Περιφερόμενοι πολιτικοί παλιάτσοι, ενισχύουν την τουρκική προπαγάνδα και τους μηχανισμούς που αναπτύσσει η Άγκυρα στην άκρως ευαίσθητη εθνικά περιοχή
Εάν η Ελληνική πολιτεία ήθελε πραγματικά να στηρίξει την Θράκη, θα είχε ήδη εξαφανίσει την τουρκική παρουσία από την περιοχή αυτή...
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Το τι συμβαίνει στη Θράκη πολλοί ισχυρίζονται ότι το ξέρουν, αλλά ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που ενώ γνωρίζουν και μπορούν να βοηθήσουν να επέλθει η νομιμότητα, σιωπούν, αδρανούν (επιεικής έκφραση) και επί της ουσίας επιτρέπουν την συνέχιση της τουρκικής προκλητικότητας και της με διείσδυσης που «κρύβει» σειρά διεκδικήσεων και απαιτήσεων εις βάρος της ελληνικότητας της περιοχής.
Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα αυτής της τουρκικής θρασύτητας (που όλως παραδόξως παραμένει αναπάντητη από τις ελληνικές αρμόδιες αρχές και, φυσικά, την πολιτική ηγεσία της χώρας), είναι η «πρόταση» του ψευτομουφτή Μετέ, ο οποίος στο συνέδριο ευρωπαίων αυτονομιστών της FUEN που έγινε στην Κομοτηνή (οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν στις 17 Μαΐου) έθεσε θέμα δημοψηφίσματος για ανάδειξη της τουρκικής εθνικής ταυτότητας των μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης…!
Είναι όμως, πραγματικά, το πρόβλημα ο ψευτομουφτής Μετέ, ο οποίος είναι Πομάκος που απαρνήθηκε τις ρίζες του και εκτουρκίστηκε για να απολαύσει μία υπέροχη (και χωρίς οικονομικά προβλήματα) ζωή;
Φυσικά ο κύριος αυτός και η εν γένει συμπεριφορά του είναι ένα πρόβλημα στο οποίο θα έπρεπε ήδη να έχουν δοθεί οι κατάλληλες νόμιμες ελληνικές απαντήσεις. Τόσο ο ψευτομουφτής Μετέ, όσο και η «παρέα» των άλλων γνωστών μουσουλμάνων «κεχαγιάδων» που συναναστρέφονται με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και ονειρεύονται εκείνη την ημέρα που η Ελληνική Θράκη θα γίνει Τουρκική (ή έστω η «μητέρα πατρίδα» θα έχει και επίσημα ουσιαστικό λόγο στην διοίκηση και στην διαχείριση της περιοχής), αποτελούν ένα φαινόμενο, που όμως, μόνο ως μέρος του Θρακικού προβλήματος μπορούν να χαρακτηρισθούν.
Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι με τις συμπεριφορές τους, για την ακρίβεια με την αδράνειά τους, συνεισφέρουν από την πλευρά τους στο κλίμα της ουσιαστικής ανοχής της τουρκικής προκλητικότητας και του εν λειτουργία τουρκικού παρακράτους που έχει στήσει η Άγκυρα στην Θράκη, στην Ελληνική Θράκη.
Είναι εκείνοι οι τοπικοί πολιτευτές, πολιτικοί άρχοντες, δημοτικοί και περιφερειακοί που επιμένουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και με τον τρόπο αυτό επιτρέπουν την διαιώνιση –αλλά και την ενίσχυση- στην προβολή της «εικονικής τουρκικής ισχύος».
Είναι πολιτικοί εξ Αθηνών, που έρχονται και παρέρχονται –ασκώντας το συνηθισμένο τους σπορ, δηλαδή την ακατάσχετη υποσχεσιολογία-, επισκέπτονται την περιοχή ως τουρίστες που «γνωρίζουν» ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό «τοπίο» και ενίοτε εκτοξεύουν «κορώνες» πατριωτισμού και αγώνα κατά της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που επιτίθεται στην Ελληνικότητα της Θράκης.
Δυστυχώς, λόγια… μόνο λόγια. Εντυπωσιασμοί για τον Τύπο και… σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, ειρωνικά επαναλαμβανόμενοι.
