Η δήθεν συμπόνοια του πολιτικού σαρκοβόρου...όχι ρε υποκριτή...δεν ξέρεις τι έκανες στον φτωχό...κι ούτε σ’ ενδιαφέρει άτιμε...

Lex malla, lex nulla.
ο κακός νόμος,δεν είναι καθόλου νόμος
Θωμάς Ακινάτης
γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
12 Μαρτίου 2015...
Μια ακόμη φορά το πρωινάδικο εκπλήρωσε τον ρόλο του.
Πλυντήριο πολιτικών και πολιτικών.
Η καλή η πλύστρα που καθαρίζει και λευκαίνει τα πάντα...όσο βρώμικα κι αν είναι...
Όσο κι αν ζέχνουν ψοφίλα απ’ τους νεκρούς της φτωχολογιάς...άταφοι, ζωντανοί νεκροί που αργοπεθαίνουν, που αργοσαπίζουν καθημερινά οι πιο πολλοί...
«Εδώ η καλή αναμόρφωση αναμνήσεων...εδώ το καλό συγύρισμα μουτσούνας και φαίνεσθαι»...

Δεν έχει σημασία ποιόν είχε αυτή τη φορά καλεσμένο.
Έναν πασόκο πρώην υπουργό.
Έναν καλοζωϊσμένο οργανισμό...καταστροφικό βακτήριο...επίμονο παράσιτο...όλα μαζί...προϊόν κι αιτία μιας φονικής επιδημίας που σαν άλλος Μαύρος Θάνατος αποδεκάτισε την φτωχολογιά...μεταφορικά και κυριολεκτικά...αίτιο κι αιτιατό μαζί δεινών ανομολόγητων...
Τι κι αν ήταν δηλαδή νεοδημοκράτης;
Σε τι θα διέφερε;
Τα ίδια λένε όλοι τους για τα πολύπαθα πέτρινα χρόνια της Κρίσης...
 Νεκροταφικές θύμισες και παθήματα...Όχι γι’ αυτά τα ασυναίσθητα, τα άπονα σαρκοβόρα βέβαια...γι’ αυτούς είναι «άχρωμες εικόνες»...γκρίζες άνευρες καταστάσεις...

Είπαμε:
ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον νογάει...δεν νοιάζεται να τον εννοήσει...να τονε καταλάβει...
Τους βλέπεις μόνον να παίρνουν το, τάχαμου, «ειλικρινές στυλάκι» απέναντι σε έναν, εξίσου τάχαμου, συγκλονισμένο (καλοταϊσμένο) δημοσιογράφο και ν’ αρχίζουν το ποιηματάκι:
Ναι, πάρθηκαν σκληρά μέτρα.

Ναι, η προσαρμογή έγινε με μεγάλη ταχύτητα.

Ναι, η φορολογία ήταν άδικη και σκληρή.

Ναι, πρωτίστως η υπερφορολόγηση και τα σκληρά μέτρα δεν κατανεμήθηκαν δίκαια.
Φτύνουν τυποποιημένους ψυχρούς φθόγγους σε κλισέ κονσέρβας...ξύλινα λόγια...όπως πάντα...
Και μετά κυρ υπουργέ;
Μετά τι;
Δηλαδή η συμπόνοια σας σε τι εξυπηρετεί τώρα;
Πως μεταφράζεται σε έργα;
Και που βγαίνετε όλοι σας και τάχαμου «κατανοείτε» πόσο έχει υποφέρει η  φτωχολογιά, τι βγαίνει απ’ αυτή την υποκριτική συμπόνοια σας δηλαδή;
Όταν βγαίνει ο κάθε αδίστακτος πολιτικός Pretender και λέει στον κάθε εξίσου αδίστακτο υποκριτή Pretenderi:
«κατανοούμε πόσες θυσίες έχει κάνει ο πολίτης»
τι βγαίνει απ’ αυτή την ρημάδα, την ανέξοδη, την τζάμπα κατανόηση;

Ξέρετε τι σημαίνουν τα παραπάνω «σκληρά» που του επιβάλλατε;

Σημαίνει πως του κοπανήσατε στο κεφάλι μια απίστευτη φορολογία και χαράτσωμα τόσο εξωφρενικά έξω από τις δυνάμεις του που ο έρμος έδωσε ότι είχε και δεν είχε για να τα πληρώσει κι ακόμη χρωστάει.

