«Εμείς δεν θέτουμε θέμα αποδέσμευσης από την ΕΕ, αλλά θέτουμε θέμα μετ’ επιτάσεως ριζικής αλλαγής των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων και άλλων επιλογών που έχει κάνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση» (στο ραδιοσταθμό Real FM)!!!
Για όσους δεν θέλουν να τρέφονται με ρεφορμιστικές αυταπάτες και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, ο Λαφαζάνης είναι σαφέστατος. Ανακυκλώνει το φαύλο κύκλο της ρεφορμιστικής ΟΥΤΟΠΙΑΣ:
Της ριζικής αλλαγής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ιμπεριαλιστικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ της ΕΕ, ΕΝΤΟΣ του λάκκου των λεόντων…
Η θέση αυτή της ρεφορμιστικής ουτοπίας βρίσκεται πολύ πιο πίσω και από τις θέσεις της παλιάς ΕΔΑ. Αποτελεί τη συνέχεια του «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ που έγινε άγρια ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ μόλις αναρριχήθηκε στην κυβερνητική εξουσία…
Δεν είχαμε ΠΟΤΕ καμία αυταπάτη για την «Αριστερή Πλατφόρμα». Υπογραμμίζαμε πάντα ότι είναι «τόσο οξειδωμένη και γραφειοκρατικά αποστεωμένη, που δεν μπορεί να δώσει αγωνιστικές και επαναστατικές διεξόδους…».
Σε ένα από τα τελευταία κείμενά μας, «Ας μην καλλιεργούμε ψεύτικες ελπίδες με την «Αριστερή Πλατφόρμα»…»,υπογραμμίζαμε:
«Και αν στο τέλος διαχωριστεί από τις ίδιες τις ανάγκες της επιβίωσής της και όταν ο Τσίπρας το αποφασίσει, δεν θα είναι σε θέση να δώσει καμία νέα πνοή: Σάρκα από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ είναι…».
Το κείμενο εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2015/08/blog-post_16.html
Η συγκρότηση της «Λαϊκής Ενότητας» είναι σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ: Μία παραλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ, σε μορφή χειρότερη, …χυμένη στα καλούπια του πολιτικού και οργανωτικού βοναπαρτισμού (σταλινική καρικατούρα), καθώς και της ακραίας εκλογικής αλλοτρίωσης: Η διαλεκτική ενός εκλογικού μηχανισμού αστικού βοναπαρτισμού…
Σε τέτοιους εκλογικούς μηχανισμούς «συνωστίζονται» πολλές ποικιλίες καιροσκόπων, «παραγόντων» και «ανεξάρτητων» εκλεκτών «ψυχών» (Ζωή), ένας «συνωστισμός συνονθυλευμάτων» που καθορίζει και εδραιώνει ένα μηχανισμό αστικού κράτους…
Φυσικά όλα αυτά είναι δύσκολο να τα κατανοήσουν σήμερα πολλοί. Ιδιαίτερα εκείνοι οι αριστεροί που πνίγονται από την απελπισία, τη θεωρητική ανεπάρκεια και την πολιτική θολούρα και αναζητούν απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας: Έτσι θρηνούν για το κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ (θρήνοι και αναφιλητά διότι ΠΟΤΕ δεν κατάλαβαν το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ) και στρέφονται προς τη «Λ.Ε» του Λαφαζάνη με την ίδια τύφλα που έβλεπαν, μέχρι χθες, το ΣΥΡΙΖΑ…
Πραγματικά, είναι να εκπλήσσεται κανείς με την πολιτική ανεπάρκεια και αφέλεια πολλών αριστερών. Ενώ στη σοσιαλιστική Θεωρία και Πράξη η Ιστορία έχει εξέχουσα θέση, πολλοί αριστεροί την υποτιμούν δραματικά: Δεν διδάσκονται ΤΙΠΟΤΕ από αυτήν…
Δεν εξετάζουν την Ιστορία (καθοριστική συνιστώσα της πολιτικής σκέψης) του Λαφαζάνη και της παρέας του: Ούτε την παλιά, ούτε την πρόσφατη.
Μια ιστορική περίληψη γίνεται απαραίτητη, υπό μορφή συνοπτικών παρατηρήσεων:
Παρατήρηση Πρώτη: Ο Λαφαζάνης και άλλοι της «Λ.Ε», γαλουχήθηκαν στο ΚΚΕ: Το σταλινικό σχολείο…
Παρατήρηση Δεύτερη: Πρωτοστάτησαν κατόπιν στη συγκρότηση του Ενιαίου Συνασπισμού (ΕΑΡ Κύρκου και ΚΚΕ).
