Μόλις φύγουν οι Ευρωπαίοι τουρίστες από την Μ. Ασία στο Αιγαίο θα σκάσει μεγαλύτερη ατομική ¨ανθρωπιστική βόμβα¨

Φώτο ο ΜΑΝΤΑΜΑΔΙΩΤΗΣ…πάλι αυτός θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Το ιστορικό έχει ως εξής…πρίν δύο μήνες πρίν ξεσπάσει η ανάφλεξη του Κουρδικού οι Τούρκοι μετέφεραν εσπευσμένα από τα τουρκοσυριακά σύνορα στα παράλια της Μικράς Ασίας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που στοίβαζαν εσκεμμένα όλα αυτά τα χρόνια και το έκαναν αυτό για τρείς λόγους στρατηγικούς.

Α. Δεν ήθελαν η οργή αυτών των ανθρώπων που ταλαιπωρούσαν όλα αυτά χρόνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αθλίων συνθηκών να συσσωματωθεί στις τάξεις του κουρδικού στρατού εναντίων τους.
Β. Ήταν πλέον για αυτούς η κατάλληλη ευκαιρία να επέμβουν δυναμικά στα εσωτερικά πράγματα της Ελλάδος. Παρακολουθώντας το πάζλ των διαπραγματεύσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης με τους δανειστές, την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, αποφάσισαν να ανοίξουν την στρόφιγγα της λαθρομετανάστευσης στα νησιά του Αιγαίου που τα έχουν στο μάτι μετά την τραγωδία του Κυπριακού και για τους γνωστούς λόγους…υφαλοκρηπίδα, ενεργειακά, αποστρατικοποίηση τους κ.α.
Γ. Ήθελαν να απαξιώσουν την ήδη απαξιωμένη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και να δημιουργήσουν αλυσιδωτές κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη.
Φυσικά όλα αυτά οι γείτονες τα κάνουν με το αζημίωτο και εκτελώντας εντολές σκοτεινών κέντρων για να κερδίσουν και να κλείσουν άλλα μείζονα γεωπολιτικά και εθνολογικά προβλήματα τους.
Και ποιος μας λέει αν αυτά τα κέντρα αποφάσεων δεν επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν το νεαρό της ηλικίας της πλειοψηφίας των προσφύγων στα στρατιωτικά μέτωπα που πιθανώς θα ανοίξουν μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης;
Τι μέλλει γενέσθαι;
Διασταυρούμενες πληροφορίες έχουν φύγει πλέον από το επίπεδο της φήμης και προσεγγίζουν το επίπεδο της αλήθειας.
Έξω από την Σμύρνη και κατά μήκος της Εθνικής οδού είναι μια ¨ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΒΟΜΒΑ¨ που μπορεί να προσεγγίζει τα τρία εκατομμύρια ψυχές. Φυσικά στην πλειοψηφία τους δεν είναι Σύριοι μόνο αλλά Αφγανοί, Πακιστανοί, Σουδανοί, Σομαλοί που τόσο καιρό και εσκεμμένα τους συγκέντρωναν οι Τούρκοι μέχρι το εναρκτήριο λάκτισμα των επικείμενων γεωπολιτικών ανατροπών.
Είναι γνωστό ότι πολλές ξενοδοχειακές μονάδες στα παράλια της Μ, Ασίας είναι γερμανικών συμφερόντων όπου ξεκουράζονται οι Ευρωπαίοι δανειστές μας.
Μόλις λοιπόν τελειώσουν τα μπάνια τους …και δίχως φυσικά να χαλάσει το τουριστικό προφίλ της γείτονος χώρας…τότε θα ανοίξει η στρόφιγγα για αυτό τον νέο ¨στρατό του Ξέρξη¨. Φυσικά τι να πει κανείς για αυτές τις ρημαγμένες ψυχές των προσφύγων που έγιναν υποχείρια υψηλών στρατηγικών σχεδιασμών των ¨ρεμαλιών¨ της απάνθρωπης Παγκοσμιοποίησης;
Στο Αιγαίο το αμέσως πιθανώς διάστημα πρόκειται να σκάσει μεγάλη ανθρωπιστική βόμβα. Δεδομένης της υπάρχουσας μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και του μπλοκαρίσματος των συνόρων σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες η μνημονιακή Ελλάδα μπαίνει σε νέο ΜΑΡΤΥΡΙΟ.
Μαζί με τις εκλογές και το αλισβερίσι του σχηματισμού κυβέρνησης θα έχουμε ένα επί πλέον εκβιαστικό δίλλημα από τους τοκογλύφους.
-Θέλετε να σας βοηθήσουμε στο νέο πρόβλημα σας…τι μας δίνετε στο ΑΙΓΑΙΟ;
Το πρόβλημα είναι μη διαχειρίσιμο από ανθρώπινης πλευράς γιατί το σχεδίασαν δαιμονικά μυαλά.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΑΛΙ και με τι τρόπο;
Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ είναι επιφορτισμένος από τον ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ για να διασφαλίζει την επιβίωση των γένους των Ορθοδόξων –Ρωμιών. Και πάνω σε αυτό το θέμα δεν κάνει εκπτώσεις αλλά προκαλεί πτώσεις των δήθεν δυνατών των ημερών μας.
Και οι Τοκογλύφοι και οι Τούρκοι δεν γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με ¨ΑΓΓΕΛΟ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ¨
¨ Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν’ ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε!
Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.
