ για να το κάνουν παντιέρα τους και οι Συντηρητικοί του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ένα βελούδινο διαζύγιο έχει αρχίσει να εξελίσσεται ανάμεσα στην Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_32.html .
Κι αν δεν ήταν το ΝΑΤΟ στη μέση με τα δικά του γεωστρατηγικά σχέδια σε πλήρη εξέλιξη, το διαζύγιο δεν θα ήταν καθόλου μα καθόλου βελούδινο.
Άλλωστε, η Βρετανία δεν σχεδιάζει να παραμείνει μόνη της. Ούτε και οι ΗΠΑ.

Συνεπώς, ότι γίνει πρέπει να γίνει «ήπια» και σε κάθε βήμα να προετοιμάζει την διάδοχη κατάσταση.
Η Γερμανία χτίζει για μια ακόμη φορά τον «ζωτικό της χώρο».
Κι εκεί που δεν έπιασαν κάποτε τα στρατιωτικά μέσα, σήμερα δείχνουν να «πιάνουν μια χαρά» τα πολιτικοοικονομικά μέσα.
Κι όσο για την οπλική δυναμική που δεν διέθετε ως τα σήμερα η Γερμανία, βρήκε τη λύση.
Χρησιμοποίησε σ’ αυτό επί μακρόν την Γαλλία. Ούσα μη στρατιωτικοποιημένη για καιρό η Γερμανία προσπάθησε ν’ απορροφήσει – εν πολλοίς - και στα πλαίσια του περιβόητου γαλλογερμανικού άξονα την στρατιωτικοποιημένη Γαλλία.
Γερμανικό "οπλικό" Παράδοξο...
Αν και η Γερμανία βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παραγωγών και εξαγωγέων όπλων διεθνώς, όπλα ο στρατός της δεν διέθετε σε επάρκεια. Τουλάχιστον αυτό έβγαινε προς τα έξω συστηματικά.
Κι όμως, αυτό ανετράπη άρδην τα τελευταία χρόνια.
Πέρυσι, το 2014, η Γερμανία έκανε μια διεθνή επίδειξη ισχύος.
Μικρή αλλά συμβολική.
Έστειλε όπλα στους Κούρδους καθώς επίσης και μια μικρή της δύναμη για να τους εκπαιδεύσει σ’ αυτά.
Το σημαντικό "σημειολογικά"; Χωρίς προηγούμενη απόφαση του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ!
Ήταν σαν να έλεγε προς πάσα κατεύθυνση:
"Είμαι η Γερμανία και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν για το που θα ενεργήσω στρατιωτικά"...


Για πόσο όμως η Γαλλία θα ακολουθεί υπομονετικά και αφελώς την Γερμανία στις κάθε άλλο παρά συγκεκαλυμμένες – πλέον – μεγαλοϊδεατικές της διαδρομές;
Σύντομα η Γερμανία θα κάνει ακόμη πιο ξεκάθαρη την αλαζονική της κίνηση.
Άλλωστε, ο Νέος ισχυρός γερμανικός στρατός είναι προ των πυλών.
Όπως και η Νέα Γερμανική Στρατιωτική Υπερδύναμη.
Σήμερα, η Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας δηλώνει πως ο Γερμανικός Στρατός είναι ήδη «Ισχυρός» και «έτοιμος να λάβει την διεθνή θέση ισχύος που του αρμόζει» http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_78.html.
Και η ιστορία διδάσκει ξεκάθαρα το τι συμβαίνει όποτε η Γερμανία αποκτάει στρατιωτική ισχύ.
Τότε λοιπόν – δηλαδή σύντομα, αν όχι σήμερα -  η Γαλλία θα κληθεί να επιλέξει.
Την Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση ή την Αγγλοσαξονική;
Η ιστορία δείχνει πως πάντα επιλέγει το δεύτερο.
Πόσες Ευρωπαϊκές Ενώσεις εν' όψη;
Σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα από την μεγαλομανία της Γερμανίας και την αρνηση – βεβαίως – των Αγγλοσαξόνων να υποταχθούν θα οδηγηθεί σε διάλυση.