Η πρώτη μεγάλη, σημαδιακή, προδοσία: Η κυβερνητική συμμαχία με τη Δεξιά (Μητσοτάκης) με τις συγκυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα…
Ο Λαφαζάνης τότε ήταν το δεξί χέρι του Ανδρουλάκη!!!
Παρατήρηση Τρίτη: Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, αρχές δεκαετίας 1990, ο Λαφαζάνης ενώθηκε με τις ευρωκομμουνιστικές δυνάμεις που σχηματοποιήθηκαν στο ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ, επί δύο και παραπάνω δεκαετίες, ο Λαφαζάνης και άλλοι της «Λ.Ε.» κατείχαν ηγετικές θέσεις, ως «αριστερή τάση», και νομιμοποιούσαν, σαν «αριστερό άλλοθι», όλες τις πράξεις του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ: Εξωραϊσμός της ΕΕ, στήριξη της «ευρωπαϊκής προοπτικής», καλλιέργεια της αυταπάτης «προοδευτικού μετασχηματισμού» της ΕΕ (τα ίδια που λέει και σήμερα ο Λαφαζάνης), μέχρι «προγραμματικές συμφωνίας» με το ΠΑΣΟΚ και σχέδια για «κεντροαριστερές» κατασκευές…
Επί δεκαετίες ο Λαφαζάνης κινήθηκε μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και αποτελούσε το «αριστερό» τους άλλοθι…
Παρατήρηση τέταρτη: Η ίδια πολιτική και στην εποχή των Μνημονίων. Η μόνη διαφορά: Η «αντιμνημονιακή» ρητορεία…
Η απάτη της «αντιμνημονιακής» ρητορείας: Το «σκίσιμο των Μνημονίων» και η «επαναδιαπραγμάτευση» ΕΝΤΟΣ της ΕΕ…
Και αυτές τις μεγάλες αυταπάτες υπηρέτησε η «Αριστερή Πλατφόρμα», δίνοντας και εδώ το αριστερό άλλοθι…
Παρατήρηση Πέμπτη: Καμία αντίδραση της «Αριστερής Πλατφόρμας» όταν:
Ο Τσίπρας έχτιζε δεσμούς με τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τους ντόπιος καπιταλιστές: Πυκνές επισκέψεις σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της ΕΕ και των ΗΠΑ, συναντήσεις με το ΣΕΒ και πολλά άλλα που έχουμε καταγράψει λεπτομερώς σε άλλα κείμενα…
Τελευταία παρατήρηση: Και ως κυβέρνηση πλέον και από υπουργικούς θώκους δεν αντέδρασε η «Πλατφόρμα», εκτός από κάποια ψελλίσματα:
Αποδέχτηκαν οι σημερινοί ηγέτες της «Λ.Ε.» την Προεδρία του Παυλόπουλου…
«Κατάπιαν» την κατάπτυστη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου της κυβέρνησης με την ΕΕ που αποτέλεσε προοίμιο του νέου μνημονίου.
Δεν διαχωρίστηκαν από την κυβέρνηση με την ψήφιση του Μνημονίου (ΚΟΙΝΟ μέτωπο του συνόλου των ανδρεικέλων).
Καταψήφισαν, αλλά στήριζαν την κυβέρνηση: Παράκρουση οπορτουνισμού.
Εγκατέλειψαν το κυβερνητικό σκάφος όταν ο Τσίπρας προχώρησε σε εκλογές-εξπρές: Όταν δηλαδή τους πέταξε έξω…
Αυτή είναι, πολύ συνοπτικά, η ΙΣΤΟΡΙΑ των ηγετών της «Λ.Ε.». Μια ιστορία που δεν αφήνει ΚΑΝΕΝΑ περιθώριο για καινούργιες ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ…
Επίσης αναλύσεις για την «Αριστερή Πλατφόρμα» και τη «Λαϊκή Ενότητα» υπάρχουν εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9849
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9857
Και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=34837#34837
Καιρός να σταματήσουμε να αναπαράγουμε και να νομιμοποιούμε τους μύθους της νεοαταξικής «αριστεράς»: του καθεστωτικού ευρω-κομμουνισμού και της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας…
Ας μην μας παρασύρουν οι «αριστερές» μάσκες και η απελπισία…
resaltomag.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.