Ιστορίες Επιτυχιών σε Επικό Εφιάλτη

Του Μιχαήλ Στυλιανού
Παραλύει το χέρι του δημοσιογράφου (από αηδία) στην ιστορική επιταγή να συνθέσει ακόμη μια ραψωδία, αφιερωμένη στα νέα πολιτικά τρόπαια, που τεντώνουν σε πλατιά χασκόγελα τις λαστιχένιες πρωθυπουργικές παρειές:
Την Κυριακή, με την συμπαγή πλειοψηφία των 153 -για τον σφαγιασμό, με ηλεκτροπρίονο, μισθών, συντάξεων και ταμείων περίθαλψης των ασθενέστερων και την αφαίμαξη του ό, τι τους απομείνει ,με φόρους σαδιστικής επινοητικότητας, ως και στον καφέ της παρηγοριάς.
Και τη Δευτέρα, με τις δάφνες κάποιων νέων σκοτεινών χρησμών περί χρέους και ένα ακόμη διάγραμμα μνημονιακού λαβυρίνθου -πολλών δεκαετιών οικονομικής φυματίωσης - με αυτόματη λαιμητόμο οποτεδήποτε οι δαπάνες ξεπερνούν το απαραίτητο για την πληρωμή τόκων και χρεωλυσίων στους δυνάστες.

΄Αλλοι, νεώτεροι και με στομάχι ανθεκτικώτερο , θα σας ξεναγήσουν ( όσο τους επιτρέψουν οι κραυγές από τους Αυλωνίτου, Μανιό και λοιπές μαινάδες προστασίας της «επαναστατικής αλήθειας») στους λαβυρίνθους γερμανικών σχεδιασμών, που μοναδικό στόχο έχουν τη διατήρηση της χώρας σε θέση συρόμενου επαίτη στη διάρκεια του αιώνα -αποικία του κυρίαρχου στην Ευρώπη.
Εδώ απλώς, σαν έξωθεν μαρτυρία, ένας υπότιτλος ανάλυσης της «Europe Today» :«Ένα πρόγραμμα που δεν τελειώνει ποτέ». Και η φράση- κλειδί για την αποκρυπτογράφηση του φλύαρου γρίφου: «Κάποιοι βλέπουν αυτή την ελάφρυνση χρέους (μετά το 2018) ως ένα τρόπο να δομηθεί ένα πρόγραμμα ατέρμονης λιτότητας, που θα εγκλωβίσει την οικονομική κυριαρχία της Ελλάδας.»
Στον πάτο της λογικής του κατήφορου
Η εορταστική αναγγελία του κ. Τσίπρα τη Δευτέρα θύμιζε εκείνη της 20 Φεβρουαρίου 2015, που σηματοδότησε την απαρχή ξηλώματος της προεκλογικής σκηνοθεσίας: «Η Ελλάδα πέτυχε μια σημαντική επιτυχία στην Ευρώπη.» ΄Ετσι ανήγγειλε τότε την υπογραφή με την οποία επισφράγιζε τη δέσμευση σε χρέος και μνημόνια –αυτών που είχε δεσμευθεί στον λαό να ξεσχίσει.
Από τότε ετούτη η στήλη επεσήμαινε την έναρξη πολιτικού στριπ-τηζ, που θα κατέληγε με τον Αλέξη, με «στριγκ» και παντούφλες, στη θωρακισμένη λιμουζίνα του Βενιζέλου, μέσα σε μιαν Αθήνα ξαναζωσμένη με κλούβες των ΜΑΤ και με το Σύνταγμα δεμένο με σίδερα.
Το ήμισυ του θεάματος το είδαμε την Κυριακή: Τους δρόμους κλεισμένους από αστυνομικές κλούβες , τα κιγκλιδώματα στον Άγνωστο Στρατιώτη, τις τεράστιες λαϊκές συγκεντρώσεις κατακραυγής και αναθέματος, τις λυσσώδεις επιθέσεις των ΜΑΤ, τα ρόπαλα, τα χημικά και τις κάποτε θανάσιμες χειροβομβίδες κρότου-λάμψης εναντίον ειρηνικού πλήθους -αντί των πάντοτε ασύλληπτων κουκουλοφόρων προβοκατόρων.
