Οι Γκιοκχάν και Οζγκέ Ταλάς ήταν οι πιο κοντινοί μάρτυρες της άγριας σφαγής χριστιανών που συνέβη στην Μαλάτια πριν από 8 χρόνια.
Δηλώνουν : Ως άνθρωπος που και δύο μέρες να βγω στο εξωτερικό, αναζητώ πάλι την Κωνσταντινούπολη, λυπάμαι που η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμη επέλθει. Για μια ακόμη φορά είδαμε πως στην Τουρκία δεν υπάρχει δικαιοσύνη για τους χριστιανούς¨.
Όταν στις 18/4/2007 διαπράττονταν στην Τουρκία μια στυγερή δολοφονία, όταν δολοφονήθηκαν 3 χριστιανοί εκ των οποίων ο ένας ήταν Γερμανός πολίτης, αυτοί ήταν εκεί. Σύμφωνα με την φράση τους, εκεί στην πόρτα του εκδοτικού οίκου Ζιρβέ δολοφονήθηκαν ¨Τρείς πατέρες, τρείς άνθρωποι, τρεις σύζυγοι¨.
Για τους Γκιοκχάν και Οζγκέ Ταλάς οι δολοφονηθέντες στο εκδοτικό οίκο Ζιρβέ, Νετζατί Αϊντίν, Ουγούρ Γιουξέλ και Τίλμαν Γκέσκε δεν ήταν μόνο ομόθρησκοι τους αλλά και φίλοι. Για αυτό τον λόγο, αν και πέρασαν 8 χρόνια, η νοσταλγία και ο πόνος τους παραμένουν. Αλλά ελπίζουν κιόλας. Από το 2013 και μετά βγάζουν το περιοδικό Κληρονομιά (Miras). Oι ανησυχίες τους δεν έχουν εκλείψει. Αναφερόμενοι στην δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης λένε πως ¨Στην Τουρκία δεν υπάρχει δικαιοσύνη για τους χριστιανούς¨.
Τι πόλη ήταν η Μαλάτια για εσάς πριν από την 18/4/2007 ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Εγκατασταθήκαμε στην Μαλάτια τον Μάιο του 2006. Παλιότερα δεν είχαμε σκεφτεί να πάμε στο εξωτερικό. Αρχικά ήταν δύσκολα. Η Μαλάτια είναι μια διαφορετική πόλη. Πάντως έστω κι αν οι πρώτοι πέντε μήνες ήταν δύσκολοι, γνωρίζοντας ντόπιους αρχίσαμε να συνηθίζουμε και να χαιρόμαστε. Είχαμε μια χριστιανική κοινότητα 35-40 ατόμων. Είχαμε άρρηκτους δεσμούς μεταξύ μας. Ιδιαίτερα φιλικές ήταν οι σχέσεις μας με τις οικογένειες των Νετζατί, Ουγούρ και Τίλμαν. Πλέον σκεπτόμασταν να αγοράσουμε εκεί σπίτι και να εγκατασταθούμε.
Οζγκέ Ταλάς : Βιώσαμε ένα διάστημα για να συνηθίσουμε στην αλλαγή της πόλης. Στις μικρές πόλεις όμως οι άνθρωποι συγχρωτίζονται πολύ γρήγορα, το αντιληφθήκαμε αυτό. Συγκεντρωνόμασταν μια φορά την εβδομάδα. Προσευχόμασταν, παίζαμε παιχνίδια και κάναμε εκδρομές. Σύντομα ήμασταν σαν μια οικογένεια.
Μέσα σε αυτή την εικόνα ευτυχίας, πως άρχισε εκείνη η μέρα πριν από 8 χρόνια ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Είχαμε πάει για ένα σεμινάριο στην Άγκυρα. Το βράδυ της 17ης Απριλίου γυρίσαμε στην Μαλάτια. Το πρωί θα πηγαίναμε νωρίς στο γραφείο αλλά η σύζυγος μου είπε να πάρουμε πρώτα το πρωινό μας. Έστειλα μέιλ στον Ουγούρ. Απάντησε με πνευματώδη τρόπο. Αλλά το μεσημέρι δεν συναντηθήκαμε.
Οζγκέ Ταλάς : Γύρω στις 11 πηγαίναμε στο γραφείο. Ακριβώς εκείνη τη μέρα περπατώντας και κοιτώντας τα πρόσωπα των ανθρώπων, έλεγα ¨Καλά που είμαι δίπλα σας, καλά που είμαι στην πόλη σας¨. Σκεφτόμουν πως το να τους υπηρετούμε ήταν κάτι το πολύ καλό.
¨ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΗΧΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ¨
Λίγο πιο μετά όμως σας περίμενε η εικόνα μιας σφαγής.
Οζγκέ Ταλάς : Μπήκαμε στο κτίριο. Χτυπήσαμε την πόρτα. Δεν άνοιξε κανείς. Πιέσαμε με το κλειδί αλλά τίποτε. Εγώ έβλεπα μέσα κάποιες σκιές. Τηλεφωνήσαμε αλλά το τηλέφωνο της εταιρίας δεν λειτουργούσε. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε μια σκέψη μήπως μπήκαν μέσα κλέφτες και σκότωναν τους φίλους μας. Άρχισαν να τρέμουν τα χέρια μου και τα πόδια μου. Φώναξα τα ονόματα των Τίλμαν, Ουγούρ και Νετζατί που βρισκόταν μέσα.
