Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Ο Κόσμος Θα Πέσει Μαζί Με Τον Τραμπ



Του Paul Graig Roberts
[Οι νέες αντιρωσικές κυρώσεις, η επιδείνωση της ψυχροπολεμικής έντασης και η ηθική χρεωκοπία των ΜΜΕ παρακινούν εδώ τον άλλοτε υπουργό το Ρέιγκαν, καθηγητή και συγγραφέα Δρα Ρόμπερτς ν’ απευθύνει ο ίδιος αφυπνιστική έκκληση τον Πρόεδρο Τραμπ, συνιστώντας του να προτείνει άμεσα στον Ρώσο Πρόεδρο συνάντηση κορυφής για το σταμάτημα της ταχύρρυθμης κατολίσθησης προς το πυρηνικό ολοκαύτωμα.]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Στις 21 Ιουνίου, το επιτελείο αρθρογράφων της Ουάσιγκτον Ποστ –παλαιό όργανο προπαγάνδας, συνδεόμενο με την CIA και το Βαθύ κράτος- συνέστησε περισσότερες κυρώσεις και μεγαλύτερη πίεση σε βάρος της Ρωσίας. Σκέψη ενός δευτερολέπτου είναι αρκετή για να καταλάβεις πόσο κακή είναι αυτή η συμβουλή.
Η ενορχηστρωμένη δαιμονοποίηση της Ρωσίας και του Προέδρου της άρχισε το καλοκαίρι του 2013, όταν η βρετανική βουλή και η ρωσική διπλωματία εμπόδισαν την προγραμματισμένη εισβολή στη Συρία, την οποία είχε σχεδιάσει το κυριαρχημένο από τους νεοσυντηρητικούς καθεστώς Ομπάμα. ΄Επρεπε να δοθεί ένα μάθημα στη Ρωσία, προτού και άλλες χώρες αρχίσουν να σηκώνουν κεφάλι στην Ουάσιγκτον.
Ενώ οι Ρώσοι είχαν στραμμένη όλη τους την προσοχή στο Σότσι με τους Ολυμπιακούς αγώνες, η Ουάσιγκτον εκίνησε ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία και αντικατέστησε την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση από μια συμμορία γκάνγκστερ νεοναζί , οι πρόγονοι των οποίων πολέμησαν για τον Χίτλερ στις τάξεις των Ες Ες. Η Ουάσιγκτον ισχυρίστηκε ότι έφερε την δημοκρατία στην Ουκρανία, δίνοντας σε νεοναζί κακούργους τον έλεγχο της εξουσίας.
Οι εκλεκτοί της Ουάσιγκτον αμέσως άρχισαν τις βίαιες επιθέσεις εναντίον του ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας. Τα σοβιετικά πολεμικά μνημεία καταστράφηκαν. Η δημόσια χρήση της ρωσικής γλώσσας απαγορεύτηκε. Αμέσως εκδηλώθηκαν χωριστικά κινήματα στις ρωσικές περιοχές, τις οποίες σοβιετικοί ηγέτες  είχαν διοικητικά προσαρτήσει στην Ουκρανία. Η Κριμαία, μια ρωσική επαρχία από τα 1700, ψήφισε συντριπτικά υπέρ της αποχώρησης από την Ουκρανία και ζήτησε να επανενωθεί με την Ρωσία. Το ίδιο συνέβη με τις περιοχές του Λουχάνσκ και του Ντονέτσκ.
Αυτές οι ανεξάρτητες ενέργειες διαστρεβλώθηκαν και παρουσιάστηκαν ψευδώς από την Ουάσιγκτον και τα εκπορνευόμενα γι’ αυτήν ΜΜΕ ως «Ρωσική Εισβολή.» Σε πείσμα όλων των γεγονότων που την διαψεύδουν, αυτή η ψευδολογία συνεχίζεται σήμερα. Στην αμερικανική εξωτερική πολιτική τα πραγματικά γεγονότα δεν συμπεριλαμβάνονται στην ανάλυση. Το πιο σημαντικό γεγονός, που παραβλέπει η Ουάσιγκτον Ποστ και τα ρωσοφοβικά μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης, είναι ότι αποτελεί πράξη παραφροσύνης να συνιστάς περισσότερη τιμωρία και μεγαλύτερη πίεση σε μια χώρα με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και πυρηνική στρατηγική ικανότητα και της οποίας το ανώτατο στρατιωτικό επιτελείο και η κυβέρνηση έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ουάσιγκτον ετοιμάζει μιαν αιφνιδιαστική πυρηνικήν επίθεση.