Κι επειδή χρωστάει, κάποια άλλα καθίκια εξίσου καλοβολεμένα, εκεί μέσα στα υπουργεία και τις εφορίες σας έρχονται – μαζί με τις υπόλοιπες «Αρχές Επιβολής κι εφαρμογής του Νόμου» - και του παίρνουν και το αποθηκάκι ή το ψευτοδώμα στην ταράτσα ή τα δυό δωμάτια που του άφησαν οι γονείς του στην επαρχία ή ένα χωραφάκι μισερό....ακόμη και την πρώτη κατοικία...ναι, αυτήν που εσείς λέτε πως δεν του την πειράζει κανείς...
(Μην κοιτάς που κι εσείς αλλά και τούτοι εδώ οι τωρινοί όταν λέτε προστασία πρώτης κατοικίας εννοείτε ΜΟΝΟΝ από απαιτήσεις ιδιωτών και ΟΧΙ του κράτους...η εφορία δια της δικαιοσύνης και των αρχών επιβολής παίρνει ΟΤΙ γουστάρει...αν επιτρέπονταν η δουλοπαροικία, διαθέτει δε (κι αυτή και όλοι οι συν αυτή) την απαραίτητη «ψύχρα καρδιάς και ψυχής» για να αφαιρέσει δια της βίας ακόμη και την ίδια τη γυναίκα, τα παιδιά, τους γέρους γονείς και τον ίδιο τον οφειλέτη)

Ξέρεις ρε τι σημαίνει «έδωσε ότι είχε και δεν είχε» ο έρμος ο φτωχούλης του Θεού για να σου ξεπληρώσει ότι μπόρεσε τέλος πάντων από τα κωλοχαράτσια σου;

Σημαίνει πως στερήθηκαν τα παιδιά του τα ρούχα...τη θέρμανση...ακόμη και το φαγητό...λιποθυμούν στο σχολείο...ζαλίζονται...και πέφτουν σαν τις μύγες...
Από μια σταλιά μικρά τα έχει πιάσει στο δόκανο η κατάθλιψη και οι καρδιοπάθειες...το άγχος...τα ψυχοσωματικά...
Κι αυτά και τους γονείς τους...

Σημαίνει πως στερήθηκαν τους γιατρούς και τα φάρμακα...
Ζαλίζεται διαρκώς κι αυτός και η γυναίκα του απ’ τις στερήσεις αλλά δεν το λένε για να κάνουν κουράγιο στα παιδιά κι ο ένας στον άλλον...

Σημαίνει πως τα παιδιά κλείστηκαν σε ένα μίζερο παγωμένο σπίτι γιατί όλες οι «δραστηριότητες» εκεί έξω κοστίζουν...ναι, κι αυτές των Δήμων...
Ρούφηξαν τι ρούφηξαν μέσω της διαφθοράς τόσα χρόνια οι Δήμοι και τώρα τον δύσκολο καιρό που θα έπρεπε να βρουν τον τρόπο να δώσουν δωρεάν πράγματα στον τυραγνισμένο φτωχό πολίτη, παντού ζητούν χρήμα κι ανταλλάγματα...
Σημαίνει επίσης πως πολλές χιλιάδες συμπολιτών σου πέθαναν στην προσπάθεια να ξεπληρώσουν τα κωλογαμησιάτικά σου...
(Άθλιε...πότε θα βρεις τον τρόπο και το θάρρος να νοιώσεις έστω και λίγο τι σημαίνει φτώχεια; Αν το ένοιωθες πραγματικά, τουλάχιστον ίσως από το σοκ εξαφανιζόσουν από προσώπου γης, ίσως κλεινόσουν σ’ ένα θλιβερό και σκοτεινό σαν την ψυχή σου υπόγειο να μην ξαναδεί την αδίστακτη καλοζωϊσμένη φάτσα σου κανείς στον κόσμο)...
Σημαίνει επίσης πως κι άλλοι τόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα...καθώς δεν φρόντισες να υπάρξουν επαρκείς δομές αλληλεγγύης γι' αυτήν την φτωχολογιά που εξαθλίωσες...
Που καθημερινά υποφέρει και ΠΕΘΑΙΝΕΙ...
Κι εσύ αδιαφορείς...απλά γιατί έτσι πρέπει – λες - να γίνει για να σωθεί η χώρα, έτσι;
Να πεθάνουν οι μη προνομιούχοι για να ζήσεις καλά εσύ και το συνάφι σου...κάποιοι λίγοι απ’ αυτή την κοινωνία...κάποιοι τυχεροί...το βολεμένο κοπάδι σου...
Να γιατί υπάρχουν ακόμη αυτοί που σε ψηφίζουν και σου επιτρέπουν να λες αυτά που λες...να κάνεις αυτά που κάνεις...
Να γιατί υπάρχεις ακόμη...

Να γιατί εκλέγεσαι ακόμη αντί να είσαι εξόριστος ή χαμένος ατιμωτικά απ’ αυτή τη ζωή, απ’ αυτή την κοινωνία...κι εσύ και το σιχαμένο σινάφι σου...
Όλοι αυτοί που μοιραστήκατε μαζί τόσα χρόνια το ταμείο...κάθε ικμάδα ζωής αυτού του τόπου...
Και απαιτείς τώρα απ’ τη φτωχολογιά να πληρώσει με το αίμα της, με τη ζωή της την κωλοζωή σου...
Θα’ ρθει η μέρα όμως άτιμε...
Που θα πάει...
Θά’ ρθει η μέρα...

