Ο διαχρονικός έρωτας ΠΑΣΟΚ – παρακράτους (τι δουλειά έχουν οι αντεξουσιαστές στην εξουσία);

ΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΔΕΘ, ΑΣ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ…
+Για πρώτη φορά έχουμε ΔΕΘ με διοίκηση που υποστηρίζει τους σχεδιασμούς του Αδόλφου!
Για πρώτη φορά έχουμε “αντεξουσιαστές” να υποστηρίζουν εξουσιαστικό νομοσχέδιο!
Για πρώτη φορά έχουμε “αντεθνικιστές” να υποστηρίζουν την εξάπλωση της Εθνικής ταυτότητας!
Αντισυγκεντρώσεις “αντεξουσιαστών” για να υπερασπίσουν τις κρατικές επιταγές!
Μία ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική ιστορική αναδρομή που εξηγεί πολλά από τα σημερινά γεγονότα. (ένθετο, οι λόγοι που εξαρθρώθηκε η ΕΟ 17Ν και ο χάρτης της Ελληνικής τρομοκρατίας)
Από την δυναστεία Σημίτη και μετά, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να περάσει τις πλέον αντιλαϊκές πολιτικές, όταν η αντίθεση του κόσμου άγγιζε εως και το 96%! Γι’ αυτές τις πλέον αντικοινωνικές μεθοδεύσεις είχε έναν “ανέλπιστο” παραστάτη… τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως “αντεξουσιαστές” (ΟΧΙ τους αναρχικούς).
“Αντεξουσιαστές” ήταν ο όρος που επικράτησε κατά την διακυβέρνηση Σημίτη και αντικατέστησε τον όρο “αναρχικοί”, πράγμα αρκετά τίμιο αφού οι δύο κάστες δεν έχουν καμμία ιδεολογική ή επαγγελματική σχέση μεταξύ τους. Ο όρος “αντεξουσιαστές” ήταν αποτέλεσμα του life – style της εποχής με αιχμή του δόρατος τον θεό, Πέτρο Κωστόπουλο. Ήταν μία δυναμική διαδικασία που κατάφερε να ανατρέψει όλα τα κατεστημένα της εποχής. Όταν καταφέρνεις και κάνεις τον Τζουμάκα bon viveur και τον κουτοπόνηρο δημοσιουπαλληλίσκο της μίζας “Status symbol” του κολωνακίου, καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για κατόρθωμα.

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν και οι “αντεξουσιαστές” με την πετυχημένη συνταγή των Democrats από τον Γαλλικό Μάη όπου όλοι οι Ελληναράδες ανεγκέφαλοι που όμως είχαν την ταυτότητα του Τροτσκιστή, άρχισαν να συσπειρώνονται γύρω από την κλαδική των Εξαρχείων και να καταλαμβάνουν θέσεις σε καίρια πόστα της ενημέρωσης (αυτό είναι άλλο θέμα όμως που θα το πιάσουμε με την δέουσα προσοχή).
Ο εκσυγχρονισμός λοιπόν ήθελε να φέρει εις πέρας ορισμένα έργα εξέχουσας σημασίας που ήταν σίγουρο ότι θα έβρισκαν απέναντι όλο το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ (τους ιδεολόγους της 3ης Σεπτεμβρίου δηλαδή). Εκεί λοιπόν, κάποιος Άγιος, προφανώς ακραίος εκσυγχρονιστής, έφερε στους δρόμους των Αθηνών αυτή την περίεργη κάστα που έμελλε να στηρίξει όλες αυτές τις αποφάσεις του Σημίτη και να αποτελέσει υπαίθριο σύμμαχο κάθε εξουσιαστικής ενέργειας που αντίκειται στις επιταγές της πλειοψηφίας. Οι “αντεξουσιαστές” όμως ανέλαβαν και έναν πρωτότυπο τρόπο προπαγάνδας απέναντι στη μοναδική ιδεολογική απειλή του πλιάτσικου που ετοίμαζαν μεθοδικά οι εκσυγχρονιστές παρέα με τον Γερμανικό νεοιμπεριαλισμό: Τον πατριωτισμό. Όταν ετοιμάζεσαι να καταληστέψεις μία χώρα μοιράζοντας μίζες αφειδώς, έχεις να αντιμετωπίσεις τριών ειδών ανθρώπους:
1. Αυτοί που τα παίρνουν. Εύκολοι πυλώνες σε κάθε μορφή εξουσίας, πουλάνε και τη μανούλα τους.
2. Αυτοί που θέλουν να τα πάρουν. Εκεί το θέμα είναι η τιμή, ανάλογα την αναγκαιότητα εκάστου.
3. Αυτοί που δεν τα παίρνουν. Απλούστατα γιατί βάζουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το ατομικό τους συμφέρον. Αυτοί ακριβώς έπρεπε να χτυπηθούν σε κάθε δρόμο, σε κάθε κολώνα, σε κάθε τοίχο. Έπρεπε να νιώσουν μειονεκτικά γιατί δεν ήταν λαμόγια. Έπρεπε να νιώσουν κορόιδα γιατί δεν ήταν ανήθικοι. Αυτή λοιπόν την προπαγάνδα ανέλαβαν τα τάγματα των “αντεξουσιαστών”.
Με την άνοδο λοιπόν του Κώστα Σημίτη, άρχισαν δειλά – δειλά και γέμιζαν οι τοίχοι με συνθήματα τύπου “Ξεφτίλες Πατριώτες”. Πρωτόγονη μέθοδος μεν, αλλά εφαρμοσμένη, ιδιαίτερα για τις νέες γενιές.
Ο μηχανισμός αναγραφής συνθημάτων φαίνεται ότι ήταν άρτιος γιατί μπορούσε σε χρόνο ρεκόρ να σβήνει “πατριωτικά” συνθήματα και να τα αντικαθιστά αμέσως με τα “αντεξουσιαστικά” συνθήματα – όνειρο των λαμογιών της εξουσίας. Πως βρέθηκαν τώρα τόσοι εργασιομανείς στην Ελλάδα, όταν καλοπληρώνεις τα πάντα βρίσκεις. Ιδιαίτερα όταν βλέπεις μερσεντικό ή “Ξαρά” οδηγούμενο από μουστακαλή να σταματάει στον Κηφισό, να κατεβάζει γαβράκια, αλλά και άλλους μουστακαλήδες και να τελειώνουν σε χρόνο μηδέν.
Κάποιοι μπορούν εύλογα να διαφωνήσουν με αυτή την οπτική ή να την θεωρήσουν τραβηγμένη. “Σιγά μην έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, για να τ’ αρπάξουν ο Σημίτης και η παρέα του χωρίς αντίδραση”. Λογική η ένσταση, θα την είχαμε και μεις, απλά μας προβληματίζουν οι μουστακαλήδες. Πάμε τώρα σε πιό πρακτικά θέματα:
Ίμια. Το πρώτο κατόρθωμα του Σημίτη. Κατάφερε με ένα ρεσιτάλ ανικανότητας να φέρει τη χώρα προ τετελεσμένων, να τον βρίζει όλη η Ελλάδα αλλά κυρίως να είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός πουευχαριστεί δημόσια τους Αμερικανούςγια παρέμβαση στα Εθνικά θέματα! Έβραζε όλη η κοινωνία αλλά κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Όλη η κοινωνία; Όχι! Οι“αντεξουσιαστές” ήταν μαζί του! Με ένα κορυφαίο κρεσέντο δημιουργίας, οι τοίχοι των Αθηνών γέμισαν με συνθήματα σαν αυτό που βλέπετε. Κυρίως όμως, σβηνόντουσαν με μαεστρία όλα τα αντιτουρκικά συνθήματα που γέμισαν εκείνες της ημέρες δρόμους και πλατείες. Με πρωτοφανή σπουδή, ο κόσμος έβλεπε το “Τούρκοι δολοφόνοι” να γίνεται δημοσκόπηση ιχθύων αλλά και “Άγκυρα – Αθήνα, εχθρός μας οι φασίστες”!
