Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Η δύναμη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ η Σιωπή ΤΗΣ. Η αδυναμία των Δυτικών η ανησυχία τους για τα ΣΤΕΝΑ και την ΠΟΛΗ.



Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αυτή την στιγμή και η δύναμη της Ελλάδος είναι η σιωπή της.
Ο σουλτάνος δεν σέβεται τίποτε ούτε ιερό, ούτε όσιο και φυσικά ούτε και για αυτήν την έννοια της δημοκρατίας νοιάζεται που θέλει να την εξαλείψει από το λεξιλόγιο του.
Και αν ανησυχούν δήθεν οι δυτικοί για τον πρώην συνεταίρο τους και προμηθευτή των αιμοσταγών τζιχαντιστών είναι για τα μάτια του κόσμου.

Οπότε και οι δηλώσεις του τύπου έκθεση περί θρησκευτικών ελευθεριών ομοιάζουν με το « άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» :
« Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποκαλύπτει μέσω της έκθεσης του για τις θρησκευτικές ελευθερίες ότι ασκήθηκαν επανειλημμένως πιέσεις για σεβασμό της Αγίας Σοφίας και για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Όμως είναι φανερό ότι η τουρκική κυβέρνηση αγνόησε εντελώς τους Αμερικανούς αφού η Σχολή συνεχίζει να είναι κλειστή, ενώ η Αγία Σοφία έχει βεβηλωθεί από τους ισλαμιστές.
Σύμφωνα με την έκθεση: «Η τουρκική κυβέρνηση συνέχισε να μην αναγνωρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως ηγέτη των 300 εκατομμυρίων ορθόδοξων χριστιανών στον κόσμο, επιμένοντας στη θέση της ότι δεν υπήρχε καμία νομική υποχρέωση (για να το πράξει).
Η θέση της κυβέρνησης παρέμεινε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν ήταν «οικουμενικός», αλλά μόνο ο θρησκευτικός ηγέτης του πληθυσμού της ελληνορθόδοξης μειονότητας της χώρας».
Η έκθεση αναφέρει ότι: «Η τουρκική κυβέρνηση συνέχισε να επιτρέπει μόνο στους Τούρκους πολίτες να ψηφίζουν στην Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή να εκλέγονται πατριάρχες, αλλά συνέχισε την πρακτική της να παραχωρεί την υπηκοότητα σε ορισμένους μητροπολίτες των Ελλήνων Ορθοδόξων υπό όρους μιας λύσης που επικράτησε το 2011 για τη διεύρυνση του συνόλου των υποψηφίων για την ανάδειξη του επόμενου πατριάρχη».
Η αμερικανική έκθεση σημειώνει επίσης: «Ο κυβερνήτης της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος εκπροσωπεί την κυβέρνηση, εξακολούθησε να υποστηρίζει ότι οι ηγέτες του Ορθόδοξου Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας και των Εβραϊκών Κοινοτήτων πρέπει να είναι Τούρκοι πολίτες, αν και ομολόγοι τους από το εξωτερικό είχαν αναλάβει άτυπες ηγετικές θέσεις σε ορισμένες περιπτώσεις».
Πηγή: http://mignatiou.com/2017/08/i-tourki-agnoisan-tis-ekklisis-ke-piesis-ton-amerikanon-gia-tin-chalki-ke-tin-agia-sofia/
Σε όλους αυτούς τους βέβηλους τούρκους και διαμαρτυρόμενους Αμερικάνους απαντά η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ δια της παναχράντου ΣΙΩΠΗΣ της.
« Η δύναμη της Παναγίας είναι η σιωπή της….
Ποτέ δεν με γοήτευσε η «δύναμη» της Παναγίας, η «Στρατηγός», η «Νικήτρια». Προτιμώ την ταπείνωση, την αγάπη, την υπομονή της, την απίστευτη σιωπή της, τον πόνο στα μάτια και την καρδιά της, αυτή την αγιότητα που μεταπλάθει την δοκιμασία σε φως και χαρά.