Αυτό θα οδηγήσει σε τρεις – τουλάχιστον – διαφορετικές «Ευρωπαϊκές Ενώσεις».
Μία «Γερμανική» (κεντρική και βόρεια ευρώπη ), μια Αγγλοσαξονική και μία – βεβαίως – Ρωσική (που θα περιλαμβάνει Βαλτική και τμήματα του Βορρά/Σκανδιναυΐας, της κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων.
Η Αγγλοσαξονική Ευρωπαϊκή Ένωση, να επισημανθεί πως θα συμπεριλαμβάνει και το Ισραήλ (μακροχρόνιος στόχος) και φυσικά θα έχει μια ιδιαιτέρως στενή σχέση με τις ΗΠΑ.
Δεν χρειάζεται φυσικά να είναι κανείς μάντης για να προβλέψει το ότι η Ελλάδα (είτε με το «καλό» είτε με το «άγριο») θα «κληθεί να συμπεριληφθεί» στο Αγγλοσαξονικό μπλοκ.
Εάν δεν έχει απεμπλακεί ομαλά από το Γερμανικό μπλοκ μέχρι εκείνη τη στιγμή, τότε μας περιμένουν «μέρες του 1915 -17) προκειμένου να αποσπασθούμε βίαια από τη Γερμανική μέγγενη....ή την Ρωσική αντίστοιχα...
Γι’ αυτό και η «ήσυχη» στάση της Βρετανίας απέναντι στις ελληνογερμανικές εντάσεις των ημερών, όπως και η «αισθητά επιβοηθητική – για την Ελλάδα - στάση των ΗΠΑ», ώστε η σταδιακή απεμπλοκή της Ελλάδας να γίνει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Αμερικανική, την Βρετανική,  την Ευρωπαϊκή και Διεθνή οικονομία.
Πολλοί διανοητές αλλά και Γέροντες προορατικοί το προείδαν...
Κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80, προέλεγε ο μακαριστός Άγιος Γέροντας Παΐσιος σε προσκυνητές που κατέφευγαν σ' αυτόν για ευλογία:
"...Λίγα είναι τα ψωμιά της ΕΟΚ…Δεν θα κρατήσει και πολλά χρόνια…Θα την διαλύσουν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι, αυτοί είναι ένας λαός και συνεργάζονται…σου λέει, τι γίνεται εδώ; Σηκώνει πάλι κεφάλι ο Χίτλερ;…. και θα την διαλύσουν…"
Όπως και να’ χει όμως, η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προαναγγελθεί από πολλούς διανοητές, διαφόρων όσο και διαφορετικών μεταξύ τους ιδεολογικών καταβολών.
Και πριν τον Άγιο Γέροντα.
Το περίεργο λοιπόν δεν είναι το ότι μιλάμε γι’ αυτό με βεβαιότητα.
Εμείς, η γενιά μας, όντες όχι απλώς κοντά αλλά μέσα στα γεγονότα δικαιούμαστε να τα περιγράφουμε σαν να συμβαίνουν ήδη.

Παράδοξο ακούγονταν όταν κάποιοι τα προανάγγελαν κάποτε.
Ακόμη δε πιο παράδοξο είναι το ότι αν κάνεις στο google (όχι μόνον στο ελληνικό αλλά και στο αγγλικό) μια προσπάθεια να βρεις αυτές τις (προ)αναφορές στην διάλυση της ΕΕ, δεν θα βρεις και πολλά.
Ούτε από Μαντέλ, ούτε από Φρίντμαν, ούτε από Χάντιγκτον, ούτε κανέναν...
Λες κι έχει πέσει ένα «αόρατο ψαλίδι» σ’ αυτές τις αναφορές από τις μηχανές αναζήτησης.
Τι σημαίνει "επίθεση"...
Η υπερχείλιση του καζανιού της Γερμανικής αλαζονείας έτυχε να συμβεί μέσα από την περίπτωση της Ελλάδας.
Στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_19.html επισημάνθηκε η ανάγκη να φύγει η Ελλάδα από την «αμυντική θέση» και να περάσει σε πιο «επιθετικές πολιτικές».