Προσπαθούν να φέρουν έναν πυρηνικόν Αρμαγεδδώνα οι αρθρογράφοι της Ουάσιγκτον Ποστ; Αν υπήρχε κόκκος ευφυΐας εκεί στην Ουάσιγκτον Ποστ, η εφημερίδα θα έπρεπε να πιέζει τον Πρόεδρο Τραμπ να τηλεφωνήσει αμέσως στον Πρόεδρο Πούτιν με διαβεβαιώσεις και να κανονίσει τις αναγκαίες συναντήσεις για την επίτευξη κατευνασμού. Αντίθετα, οι ακραία ηλίθιοι αρθρογράφοι εισηγούνται μέτρα που μόνο την αύξηση της έντασης μπορούν να προκαλέσουν. Θα πρέπει να είναι προφανές ακόμη και για τους κρετίνους της Ουάσιγκτον Ποστ ότι η Ρωσία δεν πρόκειται  να κάτσει σε προσοχή, τρέμοντας σύγκορμη και να περιμένει την επίθεση της Ουάσιγκτον. Ο Πούτιν έχει απευθύνει πολλές προειδοποιήσεις για την αυξανόμενη Δυτική απειλή κατά της ρωσικής ασφάλειας. ΄Εχει δηλώσει ότι η Ρωσία « ποτέ πια δεν θα ξαναπολεμήσει μέσα στην επικράτειά της.» ΄Εχει δηλώσει ότι το μάθημα που διδάχθηκε είναι ότι «εάν μια σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, τότε χτύπα πρώτος». ΄Εχει πει επίσης ότι καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνη την κατάσταση το γεγονός ότι κανείς δεν ακούει τις προειδοποιήσεις του.
Καθώς τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ είναι ανίκανα να λογικευθούν, θα κάνω εγώ την δουλειά που τους αναλογεί. Και καλώ για μιαν άμεση συνάντηση, πρόσωπο με πρόσωπο, μεταξύ Τραμπ και Πούτιν στο Ρεϋκιάβικ. Ο Ψυχρός Πόλεμος, που άρχισε από τους Κλίντον, Τζωρτζ Μπους και Ομπάμα, πρέπει να σταματήσει τώρα.
Αλλά που είναι ο Πρόεδρος Τραμπ; Γιατί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την πρόκληση; Γιατί δεν είναι αυτό που μπόρεσε να είναι ο Ρόλαντ Ρέιγκαν; Μήπως ισχύει αυτό που λέει ο Ντέϊβιντ Στόκμαν, ότι το μόνο για το οποίο είναι ο Τραμπ ικανός είναι να γράφει σύντομα μηνύματα στο Τουίτερ;
Γιατί δεν διέταξε ο Πρόεδρος Τραμπ εδώ και καιρό την συγκέντρωση, τον αποχαρακτηρισμό και την δημοσίευση όλων των ρωσικών μηνυμάτων και συνομιλιών που έχουν καταγραφεί και φυλάσσονται από τις αμερικανικές υπηρεσίες; Γιατί δεν έχει κινήσει την διαδικασία ποινικής δίωξης του Τζων Μπρέναν, της Σούσαν Ράις, του Τζιμ Κόμυ και όλων των υπολοίπων του εκτελεστικού αποσπάσματος που προσπαθεί να τον εξοντώσει; Γιατί ο Τραμπ έχει αφοπλιστεί μόνος του, με μια κυβέρνηση επιλεγμένη από εχθρούς της Ρωσίας και από το Ισραήλ;
Όπως γράφει ο Ντέϊβιντ Στόκμαν, ο Τραμπ «είναι αντιμέτωπος με μια κατηγορούσα αρχή από το Βαθύ Κράτος, το Δημοκρατικό Κόμμα, τους Νεοσυντηρητικούς και τα συστημικά ΜΜΕ και δεν έχει καμιά ελπίδα να επιζήσει, εάν δεν περάσει σε μιαν άγρια επίθεση εναντίον αυτών που απεργάζονται την καταστροφή του.» Αλλά επίθεση Τραμπ δεν υπάρχει, «επειδή ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα τι δουλειά έχει στον Λευκό Οίκο και ακούει συμβουλές από μια παράφωνη παρέα από ερασιτέχνες και κουφιοκεφαλάκηδες. Δεν διαθέτει έτσι κάποιο σχέδιο δράσης, αλλά μόνο την προσωπική του παρόρμηση να γράψει ένα μήνυμα στο Τουίτερ.»
Ο Πρόεδρος μας σκύβει στο Τουίτερ, όταν αυτός και η Γη μαζί του σπρώχνονται στην καταστροφή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.