Την ώρα που το παρασκήνιο συνεχίζει να δουλεύει, το προσκήνιο έχει ηρεμήσει λιγάκι ελέω διακοπών. Οι εξελίξεις αναμένεται να φουντώσουν εκ νέου λογικά από το Φθινόπωρο, εκτός και αν έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιο έκτακτο γεγονός. Οι πολιτικοί αναλυτές περιμένουν τις εκλογές της Γερμανίας, ενώ στην Ελλάδα οι πολιτικές δυνάμεις συσπειρώνονται εμπρός σε ένα πιθανό ενδεχόμενο εκλογών, όπως είχαμε εκτιμήσει.
Την παρούσα φάση θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς περίοδο διαβουλεύσεων ανάμεσα σε πρωταγωνιστές και κομπάρσους της γεωπολιτικής σκακιέρας, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο συμμαχιών και σφαιρών επιρροής προς περάτωση των σχεδίων ένθεν και ένθεν. Βαρύνοντα ρόλο σ’ αυτήν την κατεύθυνση παίζει ο παράγοντας πολιτισμός.
Η Δύση συνεχίζει με έντονο τρόπο, πλέον και μέσω του νέου Πάπα, την προπαγάνδα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να συσπειρώσει τον δυτικότροπο κόσμο. Το ψεύδο-φιλανθρωπικό προσωπείο των παγκοσμιοποιητών έχει ξεγελάσει πολλά άτομα δυστυχώς και εντός Ελλάδας. Πολλοί δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι πίσω από τις διακηρύξεις «ηγετικών» φυσιογνωμιών καθώς και πλήρως ελεγχόμενων «μη κυβερνητικών οργανώσεων» κρύβεται το σχέδιο υποδούλωσης των ανθρώπινων συνειδήσεων με τελικό στόχο την επιβολή ενός τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς.
Η Ανατολή, τώρα, προσπαθεί μέσω της γνωστής συνταγής του βίαιου Ισλάμ να κερδίσει θέση ισχύος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, διασπασμένη όμως σε διάφορες τάσεις. Την συγκεκριμένη διαμάχη των τάσεων, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί η Δύση, προκειμένου να κερδίσει υποχθόνια τον πόλεμο πολιτισμών που είχε διακηρύξει ένα από τους μέντορες της παγκοσμιοποιητικής γεωστρατηγικής ανάλυσης, ο Samuel Huntington. Έτσι υπήρξε προσέγγιση με το σουνιτικό κομμάτι του Ισλάμ, ώστε στο τέλος να επέλθει η επικράτηση του δυτικού παγκοσμιοποιητικού μοντέλου στον χώρο της Μεσογείου.
Πολλοί ισλαμιστές συμμερίζονται το όραμα της παγκοσμιοποίησης και μάλιστα αυτό είχε δηλώσει ο πρώην ηγέτης του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (θυμηθείτε εδώ και δείτε βίντεο εδώ), ο οποίος συνήθιζε να συναντάται με εκπροσώπους της εβραϊκής θρησκείας, παραδοσιακούς εχθρούς του Ισλάμ. Ωστόσο, πολιτισμικά δεν ταιριάζουν οι λαοί της ισλαμικής Ανατολής με τους «εξευγενισμένους» χριστιανούς και εβραίους της Δύσης.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί μια έστω προσωρινή φόρμουλα πολιτιστικής συνύπαρξης-συγκυβέρνησης μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών που κυριαρχούν πάνω στον πλανήτη, έτσι ώστε όλοι να «προσεύχονται μαζί για την ειρήνη των λαών». Βέβαια κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο και τυχόν επίτευξη του, κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό θα κρατήσει, εάν κρατήσει.
