Σήμερα αυτήν τη Γερμανία την κυβερνά η γενιά της "λοβοτομής", η οποία παίζει με τα πάντα, γιατί απλούστατα αγνοεί τα πάντα. Όταν μαθαίνεις να ζεις χωρίς "ρίζες", επειδή αυτό σου επέβαλαν οι Εβραίοι δυνάστες σου, ευνόητο είναι ότι αντιλαμβάνεσαι τα πάντα με τον ίδιο τρόπο ...Αντιλαμβάνεσαι τα πάντα χωρίς "ρίζες". Όταν τα πάντα για σένα ξεκινάνε κάπου το 1945, ευνόητο είναι ότι πρέπει να τα "χτίσεις" από την αρχή. Πρέπει να αρχίσεις να χτίζεις τον "κόσμο" σου και αυτό δεν είναι μόνον επικίνδυνο, αλλά πολλές φορές και γελοίο. Όταν απαρνείσαι τις "ρίζες" της θρησκείας, του πολιτισμού και της ιστορίας σου, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν τα λάθη. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλά να σκέφτεσαι σαν ηλίθιος, αλλά να φέρεσαι και ως τέτοιος.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία. Την ηγεσία της την έχουν αναλάβει τα "γεννήματα" της μεταπολεμικής εβραϊκής "χαβούζας" ...Τα "γεννήματα" του "σωλήνα" τού πολιτικώς "ορθού" ...Τα "ορφανά" του ναζισμού, που τα πήραν οι Εβραίοι και από τις πολλές "μετάνοιες" και "συγνώμες" τα έκαναν και ηλίθια. Αυτοί οι άθεοι, ανιστόρητοι και ανεκδιήγητοι άνθρωποι προσπαθούν να "χτίσουν" τα πάντα από την αρχή, γιατί στον τεχνητό κόσμο που ζούνε τα πάντα είναι ένα ισοπεδωμένο "οικόπεδο". Προκειμένου να μην απειλήσουν τα αφεντικά τους και ταυτόχρονα να "υψώσουν" τους εαυτούς τους, "χτίζουν" το απόλυτο "κενό". Προσπαθούν να καλύψουν το "κενό" αιώνων και να "χτίσουν" από την αρχή τη θρησκεία, τον πολιτισμό και την ανθρώπινη φύση. Τέτοιοι τυχάρπαστοι λοβοτομημένοι "χτίστες" είναι αυτοί, οι οποίοι σήμερα κυβερνούν τη Γερμανία.
...Παρεμβαίνουν αυθαίρετα όπου μπορούν και με όποιον τρόπο θεωρούν ότι εξασφαλίζουν προσωπική προβολή και πολιτικό κέρδος ...Παρεμβαίνουν σε όλα τα θέματα χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Θεωρώντας λοιπόν ότι και ο Θεός - μαζί με τη Γερμανία - "φύτρωσε" το 1945 σαν "μανιτάρι", αποφάσισαν να του προσδιορίσουν μόνοι τους το "φύλο" Του. Εφόσον μετά το 1945 δεν έχει δηλώσει ο Υιός τη σχέση Του με τον Πατέρα Του, άνθρωποι σαν την Κριστίνα Σρέντερ θεώρησαν ότι μπορούν να τον "μανιταροποιήσουν" και να Του αφαιρέσουν το "φύλο" Του.
Με τη "σιγουριά" ενός ασθενούς, ο οποίος έχει γενική απώλεια μνήμης μετά από ένα τρομερό ατύχημα, "αποφασίζουν" για τα πάντα σε λευκό "χαρτί". Θεωρούν ότι αρκεί μια απόφαση της γερμανικής Βουλής, για να υπάρξει αλλαγή σε ένα τέτοιο μεγάλο θρησκευτικό θέμα. Δισεκατομμύρια άνθρωποι διαχωρίστηκαν σε αντιμαχόμενα δόγματα, εξαιτίας της διαφωνίας τους στο θέμα της "εκπόρευσης" του Αγίου Πνεύματος και κάποιοι αφελείς Γερμανοί θέλησαν με μια ψηφοφορία στη Βουλή να αλλάξουν το "φύλο" του Θεού ...Άπιστοι υπήρχαν πάντα στον κόσμο, αλλά τόσο ηλίθιοι άπιστοι μόνον στη σύγχρονη Γερμανία τολμούν να εμφανιστούν.