Πολύ γενικά, η μία όψη αυτής της «επιθετικής πολιτικής» θα περιλάμβανε το να απευθυνθεί η Ελλάδα στα Διεθνή Δικαστήρια διεκδικώντας τις Πολεμικές γερμανικές αποζημιώσεις αλλά και έλεγχο του επαχθούς χρέους.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της ενδοευρωπαϊκής έντασης, η Ελλάδα και προκειμένου να επιβιώσει στη μάχη αυτή με τα «Ευρωπαϊκά βουβάλια» οφείλει - ως δεύτερο βραχίονα της παραπάνω "επιθετικής πολιτικής" - να τονίσει το «γεωπολιτικό της χαρτί» ώστε να "επισημανθεί" κατάλληλα και αναμφισβήτητα η «γεωπολιτική της υπεραξία».
Κι αυτό όπως είπαμε μπορεί να σημαίνει μόνον ένα πράγμα:
Την στρατιωτική της εμπλοκή σε διάφορα Πολεμικά Μέτωπα ώστε να «θερμάνει» και να κάνει «σαφή και αισθητή» την πολεμική της ικανότητα, ετοιμότητα και αποφασιστικότητα.
Δεν υπάρχει δε κανένας λόγος να γίνει αυτό ανεξέλεγκτα.
Θα μπορούσε να επιτευχθεί τόσο μέσω των συμμαχικών μας δομών και μηχανισμών, όσο και των οδών του ΟΗΕ όσο και πέραν αυτών.
Έτι δε περαιτέρω, θα μπορούσαν να εξευρεθούν τρόποι ώστε να μην αναμειχθούν καν οργανικές (Πολιτειακές) Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Άλλωστε, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί διαθέτουν ήδη Μισθοφορικού τύπου Στρατιωτικές Δυνάμεις κι έχει ήδη ανοιχτές τέτοιες επιλογές.
Τόσο Οργανικής/Πολιτειακής Υφής (πχ Λεγεώνα των Ξένων), όσο και ξεκάθαρα "ιδιωτικού τύπου" (όπως πχ η Αμερικανική Academy - πρώην blackwatera).
Ιδιαιτερότητες Ελληνικής εμπλοκής...
Υπάρχει ήδη έτοιμο και "γόνιμο έδαφος" όπου θα μπορούσε να γίνει ευμενώς (απο)δεκτή η «αναβάθμιση της Ελληνικής εμπλοκής» έτσι ώστε κατ’ αρχήν και κατ’ εξαίρεσιν, να επιτραπεί – σαν πρώτο βήμα - να διοχετευθεί σ’ αυτά τα συμμαχικά στρατιωτικά τμήματα ένας αρκετά μεγάλος αριθμός Ελλήνων Μισθοφόρων.
Μέχρις ότου αναβιώσει και εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία «φιλοσοφία εξωτερικών στρατιωτικών αποστολών».
Εάν σε ένα χρόνο κατορθωθεί να υπάρχουν ενεργοί διεθνώς 200,000 Έλληνες «Επαγγελματίες» Έλληνες Στρατιωτικοί (και δη «βετεράνοι»), τότε το «γεωπολιτικό μήνυμα» θα γίνει «σαφές» προς κάθε κατεύθυνση...
Θα έχει αλλάξει άρδην η «ισορροπία με την Τουρκία».
Και όχι μόνον.
Θα έχει αλλάξει άρδην η «ψυχή της αμυντικής φιλοσοφίας του Ελληνικού Στρατού».
Η «άμεση επαφή» με την φωτιά της Πρώτης Γραμμής αλλάζει πάντα αυτή την φιλοσοφία.

Ένα μικρό πλην επαρκές παράδειγμα του τι θα μπορούσε να σημαίνει συνδυασμόςtiming, διπλωματίας, βαθείας εξωτερικής πολιτικής και αμυντικής διαθεσιμότητας και ετοιμότητας εμπλοκής είναι το εξής:
Σήμερα, το 2015, απαιτείται άμεση εμπλοκή συντεταγμένων χερσαίων στρατευμάτων στις περιοχές που δρα η εγκληματική στρατιωτική οργάνωση του Ισλαμικού Χαλιφάτου και δη κυρίως στην περιοχή ανάμεσα σε Συρία και Ιράκ.
