ΝτιΜπεεεέεεεεϊτ

του Γιάννη Λαζάρου
Μερικά από τα  τετριμμένα που δεν βλέπει κανένας στην Ελλάδα είναι τα εκατομμύρια άνεργοι, οι νέες καραβιές ανέργων που προστίθενται καθημερινά, η δυστυχία των ασθενών που ψάχνουν για φάρμακο να ανακουφίσουν τον πόνο τους, τα εκατοντάδες σχολεία που δεν άνοιξαν, οι αυριανές λιποθυμιές και το τουρτούρισμα των παιδιών στις παγωμένες σχολικές αίθουσες, οι βίαιες εξώσεις που έρχονται με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, η εθνική αναξιοπρέπεια και γενικά ένα κλίμα που κάνει την καθημερινότητα βάσανο για χιλιάδες ανθρώπους. Έγιναν όλα συνήθεια, έγιναν όλα τρόπος ζωής. Μάθαμε πιο γρήγορα και από τα βασανισμένα ζώα στα κλουβιά.

Αλλά είπαμε αυτά είναι τα τετριμμένα, διότι το φρέσκο, το νέο, το μέλλον, η ελπίδα, οι επενδύσεις, η κάθαρση, το κράτος δικαίου,  ο παράδεισος γενικά παρέλασε στις οθόνες της τηλεοπτικής δημοκρατίας με τους ηγήτορες να δίνουν παράσταση που θα έκανε παιδιά νηπιαγωγείου να κοκκινίζουν από ντροπή. 
Αφού απαντήθηκε  το παμπάλαιο ερώτημα για το αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, ένα νέο ερώτημα τέθηκε στην ανθρωπότητα που θα παραμείνει ανεξήγητο εις το διηνεκές. Το ερώτημα είναι απλό και βασανιστικό: Ποιος φταίει για την κατάντια του δίποδου; ο ψηφοφόρος ή ο πολιτικός;
Είναι περίεργο να σου λένε πως η σύνταξή σου θα εξαϋλωθεί και εσύ να τρέχεις στις πλατείες να παλαμακίζεις μετά μανίας. Είναι ανεξήγητο να μετράς την σύνταξη της μάνας για να πάρεις ψωμί στα παιδιά σου και εσύ να είσαι πρώτο τραπέζι πίστα στην ομιλία του σωτήρα. Πολλά είναι ανεξήγητα και μπορεί ως ερωτήματα να φαντάζουν αφελή. Αλλά είναι η πραγματικότητα. 
Δεν έχει κανένας απαίτηση να διαβάσουν όλοι τις χιλιάδες σελίδες των μνημονίων και των συμφωνιών. Εξ' άλλου γι' αυτό υποτίθεται ακουμπάει την τύχη του στον σωτήρα. Όμως δεν βλέπει; Δεν ακούει; Δεν έπαθε; Τι άλλο πρέπει να του κάνουν για να θελήσει το κάτι άλλο όποιο κι αν είναι αυτό; 
Από την "μάχη" των ανδρείκελων στην τηλεμαχία (θου κύριε...), βγήκαν κάποια συμπεράσματα στα οποία δεν επικεντρώθηκαν οι αναλυτές. Προς Θεού δεν μιλάμε για πρωτιές και εντυπώσεις και άλλα τέτοια που οι τζιχαντιστές - κομματόσκυλα περιφέρουν στην πιάτσα για το όφελος του κομματοτροφείου τους. Αναφερόμαστε στις σταθερές που δεν αλλάζουν και τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύονται φανερά πια τα αιώνια αφεντικά της χώρας για να δώσουν την τελική λύση. 
Οι σταθερές στην χώρα όπως διαμορφώθηκαν με την βοήθεια των συμμάχων μεταπολεμικά, είναι τρεις. Η δεξιά, η αριστερά, και το κέντρο. Ο λαός για τους δικούς του λόγους σ' αυτές τις σταθερές γυροφέρνει από τότε. Βέβαια, να εξάρουμε εδώ την σταθερότητα της γαλάζιας στρούγκας των δεξιών που παίρνοντας αποκλειστικότητα τον πατριωτισμό και την νοικοκυροσύνη δεν είχε πολλές μεταπτώσεις τα τελευταία 70 χρόνια. Άσχετα με το τι φιλοξενεί στις αγκάλες του από άκρα δεξιά μέχρι ό,τι βάλει ο νους σου σε αγκυλωτό, κράτησε τους νοικοκυραίους και κατά περιόδους κυβέρνησε πολλά χρόνια. Η Αριστερά μετά την διάσπαση καταχωρήθηκε στο νέο αίμα που από την εποχή του Κύρκου έκανε καλό σεκόντο σε όλους συνοδεία φυσαρμόνικας. Η άλλη πήγε στα θεωρεία να παρατηρεί τις εξελίξεις, έγινε κάτι σαν οικολόγος, σαν την Greenpeace  του ορθόδοξου κομμουνισμού. 
Το κέντρο που λεγότανε και δημοκρατική παράταξη αφού έφαγε κάτι ανέκδοτα για ανένδοτους και κάτι σοσιαλισμούς γκουρμέ, όλα αυτά τα χρόνια σαλτάριζε από κλαρί σε κλαρί ανάλογα με το που έβρισκε καναβούρι. Τελευταία μοιράζει καλή ποιότητα η μεταλλαγμένη σε σοσιαλφασισμό Αριστερά και άραξε για να  τσιμπολογίσει. 
Όπως είναι φυσικό όλα αυτά τα χρόνια από τις σταθερές ξεπήδησαν σωτήρες, ηγέτες, εθνοπατέρες και εθνομητέρες. Αγκαζέ με τον λαό βάδισαν μέχρι τις ημέρες μας με τα γνωστά αποτελέσματα. Διαφεύγει από όλους πως ούτε πρόσωπα, ούτε πολιτικές άλλαξαν. Όλα ίδια. Λαέ των Τρικάλων ο γέρος της τρομοκρατίας, Λαέ της Λάρισας ο Τσίπρας. Θα σας κάνω ΣΑΝ ΜΟΝΙ ο  θείος Καραμανλής, θα σας φέρω δισεκατομμύρια επενδύσεις ο Βαγγέλας. 
Η τρομαχτική αλλαγή που βιώνουμε, είναι πως τώρα έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ μπροστά. Βγάζουμε selfie στις συγκεντρώσεις να φαίνεται και ο αρχηγός. 
Ποιος άραγε ευθύνεται για την κατάντια του δίποδου πολίτη; Ο ίδιος ή ο πολιτικός;
Απ' ό,τι μολογάνε οι εκδοροσφαγείς το πρόβατο, η αγελάδα, το γουρούνι καταλαβαίνουν τι τα περιμένει και από την ώρα που θα μπουν στο φορτηγό για σφάξιμο, ουρλιάζουν. Σού ματώνει την ψυχή το ουρλιαχτό, το κλάμα. 
Γιατί εμείς ουρλιάζουμε βουβά; Γιατί πνίγουμε το κλάμα μας; Μήπως δεν μας σφάζουν;
Αλλά, είπαμε αυτά είναι τετριμμένα και καθημερινότητα.
stontoixo.com