Ανέλπιστη βοήθεια λοιπόν, αφού όχι μόνο φαινόταν μία εικονική πραγματικότητα ότι “εντάξει μωρέ, δεν ήθελε πόλεμο ο κόσμος” αλλά κυρίως, οι “φονιάδες των λαών”, οι δοσίλογοι, οι προδότες, οι ιμπεριαλιστές ξεχάστηκαν από τον νέο αόρατο και επικίνδυνο εχθρό που φαίνεται να απειλεί τον πλανήτη: Τους “Φασίστες”!
Υπόθεση Οτσαλάν: Μία υπόθεση που προσέβαλλε βάναυσα το αίσθημα κάθε προοδευτικού πολίτη της χώρας. Κοινωνία εν βρασμώ. Από άκρα δεξιά μέχρι άκρα αριστερά, για πρώτη φορά στη νεοελληνική κοινωνία (83% έριχνε ευθύνες στην τότε κυβέρνηση) έγινε μία ενέργεια που ήταν αδιανόητη για οποιονδήποτε πολιτικό χώρο (εκτός βεβαίως του ναζισμού επί κατοχής). Όλοι; Όχι βέβαια! Οι “αντεξουσιαστές” ήταν πάλι εκεί!
Με στυλ και φαντασία που ξεπέρασε ακόμα και τον αείμνηστο Ε. Γιαννόπουλο (βάφτιζε τον Σάββα Καλεντερίδη πράκτορα της Mossad!) κατάφεραν και βρήκαν την δίοδο αιτιολόγησης αυτού του εγκλήματος… Καλά κάνανε και πήρανε τον Οτσαλάναφού τον έφεραν στην Ελλάδα οι …φασίστες! Αριστοτεχνική και βαθυστόχαστη ανάλυση που φαίνεται ότι την υιοθέτησε τότε και το επίσημο ΠΑΣΟΚ που συνέχιζε να δηλώνει άγνοια για το θέμα! Επειδή μάλιστα οι Κούρδοι στην Ελλάδα δεν πείθονταν από τέτοιες λογοτεχνικές αιτιάσεις, συνέχισαν τις κινητοποιήσεις τους και κάθε φορά Έλληνες από όλο το πολιτικό φάσμα συμμετείχαν. Τότε, οι αντεξουσιαστές (όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος), με μία “καταδρομική” ενέργεια εισήλθαν στα γραφεία του συντονιστικού των Κούρδων, έσπασαν στο ξύλο όσους βρήκαν μπροστά τους και αφού πήραν τα αρχεία (έγγραφα και δίσκους), κατέστρεψαν ότι άλλο βρήκαν. Μετά από λίγες ημέρες, σταμάτησαν όχι μόνο οι εκδηλώσεις των Κούρδων, αλλά εξαφανίστηκαν μέχρι και οι Κούρδοι των φαναριών που πουλούσαν την θρυλική “Φωνή του Κουρδιστάν”. Μετά την επέμβαση των “αντεξουσιαστών”, φαίνεται ότι οι δρόμοι ξανάγιναν ασφαλείς όχι για τον πολίτη αλλά για τον …Σημίτη!
Το πραγματικό κρεσέντο όμως τον “Αντεξουσιαστών”, δόθηκε στην δυσκολότερη ίσως μάχη Σημίτη και ΓΑΠ ενάντια στον λαό. Στους βομβαρδισμούς της Σερβίας. 93% των Ελλήνων διαφωνούσε ριζικά με τους βομβαρδισμούς. Σύσσωμη η κοινωνία έβραζε (πάλι, στο τέλος γίναμε σούπα) για την στάση Σημίτη – Παπανδρέου και τα Νατοϊκά εγκλήματα στο Κοσσυφοπέδιο. Η νεολαία ΠΑΣΟΚ είχε κάνει αντάρτικο ενάντια στην εκσυγχρονιστική σφαγή αθώων πολιτών. Όλη η Ελλάδα, αλληλέγγυα. Όλη; Όχι βέβαια! Οι “αντεξουσιαστές” ήταν πάλι εκεί, στις δυσκολότερες ίσως εξετάσεις στην καριέρα τους. Εκεί πραγματικά απορούσες πως είναι δυνατόνμουστακαλής με άσπρη κάλτσα και μαύρο σκαρπίνι να είναι “αντεξουσιαστής” και να κολλάει αφίσες για τον κακό Μιλόσεβιτς!
“Πλανητόμπατσοι βαράνε κάποιους βαλκάνιους φασίστες. Εμείς με ποιόν είμαστε;” Έγραφαν οι αφίσες και η απάντηση ήταν αυτονόητη: Μα φυσικά με τον Σημίτη! Μιλάμε για αφίσες έγχρωμες, ακριβές και πάρα μα πάρα πολλές. Είναι άξιον απορίας, πως βρέθηκαν άνθρωποι από το αμελητέο 2% που συμφωνούσε με την επέμβαση, να τσοντάρουν τόσα χρήματα και εργατοώρες για να κολλούν αφίσες τέτοιου περιεχομένου.
Άντε τώρα εσύ να πιστέψεις ότι λευκό xara που σταματάει στην οδό Σκυλίτση στον Πειραιά, αποβιβάζει “αντεξουσιαστές” και γράφουν σε τοίχο με κόκκινη μπογιά “Όχι συμμαχία με την φασιστική Σερβία”!
Επικές στιγμές, αφού οι Γερμανοτσολιάδες των Βαλκανίων είχαν βρει αυτούς τους ανέλπιστους συμμάχους που δεν σταμάτησαν όμως μόνο στις υπαίθριες καλλιτεχνικές αναζητήσεις.
Το ΚΚΕ εκείνη την εποχή αποτελούσε τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο για τον εκσυγχρονισμό. Σε κάθε εκδήλωση, κάθε δράση, στα πανεπιστήμια και παντού, το ΚΚΕ πρωτοστατούσε στις κινητοποιήσεις ενάντια στους βομβαρδισμούς. Τότε, οι “αντεξουσιαστές” για πρώτη φορά εμφανίστηκαν σε ανοιχτό χώρο απέναντι από την ΚΝΕ. Αξέχαστες στιγμές στον σταθμό της Ομόνοιας όπου “ομάδα αντεξουσιαστών” έκανε πέσιμο σε ολιγάριθμους Κνίτες που μόλις έβγαιναν από το σταθμό. Δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατό να βρούμε αυτό το επικό βίντεο όπου ξαφνικά, μπορούσες να δεις “αντεξουσιαστές” στα πιο απίθανα σημεία: Κάτω από παγκάκια, πάνω σε σκαλωσιές κλπ.
Εκεί λοιπόν αποφασίστηκε προφανώς μία αλλαγή δράσης, πάντα με στόχο το ΚΚΕ. Άρχισαν οι επιθέσεις στα γραφεία όπου οι αντίπαλοι ήταν βολικότεροι. Ογδοντάχρονοι γέροντες, γυναίκες, μεμονωμένοι άρχισαν να νιώθουν τη μανία των “αντεξουσιαστών”. Γι’ αυτό το ΚΚΕ μιλά για δεκανίκι της εξουσίας, εμείς όμως είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά είναι απλές συμπτώσεις.
