ΤΟΝ ΟΖΑΛ ΤΟΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ, ΣΤΟΝ ΑΡΑΦΑΤ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΚΤΑΦΗ. ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ; ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΩΡΑ, ΕΑΝ ΖΟΥΣΕ;

Φίλος αναγνώστης μας απέστειλε το εξής αναλυτικό e-mail το οποίο πράγματι μας βάζει σε μεγάλες σκέψεις.
Το παραθέτουμε και τα σχόλια, δικά σας:
Με αφορμή τις εκπομπές σου, στις οποίες παρουσιάζεις αφιερώματα σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα, με πρόφαση την αφύπνιση του ελληνικού λαού,
άρχισε να θυμάμαι και εγω κάποια γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μια απο τις μελλοντικές εκπομές σου για να κλείσει ο κύκλος
της προδοσίας του ελληνικού έθνους και να καταλάβει ο κόσμος οτι έχει έρθει πέλον η ώρα του.
Πρόσφατα παρακολούθησα έκπληκτος την είδηση ότι ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας Τουρκούτ Οζάλ θανατώθηκε απο δηλητήριο.

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ακολούθησε και η είδηση ότι έγινε εκταφή της σωρού του Παλαστήνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ κατά την οποία
βρέθηκε ότι θανατώθηκε, επίσης απο δηλητήριο.
Θα μου πείς, Στέφανε αδερφέ μου, τώρα: "Ωραία... και που κολάνε όλα αυτά, με τις εκπομπές που αφιερώνω σε ιστορικά γεγονότα;"
Θα καταλάβεις στη συνέχεια, αδερφέ μου...
Στις 28 Απριλίου 1998, εκλέχθηκε με μεγάλη πλεοψηφία σε ένα αξίωμα κάποιος ο οποίος στο μέλλον θα έμμενε στην ιστορία ως μια τραγική-μα
συνάμα και ηγετική μορφή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος.
Η επικοινωνιακή προσπάθεια ανοίγματος προς την νεολαία του Χριστόδουλου έγινε με διάφορους τρόπους από δημόσιο βήμα, για παράδειγμα απευθυνόμενους στους νέους συνήθιζε να λέει Ελάτε στην Εκκλησία όπως είστε, με το τζην, με το σκουλαρίκι. Είπε την έκφραση κι εγώ σας πάω', αφού ισχυρίστηκε ότι άκουσε τη φράση τον Χριστόδουλο τον πάω σε καφετέρια. Τέλος, σε μία από τις επισκέψεις του σε σχολεία παρότρυνε τους μαθητές ότι για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς.
Το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου συνδέθηκε άμεσα με μία μεγάλη σύγκρουση μεταξύ εκκλησίας και πολιτείας, που ξέσπασε το 2000, σε σχέση με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες. Στις 8 Μαΐου 2000, ένα μόλις μήνα μετά τις εκλογές, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος σε συνέντευξη στην εφημερίδα Έθνος δήλωσε ότι η αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες είναι αντίθετη με το νόμο 2472/1997 για την προστασία των προσώπων από την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Στην ίδια συνέντευξη αναφέρθηκε και σε μία σειρά άλλων μέτρων που αφορούν στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, όπως πολιτικός γάμος, πολιτικός όρκος κοκ. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 16 Μαΐου 2000, η Αρχή Προστασίας Προσωπιών Δεδομένων λαμβάνει μία απόφαση - σταθμό με την οποία κρίνει ότι το θρήσκευμα πρέπει να απαλειφθεί από τις ταυτότητες. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αντιτάχθηκε σθεναρά στην απόφαση, ισχυριζόμενος ότι προστάχθηκαν «από νεο-διανοούμενους που θέλουν να μας επιτεθούν σα σκυλιά και να μας κόψουν τις σάρκες». Το όλο ζήτημα τελικά έλαβε διχαστικό χαρακτήρα, καθώς η Εκκλησία παρουσιάστηκε ανυποχώρητη στο αίτημά της, και προκάλεσε την ανταλλαγή βαρέων φράσεων και χαρακτηρισμών, τη στιγμή που ήταν προβλέψιμο ότι η ελληνική έννομη τάξη καθώς και η πάγια νομολογία του ΕΔΑΔ δεν επέτρεπαν το αίτημα της εκκλησίας.
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή στις 24 Μαΐου δηλώνει αντίθετος με την αναγραφή του θρησκεύματος. Το ζήτημα λαμβάνει διαστάσεις και η Ιερά Σύνοδος αποφασίζει να αντιδράσει αρχικά με τη διοργάνωση δύο λαοσυνάξεων: μία στη Θεσσαλονίκη στις 14 Ιουνίου και μία στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου. Η διάσταση απόψεων Εκκλησίας-Πολιτείας παρέμενε αγεφύρωτη και έτσι η Εκκλησία αποφάσισε τη συλλογή υπογραφών αιτούμενη τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το εν λόγω θέμα. Η συλλογή υπογραφών καλούσε στην ενεργοποίηση του άρθρου 44 του Συντάγματος περί διενέργειας δημοψηφισμάτων και ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2000. Μετά από έναν περίπου χρόνο, στις 29 Αυγούστου 2001 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος παρέδωσε τις περίπου 3 εκατομμύρια υπογραφές, κατά τα στοιχεία της Εκκλησίας, στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Το αίτημα για δημοψήφισμα δεν έγινε δεκτό. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστας Καραμανλής συνυπέγραψε και αυτός στις 24 Σεπτεμβρίου 2000, όμως όταν λίγα χρόνια αργότερα κέρδισε τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός δεν άνοιξε ποτέ ξανά το θέμα καθώς η κυβέρνηση Καραμανλή δεσμευόταν από τις αποφάσεις της ελληνικής διοικητικής δικαιοσύνης.
