Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Η σιωπή των Ελλήνων βουλευτών στις κατηγορίες της φίλης του Αλιέξη, σημαίνει αποδοχή όλων όσων ξεστομίζουν οι Γερμαναράδες


Με τα σώβρακα κάτω.

Αν θεωρείται ένδειξη Φιλίας να μπουκάρουν στο ελληνικό κοινοβούλιο βουλευτές της Γερμανίας και να σε βρίζουν, αναρωτιέσαι ποια είναι η ένδειξη Εχθρότητας. Δεν σε βρίζει όποιος κι όποιος, στα σέρνει ο αριστερός Γερμανός βουλευτής (υπάρχει και τέτοιος) μέσα στο σπίτι σου εις την
ελληνογερμανικήν κοινοβουλευτικήν ομάδα φιλίας. Φαντάσου να μην ήταν αριστερός. Μάς είπε λοιπόν η βουλευτής Ροτ: “Ακούστε να δείτε. Το καλοκαίρι ήμουν στη Σκιάθο και πρόσεξα ότι το λιμάνι της ήταν γεμάτο πολυτελή κότερα.
Συνεπώς λεφτά έχετε και εάν προσθέσουμε και τα δισ. ευρώ που βγήκαν από τη χώρα σας στην Ελβετία, δεν έχετε κανένα πρόβλημα να πληρώσετε. Η Γερμανία δεν προτίθεται να δώσει ούτε ένα ευρώ για το χρέος”.
Από κάτω τα ελληνικά χάπατα της ελληνογερμανικής βουλής μαστουρωμένα από την επίθεση φιλίας δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους. Έπρεπε και σ' αυτή την περίπτωση να κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένη, άλλοι γιατί είναι υπηρέτες των Γερμανών και οι άλλοι γιατί είναι υπηρέτες των αριστερών Γερμανών που στηρίζουν ανοιχτά την υποψηφιότητα Τσίπρα στην Κονομισιόν. Πρέπει πάντα να το βουλώνουμε για τα συμφέροντα κάποιου. Στην προκειμένη περίπτωση οι "αριστεροί" Έλληνες βουλευτές το έκαναν γαργάρα για τα δικά τους συμφέροντα, διότι βλέποντας αγκαζέ τον αριστερό Στρατούλη (τυχαία η επιλογή) με την αριστερή Ροτ, καταλαβαίνεις γιατί δένει απόλυτα το σκορδοστούμπι στην γκουρμέ συνταγή του λάιφ στάιλ σεφ Σκαρμούτσου. Υπερασπιζόμενοι την ελληνική φιλοξενία ξέχασαν ότι όταν δώσεις θάρρος στον χωριάτη (ακόμα περισσότερο στον Γερμανό) στο τέλος θα ανέβει στο κρεββάτι. Αν το κρεββάτι είναι δικό σου κάνε ό,τι θες, ακόμη και μπανιστήρι, αλλά το κρεββάτι, ρε χάπατα, είναι η Ελλάδα και το βρομίζετε με τις παρτούζες πολιτικών ξέκ@λων παρέα με Ναζιστογερμαναράδες.
Η αριστερή (χα) βουλευτής Ροτ δεν έκανε ουδεμία επίθεση στην κυβέρνηση της Ελβετίας, που το ξεκαθάρισε πριν δύο ημέρες επισήμως, ότι αναδρομική φορολόγηση στα μαύρα λεφτά που κατατέθηκαν σε τράπεζες της Ελβετίας δεν πρόκειται να κάνει η δική της κυβέρνηση.