Τα ανάλογα κάνουν και στα ιστορικά θέματα. Έχοντας χάσει την έννοια του "βάθους" της ιστορίας, λειτουργούν και πάλι με τη "ρηχότητα" του 1945. Θεωρώντας λοιπόν ότι η "πορεία" των λαών ξεκινάει μετά το 1945, νομίζουν ότι μπορούν να τους "αξιολογήσουν" όλους, βλέποντας απλά τα ταμειακά τους διαθέσιμα. Με το θράσος τού νεόπλουτου θεωρούν ότι δικαίως καταλαμβάνουν την "πρώτη" θέση στην Ευρώπη, κρίνοντας μόνον τις τσέπες τους. Ξεχνώντας ότι είναι οι ρέκορντμαν των χρεοκοπιών - αλλά και το γεγονός ότι οι ίδιοι ζούνε με τα "χαρτζιλίκια" των Εβραίων τοκογλύφων - , θεωρούν ότι μπορούν να "διδάσκουν" ανταγωνιστικότητα και οικονομική "ηθική" σε όλους τους ιστορικούς λαούς της ανθρωπότητας. Γι' αυτούς "ανώτεροι" και υπεράνω διδασκαλίας είναι μόνον οι πλουσιότεροι και γι' αυτόν τον λόγο οι σύγχρονοι Γερμανοί λατρεύουν μόνον τις ΗΠΑ και βέβαια τους Εβραίους.
Επειδή βρέθηκαν με πέντε ευρώ στις τσέπες τους, θεωρούν PIIGS τους λαούς, που τους έβγαλαν από το "σκότος" της βαρβαρότητας και τους έβαλαν στην κοινωνία των πολιτισμένων ανθρώπων. Άνθρωποι, όπως ο "εισαγόμενος" Ρέσλερ, θεωρούν ότι νομιμοποιούνται να "διδάσκουν" πολιτισμό ακόμα και τους Έλληνες. Όπως για τον Ρέσλερ τα πάντα "ξεκινούν" από τη στιγμή που αυτός αντιλήφθηκε τον "γερμανικό" του κόσμο - αγνοώντας ακόμα και τη "φάτσα" του - , έτσι κάνουν και οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες του. Αντιλαμβάνονται τον κόσμο "επιφανειακά" και τον κρίνουν με το "μέτρο" της δικής τους ασήμαντης και εφήμερης ύπαρξης. Ανιστόρητοι βάρβαροι, που να επιτέθηκαν με "λύσσα" στον ελληνισμό υπήρξαν πολλοί στον κόσμο, αλλά τόσο ηλίθιοι μόνον στη Γερμανία τολμούν να εμφανιστούν.