Ήρθε λοιπόν η περιβόητη επίσκεψη Κλίντον στην Ελλάδα για να ζήσει τον θρίαμβο της Μόνικα, των απόγονων του Χίτλερ και των δοσίλογων τύπου Ωλμπράιτ. Όλη η κοινωνία ετοιμάστηκε για να κάνει τη μεγαλύτερη αντιαμερικανική διαδήλωση που είχε γίνει ποτέ. Ο Σημίτης ίδρωνε και ξεΐδρωνε. Όμως πάλι είχε έναν ανέλπιστο σύμμαχο. Μαντέψτε.
Έτσι, όταν άρχισε η πορεία, τα ΜΑΤ σαν έτοιμα από καιρό περίμεναν. Ήξεραν ότι δεν μπορούσε να σταματήσει η πορεία εφ’ όσον ήταν ειρηνική και δεν είχε έκτροπα. Μάλιστα στην κεφαλή της η περιφρούρηση ήταν τόσο σκληρή που δεν υπήρχε περίπτωση να διεισδύσει κάποιος “Γκοτζαμάνης”. Η δράση λοιπόν ήρθε από τα μετόπισθεν, για την ακρίβεια σε άσχετο σημείο αφού οι “αντεξουσιαστές” ήξεραν τι θα τους περίμενε αν προσέγγιζαν την πορεία.
Άρχισαν λοιπόν ρίψεις μολότωφ και σπάσιμο καταστημάτων εκτός πορείας, ώστε να δοθεί το πράσινο φως για επέμβαση. Αμέσως τα ΜΑΤ άρχισαν να ρίχνουν χημικά στην κεφαλή της πορείας (όπου δεν είχε γίνει ούτε σπρώξιμο), αφήνοντας τους “αντεξουσιαστές” να ρημάζουν ανενόχλητοι.
Τα όσα ακολούθησαν εκείνη τη νύχτα ήταν τραγελαφικά. Διαδηλωτές κυνηγούσαν “αντεξουσιαστές” και τα ΜΑΤ τους συλλάμβαναν! Η πορεία ανακόπηκε και οι “Τροτσκιστές” των τηλεοράσεων δήλωναν ότι “δεν χρειάζονται ακρότητες, έπρεπε να είναι ειρηνική η διαμαρτυρία”!
Υπάρχουν βεβαίως και άλλες, πολλές περιπτώσεις ιδεολογικής συμφωνίας των “αντεξουσιαστών” με ολοκληρωτικές αντιλαϊκές στρατηγικές του ΠΑΣΟΚ αλλά δε μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο. Εστιάσαμε κάποια κύρια για να έρθουμε στο σήμερα:
Το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ ετοιμάζεται να περάσει το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Ένα νομοσχέδιο με το οποίο διαφωνεί ως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις το 85% του Ελληνικού λαού. Οι προσπάθειες χάλκευσης δημοσκοπήσεων αλλά και φίμωσης το ίδιο τον opengov δεν έφεραν αποτέλεσμα. Το ίδιο και οι φιλότιμες προσπάθειες των υπαλλήλων των ΜΜ”Ε” . Ο λαός εξακολουθεί να αντιδρά και για πρώτη φορά φαίνεται ότι θα γίνει αντίσταση με ευρύτατη συμμετοχή.
Εδώ λοιπόν έχουν πέσει τα τσιμέντα! Για πρώτη φορά έχουμε “αντεξουσιαστές” να υποστηρίζουν εξουσιαστικό νομοσχέδιο!
Για πρώτη φορά έχουμε “αντεθνικιστές” να υποστηρίζουν την εξάπλωση της Εθνικής ταυτότητας!
Αντισυγκεντρώσεις αντεξουσιαστών για να υπερασπίσουν τις κρατικές επιταγές!
Φαίνεται ότι ο ΓΑΠ έχει σπάσει τα κοντέρ. Άλλωστε το είχε δηλώσει ότι είναι “Αντεξουσιαστές στην εξουσία”!
Ούτε βεβαίως φημίζεται για την δημοκρατικότητα του: Οι αξέχαστες συνεντεύξεις του Γεωργίου Παπανδρέου (ΓΑΠ)
Δώρο Ένθετο: Διαβάστε τι έλεγε η ΕΟ17Ν για Ίμια και Οτσαλάν και θα καταλάβετε τον λόγο που εξαρθρώθηκε από τον εκσυγχρονισμό. Στο τέλος, δείτε και τον σύγχρονο χάρτη της Ελληνικής τρομοκρατίας.
1999-03-08 Για Οτσαλάν
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα 8-3-99
Η Ιερή Συμμαχία καταδικάζει κάθε μεταρρύθμιση που γίνεται με όπλα και αποστασία, τις επαναστατικές ενέργειες που ξέσπασαν στην Ελλάδα σαν εγκληματική συνωμοσία και αποδέχεται την πολιτική μεταβολή μόνον όταν γίνεται με τη θέληση των ηγεμόνων.
Ιερή Συμμαχία, Λουμπλιάνα 30-4-1821.
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Κουρδιστάν αποτελεί νέο άθλο. Καταδικάζεται η «τρομοκρατία» του Οτζαλάν χωρίς ν’ αναφέρεται λέξη για τον Κουρδικό Λαό, για την εθνοκάθαρση και την γενοκτονία του απ’ το Τούρκικο κράτος, για το δικαίωμα του στην αυτοδιάθεση. Η απόφαση αυτή αποτελεί τον έσχατο εξευτελισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των «σοσιαλιστών» της και αποκαλύπτει την πλήρη αποκήρυξη των κλασικών πολιτικών αρχών της Δύσης.
Τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της δυτικής δημοκρατίας και αναφέρονται στα προοίμια όλων των Συνταγμάτων, υπάρχουν μόνο μέσα στο πλαίσιο του Κρατους-Έθνους και προϋποθέτουν την αρχή των εθνοτήτων, το δικαίωμα των Εθνών στην αυτοδιάθεση. Έξω από το Κράτος-Έθνος δεν υφίστανται όπως το δείχνει η σημερινή τραγική μοίρα των τριτοκοσμικών και μη μεταναστών στη Δύση.
Η επίσημη άλλωστε ευρωπαϊκή ιστορία και όχι βέβαια ο επαναστατικός μαρξισμός, έχει καταγράψει τον 19ο αιώνα και την αρχή του 20ού σαν τον θρίαμβο της αρχής των εθνοτήτων και του διαφωτισμού ενάντια στα σχέδια της αντιδραστικής Ιερής Συμμαχίας που αγωνίζονταν για τη διατήρηση του στάτους κβο και τη διαιώνιση της Μοναρχίας.
Το γεγονός ότι δύο σχεδόν αιώνες μετά η «προοδευτική» και «εκσυγχρονιστική» Ευρωπαϊκή Ένωση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις θέσεις της μαύρης Ιερής Συμμαχίας αυτοαναιρώντας το ίδιο το θεωρητικό βάθρο της, δείχνει ανάγλυφα την κατάντια της και τη σημερινή χρεοκοπία της θεωρίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των Εθνών.