Η αριστερή βουλευτής Ροτ λιάζοντας το κορμί της στην Σκιάθο έβλεπε και κότερα. Τι θέλει να μάς πει λοιπόν; Να πουλήσουν τα κότερα οι έχοντες για να ξεχρεώσουν το χρέος των ελληνικών κυβερνήσεων; Να πουλήσουν και όσοι έχουν σπίτια και εξοχικά για να μην δώσει η Γερμανία ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα; Ξέχασε μήπως η αριστερή Ροτ ότι τα μακρύτερα κότερα, τις πανάκριβες βίλες και τα μαύρα χρήματα έγιναν με τις μίζες των εταιρειών της δικής της χώρας από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και μετά;
Για την αριστερά της Γερμανίας (όπως και την αριστερά του Τσίπρα) το βέβαιο είναι ότι αποδέχεται πως η Ελλάδα έχει χρέος. Αποδέχεται ότι το χρέος ανέβηκε κονομώντας η χώρα της τα πανωτόκια αλλά αυτό δεν την ενδιαφέρει. Όπως δεν την ενδιαφέρει να μπει κεφαλαιακός φόρος στους έχοντες κότερα και βίλες αλλά να μπει κεφαλικός φόρος σε όλους τους Έλληνες που δηλώνουν ότι έχουν ακόμα και 30τ.μ σπίτι να μένουν. Αλλάξαν το κεφαλικό σε κεφαλαιακό για να κρύψουν αυτό που έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Μόνιμο φόρο ιδιοκτησίας πέρα από τους έκτακτους θέλει η Γερμανία και έβαλε τον λαγό Die Linke μπροστά να τσιμπήσει η χαμηλότερη οικονομική τάξη της Ελλάδας και να πει “Ναι, να πληρώσουν οι πλούσιοι”. Το αριστερό κόμμα Die Linke έχει αναλάβει την εκπροσώπηση της ομοσπονδιακής Γερμανικής τράπεζας που πρώτη έβαλε σε συζήτηση τον κεφαλικό φόρο για τους χρεοκοπημένους λαούς της Ενωμένης Γερμανικής Ευρώπης. Γι' αυτό, τι έχεις να μας πεις, Έλληνα "αριστερέ σύντροφε", της Ροτ;
Φθάσαμε στο σημείο να συζητάμε τι είπαν στην ελληνική βουλή Γερμανοί βουλευτές. Φθάσαμε να θεωρούμε ότι είναι κάτι πολύ φυσιολογικό στην έδρα της Δημοκρατίας να μπαίνουν αυθαίρετα όποιος γουστάρει και να λέει ό,τι θέλει. Να λέει τι να κάνουμε και πώς να το κάνουμε.
300 Έλληνες βουλευτές δεχθήκαν αυτή την καταπάτηση της δημοκρατίας χωρίς καμία αντίδραση. Ειδικά από την πλευρά του Σύριζα που έχει πάρει εργολαβία τα τελευταία χρόνια το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου περιμέναμε να ακούσουμε μία αντίδραση. Μία ένσταση απέναντι σε αυτούς που φέρονται ως αντιναζιστικό κόμμα της Γερμανίας και όμως κρύβουν μέσα από κουβέντες τύπου αριστερής Ροτ ότι αποδέχονται τον πλούτο της δικής τους χώρας ακόμα και αυτός στηρίχθηκε σε ξέσκισμα λαών, αρπαγή περιουσιών και πλιάτσικο ανεκτίμητων μνημείων ιστορίας.
Δεν ρώτησε κανείς την κυρία Ροτ πώς βρέθηκε η πατρίδα της Γερμανία με 300 τόνους χρυσό την δεκαετία του '50 και του '60, ο οποίος μετά από 60 χρόνια επαναπατρίζεται από τα θησαυροφυλάκια των ΗΠΑ. Δεν την ρώτησε αν αυτός ο χρυσός έχει ανάμεσα στα συστατικά του χρυσά δόντια, δακτυλίδια αναμειγμένα με λιωμένα κόκαλα και σάρκες. Δεν την ρώτησε πώς έκανε την δεκαετία του '60 εμπορικό πλεόνασμα τόνων χρυσού η χώρα της. Ποιοι αναγκαστικοί μετανάστες δούλευαν με μισθούς πείνας έχοντας αποχωριστεί την κατεστραμμένη από την Γερμανία χώρα τους για να μπορούν οι βιομηχανίες της Γερμανίας να παράγουν τόσο που να έχουν πλεόνασμα. Δεν τη ρώτησε κανένα χάπατο προσβλέποντας έξτρα μεροκάματο αχθοφόρου, διότι δεν βγαίνουν μόνο με το γλύψιμο και την προδοσία.
Κανείς δεν ρώτησε τίποτε και η σιωπή των Ελλήνων βουλευτών σημαίνει αποδοχή όλων όσων ξεστομίζουν οι Γερμαναράδες με μάσκες αριστερών, συντηρητικών, φιλελεύθερων, χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλιστών πολιτικών. Η πολιτική που έχουν οι Γερμανοί, είναι μια και μοναδική: Τα θέλουν όλα από τους κατακτημένους λαούς. Γι' αυτό και κάθε Ροτ όπως όλοι κρατάνε σαν φρουροί τα δικαιώματα, ακόμα και τα παράνομα της πατρίδας τους, αφού γνωρίζουν καλά ότι σε χώρες όπως η Ελλάδα τα κόμματα κατατρόπωσαν την Πατρίδα.-
Στον τοίχο με τον Γιάννη Λαζάρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.