Αυτή την αίσθηση ότι Εκείνη με νιώθει ακόμη κι όταν δεν έχω καμία λέξη να της πω, ακόμη κι όταν αισθάνομαι ότι δεν έχω καμία όρεξη να εξηγώ. Αυτή η απόλυτη μητρική αποδοχή που υπάρχει στο βλέμμα της, είναι εκείνο που πάντα με συγκλόνιζε. Γιατί δεν ξέρω για σας, μα εγω πολλές φορές δεν έχω όρεξη μα ούτε δύναμη όχι μόνο να προσευχηθώ μα ούτε και να μιλήσω.
Στην αρχή ένιωθα άσχημα και ενοχικά. Τώρα πλέον το ζω, το βιώνω ως απόλυτα φυσιολογικό. Αποδέχομαι δίχως να κρίνω, οτι δεν γίνεται πάντα να είμαι καλά, όμορφα και δυνατά, και τότε είναι που κοιτώ την Παναγία με απόλυτη άνεση και ελευθερία γιατί μου επιτρέπει να είμαι ο ευατός μου δίχως να πρέπει να εξηγώ το πως και το γιατί της συμπεριφοράς μου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να είσαι απλά ο εαυτός σου στο κάθε παρόν της ζωής. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία να αισθάνεσαι ότι αυτό που είσαι με τα καλά και τα κακά, τα σκοτεινά και φωτεινά ψυχικά σου σοκάκια, κάποιος το αγαπάει πολύ δίχως να το κρίνει. Για μένα αυτή είναι η Παναγία, που μπορεί να μιλάει μαζί μου, στην πιο βαθιά σιωπή μου…..»
Πατήρ ΛΙΒΥΟΣ http://plibyos.blogspot.gr/
Αυτή την στιγμή και η δύναμη της Ελλάδος είναι η σιωπή της.
Τα τεκταινόμενα και οι συγκρούσεις των συμφερόντων ξεπερνούν και την πλέον οργιώδη διαστροφική κακία απέναντι σε ένα Λαό που απετέλεσε και αποτελεί τον βασικό πολιτισμικό πυλώνα της ανθρωπότητας.
Αυτά τα διεστραμμένα συμφέροντα τα γνώριζε ο Ουρανός πριν δεκαετίες και έχουν σχέση με τους ματωμένους ενεργειακούς αγωγούς που πρέπει να διέλθουν από την περιοχή της Κωνσταντινούπολης και τα ΣΤΕΝΑ του Βοσπόρου.
«οι δήθεν «φίλοι» μας θα βοηθήσουν την Ελλάδα μας αλλά στην ουσία αυτοί θα έχουν το μυαλό τους στα Δαρδανέλια και στην Ευρωπαϊκή Τουρκία.» ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ από το ιστολόγιο hggiken
« Είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε έναν άνθρωπο που γνώριζε τον γέροντα Παΐσιο για δεκαπέντε χρόνια και είχε ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του.
Κάναμε αρκετά χιλιόμετρα για να τον γνωρίσουμε από κοντά και το υλικό που μας εμπιστεύθηκε νομίζω πως είναι σημαντικό και θα προσπαθήσουμε να το προβάλλουμε σταδιακά.
Ξεκινάμε με μια μαρτυρία, λόγω επικαιρότητας που έχει σχέση με τα ελληνοτουρκικά. Από βαθιά ταπεινότητα και μόνο, ο εν λόγω κύριος δεν θέλησε να δημοσιεύσουμε ούτε το όνομά του, ούτε την πόλη που μένει :
«Βρισκόμαστε στο 1990 που είδα τον γέροντα. Ήταν η τελευταία φορά γιατί μετά από λίγο αρρώστησε. Με έβαλε μέσα στο κελλί του και καθόταν στο πάσι. Κάθε φορά που τον επισκεπτόμουν, του πήγαινα καμιά μάλλινη φανέλα για το κρύο. Πήρα και τον σάκκο μαζί μου και τον έβαλα σε μια γωνιά.
