Ισραήλ Σαχάκ: Γιατί παντού σήμερα συζητιούνται ο αντισημιτισμός και η ξενοφοβία την ίδια ώρα που η ύπαρξη του εβραϊκού ρατσισμού και της ξενοφοβίας αγνοείται;

 

Από το βιβλίο του Ισραήλ Σαχάκ* "Εβραϊκή ιστορία, Εβραϊκή θρησκεία", Εναλλακτικές Εκδόσεις, Β΄ έκδοση, 2009, σελ. 43-45
Οι πολιτικές δραστηριότητές μου ως Ισραηλινός Εβραίος ξεκινούν το 1965-66, με μια διαμαρτυρία που προκάλεσε τότε ένα μεγάλο σκάνδαλο. Ένα Σάββατο, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς ενός υπερορθόδοξου Εβραίου στην Ιερουσαλήμ:
αυτός δεν επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί το τηλέφωνό του προκειμένου να κληθεί το ασθενοφόρο για έναν μη Εβραίο, που έπαθε έμφραγμα, στη γειτονιά του. Αντί να δημοσιοποιήσω απλώς το περιστατικό στον Τύπο, ζήτησα να γίνει μια συνάντηση με μέλη του ραβινικού δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ, το οποίο διορίζεται από το κράτος του Ισραήλ. Τους ρώτησα εάν μια τέτοια συμπεριφορά ήταν σύμφωνη με τη δική τους ερμηνεία για την εβραϊκή θρησκεία. Απάντησαν ότι ο εν λόγω Εβραίος είχε συμπεριφερθεί με σύνεση και ευσέβεια, και, για να υποστηρίξουν την δήλωσή τους, με παρέπεμψαν στο απόσπασμα μιας έγκυρης σύνοψης των ταλμουδικών νόμων γραμμένης τον 20° αιώνα. Ανέφερα το περιστατικό στην μεγαλύτερη εβραϊκή καθημερινή εφημερίδα, τη Χααρέτζ, και η δημοσίευση της ιστορίας προκάλεσε σκάνδαλο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η επίδραση του σκανδάλου υπήρξε μάλλον αρνητική για μένα. Ούτε οι ισραηλινές ραβινικές αρχές, ούτε οι ραβινικές αρχές της διασποράς ανακάλεσαν ποτέ την απόφασή τους, δηλαδή ότι ένας Εβραίος δεν πρέπει να παραβιάσει το Σάββατο για να σώσει τη ζωή ενός γκόυ (μη Εβραίου). Διανθίζοντας την απόφανσή τους με πολλές ψευδευλαβείς ανοησίες, ισχυρίζονταν ότι, αν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας πράξης θέτει Εβραίους σε κίνδυνο, τότε επιτρέπεται, για χάρη τους, η παραβίαση του Σαββάτου. Άρχισα έτσι να μελετώ τους ταλμουδικούς νόμους που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων, εμβαθύνοντας στις γνώσεις που είχα αποκτήσει στη νεότητά μου. Έγινε προφανές, λοιπόν, ότι ούτε ο σιωνισμός, στη φαινομενικά μη θρησκευτική του πτέρυγα, ούτε οι ισραηλινές πολιτικές, από τις απαρχές του κράτος του Ισραήλ, ούτε καν η πολιτική των Εβραίων υποστηρικτών του Ισραήλ, που ζουν στη διασπορά, μπορούσαν να γίνουν κατανοητές αν δεν λάμβανε κανείς υπόψη του τη βαθύτερη επιρροή αυτών των νόμων και την κοσμοθεωρία που συγκροτούν και εκφράζουν. Η πραγματική πολιτική του Ισραήλ, μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, και ιδιαίτερα το καθεστώς του απαρτχάιντ που επιβλήθηκε στα Κατεχόμενα, όπως και η στάση της πλειονότητας των Εβραίων - ακόμα και στο θεωρητικό επίπεδο - απέναντι στο θέμα των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, εδραίωσαν αυτή την πεποίθησή μου.

Με αυτή τη διαπίστωση, δεν επιχειρώ να αποσιωπήσω τις πολιτικές ή στρατηγικές εκτιμήσεις που ενδέχεται επίσης να επηρέασαν τους ηγέτες του Ισραήλ. Απλώς, λέω ότι μια συγκεκριμένη πολιτική, που εφαρμόζεται στην πράξη, συνιστά πάντα μια αλληλεπίδραση ρεαλιστικών υπολογισμών (άσχετα αν εγώ τις κρίνω ορθές ή λανθασμένες, ηθικές ή ανήθικες), από τη μια, και ιδεολογικών επιρροών από την άλλη). Οι τελευταίες, μάλιστα, ασκούν τόσο μεγαλύτερη επίδραση όσο λιγότερο συζητούνται και όσο λιγότερο «έρχονται στην επιφάνεια». Κάθε μορφή ρατσισμού, διακρίσεων και ξενοφοβίας γίνεται πιο ισχυρή και έχει περισσότερη επιρροή πολιτικά όταν θεωρείται δεδομένη από την κοινωνία που την εκτρέφει - πολύ περισσότερο, όταν η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα απαγορεύεται, επίσημα ή ανεπίσημα. Κατά συνέπεια, ο ρατσισμός, οι διακρίσεις και η, βάσει θρησκευτικών προκαταλήψεων, ξενοφοβία, που κυριαρχούν στους Εβραίους και στρέφονται εναντίον των μη Εβραίων, προσομοιάζουν στον αντισημιτισμό και τα θρησκευτικά κίνητρά του. Εν τούτοις, ενώ σήμερα ο αντισημιτισμός συζητείται, η ύπαρξη του εβραϊκού ρατσισμού και της ξενοφοβίας αγνοείται, όχι τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ όσο στο εξωτερικό.
**Ο Israel Shahak (1933-2001), πρόσωπο μισητό για πολλούς στο Ισραήλ και έξω από αυτό, υπήρξε συγγραφέας, καθηγητής Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και γνωστός για την επικριτική στάση του απέναντι στο ισραηλινό κράτος και την εβραϊκή θρησκεία. Ο Σαχάκ γεννήθηκε στη Βαρσοβία και το 1943 μεταφέρθηκε στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέργκεν. Στην Παλαιστίνη κατέφθασε το 1945.Ο Σαχάκ ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τον όρο «ιουδαιο-ναζισμός» προκειμένου να χαρακτηρίσει τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλινοί για να υποτάξουν και να καταπιέσουν τους Παλαιστίνιους. Κατά τον Σαχάκ τόσο πίσω από το "κοσμικό" κράτος του Ισραήλ όσο και από τον σιωνιστικό επεκτατισμό κρύβεται η επίδραση θρησκευτικών δογμάτων (Ταλμούδ και ραβινικοί νόμοι). Δες κιεδώ.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