Δυστυχώς τα ανάλογα κάνουν οι απερίγραπτοι Γερμανοί και σε θέματα που αφορούν την ίδια την ανθρώπινη φύση. Αγνοούν την ανθρώπινη φύση και αγνοούν τα διδάγματα των χιλιετιών της ανθρώπινης πορείας. Νομίζουν ότι ανακάλυψαν τον κόσμο και δεν σέβονται ούτε καν τις πετυχημένες πρακτικές της ιστορίας. Η αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας, για παράδειγμα, γίνεται με έναν τρόπο πολύ επιφανειακό και επικίνδυνο για ένα τόσο ισχυρό σύστημα εξουσίας. Ομοφυλόφιλοι υπήρχαν πάντα στην ανθρωπότητα και οι ισχυρότεροι από αυτούς ήταν οι καλύτεροι υπηρέτες της εξουσίας. Το σύστημα όμως μέσα στις χιλιετίες γνώριζε πώς να τους εκμεταλλεύεται και βέβαια πώς να τους προστατεύει, όταν ανήκαν στο δυναμικό του.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που η ομοφυλοφιλία "κρατήθηκε" επί αιώνες στα "παρασκήνια" της ιστορίας. Δεν είναι τυχαίο που ως "ιδιομορφία" δεν "έβγαινε" ποτέ από τις κρεβατοκάμαρες, για να κατακλύσει τα θεσμικά όργανα της εξουσίας. Οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι θεωρούσαν ότι αυτή η "θέα" ήταν κάτι, το οποίο μακροπρόθεσμα δεν τους συνέφερε. Η "λοβοτομημένη" Γερμανία, νομίζοντας ότι βρίσκεται σε δημιουργικό "οίστρο" - και παράγει "πολιτισμό" - , προσπάθησε κι αυτό το πρόβλημα να το επιλύσει με τον δικό της αφελή και βλακώδη τρόπο.
"Ανακαλύπτοντας" εκ νέου τον κόσμο, ούτε καν αυτήν την μακραίωνη πρακτική εφαρμογή δεν σεβάστηκε. Δεν καταδέχθηκε ούτε καν να "αντιγράψει" προηγούμενες πετυχημένες πρακτικές. Νομίζοντας ότι "ανοίγει" νέους "δρόμους" ανθρωπισμού και πολιτισμού, έκανε Υπουργό των Εξωτερικών της έναν "υπανδρεμένο" άνδρα. Εμφάνισε σαν κοινωνικό πρότυπο μια τρελή "αδερφή", που συχνάζει στα gaybar όλου του κόσμου ...Μια εκβιαζόμενη "αδερφή", που είναι προφανές πως, όποιος θέλει να κάνει δουλειές με τη γερμανική κυβέρνηση, γνωρίζει σε ποιο toyboy πρέπει να απευθυνθεί.
Σαν να μην έφτανε αυτό το τρομερό πολιτικό ατόπημα, πήγε η Μέρκελ - με την ιδιότητα της θαμώνος των αποδυτηρίων των ποδοσφαιρικών ομάδων - και προσπάθησε να ενθαρρύνει τους ομοφυλόφιλους παίκτες να "αποκαλύψουν" την "ιδιαιτερότητά" τους. Το αποτέλεσμα; Η γερμανική κοινωνία πήρε λάθος "μήνυμα" και το λάθος "μήνυμα" τις περισσότερες φορές συνεπάγεται και λάθος "απάντηση". Η Γερμανία πλέον δείχνει τις "αρρώστιες" της, χωρίς να ντρέπεται και αυτό είναι επικίνδυνο για την ίδια. Αυτά, τα οποία επί αιώνες έκρυβαν οι λαοί, σήμερα στη Γερμανία βγαίνουν φόρα παρτίδα. Οι λανθασμένες επιλογές τής ηγεσίας έφεραν τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα και αυτά, όπως ήταν φυσικό, εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τη γερμανική κοινωνία.
Σε ανύποπτο χρόνο οι Γερμανοί πολιτικοί πήγαν να απαγορεύσουν με νόμο την κτηνοβασία και βρέθηκαν αντιμέτωποι με απρόβλεπτες αντιδράσεις. Από αυτές τις αντιδράσεις των θιγομένων έμαθε το αποσβολωμένο παγκόσμιο ακροατήριο ότι μια μεγάλη "πόλη" της Γερμανίας αποτελείται αποκλειστικά από κτηνοβάτες ...Κτηνοβάτες με "αιτία" ...Κτηνοβάτες με σοβαρή "σχέση" και καλό "σκοπό". Και βέβαια μιλάμε μόνον για τους φανερούς, γιατί οι κρυφοί μάλλον θα είναι περισσότεροι. Μερικοί από αυτούς βγήκαν δημοσίως να υπερασπιστούν τα "αισθήματά" τους και τις πολυετείς τους "σχέσεις", διαβεβαιώνοντάς μας ότι συνευρίσκονται ερωτικά με τα κτήνη, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει τη σύμφωνη "γνώμη" των τετράποδων "συντρόφων" τους ...Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τους κτηνοβάτες από ανάγκη και σεξουαλική στέρηση και οι Γερμανοί μας αποκάλυψαν ότι στην κτηνοβασία υπάρχει και "αίσθημα".
