Η Εθελούσια Υποδούλωση

Το κατωτέρω άρθρο θα μπορούσε να είχε σταλεί ως πρωτοχρονιάτικο δώρο στον πληθυσμό αυτής εδώ της χώρας-μέλους της Ε.Ε., υπό «ισοδύναμη αριστερή» κυβέρνηση και πρωθυπουργό Τσίπρα. Δώρο επιλεγμένο με κριτήριο την προφανή ανάγκη του παραλήπτη -ως μια κουδουνίστρα για νήπιο, ή ένα δυνατό ξυπνητήρι για παθολογικό υπνοβάτη.
Δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό blog International Man. com και υιοθετήθηκε από το μεγάλης δημοτικότητας οικονομικό Δελτίο Ζήρο Χετζ, στο προχθεσινό φύλλο του. Ο συντάκτης του, Jeff Thomas, απευθύνεται σε διεθνές κοινό, αλλά όσοι τυχόν το διαβάσουν στην Ελλάδα μπορεί και να ψυλλιαστούν πως αυτούς αφορά κατ’ απόλυτη προτεραιότητα… Ιδού τα ουσιαστικώτερα σημεία αυτού του αφυπνιστικού κειμένου:

Μετάφραση Μιχ. Στυλιανού
Είχα προβλέψει από ετών πως οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, θα επιδιώξουν να καταργήσουν το χαρτονόμισμα. Ο σκοπός τους θα είναι να καταστήσουν όσο γίνεται δυσκολώτερες τις χρηματικές συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών, απαιτώντας όλες οι συναλλαγές να γίνονται διαμέσου χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Όταν το επιβάλουν θα καταστήσουν αδύνατη τη μαζική ανάληψη καταθέσεων, αφού οι τράπεζες απλώς θα κλείνουν τα ταμεία τους, όπως έκαναν στην Ελλάδα. Επιπλέον, αυτό το μέτρο θα διευκολύνει τις κατασχέσεις καταθέσεων και την επιβολή αρνητικών επιτοκίων.
Πριν λίγα χρόνια αυτή η πρόβλεψη θεωρήθηκε από τους περισσότερους ως παραμύθι, αλλά η εφαρμογή της έχει αρχίσει, με τις περισσότερες διεθνείς τράπεζες να μην επιτρέπουν μεγάλα εμβάσματα και ορισμένες να επιβάλλουν περιορισμούς. Πολλές κυβερνήσεις τις βοηθούν σε αυτή τη προσπάθεια, επιβάλλοντας την υποχρέωση να αναφέρονται τέτοιες μεταφορές χρημάτων.
Σε κάποια φάση, κυβερνήσεις και τράπεζες θα προσπαθήσουν να απαγορεύσουν το χαρτονόμισμα, για να ολοκληρώσουν τον αποκλεισμό των χρηματικών συναλλαγών μεταξύ ιδιωτών. Από αυτό το σημείο και έπειτα θα είναι παράνομη κάθε μεταφορά χρηματικού ποσού χωρίς τη μεσολάβηση χρηματοπιστωτικού ιδρύματος -πιθανότατα με τη χρήση πλαστικής κάρτας ή Smartphone.» ( Σημ: Ο Τρύφων του Τσίπρα τα έχει ήδη εξαγγείλει…)
Στο σημείο αυτό ο Τζεφ Τόμας επεκτείνεται στην πρόβλεψη απαγόρευσης των εικονικών νομισμάτων, όπως το ηλεκτρονικό Bitcoin. Tέτοια ανταλλακτικά μέσα θα αποδεικνύονταν απειλή κατά του αποκλειστικού, μέσω τραπεζών, συστήματος μεταφοράς και δεν θα υπέκειντο στον κυβερνητικό έλεγχο. Αναφέρει μάλιστα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη επιληφθεί αυτής της απαγόρευσης και επιχειρεί να την σερβίρει στους υπηκόους της «ως μέτρο κατά της ηλεκτρονικής μεταφοράς χρημάτων από τρομοκράτες.»
Ταυτόχρονα όμως η Κομισιόν προτείνει «την μετατροπή όλων των λιανικών τραπεζικών συναλλαγών» σε ηλεκτρονικές μεταφορές χρημάτων. . . δοθέντος ότι οι ηλεκτρονικές μεταφορές χρημάτων αποθαρρύνουν και παραλύουν την τρομοκρατία.»
« ‘Οσο και αν είναι κραυγαλέα η αντίφαση αυτής της ανακοίνωσης, το ευρωπαϊκό κοινό θα καταπιεί τον ισχυρισμό ότι και τα δυο αυτά μέτρα αποβλέπουν στον περιορισμό της τρομοκρατίας», προβλέπει ο Τζεφ Τόμας. «Από φόβο για την ασφάλειά τους, θα υποστηρίξουν με τα μάτια κλειστά και τα δύο μέτρα. Δύο μέτρα που έτσι θα αφαιρέσουν (από τους πολίτες της Ευρώπης άλλο) ένα κομμάτι της ελευθερίας τους.