Ακούσατε ήχους ;
Οζγκέ Ταλάς : Από μέσα ακουγόταν κάποιοι ήχοι. Ακουγόταν ένα κλάμα. Καταλάβαμε πως συνέβη κάτι κακό. Αμέσως κατεβήκαμε κάτω. Ο σύζυγος μου ήθελε να με απομακρύνει από εκεί αλλά εγώ δεν έφυγα. Φοβόμουν μήπως κάνουν κακό και σε εκείνον. Μετά έφτασε η αστυνομία.
Γκιοκχάν Ταλάς : Εγώ είχα μια ένταση με τους αστυνομικούς και με έναν από τους δολοφόνους. Με συνέλαβαν. Μέχρι το βράδυ τους είχα απέναντι μου.
Οζγκέ Ταλάς : Οι δολοφόνοι ήταν μπροστά μας. Εμείς πηγαίναμε από πίσω τους. Από τα μάτια μας έτρεχαν δάκρυα. Ο ένας πίσω από τον άλλο μπήκαμε στο αστυνομικό τμήμα. Μας κοιτούσαν στο πρόσωπο και χαμογελούσαν βρώμικα.. Ήμουν η μόνη γυναίκα εκεί. Ένοιωθα ένταση μέσα μου. Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και μας άφησαν ελεύθερους. Δεν μας άφησαν κάπου με το αστυνομικό όχημα. Με το λεωφορείο επισκεφτήκαμε πρώτα το σπίτι της γυναίκας του Τίλμαν και μετά την Σεμσά την γυναίκα του Νετζατί. Δύο μέρες αργότερα επιστρέψαμε στην Άγκυρα.
¨Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΜΑΛΑΤΙΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ ΥΠΟΥΛΑ, ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΜΕ¨.
Περιμένατε μια τέτοια σφαγή ;
Οζγκέ Ταλάς : Ενώπιον του σκοτωμού των αδερφών μας από τους δολοφόνους πάθαμε σοκ, διότι μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχαμε αντιμετωπίσει κάποια αντίδραση. Θα μπορούσαν να μας καταγγείλλουν στην αστυνομία αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο. Για αυτό και η επίδραση ήταν σαν ταμπλάς.
Γκιοκχάν Ταλάς : Εμείς στο δικαστήριο μάθαμε όλα αυτά που γινόταν από πίσω μας. Είχαμε ακούσει κανά δυό πράματα αλλά ήταν ασήμαντα. Όλα είχαν ετοιμαστεί πολύ ύπουλα στην Μαλάτια. Δεν αντιληφθήκαμε τίποτε εμείς.
Κάτι από αυτά που σας εξέπληξε ήταν πως οι δράστες ήταν γνωστοί σας ε ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Ξέρω δύο από τους δολοφόνους αλλά όχι και πολύ καλά.Ο ένας κατά την γιορτή της Ανάστασης είχε πάρει φαγητό από μπροστά μου.
Οζγκέ Ταλάς : Και εγώ μόνο τους δύο είχα δει. Για τον ένα μάλιστα του είχα ετοιμάσει φαγητό.
Γκιοκχάν Ταλάς : Ο Ουγούρ ήταν ανήσυχος λόγω της παρουσίας τους. Μου είχε πει ¨αυτούς να τους προσέχεις¨. Ο Εμρέ Γκιουναϊντίν και ο Αμπουζέρ Γιλντιρίμ είχαν πάρει από τα φαγητά που είχε ετοιμάσει η Σεμσά και αργότερα σκότωσαν τον άντρα της.
Το σημείο στο οποίο βρίσκεται η δίκη σήμερα, πως σας κάνει να νιώθετε ;
Οζγκέ Ταλάς : Ως άνθρωπος που και δύο μέρες να βγω στο εξωτερικό, αναζητώ πάλι την Κωνσταντινούπολη, λυπάμαι που η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμη επέλθει. Μετά από την άγρια δολοφονία τριών ανθρώπων, θα ήταν καλό για αυτά τα χώματα να επέλθει δικαιοσύνη. Διότι αυτός ο κίνδυνος αύριο-μεθαύριο μπορεί να ισχύσει και για μουσουλμάνους. Αλλά πιστεύω πως η δικαιοσύνη θα αποδοθεί από τον Θεό.
Γκιοκχάν Ταλάς : Σε αυτό το θέμα δεν μας ειπώθηκε κανένα ψέμα. Για μια ακόμη φορά είδαμε πως στην Τουρκία δεν υπάρχει δικαιοσύνη για τους χριστιανούς. Δεν μας εξέπληξαν καθόλου. Προφανώς στην ¨Νέα Τουρκία¨ δεν υπάρχει χώρος για χριστιανούς. Αυτό είδαμε.