Λογική συνέπεια αυτής της θέσης είναι η σημερινή τραγελαφική κατάσταση όπου ο ένοχος βρίσκεται στη θέση του κατήγορου. Αντί η «πολιτισμένη» Δύση «των δικαιωμάτων» νάχει βάλει στο σκαμνί του κατηγορούμενου την Τουρκία για την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία του Κουρδικού λαού, την καταπάτηση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση, έχουμε τη φασιστική Τουρκία να κατηγορεί, να απειλεί ανοιχτά και να επιβάλει τις απαιτήσεις της σε μια σειρά χώρες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας προσθέσουμε ότι τόσο η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της γαλλικής επανάστασης του 1789 όσο κυρίως αυτή του 1793 όχι μόνο αναγνώριζε το δικαίωμα στην αντίσταση ενάντια στην καταπίεση (άρθρο 33) αλλά στην ένοπλη εξέγερση.
«Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η ένοπλη εξέγερση είναι, είτε για ολόκληρο το λαό είτε για οποιοδήποτε τμήμα του, το πιο ιερό και το πιο απαραίτητο καθήκον του» (άρθρο 35).
Τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στην αυγή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζονται κατά μείζονα λόγο σήμερα αφού δύο αιώνες μετά, το θεμελιώδες δικαίωμα στην αυτοδιάθεση δεν έχει ακόμη κατοχυρωθεί για τον Κουρδικό λαό.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΡΚΚ ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ
Η σύλληψη του ηγέτη του Κουρδικού λαού, προέδρου του ΡΚΚ, αγωνιστή Οτζαλάν είναι μέρος ευρύτερου σχεδίου του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του γνωστού Κίσιν-γκερ, απαραίτητη προϋπόθεση για να εξασφαλιστούν τα αμερικανικά συμφέροντα στο ζωτικό πετρελαϊκό χώρο και να ελεχθούν από τις ΗΠΑ οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου και της Κασπίας είναι ν’ ανατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν και να τοποθετηθεί φιλοαμερικανική κυβέρνηση στη Βαγδάτη.
Οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί στο Ιράκ, που συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά στη λεγόμενη ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού στο Βόρειο Ιράκ, την μη ελεγχόμενη πια από τον Σαντάμ, εντάσσονται στα σχέδια διαμελισμού του Ιράκ, απόσχισης του βόρειου τμήματος του με τη δημιουργία κάποιας μορφής Κουρδικής οντότητας, ανάλογης με αυτή της σημερινής Παλαιστίνης.
Μ’ αυτό το σχέδιο επιδιώκουν δύο παράλληλους στόχους. Απ τη μια ο διαμελισμός θα αποτελέσει τον ισχυρότερο μέχρι σήμερα μοχλό, για την οργάνωση στρατιωτικού πραξικοπήματος στο Ιράκ που θ’ ανατρέψει τον υπεύθυνο της απώλειας εθνικών εδαφών Σαντάμ Χουσεΐν. Κι απ’ την άλλη θα επιλύσει το Κουρδικό ζήτημα, χωρίς να θιχτεί η εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Με τη δημιουργία ενός ακόμη φιλοαμερικάνικου κρατιδίου στο Ιρακινό Κουρδιστάν και την αποδοχή σαν ηγεσίας του των φιλικών σήμερα Μπαρτζανί, Ταλαμπανί και ορισμένων άλλων.
Προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του σχεδίου είναι ν’ αποκλειστεί από τις εξελίξεις η μόνη σημαντική πολιτική δύναμη που δεν ελέγχεται από τους Αμερικανούς δηλαδή το ΡΚΚ και οι πολιτικοί του σύμμαχοι. Κι ακριβώς επειδή είναι η ανερχόμενη δύναμη, η αντιπροσωπευτικότερη και σημαντικότερη, πρέπει να συντριβεί στρατιωτικά και πολιτικά, να συλληφθεί ο ηγέτης του.
Η γενική αυτή επίθεση-συνωμοσία ενάντια στον Κουρδικό λαό και το ΡΚΚ αποτελεί το πρώτο μέρος του πάρα πάνω σχεδίου. Σ’ αυτήν πήραν ενεργό μέρος η Τουρκία, οι ΗΠΑ και οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, οι Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, η Ελλάδα και η Κένυα. Τέλος η άρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παράσχει άσυλο στον αγωνιστή Οτζαλάν, η άρνηση της να δεχτεί να δικαστεί από διεθνές δικαστήριο, αρνήσεις που οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στη σύλληψη του από τους Τούρκους δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συναίνεσε, τουλάχιστον προς το παρόν στο πάρα πάνω σχέδιο.
Το σχέδιο αυτό συμπληρώνεται στην πολιτική και επικοινωνιακή του διάσταση με την προπαγάνδα των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών ότι πρέπει να διαχωρίζεται ο Κουρδικός λαός από το ΡΚΚ, ότι αποτελεί ελάχιστη μειοψηφία του κλπ. Προπαγάνδα που αναμασάνε προκλητικά εδώ και διάφοροι «δημοσιογράφοι» και ορισμένοι γιέσμεν της κυβέρνησης σε πείσμα της ίδιας της Κουρδικής πραγματικότητας που τους διαψεύδει πανηγυρικά.
Το γεγονός βέβαια ότι το σχέδιο αυτό μπήκε σε εφαρμογή δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα πετύχει. Η Ιερή Συμμαχία ήταν αντίθετη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο αγώνας όμως του Ελληνικού λαού και η απήχηση του εξανάγκασε τις τρεις από τις πέντε Δυνάμεις ν’ αλλάξουν θέση και να υποστηρίξουν τη δημιουργία περιορισμένου έστω Ελληνικού Κράτους.
ΣΗΜΙΤΗΣ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
Στη συμφωνία που οδήγησε στη σύλληψη του αγωνιστή Οτζαλάν, η Ελλάδα έπαιξε το ρόλο του «φίλου» που σε παρασύρει στην παγίδα. Το ρόλο αυτό μόνο η Ελλάδα μπορούσε να τον παίξει γιατί μόνο σ’ αυτήν είχαν εμπιστοσύνη οι Κούρδοι και το ΡΚΚ. Αυτή βασίστηκε στις πενταροδεκάρες και στην υποστήριξη της πλάκας που παρείχαν τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες στους Κούρδους, που ήταν ένα κλασικό τέχνασμα πρακτόρων για να τους ελέγχουν και για να χρησιμοποιήσουν αυτήν την εμπιστοσύνη την κατάλληλη στιγμή. Αν δεν υπήρχε αυτή η «βοήθεια» ποτέ ο Οτζαλάν δεν θα εμπιστευόταν την ελληνική κυβέρνηση. Αυτά γίνονταν με την κάλυψη της ελληνικής κυβέρνησης και σε γνώση της, υπό τις οδηγίες της CIA και όχι από ανεξέλεγκτα στεγανά της ΕΥΠ.
Σ αυτό το παιχνίδι σημαντικό ρολό έπαιξαν άθελα τους και εν αγνοία τους ορισμένα άτομα ειλικρινή μεν αλλά αφελή πούπεσαν θύματα διπλής μανιπουλάτσιας. Απ’ τη μια χρησιμοποιήθηκαν για να έρθει ο Οτζαλάν στην Ελλάδα και για να τον στείλουν στη συνέχεια στην Κένυα κι απ’ την. άλλη για να παίξουν το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, του ενόχου που θα καλύψει τους πραγματικούς ενόχους. Ακόμη και αυτός ο πράκτορας της ΕΥΠ Καλιντερίδης επιβεβαιώνει ότι ο Οτζαλάν τηλεφώνησε από τη Ρωσία, στους υπεύθυνους του ΡΚΚ στην Αθήνα για να βρουν το αεροπλάνο που πήγε κι έφερε τον Οτζαλάν. Άρα όλοι, Ελληνική Κυβέρνηση, ΕΥΠ, CIA κλπ. γνώριζαν αρκετές ώρες πριν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ο Οτζαλάν ότι πρόκειται νάρθει στην Αθήνα και δεν έκαναν τίποτα για να το αποτρέψουν όπως π.χ. έκανε η Ολλανδία. Ας αφήσουν λοιπόν τα παραμύθια ότι φταίνε οι ανεύθυνοι «υπερ-πατριώτες» που έφεραν τον Οτζαλάν.