Εάν η «λογική του κατήφορου είναι ο πάτος», πόσο από τον χουντικό πάτο απείχαν αυτά, που θύμιζαν Πλατεία Ταξίμ; Δεν υπήρξαν νεκροί ευτυχώς, όπως το τουρκόπουλο από τα ΜΑΤ του Ερντογάν. Υπήρξαν όμως σοβαρά τραυματίες, που μεταφέρθηκαν για ράμματα σε νοσοκομεία. Σε νέες σελίδες σοσιαληστρικής βίας, εξ ίσου φασιστοειδούς με των Σαμαρά- Βενιζέλου.
Στην χάραξη της αναθηματικής στήλης στη δόξα Τσίπρα- Καμμένου και συντροφίας, χρυσή εγγραφή διεκδικούν και τα εθνικά κατορθώματα στη διεθνή πολιτική και στην εθνική άμυνα, του αυτάρεσκου δίδυμου με στολές εκστρατείας.
--Η διπλωματία Χατζηαβάτη: Με τον Τσίπρα στο γήπεδο της Σμύρνης, πλάι στον Νταβούτογλου ,ν’ ακούει ατάραχος τη διαπόμπευση του εθνικού ύμνου, με υλακές και σφυρίγματα του τουρκικού όχλου. Αλλού να χαριεντίζεται με « Selfie» και τριαντάφυλλα και τον Αχμέτ θρασύτητα να διεκδικεί «δικό τους» τον ελληνικό εναέριο χώρο και να επιβεβαιώνει το «Casus Belli», «όσο μιλάτε για 12 μίλια» -χωρίς αντίλογο Τσίπρα… Φυσικό , η διπλωματία τζουτζέ, να λειτουργεί ως ορεκτικό στα αρπακτικά ένστικτα του μειλίχιου γείτονα.
Η χαρούμενη απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας
--Η πολιτική της «ανοιχτής αγκάλης» Τσίπρα-Τασίας στους μετανάστες, κατέστησε την Ελλάδα κολασμένη και επάρατη πύλη προς εκρηκτικό εκρατσισμό της Ευρώπης. Και οδήγησε στην πάλι « επιτυχία» - του Τσίπρα, της συμφωνίας με Μέρκελ-Νταβούτογλου, που μονιμοποιούσε στη χώρα μας τους ως τότε 50.ΟΟΟ περιφερόμενους και προέβλεπε μια χρονοβόρα και έωλη διαδικασία διασποράς και επαναπατρισμού των νέων κυμάτων.
--Τσίπρας και Καμμένος εκόμπαζαν για την «επιτυχία» υπαγωγής του Αιγαίου (ελληνικής δικαιοδοσίας) στη φύλαξη του ΝΑΤΟ και υπό Γερμανό ναύαρχο, ως δήθεν φραγμό στη μεταναστευτική εισβολή. Και μας βγήκε το ΝΑΤΟ-κυρίαρχος και επόπτης των τουρκικών παραβιάσεων ελληνικού εναέριου θαλάσσιου και υποθαλάσσιου χώρου, μέχρι και με πολυήμερες τουρκικές έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Το ΝΑΤΟ, στο οποίο μετέχουμε για την προστασία της εθνικής μας κυριαρχίας, σύμφωνα με την ιδρυτική πράξη του και την δικαιολογία υπάρξεώς του, μετά τη διάλυση του αντιπάλου Συμφώνου της Βαρσοβίας..
- Μετά την μεταβολή του Αιγαίου σε… λίμνη του ΝΑΤΟ, οι Γερμανοί σχεδιάζουν ( αποκάλυψε η Μπιλτ) την μεταβολή των νησιών μας σε κέντρα συγκέντρωσης και διαλογής προσφύγων/ μεταναστών -κυριάρχως αποφασίζοντες για τη διάθεση/χρήση. ελληνικών εδαφών. Τσίπρας-Καμμένος θα το αναγγείλουν σίγουρα προσεχώς και αυτό ως επιτυχία τους!
Ευνόητη πάντως η αγαλλίαση της κυβερνητικής εταιρείας: Ο επικρεμάμενος κίνδυνος βρετανικής αποχώρησης παρεκίνησε τους Ευρωκράτες να προχωρήσουν σε «νέο πακέτο … βοήθειας», που αίρει την απειλή αδυναμίας πληρωμών και μεταδοτικής κοινωνικής έκρηξης, προσφέρεται για παραμύθιασμα περί επενδύσεων και ανάπτυξης και προπάντων απομακρύνει τον εφιάλτη τους, των εκλογών. Η επιχείρηση διαχείρισης της αποικίας δεν θα περάσει στους ανταγωνιστές.