Πέρασε καιρός. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο νεωκόρος του Μανταμάδου άκουσε ποδοβολητό αλόγου. Βγαίνει έξω και βλέπει ένα νέο, πού μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι.
Μπήκαν μαζί στο ναό, κι ο νέος προχώρησε στην εικόνα του Ταξιάρχη, απίθωσε εκεί το κριάρι και άναψε λαμπάδα ίση με το μπόι του. Ύστερα γονάτισε, προσκύνησε την εικόνα και χάιδεψε με βουρκωμένα μάτια και τρεμάμενα χείλη το ανάγλυφο πρόσωπο του αρχαγγέλου.
– Είναι ο σωτήρας μου, γυρίζει και λέει συγκινημένος στο νεωκόρο. Αυτός μ’ έσωσε από τους Τούρκους.
– Πες μου, παιδί μου, τι σου συνέβη; ρώτησε μ’ ενδιαφέρον εκείνος, καθώς έβγαιναν από το ναό.
– Στα τελευταία γεγονότα με τους Τούρκους, άρχισε ο νέος, υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα της 12ης Αυγούστου, όταν μας ξάφνιασαν τα πυρά των Τουρκοκυπρίων. Ήμασταν πάντα σ’ επιφυλακή, γιατί ξέραμε τι ύπουλος εχθρός ήταν απέναντι μας. Μας δυσκόλευαν λίγο οι βολές του πολεμικού τους ναυτικού, αλλά δεν μας έβλαψε καθόλου ή αεροπορία τους. Σε λίγες ώρες ελέγχαμε την κατάσταση και προχωρήσαμε στην αντεπίθεση. Λες κι είχαμε στα πόδια μας φτερά. Τους πήραμε φαλάγγι και τους κυνηγήσαμε. Λίγο ακόμα και θα τους ρίχναμε στη θάλασσα.
Ενώ τρέχαμε ακράτητοι από ενθουσιασμό και σχεδόν ακάλυπτοι, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου, σε πέντε μέτρα απόσταση, να ξεπροβάλλει ένας ακανόνιστος όγκος. Σταμάτησα απότομα, και τότε… μέσα στο σύθαμπο της αυγής διέκρινα ένα τουρκικό πολυβολείο. Είδα την κάννη του πολυβόλου να στρέφεται πάνω μου, και, μη έχοντας που να καλυφθώ, έπεσα με το πρόσωπο στη γη, σκεπάζοντας καλά με το κράνος το κεφάλι μου. «Ταξιάρχη μου, σώσε με!», είπα μέσα μου, κι αμέσως ήρθε στο νου μου ο πατέρας μου, πού σώθηκε θαυματουργικά από βέβαιο θάνατο στο αλβανικό μέτωπο, τάζοντας στον Ταξιάρχη ένα κριάρι. «Ταξιάρχη μου σώσε με!», μουρμούρισα πάλι, κάνοντας κι εγώ το ίδιο τάμα.
Την ίδια στιγμή ένας εκκωφαντικός κρότος πήρε σχεδόν την ακοή μου. «Με χτύπησαν», σκέφτηκα, κι έφερα στο νου μου τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα… Ύστερα ένιωσα να μ’ ακουμπούν, να με ψάχνουν, να με σηκώνουν. Ήταν οι δικοί μας. «Χτύπησες; Πώς είσαι;», άκουσα αμυδρά τη φωνή τους. Ψάχτηκα, μα δεν βρήκα τραύμα. Τότε θυμήθηκα το πολυβολείο. Κοίταξα προς τα κει, αλλά δεν είδα τίποτα.
«Εδώ ακριβώς», φώναξα, «υπήρχε τουρκικό πολυβολείο». Πήγαμε κοντά, ερευνήσαμε, μα δεν το βρήκαμε. Στη θέση πού ορθωνόταν Πριν το πολυβολείο, υπήρχαν τώρα μόνο συντρίμμια και μια τεράστια τρύπα. Φαίνεται πώς στην κρίσιμη για μένα στιγμή, κάποια οβίδα πλοίου ή κάποιος όλμος έκανε συντρίμμια το επικίνδυνο πολυβολείο, ενώ συγχρόνως κάποια ανώτερη δύναμη με φύλαξε τελείως αβλαβή κι απ’ τα πυρά κι από την έκρηξη.
Ό νεωκόρος, πού μέχρι τώρα παρακολουθούσε συγκινημένος, πήρε το λόγο:
– Ναί, παιδί μου, ήταν ο Ταξιάρχης. Αυτός σ’ έσωσε. Τότε, με τα επεισόδια της Κύπρου, είχε χαθεί από δω ή εικόνα του για μια βδομάδα.
Ό νέος ταράχθηκε. Αγκάλιασε με το βλέμμα του την εικόνα του αρχαγγέλου και τα μάτια του βούρκωσαν. Ήταν ένα ακόμη «ευχαριστώ» για την ανέλπιστη σωτηρία του.pigizois.net/enoria/taxiarxis.htm
Τους βλέπετε πάλι τους Τούρκους γενοκτόνους ανακατευθύνουν κατά κύριο λόγο την ανθρωπιστική αυτή βόμβα στον ΤΑΞΙΑΡΧΗ του Μανταμάδου στην Μυτιλήνη.
Πώς να το κάνουμε; Η κατσίκα όταν θέλει να φάει ξύλο ξύνετε στην γκλίτσα του τσομπάνη.
ΚΑΙ στην προκειμένη περίπτωση ο ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ κρατάει ΡΟΜΦΑΙΑ και είναι και ΜΑΥΡΟΣ.
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