(Το πόρισμα άλλωστε των εισαγγελέων που δημοσιεύτηκε μετά τη σύνταξη του κειμένου μας το επιβεβαιώνει. Ο Σταυρακάκης γνώριζε ότι ο Οτζαλάν πρόκειται νάρθει στην Ελλάδα. Κι είναι εντελώς αδύνατο, για ένα τόσο σημαντικό και κρίσιμο ζήτημα, να έδρασε μόνος του χωρίς να το αναφέρει στην κυβέρνηση και στους αμερικάνους για να πάρει οδηγίες. Ο αρχηγός της ΕΥΠ είναι κράτος κι όχι παρακράτος.)
Ο ρόλος της κυβέρνησης Σημίτη που ήταν εξαρχής περισσότερο από ύποπτος έγινε πασιφανής, εξώφθαλμος κι αυταπόδεικτος από τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων τόσο Κούρδων όσο και Ελλήνων που συμπίπτουν στα βασικά σημεία. Πέρα από τις τρεις Κούρδισες αγωνίστριες τα γεγονότα επιβεβαιώνουν και οι δύο Έλληνες μάρτυρες παρότι αξιωματούχοι του Ελληνικού Κράτους. Οι δύο τελευταίοι, όταν συνειδητοποίησαν το ρόλο που τους υποχρέωναν να παίξουν, παραδίδοντας ουσιαστικά τον Οτζαλάν στους Τούρκους αντέδρασαν, αρνήθηκαν να υπακούσουν στις διαταγές κι αποκάλυψαν με τις αυθόρμητες μαρτυρίες τους από την Κένυα την αλήθεια. Όσες διαφορετικές ενδεχόμενα μαρτυρίες δώσουν σήμερα κάτω από τις φυσιολογικές πιέσεις για να κουκουλώσει η κυβέρνηση την προδοσία λίγη σημασία έχουν, όπως άλλωστε και οι δικαστικές και κοινοβουλευτικές ανακρίσεις.
Από όσα κατάγγειλε η Κούρδισα αγωνίστρια Ντιλάν, τρία είναι τα συντριπτικά για την κυβέρνηση Σημίτη στοιχεία που επιβεβαιώνουν και οι Έλληνες μάρτυρες και τα οποία η Κυβέρνηση αδυνατεί μέχρι σήμερα να διαψεύσει.
α) Η κυβέρνηση αποφάσισε εν αγνοία του Οτζαλάν, και πληροφορώντας τον εκ των υστέρων να τον στείλει στην Κένυα,
β) Η κυβέρνηση Σημίτη έδωσε αλλεπάλληλες διαταγές στους αξιωματούχους της τόσο τον Καλιντερίδη όσο και τον πρέσβυ Κωστούλα να πετάξουν τον Οτζαλάν έξω από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, γνωρίζοντας ότι έτσι παραδίδονταν στους Τούρκους.
γ) Η κυβέρνηση έδωσε το πράσινο φως παραπλανώντας τον Οτζαλάν ακόμη και την ύστατη στιγμή, δίνοντας την εγγύηση της, ότι το σχεδιαζόμενο ταξίδι από την Κένυα ήταν πραγματικό και όχι παγίδα, για να βγει από το έδαφος της ελληνικής πρεσβείας.
Κύριος υπεύθυνος της προδοσίας της παράδοσης του Οτζαλάν στους δήμιους του Τούρκους είναι ο πρωθυπουργός Σημίτης, οι υπουργοί της κυβέρνησης του και όχι μόνο οι γνωστοί τρεις, αφού κανένας τους δεν διαχώρισε τις ευθύνες του για την προδοσία παραιτούμενος, όπως και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πριν από λίγα χρόνια στη Γαλλία πρώην πρωθυπουργός αυτοκτόνησε για ένα άτοκο δάνειο 30 εκατομμυρίων δραχμών, ενώ στην Ελλάδα της βαθιάς παρακμής ούτε ένας υπουργός δεν τόλμησε όχι να αυτοκτονήσει, αλλά ούτε καν να παραιτηθεί για το άγος της προδοσίας.
Υπεύθυνοι είναι ο αρχηγός, οι υπαρχηγοί και οι αρχηγοί διάφορων τομέων της ΕΥΠ και των άλλων ασφαλίτικων μηχανισμών που λειτουργούν εκτελώντας απευθείας τις εντολές των αμερικάνων πρακτόρων της CIA!
Οι τελευταίοι σαν αποδέκτες των αναφορών έλεγχαν πλήρως τις κινήσεις των ανθρώπων του ΡΚΚ στην Ελλάδα και των πραγματικών ή μη συμπαθούντων τους διοχετεύοντας κανονικά όσες πληροφορίες έκριναν σκόπιμο στην τουρκική ΜΙΤ δηλαδή σ’ αυτούς που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Τέλος και σε ένα άλλο επίπεδο υπάρχουν ευθύνες για ορισμένα στελέχη του ΡΚΚ στην Ελλάδα, χωρίς να εννοούμε τις τρεις Κούρδισσες αγωνίστριες. Ορισμένοι από δαύτους, που συναγελάζονται με τους διάφορους πράκτορες της ΕΥΠ επί χρόνια, επιτρέποντας τους να τους ελέγχουν, δεν είναι δυνατόν να μην είχαν αντιληφθεί τα παιχνίδια που παίζονταν και στην καλύτερη περίπτωση ευθύνονται για εγκληματική αμέλεια και ανεπάρκεια. Νομίζουμε ότι το ΡΚΚ θα πρέπει να ερευνήσει σοβαρά το ζήτημα, να πάρει κάποια μέτρα γιατί αλλιώς φοβόμαστε ότι θα δεχτεί και άλλα χτυπήματα.
ΟΤΖΑΛΑΝ, ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ CIA-FBI
Η επιχείρηση της σύλληψης στην Κένυα οργανώθηκε από τη CIA με συμμετοχή αμερικανών, ισραηλινών, κενυατών που συνέλαβαν τον Οτζαλάν και τον παρέδωσαν στους Τούρκους.
Παρότι ο εντοπισμός των κινήσεων του Οτζαλάν γινόταν και μέσω της παρακολούθησης των τηλεφώνων κινητών ή σταθερών των στελεχών του ΡΚΚ και του περίγυρου των συμπαθούντων στην Αθήνα και στην Ευρώπη, με τους οποίους επικοινωνούσε, αυτό δεν σημαίνει ότι η σύλληψη του επιτεύχθηκε χάρη σ’ αυτήν. Η τηλεφωνική παρακολούθηση σε περιπτώσεις σαν κι αυτήν μόνο δευτερεύοντα και βοηθητικό χαρακτήρα μπορεί να έχει. Ο έλεγχος των κινήσεων του Οτζαλάν γινόταν με την κλασική μέθοδο της παρουσίας κοντά του πρακτόρων, Ευρωπαίων αρχικά, Ελλήνων μετά τη Ρωσία, που με πρόσχημα την προστασία του, έλεγχαν όλες τις κινήσεις του και τις ανέφεραν λεπτομερώς στις υπηρεσίες τους. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι πράκτορες κι αν ο ίδιος ο Οτζαλάν δεν είχε επιλέξει την προσπάθεια πολιτικής διεθνοποίησης στην Ευρώπη του κουρδικού ζητήματος, ο Οτζαλάν θα μπορούσε πολύ εύκολα να τους είχε ξεφύγει και νάχε εξαφανιστεί, παρά τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις.