Οι Ρώσοι όμως (μαζί με τους Κινέζους υποθέτουμε λογικά) δεν επιτρέπουν εμπλοκή δυτικών στρατευμάτων και οι Αμερικανονατοϊκοί αντίστοιχα δεν επιτρέπουν ανάπτυξη και εμπλοκή Ρωσικών δυνάμεων. Ούτε και δραστική ενίσχυση των Σύριων ώστε να αναλάβουν αυτό τον ρόλο.
Το ισλαμικό εξτρεμιστικό μεταστατικό καρκίνωμα...
Αυτή η ακινητοποίηση των οιονεί εμπλεκομένων Μεγάλων Δυνάμεων δημιουργεί συνθήκες καλλιέργειας και ανάπτυξης μιας επίφοβης ισλαμιστικής δυναμικής στη Μέση Ανατολή, που λειτουργεί μέρα τη μέρα σαν επιθετικό, θανάσιμο καρκίνωμα και μάλιστα ταχύτατα μεταστατικό.
Και όχι μόνον προς την ευρύτερη Ισλαμική περιοχή αλλά και προς την Δύση/Βορρά.
Μια μικρή «επίγευση του τι σημαίνει ισλαμική καρκινική μετάσταση» πήρε η Ευρώπη με τις φονικές επιθέσεις σε Γαλλία (charlie hebdo) και Δανία.
Κάλλιστα θα μπορούσε να επιδιώξει η Ελλάδα να της επιτραπεί να αναλάβει αυτή μέσα από το παραπάνω σχήμα.
Πιο αναλυτικά:
Η Γαλλία είχε πάντα συμφέροντα στη Συρία.

Θα μπορούσε η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων να αλλάξει το δόγμα της «περιορισμένης Δυνάμεως 8,500 ανδρών» και να ιδρύσει ένα «Ελληνικό Τμήμα» 50,000 Στρατιωτών (Ελλήνων), να της επιτραπεί να αποβιβαστεί στη Συρία, να σταθμεύσει εγκαθιδρύοντας μόνιμη βάση και προγεφυρώματα και βεβαίως να επιχειρήσει εκκαθαρίζοντας την επίμαχη περιοχή.
Ένα δεύτερο τμήμα Ελλήνων θα μπορούσε να επιχειρήσει – και πάλι ως μισθοφορικό – μέσα από τις τάξεις του Ρωσικού στρατού που εδρεύει στη Συρία.
(Να θυμίσουμε εδώ πως και ο Ρωσικός στρατός έχει ξεκινήσει μισθοφορικά τμήματα πλην όμως όχι «διεθνή». Όχι ακόμη τουλάχιστον. Κι αυτό είναι απορίας άξιον αν σκεφτεί κανείς την «διάθεση της Ρωσίας να παίξει το Ορθόδοξο χαρτί». Κάτι που θα σήμαινε πως θα έπρεπε ήδη το Κρεμλίνο για λόγους πολιτικής να έχει ιδρύσει μια Διεθνή Ορθόδοξη Ταξιαρχία).
Ένα τρίτο αντίστοιχο Ελληνικό τμήμα θα μπορούσε να επιχειρήσει μαζί με τα Αγγλοαμερικανικά τμήματα στον Ιρακινό τομέα της περιοχής.
Μια αντίστοιχη Ελληνική εμπλοκή θα μπορούσε να συμφωνηθεί να γίνει στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων (κυρίως Γαλλικών και πάλι) στην Αφρική.
"Χρήσιμα απόνερα" Ελληνικής εμπλοκής...

Η εμπλοκή των Ελληνικών μισθοφορικών τμημάτων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μακρόχρονη στάθμευσή τους στην περιοχή, δηλαδή, στα «νώτα της Τουρκίας» (η Ελλάδα, στα πλαίσια του χρόνιου κινδύνου που αντιμετωπίζει από την Τουρκία, χρειάζεται επιτακτικά μια Ελληνική Στρατιωτική Δύναμη στα Συροτουρκικά σύνορα. Και πιθανότατα δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά στο άμεσο μέλλον καλύτερη ευκαιρία για να το επιτύχει αυτό).