¨ΑΚΟΜΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΟΥΓΟΥΡ¨
Η σφαγή 8 χρόνια μετά τώρα, τι ίχνη σας έχει αφήσει ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Τα άλλαξε όλα στην ζωή μας. Καταρχήν μας οδήγησε στην απελπισία και στην κατάθλιψη. Διότι είμαστε άνθρωποι και αδύναμοι. Όταν άνοιξε το γραφείο είδα τους φίλους μου μέσα στα αίματα. Επίσης βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους δολοφόνους που είχαν πάνω τους αίματα. Φτάσαμε να βλέπουμε την ζωή πίσω από μια κουρτίνα στο χρώμα του αίματος.
Οζγκέ Ταλάς : Από τον φόβο μου για πολλές μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν πως κάποιοι θα έρθουν και θα με σκοτώσουν. Ήταν πολύ δύσκολο να το πετάξω αυτό από πάνω μου. Αγωνίστηκα να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. Mετά σκέφτηκα πως δεν μπορώ να κατηγορώ κάθε άνθρωπο για αυτό που έγινε. Η πίστη μας είναι τέτοια που εμπιστευόμαστε τον Θεό και αυτά που λέει. Ο φόβος που ζήσαμε τότε φεύγει. Σύμφωνα με την Βίβλο πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους. Αυτή είναι η ζωή στην οποία ζούμε.
Γκιοκχάν Ταλάς : Είναι στιγμές που θέλοντας και μη, έρχονται στο μυαλό μας εκείνα. Στον δρόμο μερικές φορές αισθάνομαι πως βλέπω τον Ουγούρ ή ακούω την φωνή του Νετζατί. Είναι κάτι το πολύ δραματικό. Είναι κάτι που μπορεί να προκληθεί από οτιδήποτε. Βλέπεις στο Facebook ή στο Twitter μια φωτογραφία τους και τους θυμάσαι.
Τι άλλαξε στην καθημερινή σας ζωή ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Ειδικότερα τις πρώτες μέρες κλειδώναμε περισσότερο τις πόρτες. Αρχίσαμε να επικοινωνούμε περισσότερο με την σύζυγο μου. Μάλιστα για κάποιο διάστημα είχα και ένα τικ. Την πρώτη χρονιά συνεχώς κοιτούσα πίσω μου μήπως μου χώσουν τίποτε στην μέση μου. Για πολύ καιρό δεν χρησιμοποιούσα μέσο μαζικής μεταφοράς. Έστω και αν είχαμε λίγα χρήματα, έπαιρνα ταξί.
Δύο χρόνια ήρθε το παιδί σας. Ήταν και αυτό μια δύσκολη απόφαση ;
Γκιοκχάν Ταλάς : Προσπαθήσαμε να μην απελπιστούμε. Πιστεύουμε πως ο Θεός έχει κάποιο σκοπό που τα επέτρεψε. Πιστεύουμε σε ένα Θεό που μετατρέπει το κακό σε καλό. Για αυτό και πιστεύουμε πως θα έρθουν τα καλά. Έτσι σταθήκαμε στα πόδια μας. Η απόκτηση παιδιού ήταν κάτι το πολύ ωραίο. Φέρει ευθύνες αλλά διασφαλίζει και το δέσιμο μας με την ζωή.
Οζγκέ Ταλάς : Με το παιδί μου βρήκα ξανά την χαρά. Παρατηρείς να μαθαίνει να διαβάζει, να μιλά και να γράφει για πρώτη φορά. Πολύ αγνό, πολύ καθαρό. Έτσι θέλω να το αναθρέψω. Πρόκειται για μεγάλο δώρο. Είναι μεγάλο το νόημα που πρόσθεσε στην ζωή μας.
Το περιοδικό Miras που θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το ¨δεύτερο παιδί σας¨, είναι όπως γράφετε το ¨Το μόνο περιοδικό όργανο που βγαίνει στα τουρκικά και είναι πιστό στο κοινό όραμα και την βασική πίστη όλων των χριστιανικών δογμάτων¨, έτσι δεν είναι ;
Οζγκέ Ταλάς : Το προσέχουμε ως κόρη οφθαλμού. Όταν οι άνθρωποι μαθαίνουν κάτι νέο από το περιοδικό μας και επιστρέφουν σε εμάς, σκεφτόμαστε πως ¨Πετυχαίνουμε, να συνεχίσουμε¨. Χαιρόμαστε με αυτό.
Γκιοκχάν Ταλάς : Το περιοδικό Miras στην πραγματικότητα είναι ένα σχέδιο βελτίωσης της χριστιανικής πίστης μας. Το βγάλαμε και ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ των χριστιανών αλλά και ως όχημα στο οποίο να εκφράζουμε την επικαιρότητα μας. Και υπό αυτή την έννοια δεν υπάρχει άλλο περιοδικό ή εφημερίδα. Το Miras είναι το μόνο χριστιανικό περιοδικό που βγαίνει στα τουρκικά. Και ανήκει στους χριστιανούς κάθε δόγματος.
Εφ. Ραντικάλ 18/4/2015 – TOURKIKANEA.GR
hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.