Και αυτό είναι το μήνυμα αυτού του άρθρου: η αναγνώριση των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για να επιβάλλουν πολιτικές, οι οποίες σε προσεκτική εξέταση ανακαλύπτουμε πως στερούν ελευθερίες του πολίτη.
. . .
Σήμερα, οι κυβερνώντες και οι σχεδιαστές πολιτικής έχουν οξύτατη αντίληψη του εφησυχασμού της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Παρά να χρησιμοποιήσουν βία για να αναγκάσουν τον λαό να παραιτηθεί από τις ελευθερίες του, εκμεταλλεύονται την τάση του κοινού να μη δίνει προσοχή στις λεπτομέρειες των νέων πολιτικών αποφάσεων και αντίθετα να αρκείται στην ευκολοχώνευτη ρητορική. Κατ’ αυτό τον τρόπο οι κυβερνώντες μπορούν του να αφαιρούν τις ελευθερίες, τη μία μετά την άλλη, όσο και αν είναι διαφανής ή και αντιφατική η ακολουθούμενη μεθοδολογία.
Είναι στη φύση του Κράτους να επιζητεί να κυριαρχεί στον λαό. Η Ελευθερία είναι μια από τις πολυτιμώτερες και σκληρότερα κερδισμένες συνθήκες της ζωής. Μια κυβέρνηση εφαρμόζει τη στέρηση ελευθεριών με τη διαδικασία του μη αναστρεφόμενου οδοντωτού τροχού : έτσι και αφαιρεθεί από τον λαό μια ελευθερία του, δύσκολο να του επιστραφεί. ΄Ετσι η ελευθερία τείνει να φθείρεται με τον χρόνο σε ένα έθνος, όσο και αν στα θεμέλιά της υπήρξαν υψηλά ιδεώδη. Σε παράδειγμα, μπορούμε να ξαναδούμε την βρετανική Μάγκνα Κάρτα του1215, ή το αμερικανικό Σύνταγμα ου 1787 για να διαπιστώσουμε πως όλα τα «απαράγραπτα δικαιώματα» που αναφέρουν έχουν είτε αφαιρεθεί, είτε νοθευτεί δραματικά με τη μεταγενέστερη νομοθεσία. Ούτε η Βρετανία, ούτε οι ΗΠΑ δικαιούνται σήμερα να χαρακτηρίζονται «ελεύθερα» κράτη.
Εάν ο αναγνώστης είναι Βρετανός ή Αμερικανός, μπορεί να μην επιθυμεί να παραδεχθεί αυτή την άποψη. Εάν δεν είναι, μπορεί να ωφεληθεί από τη συμβουλή κάποιου Τόμας Τζέφερσον, που υποστήριζε ότι: «Όταν οι κυβερνήσεις φοβούνται τον λαό, εκεί υπάρχει ελευθερία. Όταν ο λαός φοβείται την κυβέρνηση, εκεί υπάρχει τυραννία». Σήμερα και στις δυο χώρες ( Βρετανία- ΗΠΑ ), ο λαός είναι ελεύθερος να επικρίνει τους υποψηφίους στις εκλογές. Αλλά όταν θέτουν το ερώτημα της νομιμότητας της εξουσίας που υφίστανται, θα πρέπει να κοιτάζουν πίσω τους αν δεν ψιθυρίζουν.
Να το επαναλάβουμε: « Η Ελευθερία είναι μια από τις πολυτιμώτερες και τις πιο σκληρά κερδισμένες συνθήκες της ζωής.» Η Ελευθερία δεν είναι στατική. Θα αποδειχθούν γελασμένοι οι πολίτες που ελπίζουν ότι απλώς θα μείνει απαράλλακτη ακόμη και αν δεν την φροντίζουν, γιατί το Κράτος πάντα θα προσπαθήσει να τους αφαιρέσει ελευθερίες, με την πάροδο του χρόνου. Είναι επομένως δουλειά του πολίτη να παραμένει σε επιφυλακή και να εξετάζει κάθε τι που κάνει η κυβέρνησή του για να εισαγάγει αλλαγή. Πρόκειται συχνά για ένα βαρετό καθήκον αλλά απολύτως απαραίτητο για τον πολίτη που νοιάζεται για τις εναπομένουσες ελευθερίες του.
Κανένας μας δεν μπορεί να διαφύγει πλήρως τις πιο αρπακτικές διαθέσεις των κυβερνήσεων. Μπορούμε όμως να ψάχνουμε κάθε τους κίνηση και να προσαρμόζουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να ελαχιστοποιούμαι τις σε βάρος μας επιπτώσεις των ενεργειών του κράτους.