Πώς τo Iσραήλ έβγαλε τον Ομπάμα από τη «δύσκολη» θέση

Του Pepe Escobar*
Asia Times
9 Mαΐου 2013
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Καθώς η παρωδία της «κόκκινης γραμμής» του Netanyahu σίμωνε στο φόρτε της – αν και ακόμα καλά κρυμμένη – και ο Πρόεδρος Obama καλούνταν να επιλέξει μεταξύ της «άσκησης αυτοσυγκράτησης» εκ μέρους των ΗΠΑ και της «άμεσης συμμετοχής» στον πόλεμο της Συρίας, ο Αμερικανός Πρόεδρος απαλλάχτηκε από τον πονοκέφαλο χάρη στην ισραηλινή κυβέρνηση του «Bibi» Netanyahu.
Ο πειρασμός να μιμηθεί τον Ronald Reagan και να φορέσει τον μανδύα της δόξας του «Οbama - Σύριου Μουτζαχεντίν», όπως ο Reagan στη δεκαετία του 1980 με τους αγαπημένους του «μαχητές της ελευθερίας» της αφγανικής τζιχάντ, ήταν μεγάλος. Αλλά γι’ αυτό θα χρειαστεί πολύς καιρός. Πάρα πολύ καιρός, ίσως.
Τα κίνητρα του Ισραήλ


Ας πάμε στην ουσία του θέματος. Ο βομβαρδισμός των συριακών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην Jamraya κοντά στη Δαμασκό από το Ισραήλ είναι μια πρόκληση και σαφής περίπτωση «casus belli». Το Ισραήλ ενήργησε ως πληρεξούσιος της Ουάσιγκτον, η οποία δεν αποκλείεται να υπέδειξε ακόμα και τη λίστα των στόχων. Αλλά η Ουάσιγκτον – πόσο μάλλον οι άχρηστες μαριονέτες στις Βρυξέλλες - δεν πρόκειται να καταδικάσει τον βομβαρδισμό αυτό, που για πολλοστή φορά μετατρέπει το διεθνές δίκαιο σε παρωδία.
Το Ισραήλ επιμένει ότι οι στόχοι που χτυπήθηκαν ήταν ιρανικής κατασκευής πύραυλοι εδάφους - εδάφους Fateh-110 που προορίζονταν για την Χεζμπολάχ. Σύμφωνα με τη Δαμασκό, στόχοι ήταν ένα ινστιτούτο ερευνών στρατιωτικής τεχνολογίας και ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων. Στην περιοχή γύρω από τους στόχους υπάρχουν πολλά διαμερίσματα, τους ένοικους των οποίων η CIA ήθελε πολύ εδώ και χρόνια να στρατολογήσει ως πράκτορες. Χημικά όπλα δεν υπάρχουν στην Jamraya, αλλά σύμφωνα με ιατρικές πηγές στην Συρία, είναι πιθανόν να έχουν σκοτωθεί 42 στρατιώτες.
Η οπτική γωνία υπό την οποία βλέπει το Ισραήλ την Χεζμπολλάχ είναι θολή. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι η Χεζμπολάχ αγόρασε πυραύλους Fateh-110. Από το 2009, η Χεζμπολάχ έχει στην κατοχή της την συριακή εκδοχή των πυραύλων Fateh-110, τους M600, με εμβέλεια περίπου 250 χλμ και καλό σύστημα καθοδήγησης.
Το συνάφι των γνωστών ανώνυμων «πηγών» της Ουάσιγκτον επιμένει ότι ο συριακός στρατός χρειάζεται αυτούς τους πυραύλους προκειμένου να αντιμετωπίζει τις ένοπλες ομάδες μισθοφόρων του αυτοαποκαλούμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» (FSA). Γι’ αυτό δεν θα είχε κανένα νόημα η αποστολή τους στον Λίβανο.