Κι επειδή αναπτύσσεται τελευταία μια ολόκληρη μυθολογία γύρω απ’ τις φοβερές συνέπειες πούχει η συνεχής ηλεκτρονική παρακολούθηση των πάντων μέσω παγκόσμιου δικτύου δορυφόρων και των άλλων υπερσύγχρονων τηλεπικοινωνιακών κέντρων και σταθμών, μέσω των οποίων ο Μεγάλος Αδελφός εντοπίζει τα πάντα εν τη γεννέσει τους και τα εξουδετερώνει πάραυτα, όπως έγινε και με τον Οτζαλάν, θ’ αναφέρουμε εν συντομία τα εξής: Σύμφωνα με στοιχεία του αμερικάνικου τύπου τα τελευταία 15 χρόνια έχουν γίνει στον κόσμο πάνω από 1500 σοβαρές βίαιες αντιαμερικανικές ενέργειες με πάνω από 1000 νεκρούς αμερικάνους αξιωματούχους, χωρίς να συγκαταλέγονται σ’ αυτές απλές μολότοφ ή μικρές βόμβες σε αμερικάνικες τράπεζες, εταιρείες κλπ. Μόνο σε μια βομβιστική ενέργεια στη Βυρητό στα μέσα της δεκαετίας του 80, είχαμε περίπου 350 αμερικάνους πεζοναύτες νεκρούς. Απ’ όλες αυτές τις ενέργειες οι αμερικάνοι μέχρι σήμερα έχουν εξιχνιάσει μόνο 5-6 ενώ από τους ελάχιστους συλληφθέντες είναι πολύ αμφίβολο αν έστω 2 ή 3 είναι οι πραγματικοί δράστες. Κανένας βέβαια δεν έχει συλληφθεί για την ενέργεια της Βυρητού.
Σ’ αυτό το σημείο θ’ ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για να ευχαριστήσουμε την υπουργό των εξωτερικών των ΗΠΑ Ολμπράιτ για την ειλικρίνεια της. Οι πρόσφατες κυνικές δηλώσεις της αναφορικά τόσο με το Ιράκ όσο και με το Κόσοβο και τη Σερβία σύμφωνα με τις οποίες ή αποδεχόσαστε το μη διαπραγματεύσιμο σχέδιο μας υπακούοντας στις εντολές μας ή σας βομβαρδίζουμε, μόνοι μας ή με όποιον συμφωνεί, έπεισαν και τον τελευταίο δύσπιστο αυτής της χώρας για το ποιος είναι ο τρομοκράτης των λαών.
Αν λάβουμε λοιπόν υπόψη μας ότι οι Αμερικάνοι έχουν αναγάγει τον αγώνα ενάντια στην παγκόσμια «τρομοκρατία» σε βασική προτεραιότητα, ότι διαθέτουν υπερσύγχρονο εξοπλισμό, άφθονο έμψυχο υλικό, τεράστια κονδύλια, υποστήριξη πάσης φύσης, τις εθνικές αστυνομίες υπό τις διαταγές τους. Ότι δεν διστάζουν να καλλιεργούν το μαζικό χαφιεδισμό με τις ναζιστικού τύπου επικηρύξεις. Ότι από την άλλη οι αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις που αντιστέκονται, έχουν πενιχρότατα μέσα, τεράστιες δυσκολίες, οικονομικά προβλήματα, ενώ πολλοί από τους αγωνιστές τους, κυρίως στη Μέση Ανατολή, τους είναι γνωστοί, αφού οι αμερικανοί τους είχαν εκπαιδεύσει για να τους στείλουν στο Αφγανιστάν να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς και όταν αυτοί ξύπνησαν έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους. Ότι παρόλα αυτά αδυνατούν να τους εντοπίσουν και να τους συλλάβουν, τότε το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα, αφού ο απολογισμός είναι συντριπτικός για τους πλανητάρχες. Η αποτυχία και η ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο. Δεν νομίζουμε να υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία, τόσο άνισης πάλης ανάμεσα στην εξουσία και τους καταπιεζόμενους με τόσο απογοητευτικά αποτελέσματα γι’ αυτήν. Αποτελέσματα που διαψεύδουν πανηγυρικά τα παραμύθια περί των ηλεκτρονικών δικτύων και των δορυφόρων που ελέγχουν τα πάντα και δείχνουν ότι η περίπτωση μας δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.
(Είχαμε συντάξει αυτό το κείμενο όταν δημοσιεύτηκαν οι πληροφορίες περί λίστας ονομάτων μελών της 17Ν που έχουν στα χέρια τους οι αμερικάνοι πράκτορες. Αυτές επιβεβαιώνουν όσα γράφαμε, ότι είναι του ίδιου επίπεδου, αν όχι χειρότεροι από τα σαΐνια που μας ακούμπαγαν 15 χρόνια πριν. Μία και μόνη απάντηση έχουμε. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.)
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Η προδοσία Οτζαλάν ρίχνει νέο άπλετο φως στα γεγονότα στα Ίμια. Αν τα εξετάσουμε σήμερα μέσα απ’ αυτό το πρίσμα θα εντοπίσουμε ύποπτες συμπτώσεις και παραλληλισμούς που οδηγούν σε γενικότερα θλιβερά συμπεράσματα για τη λειτουργία και τη φύση του σημερινού ελληνικού κράτους.
Αναλογία ανάμεσα στις κυβερνητικές ψευδολογίες για ό,τι έγινε στα Ίμια και την «επιστροφή στην προτεραία κατάσταση» και τις παιδαριώδεις ανοησίες της επίσημης κυβερνητικής εκδοχής για τη σύλληψη του Οτζαλάν. Ανάμεσα στην απουσία και στις δύο περιπτώσεις, σοβαρού ενιαίου πολιτικό-στρατιωτικού κέντρου διαχείρησης της κρίσης, ανεξάρτητου, με ξεκάθαρη γραμμή και στην ύπαρξη πολλών «υπευθύνων» που διαχειρίζονταν την υπόθεση παράλληλα, σε στενή επαφή με τους αμερικάνους, λειτουργώντας έτσι σαν ανεύθυνα άτομα «παρεούλας» που εκτελούν εντολές και που ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα ρίξει ο ένας την ευθύνη στον άλλο. Ανάμεσα στο γεγονός ότ,ι και στις δύο περιπτώσεις οι αμερικάνοι λειτούργησαν ουσιαστικά σαν κέντρο εξουσίας διαχείρησης της κρίσης κι επέβαλαν τις εντολές τους.
Ανάμεσα στις συνέπειες της ελληνικής παράδοσης άνευ όρων στα Ίμια (Μαδρίτη, στρατηγεία του ΝΑΤΟ, S300 στην Κύπρο) και τις κλιμακούμενες σήμερα απειλές και διεκδικήσεις του τούρκικου επεκτατισμού αλλά και των αμερικάνων.
