Το σημερινό δημοσίευμα της Realnews (εδώ) εμπλέκει ξανά τον πρώην υπουργό των κυβερνήσεων Καραμανλή Γιώργο Βουλγαράκη σε υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω επιχειρήσεων real estate.
Μιας και η υπόθεση που αποκαλύπτεται σήμερα θα έχει ακόμα πολλά επεισόδια, ας θυμηθούμε μια παλαιότερη ιστορία που…
…ολοκληρώθηκε με την απομάκρυνση του Γιώργου Βουλγαράκη από το υπουργικό του πόστο και την ολοκλήρωση της πολιτικής του καριέρας.
Το 2005 ο κ.Βουλγαράκης συμμετείχε στην κυβέρνηση Καραμανλή ως Υπ.Δημοσίας Τάξεως ενώ παράλληλα ήταν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Αθηνών. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αναπτύξει παράλληλα τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.
Έτσι, το 2005 ο Γιώργος Βουλγαράκης ιδρύει μαζί με τη σύζυγο του Κατερίνα Πελέκη την Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (ΕΠΕ) με την επωνυμία “Αστική Ανάπτυξη-Εκμετάλλευση Ακινήτων” με αρχικό κεφάλαιο 18.000 ευρώ.
Διαχειριστής της εταιρείας αναλαμβάνει ο Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος τον οποίο αργότερα ο Γιώργος Βουλγαράκης θα χρίσει πρόεδρο του ΝΑΤ, με την ιδιότητα πια του Υπ.Ναυτιλίας.
Στις 14 Σεπτεμβρίου του 2008, ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Γιωργου Τερζη και της Μαριαννας Κακαουνακη στην Καθημερινή αναφέρει:
(…)Η επιχειρηματική εμπλοκή στο real estate ξεκινά το 2000, με την εταιρεία Αστική Επέκταση ΕΠΕ, ιδιοκτησίας τότε της κυπριακής offshore Lentamar. Ο κ. Βουλγαράκης εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της ΕΠΕ, η σύζυγός του είναι η συμβολαιογράφος της εταιρείας. Η Αστική Επέκταση αποκτά τρία καταστήματα σε Πετράλωνα και Κυψέλη αντικειμενικής αξίας 1.591.881 ευρώ, με δάνειο που λαμβάνεται από την Τράπεζα Πειραιώς, υποκαταστήματα της οποίας στεγάζονται στα εν λόγω ακίνητα. Η εταιρεία Αστική Επέκταση ΕΠΕ μεταβιβάζεται το 2002 από την offshore Lentmar στους Γ. Βουλγαράκη και Αικ. Πελέκη, ως φυσικά πρόσωπα. Ο κ. Βουλγαράκης δηλώνει στο «πόθεν έσχες» μόνον τη συμμετοχή στην εταιρεία και όχι τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία που αυτή υποκρύπτει.
Η δεύτερη εταιρεία του ζεύγους Βουλγαράκη, η «Αστική Ανάπτυξη Εκμετάλλευσης Ακινήτων», δημιουργείται το 2005, με μετοχικό κεφάλαιο 18.000 ευρώ και λίγες ημέρες μετά αποκτά 700 τ. μ. στον 7ο όροφο του Α΄ συγκροτήματος του Πύργου Αθηνών, με δανεισμό από την ίδια τράπεζα. Η αντικειμενική αξία του ακινήτου ανέρχεται σε 865.898 ευρώ (η πραγματική αξία πλησιάζει τα 3,7 εκατομμύρια ευρώ) και πωλητής του ακινήτου είναι ο κ. Στυλιανός Νιώτης, σύμβουλος διοίκησης στην Τράπεζα Πειραιώς για τη ναυτιλιακή τραπεζική. Αντί της απόκτησης του ιδιαίτερης αξίας επαγγελματικού ακινήτου, ο κ. Βουλγαράκης εμφάνιζε στη δήλωση «πόθεν έσχες» που κατέθεσε στη Βουλή μόνον τη συμμετοχή του στην ΕΠΕ, αξίας 9.000 ευρώ. Η εταιρεία επωλήθη το 2007, αντί συνολικού τιμήματος 70.002 ευρώ (35.001 ευρώ έκαστος εκ των συζύγων).
Η Τράπεζα Πειραιώς περιορίστηκε τότε στο να εξηγήσει ότι όλα έγιναν νόμιμα (εδώ). Είχε δίκιο.
Πρόσφατα, το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters φιλοξένησε ένα εκτενές ρεπορτάζ που περιέγραφε ανάλογες ενέργειες της Τράπεζας Πειραιώς με ακίνητα που διαχειρίζονταν εταιρίες μελών της οικογένειας του Πρόεδρου της Τράπεζας Μιχάλη Σάλλα!
Το ρεπορτάζ που δεν έπαιξε στα ελληνικά ΜΜΕ εδώ. Δείτε κι ένα σχετικό “χάρτη”:
Πρόσωπο-κλειδί στο ρεπορτάζ του Reuters είναι ο πρώην σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς Στυλιανός Νιώτης ο οποίος ήταν ο πωλητής ενός ακινήτου στην εταιρεία του ζεύγους Βουλγαράκη.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σκάνδαλο που αποκαλύπτεται σήμερα; Αυτή τη στιγμή καμία. Κρατήστε μόνο τη μέθοδο. Κρατήστε επίσης τις στενές σχέσεις της Τράπεζας Πειραιώς με τον Όμιλο Καρούζου όπως αυτές έχουν εκφραστεί σε επιχειρηματικές κοινοπραξίες.
–
Michael: [speaking to Carlo] Only don’t tell me you’re innocent. Because it insults my intelligence and makes me very angry.
Τhe Godfather
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.