Αλλά για το Ισραήλ είναι απόλυτα λογική η καταστροφή μιας παρτίδας Fateh-110, ή ακόμα και M600. Με τον τρόπο αυτό το Ισραήλ συμβάλλει άμεσα στην ενίσχυση του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού». Ένας από τους εκπροσώπους του τελευταίου, αληθινός ή ψεύτικος δεν έχει σημασία, εμφανίστηκε σε ισραηλινό κανάλι για να επαινέσει τους πιλότους των ισραηλινών βομβαρδιστικών. Όσο για το Ισραήλ, τουλάχιστον προς το παρόν κατορθώνει να εμποδίζει την αποστολή νέων πυραύλων προς την Χεζμπολάχ.
Αν αγνοήσουμε, όμως, τα φαινόμενα και εμβαθύνουμε περισσότερο στα δεδομένα, θα διαπιστώσουμε ότι το Ισραήλ έχει μια σειρά από σοβαρούς λόγους να ξαναπαίξει για άλλη μια φορά τον ρόλο του «κακού».
Θέλει τη Συρία αδύναμη και σε κατάσταση χάους, στερημένη από κάθε είδους προηγμένη στρατιωτική τεχνολογία. Πάνω απ’ όλα επιδιώκει μια τέλεια «σομαλοποίηση» της Συρίας: μια διαιρεμένη και παραμορφωμένη χώρα. Δεν υπάρχει καλύτερη δικαιολογία για να είναι το Ισραήλ σε θέση μάχης 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, από το να έχουν εγκατασταθεί και να δρουν ακριβώς απέναντί της, πίσω από την μη οριοθετημένη μεθόριό της στα κατεχόμενα εδάφη του Γκολάν, σκληροπυρηνικοί Ουαχαμπιστές τρομοκράτες. Αλλά κυρίως, το Ισραήλ επιδιώκει να παρασύρει τη Συρία, τη Χεζμπολάχ και, σε τελική φάση, και το Ιράν, σε γενικευμένο πόλεμο. Θέλει δηλαδή όλο το πακέτο, όσο πιο γρήγορα και αποδοτικά γίνεται.
Η Δαμασκός από την πλευρά της δεν είναι άπειρη στο σκάκι, γι’ αυτό δεν απαντά. Τουλάχιστον προς το παρόν. Ή αφήνει την Χεζμπολάχ να απαντήσει, στο εγγύς μέλλον.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι o βομβαρδισμός συνέβη:
1) αφού ο επικεφαλής του Πενταγώνου Chuck Hagel ολοκλήρωσε την περιοδεία του στο Ισραήλ και τις πετρελαιοπαραγωγές μοναρχίες του Κόλπου
2) μετά από τις προελάσεις του συριακού Στρατού κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων στον «διάδρομο» της Χομς και τις νίκες του επί των τζιχαντιστών και άλλων ξένων μισθοφόρων
3) μετά από το «μυστικό» ταξίδι στην Τεχεράνη του επικεφαλής της Χεζμπολάχ Sayyed Hassan Nasrallah, μιας ευφυούς προσωπικότητας όσον αφορά στα γεωπολιτικά θέματα. Μόλις επέστρεψε από το ταξίδι του αυτό, ο Nasrallah τόνισε:

«Αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκουν «αυτοί» είναι η καταστροφή των υποδομών, της οικονομίας και του κοινωνικού ιστού της Συρίας, η καταστροφή της Συρίας ως λαού, ως στρατιωτικής δύναμης και ως έθνους εν γένει».