Κάτι που θα προκαλούσε πάρα πολλές «αναταράξεις» φυσικά...όχι μόνον στην Τουρκία βεβαίως, ούτε μόνον στην Μ. Ανατολή αλλά και στην Ευρώπη.
Αυτή η «έμμεση στρατιωτικοποίηση του χαρακτήρα της Ελλάδας», έστω κι αν δεν συμβεί μέσα από τις Οργανικές Πολιτειακές Δομές (δηλαδή, με χρήση του επίσημου Ελληνικού Στρατού) θα περάσει «ξεκάθαρα μηνύματα» για την αποφασιστικότητα της χώρας να εμπλακεί στρατιωτικά «όπου δει» και με κάθε πρόσφορο τρόπο.

Μια αντίστοιχη «ιδιωτικού τύπου μισθοφορική εμπλοκή» θα μπορούσε να αναπτυχθεί τόσο στην Κριμαία όσο και στη Νέα Ρωσία (με την άδεια, χρηματοδότηση και επιστασία των Ρωσικών Δυνάμεων εννοείται).
Είναι ένα θέμα βεβαίως το πως θα ξεπερνιόνταν οι «αντιρρήσεις» του ΝΑΤΟ, αλλά σίγουρα θα βρισκόταν ένας τρόπος από την στιγμή που θα βρίσκονταν σε εξέλιξη η ελληνική ευρύτατη εμπλοκή σε Συρία – Ιράκ – Αφρική.
Η «πολυ-εμπλοκή» αυτή της Ελλάδας θα «άλλαζε» γενικότερα την Πολιτικοαμυντική Συλλογική Ψυχή της.
Θα ενεργοποιούσε άλλου είδους «ανακλαστικές και προσαρμοστικές τάσεις» της πολιτικής της.
Θα έλκυε επίσης και όχι μόνον προς την Ελλάδα αλλά και γενικότερα προς την Ευρώπη κλιμακούμενες ισλαμικές δυναμικές.
Δυναμικές που ούτως ή άλλως βεβαίως έχουν αρχίσει προ πολλού να κλιμακώνονται.
Και που ήδη συνδέονται και με την Ελλάδα μέσω των κυμάτων ισλαμικής (λαθρο)μεταναστευτικής εισβολής (κάτι που γίνεται χωρίς να ζητηθεί η άδεια της Ελλάδας). Συνδέεται δηλαδή ήδη η χώρα με αυτή την εκρηκτική κατάσταση, πλην «παθητικά».
Αλλά που τότε θα συνδέονταν «ενεργητικά».
Προκειμένου δε η χώρα να τα βγάλει τότε πέρα αισίως με την πολεμική της αποστολή, οι Μεγάλες Δυνάμεις τόσο της συμμαχίας (ΝΑΤΟ) όσο και εκτός συμμαχίας θα είχαν κάθε συμφέρον να μην υφίσταται η Ελλάδα άλλους περισπαστικούς κραδασμούς στα νώτα της.
Συνεπώς, οτιδήποτε σχετικό με εξωτερικό χρέος θα είχε κάθε μα κάθε δυνατότητα να διαγραφεί οριστικά.
Γιατί αν δεν συνέβαινε, τότε οι εξελίξεις με μια χώρα «υψηλής γεωπολιτικής αξίας» που έχει συνειδητοποιήσει, ενεργοποιήσει και αυξήσει την πολεμική της ικανότητα και ετοιμότητα, θα ήταν ιδιαίτερα επώδυνες για όλη την ευρύτερη περιοχή.
Κι αυτή είναι η μόνη εναλλακτική διαδρομή για διαγραφή του χρέους...
Η «ελεγχόμενη εμπλοκή»...
Καθ’ ότι η «μη ελεγχόμενη», εκτός από "ιδιαίτερα πιθανή' (είτε ως "ατύχημα/απόνερο οικονομικής καταστροφής" είτε ως "έργο ξένων καλοθελητών") θα μπορούσε να οδηγήσει - πιθανότατα - σε ένα 1897 και σε μεγαλύτερες ακόμη εθνικές καταστροφές και χρέη....
Γιώργος Ανεστόπουλος