Δεν μπορεί να είσαι πάντα τόσο μα τόσο τυχερός...κι εσύ και το συνάφι σου...
Κι αφού δεν θέλουν οι δικαστές και οι αρχές του τόπου να επιβάλλουν πάνω στο διεφθαρμένο τομάρι σου την δικαιοσύνη, που θα πάει...
....θα σκιστεί κάποια στιγμή, σύντομα, το πέπλο που σε προστατεύει...
...κι εσένα και το αληταριό το βολεμένο που σε κρατάει στους ώμους του...
...θα εκραγούν σε συντρίμμια αυτές οι «σταθερές» που σε βαστάνε...
...η απέραντη φωτιά που βάζει πάντα η ιστορία στο γύρισμα του χρόνου κοντεύει βρυκόλακα της ζωής...
...ως τώρα καίγονταν μόνον η φτωχολογιά απ’ τα δικά σου ανόσια έργα...
...κοντεύει η ώρα που θα καείς κι εσύ...και η συμμορία σου...
Για πόσο ακόμη λες θα σε προστατεύουν μερικοί μερικοί αμετανόητοι;

Πόσοι λες κοιμούνται και ξυπνούν μ’ αυτό το όνειρο – να σε πιάσουν στα χέρια τους - φονιά;
Τα άτιμα τα άδικα κωλοχαράτσια σου έκαναν φτωχούς πολίτες να χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους...
Κι έρχεται η εφορία, οι μπιστικοί σου τώρα ν’ αρπάξουν απ’ τον έρμο τον φτωχό τα δυό δωμάτια σπίτι...
Τα μόνα που έχει ο έρμος πενηντάρης άρρωστος άνεργος για να κοιμούνται αυτός και τα παιδιά του...
Εσύ είσαι πάντα μακριά και φυλαγμένος απ’ αυτές τις μαύρες μέρες κάθαρμα...
Κάποια μέρα όμως, αυτούς που θα πάνε να εκτελέσουν την «απόφαση κατάσχεσης»δεν θα τους ξαναδεί η οικογένειά τους...

Αρκετά πλήρωσε με την ζωή της η φτωχολογιά...
Κοντοζυγώνει η ώρα που θα κληθούν να πληρώσουν και οι υπόλοιπες τάξεις...

Ας αρχίσουν επιτέλους να κρατάνε αποστάσεις από εγκληματικές νομοθεσίες...
ΟΛΟΙ...
Ας σταματήσουν να επωφελούνται αποκομίζοντας κέρδη απ’ αυτά τα εγκλήματα...
Ας πάψουν να κρύβονται πίσω από προσχήματα του τύπου

«...εγώ δεν ξέρω τίποτα, εντολές εκτελώ...»
ή

«...είμαι υποχρεωμένος να εφαρμόσω το νόμο...»

Νόμος εγκληματικός, νόμος άδικος που καταστρέφει, που σκοτώνει πολίτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ...

Είναι αιτία - όταν δεν προστατεύεται από Πολιτειακές Αρχές ο καταστροφικά πληττόμενος πολίτης - να πάρει το Νόμο στα χέρια του...είναι αιτία της Εσχάτης Αντίδρασης...

Είναι αιτία εμφυλίου πολέμου!!!
Πότε θα γίνει συνείδηση αυτό επιτέλους από μερικούς μερικούς;

Ήρθε η ώρα να πάρουν τις αποστάσεις τους...

Ήρθε ο καιρός να διαλέξουν όλοι οι Πολίτες στρατόπεδο...
Προτού αρχίσουν να πληρώνουν αυτοί τις εγκληματικές ευθύνες αδίστακτων φονιάδων πολιτικών...

Οι «δυνάμεις» σχηματίζονται...το «μυρίζει» ο καθένας γύρω του...

Πλησιάζει το «ξέσπασμα»...η μεγάλη σύγκρουση...

Πλησιάζει το Πρώτο Αίμα...

Κι αυτή τη φορά δεν θα ανήκει σε κάποιον απλό φτωχό Πολίτη που θα τον ξεσπιτώσουν βίαια κάποιοι πραιτωριανοί...
Και όταν θα συμβεί αυτό, εκείνη τη μέρα θ’ αρχίσουν όλα άτιμε φονιά...

Είναι να μην χυθεί το πρώτο Αίμα και το ξέρεις καλά...
Το Αίμα ζητάει όλο και περισσότερο Αίμα ύστερα...

Και καμία φρουρά δεν θα σε γλιτώσει ύστερα...
Ούτε εσένα, ούτε τους προστάτες σου, ούτε τα κολλητάρια σου...
ΥΓ: εάν - αν και ανήκεις στους χοντρόπετσους - παρεξηγήθηκες από κάτι χαρακτηρισμούς του τύπου "άθλιος", "άτιμος", κλπ σκέψου ΠΩΣ πρέπει να αποκαλείται αυτός που με κυβερνητικά μέτρα που πήρε, αλόγιστα άδικα κατά των ασθενεστέρων εκ των πολιτών, συνέβαλλε ΚΑΙΡΙΑ στην εξαθλίωση αυτών, στην καταστροφή τους κι ενίοτε στο θάνατό τους...
Γιώργος Ανεστόπουλος