Ο δημόσιος λόγος του Αρχιεπισκόπου για ζητήματα που πολλές φορές άπτονται της πολιτικής, με την ευρεία έννοια, έφερνε συχνά αντιδράσεις. Οι φιλικές απόψεις που διατυπώνονταν σχετίζονταν με το δικαίωμα κάθε πολίτη της χώρας να μιλά για όποιο θέμα επιλέγει, ενώ ο αντίλογος ζητούσε ουσιαστικά ο λόγος του Αρχιεπισκόπου να μην περιέχει κρίσεις σε έντονο ύφος που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αντιπολιτευτικές και ως χρησιμοποίηση της θέσης ισχύος του Αρχιεπισκόπου για επιρροή του ευσεβούς λαού.
Αυτές οι ρήξεις οδήγησαν επανειλημμένα σε δημόσιες αντιπαραθέσεις όπου εμπλέκονταν και τα ΜΜΕ. Στελέχη της αριστεράς, και άλλοι εκπρόσωποι της πολιτικής ζωής, συχνά εναντιώνονταν δημόσια στις εκάστοτε δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. Την παραίτηση του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου είχε ζητήσει ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος, εξαιτίας κειμένου που αποκαλούσε «νέους Διοκλητιανούς» όσους ζητούν χωρισμό κράτους-Εκκλησίας, δηλώνοντας ότι «χρησιμοποιεί το θρησκευτικό συναίσθημα για να διχάσει τον λαό σε πιστούς και σε άπιστους».
Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέους εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωμβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις. Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.
Κατά τη διάρκεια της κατ' οίκον νοσηλείας του, τον Αρχιεπίσκοπο επισκέφθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αρκετοί ακόμα πολιτικοί καθώς και Συνοδικοί Μητροπολίτες. Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Στις 28 Ιουνίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαικό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει.
Και ερωτώ τώρα εγώ αγαπητέ Στέφανε και επιστρέφω στον προλογό μου:
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος - Νεκρός από καλπάζουσα μορφή καρκίνου..
Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος - Νεκρός από πτώση ελληνικού στρατιωτικού αεροπλάνου, λίγο μετά την εκλογή Καραμανλή
Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος - Φυλακισμένος χωρίς τροφή και νερό σε χώρο του Πατριαρχείου.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟΝΕΥΡΩΘΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ!!
Όσο ξεχνάμε.. απογοητεύουμε ... διαδόχους του κάθε Χριστόδουλου..
Πάρε κάποιο βασιλιά μας που τον δάγκωσε ...πίθηκος ...είπαν!
Πάρε το Μεταξά, αμέσως την επομένη...απο μια ένεση του Άγγλου γιατρού...
Πάρε τον Μακάριο...
Τον Τάσο Παπαδόπουλο...
Και όποιον επώμενο!
Εχθρούς εντός δεν είχε.. πέρα απο τους γεννίτσαρους!
Αληθεια , που είναι όλος αυτός ο κόσμος;
Πότε θα τον ξαναδώ με τόσες Ελληνικές Σημαιές;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΩΡΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΘΕΑΜΑ;
Λένε για την κόντρα του με τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίος τον Α'.
Δίαβασε, στα link που σου παραθέτω, για το τί είναι αυτός ο Βαρθολομαίος και το τί έλεγε για το Ελληνικό έθνος!
http://www.youtube.com/watch?v=zc-8yLXf6fc
http://www.youtube.com/watch?v=kyoIzSzS1sY
Και ερωτώ, ΞΑΝΑ, εγώ αγαπητέ μου Στέφανε:
Πρόσφατα παρακολούθησα έκπληκτος την είδηση ότι ο πρώην πρόεδρος της Τουρκίας Τουρκούτ Οζάλ θανατώθηκε απο δηλητήριο.
Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ακολούθησε και η είδηση ότι έγινε εκταφή της σωρού του Παλαστήνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ κατά την οποία
βρέθηκε ότι θανατώθηκε, επίσης απο δηλητήριο.
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΜΙΑ ΕΚΤΑΦΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ;
ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΕ ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ;
Mε αγάπη,
Στρατηγός ε.α
ΥΓ: To παρόν email αποτελεί, αγαπητέ μου Στέφανε μία έρευνα δικιά μου πολλών ετών. Θα σε παρακαλούσα σε μια απο τις επόμενες εκπομπές σου
να αφιερώσεις λίγο χρόνο σε αυτό το θέμα για να κλείσει ο κύκλος του αφιερωματός σου στο Ελληνικό Έθνος και τον δρόμο προς την προδοσία.
ΠΗΓΗ