Ανάμεσα στον Καλεντερίδη (και τον πρέσβυ Κωστούλα) και τον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ Λυμπέρη που αντέδρασαν και οι δύο, με διαφορετικό βέβαια τρόπο, στην εφαρμογή της προδοτικής αμερικάνικης γραμμής. Ανάμεσα στον Ναξάκη και το δήμαρχο Καλύμνου στο ρόλο των… «ενόχων». Ανάμεσα στον Ναξάκη και τον Λυμπέρη στο ρόλο των «τουρκοφάγων», που… προσπαθούν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε πόλεμο με την Τουρκία.
Ανάμεσα στην προβολή και στις δύο περιπτώσεις ατόμων, πραγματικών ή υποτιθέμενων εθνικιστών με σκοπό την απαξίωση του λόγου όσων αμφισβητούν την κυβερνητική εκδοχή. Σύμφωνα με αυτήν την πρωτότυπη κι εκσυγχρονιστική λογική ο ελληνικός λαός δεν θάπρεπε να γράψει μερικές απ’ τις λαμπρότερες σελίδες της πρόσφατης ιστορίας του, θάπρεπε να λιποτακτήσει και να μην πολεμήσει ενάντια στην Ιταλική επίθεση του 40 κι ούτε να στρατευθεί μαζικά στη μεγάλη Πατριωτική Αντίσταση στη διάρκεια της κατοχής αφού το σύνθημα του ΟΧΙ το είχε ρίξει ο φασίστας δικτάτορας Μεταξάς. Και τίποτε δεν είναι πιο αηδιαστικό από το φαινόμενο ορισμένων πρώην σταλινικών και μη, που αφού σταδιοδρόμησαν πολιτικά εκμεταλλευόμενοι αυτήν τη μεγάλη Πατριωτική αντίσταση και τις αξίες και οφείλουν την πολιτική τους ύπαρξη σ’ αυτήν σήμερα φτύνουν, με το περιβόητο ήθος που τους διακρίνει, αυτές τις αξίες.
Αναλογία ανάμεσα στις δύο παρόμοιες χυδαίες εκστρατείες, αντάξιες ενός Γκέμπελς με τις οποίες οι εξωνημένοι δημοσιογράφοι αλλά και κυβερνητικά στελέχη δεν διστάζουν να χαρακτηρίζουν όσους αποκαλύπτουν την αλήθεια σαν «υπερπατριώτες», «πολεμοκάπηλους», «Τουρκοφάγους» και τους πρωταγωνιστές ανοιχτά ή καλυμμένα, πράκτορες ακόμη και της Μοσάντ.
Οι πρωταγωνιστές αυτοί όμως δεν είναι τυχαία ή περιθωριακά πρόσωπα. Ήταν απ’ τους ικανότερους και πλέον έμπιστους αξιωματικούς του κράτους, αφού τον μεν Λυμπέρη είχε επιλέξει η κυβέρνηση για αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στον δε Καλεντερίδη είχε αναθέσει μια από τις σοβαρότερες μυστικές αποστολές. Το γεγονός λοιπόν ότι τα πλέον έμπιστα στελέχη του κρατικού μηχανισμού στις κρίσιμες στιγμές κάνουν ανυπακοή κι αρνούνται να υπακούσουν στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας (τα ίδια ισχύουν και για τον πρέσβυ Κωστούλα παρότι αυτός δεν βρισκόταν στην κορυφή), αποκαλύπτει ότι το σημερινό ελληνικό κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς στις κρίσιμες περιστάσεις, ότι έχει καταρρεύσει, ότι έχει επέλθει βαθιά ρήξη ανάμεσα στους αξιωματούχους του. Η ανυπακοή δεν είναι προσωπική αδυναμία των στελεχών αλλά αντίθετα δείχνει δύναμη αφού η παραβίαση της πειθαρχίας είναι έγκλημα καθοσιόσεως για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς. Προέρχεται από τη βαθιά πεποίθηση τους ότι η πολιτική ηγεσία και οι συγκεκριμμένες εντολές της δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ελληνικού Κράτους-Εθνους όπως θάπρεπε, αλλά τα συμφέροντα αυτών που διατάζουν δηλαδή των αμερικανών και ειδικότερα στις δυο περιπτώσεις Ίμια-Οτζαλάν τα συμφέροντα και των Τούρκων στρατοκρατών.
Η ανυπακοή αυτή που δεν μπορούσαν να προβλέψουν οι εγκέφαλοι της συνωμοσίας Οτζαλάν, ξέσκισε και τον τελευταίο διάτρητο μανδύα του κράτους αποκαλύπτοντας τη γύμνια του αντί για τον εκσυγχρονισμό του. Προκάλεσε τον πανικό της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και τις παλινωδίες των αμερικανών. Οι τελευταίοι αφού οργάνωσαν τη συνωμοσία έσπευσαν εκ των υστέρων ν’ αναστηλώσουν κάπως τη βαριά τσακισμένη εικόνα του ελληνικού κράτους προσφέροντας την υπηρεσία στην κυβέρνηση Σημίτη της επιτυχούς μεταφοράς των τριών κουρδισών από το Ναϊρόμπι στην Αθήνα παρ’ ότι τις θεωρούν «τρομοκράτισες». Ενώ η πρώτη συνειδητοποιώντας ότι αυτή η κατάσταση είναι το ισχυρότερο κίνητρο για τους Τούρκους στρατοκράτες για ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο (και όχι για γενικευμένο πόλεμο) στο οποίο βρισκόμαστε πλησιέστερα από ποτέ άλλοτε από το 1974. Στο οποίο με ένα κράτος υπό κατάρρευση, οι Τούρκοι πιθανότατα θα κάνουν περίπατο, ενώ καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν θάντεχε τις πολιτικές συνέπειες του. Συσπειρώθηκε κι έσπευσε μέσω των πολιτικών εκπροσώπων της, από τους βαρώνους της ΝΔ και το Μητσοτάκη, τους αντισημιτικούς πασόκους, μέχρι τους Κυρκοθεοδωράκηδες να προσφέρει αμέριστη πολιτική στήριξη, σε μια κυβέρνηση στιγματισμένη από μια καραμπινάτη προδοσία που κινδύνευε να καταρρεύσει παταγωδώς εν μια νυκτί και που είναι καταδικασμένη ούτως ή άλλως να καταρρεύσει.
Η κυβέρνηση Σημίτη πρέπει να παραμείνει και άρα… δεν έχει διαπράξει προδοσία αφού κανένας πολιτικός χώρος δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη των νέων παραχωρήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στις οποίες οδηγούν οι κλιμακούμενες απειλές και απαιτήσεις των Τούρκων στρατοκρατών και των αμερικάνων και ο διαλυμένος κρατικός μηχανισμός.
Με τη σιωπηρή λοιπόν συμφωνία όλων το καμμένο πια χαρτί Σημίτης θα το στύψουν μέχρις εσχάτων πριν το πετάξουν στα σκουπίδια κι έρθουν οι επόμενοι που θα παρουσιαστούν σαν μη υπεύθυνοι για τα τετελεσμένα γεγονότα που αποδέχτηκαν και τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι προηγούμενοι.
ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΙΟΔΟΤΗ
Το διαλυμένο κράτος που αποκάλυψε η συνωμοσία Οτζαλάν δεν είναι αποτέλεσμα λανθασμένων χειρισμών ή παραλείψεων αλλά είναι απόρροια της φύσης του σημερινού ελληνικού κράτους, της θεμελιώδους αντίφασης που το χαρακτηρίζει. Ενώ υποτίθεται ότι βασίζεται στον εθνισμό και όχι στον εθνικισμό, που όπως εξηγήσαμε πέρσυ, ακόμη και σήμερα αποτελεί το θεωρητικό και πρακτικό βάθρο της πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας και των διεθνών σχέσεων, σύμφωνα με τον οποίο το Κράτος-Εθνος και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ έχει καθήκον να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά του δικαιώματα όταν αυτά απειλούνται, εντούτοις παραιτείται απ’ αυτό, λειτουργώντας σαν κράτος υποτελές, σαν προτεκτοράτο. Όντας έτοιμο να προβεί σε παραχωρήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν τα κυριαρχικά του δικαιώματα, υπακούοντας τυφλά σε εντολές ξένων κέντρων, λειτουργώντας σαν εθνικός μειοδότης.
Η αναβάθμιση της Τουρκίας στο ρόλο της περιφερειακής μεσαίας στρατιωτικής δύναμης, χωροφύλακα της Δύσης στην περιοχή έχει σαν λογική συνέπεια τη δυτική υποστήριξη της στρατοκρατικής Τουρκίας, τη συνεχή κλιμάκωση των διεκδικήσεων της σε βάρος της χώρας αλλά και την εκμετάλλευση αυτής της απειλής από την Δύση για να πετύχει δικές της ρυθμίσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, στο Αιγαίο ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι η υποτέλεια του ελληνικού κράτους στη Δύση, η τυφλή υποταγή της πολιτικής ηγεσίας στις εντολές των αμερικάνων παίρνει καθαρά προδοτικό χαρακτήρα αφού σημαίνει συνειδητή παράδοση και στις τουρκικές απαιτήσεις. Αν αντί του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση βρίσκονταν η ΝΔ, τόσο στα Ίμια όσο και στο ζήτημα Οτζαλάν θαχαμε χοντρικά τους ίδιους χειρισμούς με τα ίδια αποτελέσματα.
Η τούρκικη απειλή δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Είναι μόνιμη καθημερινή πραγματικότητα που κλιμακώνεται από το 1974. Στα εικοσιπέντε χρόνια της μεταπολίτευσης οι δύο πολιτικές δυνάμεις που μοιράστηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας, δεκατέσσερα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και έντεκα η ΝΔ απέτυχαν παταγωδώς να την αντιμετωπίσουν και αντίθετα με τις συνεχείς υποχωρήσεις τους την γιγάντωσαν. Απέτυχαν να χαράξουν κάποια συνεπή και σταθερή στρατηγική αντιμετώπισης της, σταθμίζοντας τα αντικειμενικά γεωστρατηγικά δεδομένα. Η απουσία αυτής της στρατηγικής (στρατηγική που δεν σημαίνει γενικευμένο πόλεμο όπως έχουμε εξηγήσει επανειλημμένα, όπως θέλει ο μόνιμος εκφοβιστικός εκβιασμός) οδήγησε μια πολιτική του «βλέποντας και κάνοντας», στην αδυναμία εκμετάλλευσης των περιστάσεων ακόμη κι αν αυτές είναι ευνοϊκές, όπως με το κουρδικό, οπού και εδώ η Τουρκία βγαίνει κερδισμένη. Σε μια πολιτική παραπαίουσα ανάμεσα στα βαυκαλήματα των εγγυήσεων των συνόρων από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ΟΝΕ και τις συνεχείς άτακτες υποχωρήσεις υπό το κράτος του πανικού. Σε μια πολιτική διαρκούς Μονάχου που δεν αποτρέπει αλλά οδηγεί σε σύγκρουση, αποθρασύνοντας τους Τούρκους. Κι είναι ένα ακόμη δείγμα βαθιάς παρακμής της ελληνικής κοινωνίας το γεγονός ότι αυτή η ανιστόρητη πολιτική χαρακτηρίζεται ρεαλιστική και όσοι την υποστηρίζουν ρεαλιστές. Ο Τσάμπερλεν ρεαλιστής!
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να παρουσιάζεται το παρόν και το άμεσο μέλλον της χώρας ζοφερό. Να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι του διαλυμένου ελληνικού κράτους η δαμόκλειος σπάθη του θερμού επεισοδίου και η προοπτική νέων σοβαρών παραχωρήσεων που θ’ αναγκαστεί ν’ αποδεχτεί η κυβέρνηση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Είναι στο επικοινωνιακό επίπεδο, να προετοιμάζεται ο λαός, από τους «δημοσιογράφους», την πολιτική και δικαστική εξουσία και να καλείται να ξεσκεπάσει και να καταδικάσει τους υπεύθυνους αυτών των δεινών, τους ενόχους, όχι τους πραγματικούς δηλαδή την προδοτική πολιτική ηγεσία, αλλά τους αποδιοπομπαίους τράγους, τους… ανεύθυνους «υπερπατριώτες».
Σύμφωνα μ’ αυτήν την λαμπρή θεωρία υπεύθυνος της υποταγης της Αθήνας στο Φίλιππο και της απώλειας της ελευθερίας της, δεν ήταν οι Αισχίνηδες και τα άλλα μέλη του μακεδόνικου κόμματος πολλούς από τους οποίους είχε εξαγοράσει τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες πόλεις ο Φίλιππος για να εμποδίσουν την αντίσταση εναντίον του αλλά ο Δημοσθένης. Αυτός ο ανεύθυνος που ζητούσε όχι μόνο την Ολυνθοποίηση της πολιτικής ζωής της Αθήνας αλλά και την αποστολή αθηναϊκού στρατεύματος για την άμυνα της Ολύνθου. Αυτός ο πολεμοκάπηλος, υπερπατριώτης που ζητούσε… να χρησιμοποιηθούν τα θεωρικά δηλαδή τα δημόσια χρήματα που δίνονταν από την Αθήνα στους πολίτες για την παρακολούθηση των θεατρικών παραστάσεων σε στρατιωτικούς σκοπούς για την αντιμετώπιση του Φιλίππου.
Το διαλυμένο κράτος της υποτέλειας που οδηγεί σε ανοιχτές προδοσίες έχει φτάσει στα όρια του. Το πολιτικό του προσωπικό έχει χρεωκοπήσει στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού όπως το επιβεβαιώνει πλήθος γεγονότων από τις δημοσκοπήσεις μέχρι τις πρόσφατες αυθόρμητες λαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Κουρδικό λαό που έγιναν ενάντια στη θέληση του και παρά το λυσσαλέο πόλεμο του. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε ριζική αλλαγή που σήμερα προβάλλει επιτακτικά είναι η λαϊκή κινητοποίηση κι οργάνωση στη βάση κι έξω απ’ αυτά όπως συνέβη στην Ιστορία του τόπου, όποτε αυτός βρέθηκε σε βαθιά κρίση.
Εκφράζουμε τη βαθιά μας θλίψη για τη σύλληψη του λαοπρόβλητου ηγέτη του Κουρδικού λαού, προέδρου του ΡΚΚ Οτζαλάν. θλίψη που γίνεται μεγαλύτερη από τον προδοτικό ρόλο που έπαιξε η κυβέρνηση Σημίτη σ’ αυτήν. Στέλνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στους αγωνιστές του ΡΚΚ που αγωνίζονται στο Κουρδιστάν ενάντια στον τουρκικό φασισμό κι εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, μαζί με τον ελληνικό λαό στον σκληρά δοκιμαζόμενο Κουρδικό λαό.
Αθήνα 8-3-99
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Ο σύγχρονος χάρτης της (“Ελληνικής”) Τρομοκρατίας (με άφθονη λογοκρισία).

olympia.gr