Κατάλληλο μέρος για να επιτευχθεί ενδεχόμενη συμφωνία δήθεν συμφιλίωσης Ανατολής και Δύσης, θα μπορούσε να είναι, όπως γράψαμε, η Ιερουσαλήμ, όπου συνυπάρχουν οι τρεις αυτές θρησκείες. Μάλιστα σε άρθρο του Jewishpress με τον τίτλο «A new muslim vision – ένα νέο μουσουλμανικό όραμα», η τουρκάλα πολιτική και θρησκευτική αναλύτρια, Sinem Tezyapar, προτείνει μουσουλμάνοι και εβραίοι να χτίσουν μαζί τον ναό του Σολομώντα, επάνω στο τέμενος του Ομάρ που αποτελεί χρόνιο σημείο τριβής μεταξύ των δύο αυτών θρησκειών.
Αγκάθι στο σχέδιο μιας -στην ουσία- υποδούλωσης των τριών αυτών δογμάτων στην λογική της παγκοσμιοποίησης, αποτελούν οι, για τους παγκοσμιοποιητές, αντιδραστικοί ορθόδοξοι, που αντιστέκονται σθεναρά στην συναίνεση της Ορθοδοξίας στο συγκεκριμένο colpo grosso της παγκόσμιας διαπλοκής. Ηγετική θέση καταλαμβάνει η Ρωσία που φαίνεται να αντικαθιστά το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη, με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να έχει αποδεχθεί σε όλους τους τόνους την προσέγγιση με το, βάσει πρόσφατων καταγγελιών, «διαφθαρμένο Βατικανό» και την υλοποίηση της ιδέας μιας «παγκόσμιας προσευχής», απευθυνόμενης σε ένα κοινό Θεό, ο οποίος μόνο φαινομενικά θα έχει σχέση με την αγάπη. Μάλλον θα εννοούν τον ίδιο Θεό που είχε δώσει π.χ. στον Μπους εντολή να ξεκινήσει τον πόλεμο στο Ιράκ, όπου σφαγιάστηκαν γυναικόπαιδα και καταληστεύτηκε το πετρέλαιο.
Οι παγκοσμιοποιητές επιθυμούν να υπάρχουν στο τέλος μόνο συμβατικοί «ορθόδοξοι», αυτοί δηλαδή που θα αποδεχθούν την πολιτιστική επικράτηση της δυτικής κοσμοθεωρίας. Ποιος αρνείται ότι οι σφαγές των ισλαμιστών στην Συρία δεν έχουν ως περισσότερα θύματα χριστιανούς ορθόδοξους; Ποιος δεν γνωρίζει για την απαγωγή και, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, σφαγή των ελληνοορθόδοξων μητροπολιτών εκεί; Ποιος δεν είδε την βίαιη προσαγωγή των μοναχών της Μονής Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος;
Το πραγματικό πνεύμα της Ορθοδοξίας υπαγορεύει διαρκή αγώνα κατά οποιασδήποτε προσπάθειας καταστρατήγησης της ανθρώπινης ελευθερίας και όχι διαρκή υποχώρηση στις επιταγές «προοδευτικών συντηρητιστών». Στην Ελλάδα μάθαμε να υποτιμούμε πίστη και πατρίδα, πιστεύοντας είτε ότι αυτά τα δύο είναι οπισθοδρομικά είτε ότι δεν ταιριάζουν μαζί. Αν το καλοσκεφτείτε όμως φίλοι μας, θα δείτε ότι τα παγκόσμια συμφέροντα έχουν βάλει ακριβώς αυτά τα δύο ιδανικά στο στόχαστρο.
Γλώσσα, ιστορία και πίστη καταπολεμούνται. Γλώσσα γιατί ερευνάς, ιστορία γιατί θυμάσαι, πίστη γιατί ελπίζεις. Με συμβατικούς ορθόδοξους θα υπάρχει αποκλειστικά συμβατική κατήχηση και ξύλινος λόγος. Ακολούθως κανένα δεν θα ενδιαφέρει, εάν υπάρχει Ορθοδοξία ή μια παγκόσμια θρησκεία, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της παγκοσμιοποίησης.
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.