Εάν υπάρξουν νέες επιθέσεις - και είναι αρκετά πιθανό να υπάρξουν – με στόχο την καταστροφή των οπλοστασίων του συριακού Στρατού, θα είναι δώρο εξ ουρανού για τους μισθοφόρους / τζιχαντιστές. Ο Nasrallah έχει απόλυτο δίκιο στην εκτίμησή του ότι ο βασικός στόχος του συνασπισμού ΝΑΤΟ - Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου - Ισραήλ, της γνωστής συμμαχίας των προθύμων, είναι να παρασύρουν τη Συρία σε έναν γενικευμένο πόλεμο. Μετά από μια ενδεχόμενη αντίδραση της Συρίας, η «λύση» θα είναι οι μαζικοί βομβαρδισμοί επιλεγμένων περιοχών της χώρας, όπως έγινε και στην περίπτωση του Ιράκ.

Οι επιλογές του «Μουτζαχεντίν Οbama»
Το αν ή όχι θα πετύχει το σχέδιο ΗΠΑ - Ισραήλ παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα. Αποτέλεσμα αυτής της αβεβαιότητας ήταν η αναβολή της στέψης του «Μουτζαχεντίν Obama».
Οι καταχθόνιοι των αμερικανικών think tanks είναι περιχαρείς με την ιδέα ότι ο Obama θα παρακάμψει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (όπως έγινε με την περίπτωση των βέτο της Ρωσίας και την Κίνας) α λα Μπους και θα επιβάλει μονομερώς μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία - έτσι ώστε οι ΗΠΑ να συμμετάσχουν στην απαιτούμενη «εκστρατεία καταστολής της αεράμυνας του εχθρού».
Όνειρα θερινής νυκτός, αν και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν το έχουν βάλει κάτω, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, και επιχειρούν να παρακάμψουν ακόμα και το ΝΑΤΟ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.
Η σύλληψη της ιδέας μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων έγινε στην Ουάσιγκτον, ως μέσου ελέγχου των χημικών όπλων της Συρίας. Το πρόβλημα για τους Δυτικούς είναι ότι η Ουάσιγκτον δεν διαθέτει πληροφορίες για το πού είναι αποθηκευμένα αυτά τα χημικά όπλα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ ότι τα χημικά όπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν από την κυβέρνηση, αλλά από τους μισθοφόρους «αντάρτες», βάσει της έρευνας της καταξιωμένης ερευνήτριας του ΟΗΕ Carla del Ponte.
Η κυβέρνηση Obama επίσης «φλερτάρει» με την ιδέα της χορήγησης «άμεσης οπλικής ενίσχυσης» στους «επαναστάτες», π.χ. με αντιαρματικά κατευθυνόμενα βλήματα και βλήματα επιφανείας-αέρος.
Η Ουάσινγκτον πιστεύει στον μύθο που η ίδια καλλιέργησε σχετικά με τον «έμμεσο» ρόλο της στην στρατολόγηση και τον εξοπλισμό των ομάδων της «αντιπολίτευσης» στη Συρία. Έγινε γνωστό ότι, από το 2011, ο εξοπλισμός των τζιχαντιστών και άλλων ξένων μισθοφόρων που δρουν στη Συρία προέρχεται από τη μαύρη αγορά, αλλά και από κάποια αποθέματα στη Λιβύη και στην Κροατία. Η CIA έχει παίξει ενεργό ρόλο σε όλες τις φάσεις και «στάσεις» αυτής της διαδρομής. Πολλά από αυτά τα όπλα είναι τώρα στα χέρια των φανατισμένων τζιχαντιστών του μετώπου Jabhat al-Nusra.
Η αντίληψη ότι η CIA θα είναι σε θέση να εκπαιδεύει και να εξοπλίζει αυτές τις συμμορίες μισθοφόρων τζιχαντιστών προς όφελός της Ουάσινγκτον μετά την πτώση της κυβέρνησης του Bashar al-Assad είναι το ανέκδοτο των αρχών του 21ου αιώνα. Κάντε ένα ταξίδι μνήμης μέχρι το Αφγανιστάν και θα με θυμηθείτε.