Διότι περί αυτού πρόκειται: Για την πολιτική μεταμφίεση μιας ανίερης σύγκρουσης ιδιοτελών συμφερόντων, σε ένα θεατρικά απατηλό κοινοβουλευτικό σκηνικό, που κατέληξε, με το σημερινό πλήρωμα, τόσο διαφανής ώστε να προσβάλει την αισθητική και του κυνικότερου θεατή.
Ελπίδες, προσδοκίες, απατηλή πίστη δονούσαν πολλούς, ακόμη και μέχρι το βράδυ του δημοψηφίσματος. ΄Ηδη, με τις ακριτομύθιες της γάτας των Ιμαλαίων, τους κωδικούς «Αρχιμανδρίτης Παππάς» και «Πατριάρχης Αλέξιος», και τα θηριώδη νούμερα σε ρευστό και ακίνητα, στα δημοσιευόμενα πόθεν έσχες αστέρων της «αριστεράς» όσο και της «δεξιάς», οι τελευταίες ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν.
Φαίνεται καθαρά πια πως, σε κάποια φάση του «αγώνα», κάποιοι τεχνικοί των κατασκευών και της λογιστικής αποφάσισαν να επικεντρωθούν σε ασφαλέστερη επιχείρηση «φαστ-τράκ» πλουτισμού και υιοθέτησαν κάποιου την υπόδειξη για επικεφαλής τον Αλέξη, ίσως λόγω χρησίμων διασυνδέσεων και πάντως για τα ασυνήθη προσόντα του. Κάποιος προσφυέστατα είπε γι’ αυτόν πως « ο Τσίπρας είναι, μόνος του, ένας χορός μεταμφιεσμένων.» ΄Η, ένας θίασος θεάτρου σκιών, θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς.
Με τα ίδια κίνητρα και κριτήρια δεν λειτούργησε άλλωστε και η απέναντι ανταγωνιστική επιχείρηση, στην πρόσφατη εκλογή του ηγέτη; Πιστεύει κανείς ότι ο Κυριάκος -ή ο Σταύρος και η Φώφη- θα είχαν περισσότερους ενδοιασμούς στο να λειτουργούν ως απλοί τοποτηρητές αποικίας, απλά εκτελεστικά όργανα εξαθλίωσης των συμπατριωτών τους , λεηλασίας της πατρογονικής περιουσίας και θανάτωσης του ελληνικού έθνους; Δεν είχαν δοκιμασθεί, άλλωστε;
Θανάτωσης του έθνους; Ακούγεται ακόμη υπερβολή; Ιδού, χάριν λιτότητας, κάποιοι ελάχιστοι αριθμοί από το κατατοπιστικό άρθρο της ευρωπαϊκής έκδοσης “Europe 2day και της Guardian:
«Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας θα εκτοξευτούν …από 9% του ΑΕΠ το 2022, σε 19,5% μέχρι το 2040 και σε 24,3% μέχρι το 2060. Σε περίπτωση που η ευρύτερη οικονομία επιδεινωθεί, τότε αυτό το ποσό θα μπορούσε να αυξηθεί μέχρι και 62,8% ως το 2060.»
«Οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος», δηλαδή για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων στους δανειστές. Από το 2022 ως το 2060 (!) θα εκτοξευθούν από 19,5% έως και 62,8% του εθνικού εισοδήματος !!!
Αυτές είναι οι διαστάσεις και τα χαρακτηριστικά του εθνικού Εφιάλτη, που θα δυνάστευε τις νύχτες όποιου πατριώτη ηγέτη της χώρας. Δεν συμβαίνει όμως με τους σαλταδόρους της εξουσίας -εν δράσει και εν αναμονή.
Εάν ρωτήσετε τον «Αρχιμανδρίτη», τον «Πατριάρχη» και τους Καρδιναλίους της αντιπολίτευσης, οι ευπρεπέστεροι από αυτούς απλώς θα σηκώσουν τους ώμους. Μπορεί και να σας απαντήσουν με το ευφυολόγημα του Τζων Εϋναρντ Κέϊνς : «Μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί.»
Κανένας τους δεν θα σκεφτεί την Ελλάδα…