Ευρισκόμενοι αυτοί οι άρρωστοι άνθρωποι σε ένα "πολιτισμικό" ντελίριο, το οποίο συναντάται συχνά στους προθάλαμους των τρελοκομείων, ανέπτυξαν μια πρωτάκουστη για τον σύγχρονο πολιτισμό επιχειρηματολογία περί της κτηνοβασίας. Οι Γερμανοί κτηνοβάτες μπέρδεψαν τα ανώτερα με τα εμετικά και "ψέλλισαν" κάτι περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πασαλείφοντάς τα με ζωικά κόπρανα. Νόμισαν μάλιστα ότι "επαναστατούν" κατά του πουριτανισμού και ότι γίνονται φορείς νεωτεριστικών ιδεών, που κανένας πριν από αυτούς δεν είχε "τολμήσει" να αγγίξει. Το μόνο που δεν μας είπαν για κάποια εξωτικά τετράποδα είναι ότι δικαιούνται - μετά από πολυετή σχέση με Γερμανό "επιβήτορα" - και τη γερμανική υπηκοότητα.
Γιατί να υπάρχει μόνον ο γερμανικός ποιμενικός και όχι και ο γερμανικός γορίλας μετά από μακρόχρονη σχέση με Γερμανό κτηνοβάτη; Αυτό δεν πρέπει να το εξετάσει η Σρέντερ ως αρμόδια υπουργός για όλων των τύπων τις "οικογένειες"; Αφού λύσει το πρόβλημα του "φύλου" του Θεού, ας λύσει και το πρόβλημα των κοινωνικών παροχών, που δικαιούνται τα ζώα που "χηρεύουν". Γιατί να χάνει τη σύνταξη του Γερμανού συντρόφου της μια φτωχή "μετανάστρια" από την Αφρική; ...Επειδή είναι ζέβρα; Θα της φερθούμε ρατσιστικά, επειδή είναι μισή "μαύρη", ενώ στην πραγματικότητα είναι μισή "άσπρη"; ...Αδίστακτοι ανώμαλοι υπήρξαν πολλοί στον κόσμο, αλλά τόσο ηλίθιοι μόνον στη Γερμανία τολμούν να εμφανιστούν.
Αυτήν τη "ρηχή" ιστορικά και πολιτισμικά Γερμανία κάποιοι τη θεωρούν "εγγυητή" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το εβραϊκό ντοπαρισμένο "πρόβατο" έβαλαν επικεφαλής τής ευρωπαϊκής αγέλης των λεόντων ...Η απόλυτη τραγική ειρωνεία. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για γερμανικά "μούτρα", τα οποία δεν "βλέπονται". Αλίμονο στην Ευρώπη, αν αυτή γίνει κάποτε σαν τη Γερμανία. Αν η μοίρα της Ενωμένης Ευρώπης είναι η μοίρα της υποταγμένης στους Εβραίους Ενωμένης Γερμανίας, τότε πρέπει να την αρνηθούμε. Ο στόχος ήταν να ενωθούν οι Ευρωπαίοι, για να εξασφαλίσουν ευκολότερα την ελευθερία και όχι να ενωθούν, για να μπουν ομαδικά στο ίδιο δουλοστάσιο με τους Γερμανούς. Καλύτερα διασπασμένοι οι Ευρωπαίοι και ανεξάρτητοι, παρά ενωμένοι σε συνθήκες δουλείας.
Από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού: «ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ»
forza-traianou.blogspot.com
attikanea.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.