Ή φανταστείτε αυτούς τους «Σύριους» αγγλοτζιχαντιστές και τους άλλους γελοίους μισθοφόρους που φτιάχνουν βίντεο για το You Tube, να είναι εξοπλισμένοι με κάτι βλήματα στον ώμο τους και να περιφέρονται σπέρνοντας την καταστροφή σε όλη τη νοτιοδυτική Ασία. Ούτε με σφαίρες.
Έτσι, αφού είδε και αποείδε ο Obama, κατέληξε σε μια «λύση» πολύ πιο απλή και άνετη από μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων: τις στοχευμένες επιθέσεις - με αεροπλάνα ή /και με πυραύλους που θα οργανώνουν οι Ισραηλινοί. Ως πρότυπο θα μπορούσε να είναι η «Επιχείρηση Αλεπού της Ερήμου» (με αυτή την ονομασία έγινε γνωστός ο βομβαρδισμός που πρόσταξε ο Bill Clinton στο Ιράκ το 1998). Στόχος θα είναι «να σταλεί ένα σαφές μήνυμα» στη Συρία.
Οι επόμενοι βομβαρδισμοί ίσως να έχουν ως στόχο αεροδρόμια, υπόστεγα αεροσκαφών, περισσότερες αποθήκες όπλων, άρματα μάχης και είδη εξοπλισμού του πυροβολικού. Οι παράπλευρες απώλειες, αναπόφευκτα, θα είναι μεγάλες ή τεράστιες, ανάλογα με το επίπεδο της πρόκλησης.
Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Bill Richardson, έμπιστος της φάρας των Clinton, ήδη δήλωσε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε δελτίο του ABC News ότι ο Obama «έχει έφεση στις εναέριες επιθέσεις».
Καλά ακούσατε. Η περασμένη Κυριακή ήταν μόνο η αρχή. Αναμένονται κι άλλα μίνι «Σοκ και δέος».
Ακολουθήστε τον οδικό χάρτη
Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί τους πήρε τόσο καιρό. Η καταστροφή της Συρίας - όπως προκύπτει από αποσπάσματα ομιλιών και δηλτώσεις του Sayyed Hassan Nasrallah - με την αγαστή συνεργασία της Δύσης, για άλλη μια φορά, με συμμορίες τζιχαντιστών - σχεδιάστηκε εδώ και χρόνια. Διαβάστε πώς την περιέγραφε ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Seymour Hersh από το 2007. Και διαπιστώστε πόσο διακαώς ποθεί από τότε την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία το δικομματικό σύστημα της Ουάσιγκτον.
Φυσικά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η Δαμασκός είναι απλά μια στάση προς την Τεχεράνη. Οι περίφημες «ανώνυμες πηγές» έχουν διαρρεύσει στην βρετανική εφημερίδα του μηντιακού συστήματος του Rupert Murdoch “The Sunday Times” ότι η «Αμυντική Ημισέληνος» γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα.
Είναι το ίδιο εκείνο στοιχείο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και του Ισραήλ που χαρακτηρίζει και τον «συνασπισμού των προθύμων» για την Συρία, μόνο που στην περίπτωση αυτή η σύζευξη έγινε με σκοπό «την αντιμετώπιση των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν». Η Τουρκία, ο βασιλικός οίκος των Σαούδ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία και το Ισραήλσυνευρίσκονται κάθε τόσο με χαρά σε κοινά κέντρα διοίκησης και ελέγχου προκειμένου να εντοπίσουν τους βαλλιστικούς πυραύλους του κακού Ιράν.
«Don't know much about history», που λέει και το τραγούδι...
«But what a wonderful world this would be»... Υπό την προεδρία του «Μουτζαχεντίν Obama».
*Ο Pepe Escobar είναι πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Απόσπασμα από ομιλία του Γ.Γ. της Χεζμπολάχ, Sayyed Hassan Nasrallah (30/04): 'Οι πραγματικοί φίλοι της Συρίας δεν θα επιτρέψουν να πέσει στα χέρια των ΗΠΑ και του Ισραήλ'...