Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Το τελευταίο καιρό άρθρα επί άρθρων και δηλώσεις επί δηλώσεων συγκλίνουν οι περισσότερες στο σοβαρό πλέον ενδεχόμενο να έρθουμε σε θερμή σύγκρουση με την Τουρκία.
Το ερώτημα δεν είναι τωρινό, αλλά τελευταία έχει αποκτήσει ιδιαίτερες διαστάσεις έτσι που «σκιάζει» ακόμα και αυτούς που ακόμα θεωρούν ότι η Τουρκία δεν θα κάνει το ατόπημα γιατί έτσι θα καταρρεύσει η ευρωπαϊκής της προοπτική, (μιλάμε για κάποιους πολιτικούς). Τίποτα πιο ηλίθιο. Εμείς πάντα υποστηρίζαμε ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή της προοπτική μόνο στο σκέλος της ελεύθερης διακίνησης των προϊόντων της και κυρίως αφαίμαξης ευρωπαϊκών κονδυλίων και τίποτα παραπάνω. Δυστυχώς όμως η ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι της Τουρκίας στηρίχτηκε επί χρόνια σε αυτή την αυταπάτη, που τώρα μας προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Άλλη μεγάλη αυταπάτη ήταν πως πιστεύαμε πάντα ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, αλλά και το ΝΑΤΟ, (άλλο…αστείο), θα μας είναι μια σίγουρη ασπίδα στην τουρκική επιθετικότητα. Και αυτό έχει καταρρεύσει με πάταγο.
Τρίτο που δεν θέλαμε να καταλάβουμε από την αρχή, είναι ότι όλη αυτή η μνημονιακή περιπέτεια της χώρας είχε εξ αρχής βασικό σκοπό την εθνική συρρίκνωση της Ελλάδας και το ξεπούλημα της εθνικής της κυριαρχίας.
Αλλά ας έρθουμε στον ίδιο τον Ερντογάν. Ο σημερινός απρόβλεπτος ηγέτης της Τουρκίας, άλλοτε σεμνός μαθητής των «Ιμάμ Χατίπ», δηλαδή των ισλαμικών σχολείων που τροφοδοτούσε ο σημερινός άσπονδος εχθρός του, ο Φετουλάχ Γκιουλέν, δεν έχει καμία σχέση με τον Ερντογάν της πρώτης περιόδου της πολιτικής του κυριαρχίας.
Ο σημερινός Ερντογάν έχει δυο βασικά χαρακτηριστικά που δεν πρέπει να τα αγνοούμε γιατί καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την συμπεριφορά του. Από την μια έχει μια μεγάλη μανία καταδίωξης, (μέχρι και… δοκιμαστές στα φαγητά του έχει επιστρατεύσει) και αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως μια φορά την εβδομάδα δέχεται κεκλισμένων των θυρών στο σαράι του τον αρχηγό της ΜΙΤ, ένα από τα πιο παντοδύναμα πρόσωπα της Τουρκίας και συζητά μαζί του επί ώρες χωρίς τίποτα να γίνεται γνωστό και από την άλλη, τον διακρίνει μια έντονη σουλτανική μεγαλομανία σε σημείο να θεωρεί τον εαυτό του σαν… αποσταλμένο του Θεού.
Εκτός από αυτά, έχει αποδείξει ότι ξέρει καλα να παίζει το «παιχνίδι» να φέρνει τους εσωτερικούς του αντιπάλους τον ένα εναντίον του άλλου. Έτσι έβαλε τους Γκιουλενικούς να χτυπήσουν τους Κεμαλικους στο στράτευμα και στην συνέχεα με ένα πραξικόπημα οπερέτα άρχισε μια εκστρατεία εξάρθρωσης των Γκιουλενικών με…την βοήθεια και κάποιων Κεμαλικών.
Από τον Ιούλιο του 2016, μετά το αποτυχών πραξικόπημα, έχει αρχίσει ένα απίστευτο κυνηγητό ένστολων μαγισσών σε όλα τα όπλα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και όποιος παρακολουθεί αυτό το κυνηγητό, θα γνωρίζει ότι έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό το στελεχιακό δυναμικό τους ενώ το κυνηγητό συνεχίζεται αδιάκοπο.
Σήμερα ο Ερντογάν βρίσκεται σε μεγάλο άγχος. Στο σημείο που οδηγήθηκε, ή θα επιτύχει το νεοοθωμανικό του εγχείρημα, η θα καταλήξει σαν τον Καντάφι, ή σαν τον Μεντερές, (κρεμάλα), όπως πολλοί θα… το ήθελαν στην ίδια την Τουρκία.
Το πρόβλημα όμως είναι τι γίνεται με εμάς.
Επί χρόνια προβάλλαμε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου την εικόνα του αδυνάμου κρίκου, μια εικόνα που μεγάλωσε επικίνδυνα με τα μνημόνια και την οικονομική καταστροφή. Συνεπώς εύκολα θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται πως είμαστε προσοδοφόρο έδαφος για να προωθήσει τα νεοοθωμανικά του οράματα.
Το πρόβλημα μας έγκειται στο γεγονός ότι δεν συνειδητοποιήσαμε πως μας εκλάμβαναν και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με το απίθανο τελευταίο ταξίδι του Ερντογάν στην Αθήνα, όπου εμείς οι ίδιοι τον καλέσαμε για να αρχίσει το γαϊτανάκι των εκρηκτικών του προκλήσεων σε βάρος μας.
Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα ; Αναφέρονται πολλά σχέδια από στρατιωτικούς αναλυτές για το στρατιωτικό σκέλος αντιμετώπισης μιας θερμής κρίσεως. Όμως ένας λαός που είναι αποπροσανατολισμένος από ένα εγκάθετο μιντιακό σύστημα, που ακόμα εκστασιάζεται από… τουρκικά σήριαλ και με ένα πολιτικό σύστημα –κοκορομαχίας, έχει πρόβλημα συσπείρωσης που γίνεται μεγαλύτερο καθώς είναι και καθηλωμένος στην οικονομική του επιβίωση.
Θα πρέπει όμως, θέλουμε δεν θέλουμε, να το πάρουμε απόφαση. Τα «ψέματα» μας τέλειωσαν και θα πρέπει από… χτες να είμαστε έτοιμοι. Και το κυριότερο, να καταλάβουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι και ποιοι μας κοροϊδεύουν.
Το κυριότερο να καταλάβουμε πως η βιτρίνα της παντοδύναμη Τουρκιάς για όσους την γνωρίζουν, είναι μια… βιτρίνα. Και αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί, ακόμα και μέσα στην Τουρκία, που θα έβλεπαν με μεγάλη ευχαρίστηση την διάλυση αυτού του τουρκικού «τέρατος» που θέριεψε με τον ίδιο τον Ερντογάν. Η σημερινή Τουρκία είναι μια απέραντη φυλακή.
Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε πολύ καλά.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.