Η ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΌ ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΟ 1823

Εκραγείσης της Επαναστάσεως του 1821, ο Άρειος Πάγος του Χέρσου Ελλάδος ψήφισε στις 23 Νοεμβρίου του 1821 την σύναψη δανείου 150.000 Φλωρινιών, για τις ανάγκες του αγώνα. Η διάρκεια απόσβεσής του ορίστηκαν τα πέντε έτη και ανατέθηκε η διαπραγμάτευσή του στον Βαρώνο Θεοχάρη, τον Χ. Δροσινό και τον Κεφαλά Ολύμπιο, ο οποίος στάλθηκε για τον σκοπό αυτό στην Ευρώπη. Παράλληλα ο Μεταξάς και ο Jourdain άρχισαν διαπραγματεύσεις για την σύναψη δανείου 4 εκατομμυρίων λιρών από τους Ναΐτες Ιππότες της Ρόδου (οι οποίοι υποσχέθηκαν ότι διαθέτουν το ποσό). Ο Jourdain στάλθηκε από τον Μεταξά (από την Αγκώνα) στο Παρίσι, προκειμένου να διαπραγματευθεί το δάνειο. Εκεί γνωρίστηκε με τον δικηγόρο του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ, Raoul. Οι Ιππότες του Τάγματος, μετά την απώλεια της Μάλτας, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουνε εδάφη, προκειμένου να ανασυσταθούν ως πολιτεία. Απεδέχθησαν να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα με αντάλλαγμα την κυριαρχία των νήσων της Ρόδου, Κάρπαθου και Αστυπάλαιας (οι οποίες ευρίσκονταν παλαιά στην κυριαρχία του Τάγματος). Ώσπου όμως η Ελλάς κυριεύσει τα νησιά αυτά και τα παραχωρήσει κατόπιν σε αυτούς, απαίτησαν την προσωρινή κατοχή της Σύρου και μερικών ερήμων νήσων δυτικά της Πελοποννήσου. Οι Ιππότες για την εξεύρεση των χρημάτων προσέφυγαν στην χρηματαγορά του Λονδίνου ζητώντας διαμέσου των Τραπεζιτών Hullet δάνειο 640.000 λιρών και στο Παρίσι. Συνεπεία του γεγονότος ότι το Τάγμα ούτε στρατιωτική δύναμη διέθετε, ούτε δάνεια μπορούσε να εξασφαλίσει, συναίνεσε ο Jourdain να εκδοθεί δάνειο στο όνομα της Ελλάδος 10 εκατομμυρίων, εκ των οποίων τα 4 θα λάμβανε η Ελλάς και τα υπόλοιπα 6 θα τα χρησιμοποιούσε το Τάγμα. Η σύμβαση του δανείου υπεγράφη από τον Jourdain στις 18 Ιουλίου του 1823. Ένα μήνα μετά την υπογραφή της, κατέφθασε την Ελλάδα απεσταλμένος πρέσβης των Ιπποτών, ο Μαρκήσιος de Saint – Croix Molay. Ο πρέσβης του Τάγματος των Ιπποτών αντιμετώπισε τον χλευασμό των Ελλήνων και την απόρριψη της επαχθούς δανειακής σύμβασης αποπέμψαντες αυτόν, καθότι όπως διαφάνηκε το Τάγμα απέβλεπε ουσιαστικά στην ανόρθωση του Τάγματος και όχι της Ελλάδος, αφού η ίδια η Ελλάς θα δανείζονταν ως αποδείχθηκε για να δανείσει στο Τάγμα, αντί να βοηθηθεί η ίδια υπό του Τάγματος. Το δάνειο και οι επαχθείς όροι του απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη συζήτηση και η ληστρική σύμβαση απετράπη. (σσΟ: ενώ τα άλλα που πήραμε ήταν κελεπούρι. Τα ξεπληρώναμε για 150 χρόνια…) Πηγή : Jourdain, Memoires Historiques et Militaires sur les evenements de la Grece……de Navarin, Tome Premier, Paris 1828, σσ. 187 κ.ε., Σπυρίδωνος Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Τ. 3, εν Λονδίνω 1862, σ. 99-100.
ΑΣΤΡΟΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