Το να παραθέσουμε ονόματα πολιτικών (εξ Αθηνών) που παρέλασαν και υποσχέθηκαν λύσεις στα προβλήματα των μουσουλμάνων της περιοχής, θεωρούμε πως είναι περιττό. Προφανώς, τους ίδιους δεν τους ενοχλεί το ότι με την πολιτική τους ανυποληψία έχουν εκθέσει την Ελλάδα (που υποτίθεται ότι υπηρετούν) και έχουν λειτουργήσει ως άριστοι εκπρόσωποι της τουρκικής προπαγάνδας που θέλει την Ελλάδα να μην ενδιαφέρεται για τους μουσουλμάνους της Ελληνικής Θράκης…
Το πρόβλημα της Θράκης, λοιπόν, είναι πολυμέτωπο. Από τη μία πλευρά είναι η Άγκυρα και οι καλοπληρωμένοι εκπρόσωποί της που απεργάζονται τον αφελληνισμό (ή έστω και την αμφισβήτηση) της περιοχής, και από την άλλη, είναι ένα «κοπάδι» ανόητων πολιτικών, που μεστοί ματαιοδοξίας δημιουργούν πλείστα όσα επιχειρήματα υπέρ του τουρκικού πολιορκητικού μηχανισμού και κατά της Ελλάδας μέσω της ασυνέπειας λόγων και έργων ή και δια της παγερής τους αδιαφορίας αλλά και της επικίνδυνης ιδεοληψίας που τους διακατέχει.
Εάν, λοιπόν, κάποιοι δεν κατανοήσουν πως η αδιαφορία τους είναι μία εν δυνάμει απειλή για την ίδια την Θράκη ή πως οι «πολιτικές παράτες» τους είναι κοινό μυστικό και το αδύνατο σημείο στο οποίο «βάλλει» μεθοδικά η τουρκική προπαγάνδα, καλό θα είναι να αποχωρήσουν δια παντός από την Ελληνική Θράκη, την οποία οι ίδιοι διαφημίζουν πως αποτελεί το επίκεντρο της πολιτικής τους ύπαρξης και δραστηριότητας ή το προπύργιο των πατριωτικών τους αγώνων…
Κλείνοντας, απευθυνόμενοι στους διάφορους πολιτικούς ταγούς (ή λαγούς), μεστών ιδεοληψιών ή αυτοχρισμένους υπερπατριώτες, και με αφορμή την προτροπή του ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ για δημοψήφισμα που θα αναδείξει τουρκική εθνική μειονότητα στην Ελληνική Θράκη, αναρωτιόμαστε:
- Τι πρόκειται να πράξουν οι θεσμικά αρμόδιες αρχές; Η προτροπή του ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ, συνάδει με το Ελληνικό Σύνταγμα; Αν όχι, πως τόσο η Ελληνική κυβέρνηση, όσο και η Δικαιοσύνη δεν έχουν παρέμβει για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα;
- Η αναφορά σε εθνική τουρκική μειονότητα, αποτελεί παράβαση της Συνθήκης της Λοζάνης; Αν ναι, γιατί δεν επιβάλλονται στον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, και στους ομοίους του, τα όσα ρητά αναφέρει η συγκεκριμένη διεθνής συνθήκη (που υπέγραψε και η Τουρκία), δηλαδή την απώλεια της ελληνικής υπηκοότητας και άμεση μεταφορά στην Τουρκία του αυτοπροσδιοριζόμενου ως Τούρκου;
Η σιωπή των αρμοδίων, είναι δυστυχώς και η απόδειξη της υπηρεσιακής ή και της πολιτικής τους, τραγικής για την Ελλάδα, ασυνέπειας. Ίσως, κάποιοι, αντί να περιφέρονται αποδίδοντας τιμές στους πεσόντες υπερασπιστές της Θράκης, θα έπρεπε να εργάζονται για την Θράκη που σήμερα πεθαίνει ελέω της φοβικότητας, της ανικανότητας, αλλά και της πολιτικής πολυ-προσωπίας…
Η Ελληνική Θράκη δεν έχει ανάγκη από παροδικούς ή μόνιμους «εραστές», αλλά από θερμούς υποστηρικτές…
Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.