Μου λέει «μην τον πειράζεις τον σάκκο»…
Εγώ μέσα στον σάκκο είχα ένα μαγνητοφωνάκι που κατέγραφε από απόσταση συνομιλίες και είχα σκοπό μόλις πάω να βγάλω την φανέλα να το πατήσω και να αρχίσει να καταγράφει τα λόγια του γέροντα.
Μόλις σηκώθηκα μου λέει «Κ. μην το ανοίγεις, δεν πρόκειται να δουλέψει. Φέρ’ το εδώ να το δω κι εγώ.»
Αφού με κατάλαβε το πήρα και του το έδωσα. Μου λέει «τίνος είναι αυτό;». Του λέω «είναι του φίλου μας του Β.» ο οποίος ήταν γνωστός του γέροντα. Άρχισε να το περιεργάζεται και λέει «είναι πολύ ωραίο αλλά να ξέρεις δεν θα λειτουργούσε. Αφού δεν είχες ευλογία δεν θα λειτουργούσε.»
Εκείνη την ώρα τον φώναξε κάποιος έξω από το κελλί κι εκεί είδα το μεσημεριανό του γέροντα που ήταν μισή ντομάτα, τρεις ελιές και μισή φέτα ψωμί.
Μόλις ήρθε μέσα του λέω «γέροντα, έχω έναν λογισμό. Τι θα γίνει με την Ελλάδα; Πες μου αν είναι ευλογημένο».
Μου λέει ο γέροντας «θα σου πω… Εγώ μου λέει δεν θα το δω, εσύ θα το δεις. Θα γίνει επί των ημερών σου! Εσύ θα το ζήσεις το γεγονός αυτό… Το πρόβλημα θα αρχίσει από την Θράκη. Θα είναι ένα διπλωματικό επεισόδιο το οποίο δεν θα μπορεί να λυθεί. Τότε όμως οι δήθεν «φίλοι» μας θα βοηθήσουν την Ελλάδα μας αλλά στην ουσία αυτοί θα έχουν το μυαλό τους στα Δαρδανέλια και στην Ευρωπαϊκή Τουρκία.
Από εκεί θα αρχίσει, από την Θράκη!».
Τον ρωτάω «εμείς θα λάβουμε μέρος σε ό,τι γίνει;»
«Όχι!», μου λέει. «Εμείς θα φτάσουμε μέχρι το σημείο της γενικής επιστράτευσης. Χάρην των μικρών των παιδιών, των μοναχών και άλλων που προσεύχονται ο Θεός θα μας λυπηθεί και δεν θα μας αφήσει να λάβουμε μέρος στον πόλεμο που θα γίνει. Θα την πατήσουν αυτοί οι δήθεν «φίλοι» μας και οι άλλοι…»» hggiken
Τα απάνθρωπα συμφέροντα και η δολοφονική πλεονεξία των ενεργειακών αγωγών φέρνει το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ στην πραγμάτωση του μια ώρα αρχύτερα .
Πριν την εορτή της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ μας διαμήνυσε σεβάσμιος Γέροντας.
« ο κόσμος έχει μαράζι για την Πόλη , θέλει να πάει στην Πόλη . Θα έλθει το Ποθούμενο . Βιασύνη δεν θέλει . Ξέρει ο Θεός .
Κι αν εμείς το θέλουμε μια , ο ΘΕΌΣ ΤΟ ΘΈΛΕΙ ΕΚΑΤΌ .
Συνήθισε όμως ο κόσμος στην αμαρτία και ξεχνιέται μετά . Να γράφονται αυτά γιατί υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν και βοηθιούνται πολύ .
Γιατί το συμπέρασμα είναι η καθ΄ ημάς Ανατολή . Τα γεγονότα είναι πιο κοντά απ’ όσο φανταζόμαστε. Χρειάζεται μετάνοια , πίστη , προσευχή και εξομολόγηση.»
Με Πίστη και Ελπίδα
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.