Όταν οι ΗΠΑ λένε “οικονομικές κυρώσεις”, εννοούν ότι η Ευρώπη πρέπει να επωμιστεί το κόστος των κυρώσεων.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του γαλλο-ρωσικού επιμελητηρίου Εμμανουέλ Κίντε δήλωσε:
“Οι Βρυξέλες δεν έχουν το δικαίωμα να κρατούν σε ομηρία την ευρωπαϊκή επιχειρηματικότητα , με τις οικονομικές απώλειες που θα υποστεί η ΕΕ στην περίπτωση που εφαρμόσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας”.
Ο Άντον Μπέρνερ, επικεφαλής της ένωσης εξαγωγικών εταιρειών BGA, σε
συνέντευξή του στην εφημερίδα Dortmunder Ruhr Nachrichten, δήλωσε:
«Περίπου 6.200 γερμανικές εταιρείες επιχειρούν στη Ρωσία, ορισμένες εξ αυτών πολύ ενεργά… Για εμάς, οι οικονομικές κυρώσεις θα ήταν αληθινή καταστροφή… οι τιμές της ενέργειας θα αυξηθούν, εάν η κρίση διαρκέσει, αλλά θεωρεί απίθανο η Μόσχα θα διακόψει όλες τις παραδόσεις ενέργειας στη Γερμανία, η οποία εισάγει πάνω από το 30% του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που καταναλώνει από τη Ρωσία».
Οι λεγόμενοι «σοφοί», μια ομάδα οικονομολόγων που παρέχει συμβουλές στην κυβέρνηση της Γερμανίας για ζητήματα οικονομικής πολιτικής, εκτίμησαν ότι
“η ουκρανική κρίση αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή για την παγκόσμια ανάπτυξη και ειδικά για την ανάπτυξη της Γερμανίας, επισημαίνοντας τη σημασία που έχει η Ρωσία σε ό,τι αφορά τις εξαγωγές ενέργειας”.
Η BGA είχε αναφέρει, πριν λίγες μέρες :
“ένας εμπορικός πόλεμος θα ήταν επιζήμιος για τη Γερμανία αλλά για τη ρωσική οικονομία θα ήταν μια υπαρξιακή απειλή”.
Το διμερές εμπόριο Γερμανίας-Ρωσίας, το οποίο ανέρχεται σε περίπου 76 δισεκ. ευρώ το χρόνο, μειώθηκε σε όγκο πέρυσι.
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν τέτοιες ανακοινώσεις από τη μεριά εκπροσώπων του επιχειρηματικού τομέα, τη στιγμή, που στη σκέψη των δυτικών υπάρχει και η έκδοση οδηγίας για περιορισμό της βίζας στους Ρώσους τουρίστες. (1.300.000 Ρώσοι τουρίστες επισκέφθηκαν πέρυσι την Ελλάδα).
Μετά από αυτά, τίθεται το ερώτημα: Γιατί η Ε.Ε. θέλει να υποστεί τις δικές της κυρώσεις;
Μα, γιατί αυτό που κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κάμει και η Ε.Ε. Η “πολυπολική” παγκόσμια οικονομία έχει μόνο ένα Κέντρο λήψης αποφάσεων. Και, αν αυτό, γεωγραφικά, εντοπίζεται στις ΗΠΑ, δεν έχει να κάμει με διακρατικές σχέσεις. Το ενιαίο κέντρο το έχουμε περιγράψει και είναι οι Τραπεζίτες. Οι τελευταίοι έχουν πολύ σοβαρό λόγο να συντρίψουν την πρώτη από τις δύο πολιτικές και οικονομικές απειλές εναντίον τους (Ρωσία – Κίνα).
Η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας είναι κρατική τράπεζα που δεν ανήκει στη δύναμη της ΒΙS, της τράπεζας όλων των κεντρικών τραπεζών.
Με τη φράση του “Η Ρωσία είναι περιφερειακή δύναμη”, ο Ομπάμα θέλει να πει ότι η Ρωσία δεν είναι παγκόσμια δύναμη και ως τέτοια πρέπει να παραμείνει. Αυτή τη φράση συναντάμε και στο βιβλίο του Μπρεζίνσκι “η Μεγάλη Σκακιέρα”(1997).
Οι κυρώσεις, πριν ληφθεί πολιτική απόφαση, ξεκίνησαν από τις τράπεζες με δέσμευση ρωσικών κεφαλαίων στο εξωτερικό. Οι τράπεζες δεν υπόκεινται σε πολιτικές αποφάσεις. Ότι βρίσκεται στη δικαιοδοσία τους εκτελείται αμέσως. Έδωσαν το στίγμα του τι θέλουν να συμβεί και έδωσαν και την εντολή για τα περαιτέρω στις κυβερνήσεις.
Οι ρωσικές δημοσιογραφικές πηγές άρχισαν να δίνουν πληροφορίες για τις Ρώσικες προθέσεις:
Η Ρωσία είναι έτοιμη να απορρίψει τις κάρτες βίζα και μάστερκαρτ,ως αντίμετρο των δυτικών χρηματοπιστωτικών κυρώσεων. Οι ρώσικες τράπεζες στο σύνολο πληρώνουν στο αμερικανικό τραπεζικό σύστημα περί τα 120 δισεκκατομ.ρουβλια το χρόνο.
Το συμβούλιο της ομοσπονδίας ετοιμάζει σχέδιο νόμου για να μπορεούν να παγώνουν οι λογαριασμοί καταθέσεων ξένων προσώπων στη Ρωσία…(Ισβέστια)
Η Ρωσία απαντά με δήλωση του υπουργού οικονομικών της Ρωσίας, Αντον Σιλουάνοφ στο κανάλι “Ρωσία 24″: “δεν υπάρχει λόγος να καταργήσουμε τις πληρωμές με τις κάρτες βίζα και μάστερ καρντ, όμως εξετάζουμε σοβαρά το ενδεχόμενο δημιουργίας δικού μας πιστωτικού συστήματος αντίστοιχων συναλλαγών”.
Αυτή η δυνατότητα, όπως και πολλές άλλες, της Ρωσίας είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για την τραπεζική κυριαρχία. Ένα ανταγωνιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα θα δημιουργήσει έναν παράλληλο διεθνή πιστωτικό κόσμο. Κάτι τέτοιο δεν είναι ανεκτό από τους Κυρίαρχους και δεν μπορεί να παραμένει ως απειλή.
Οι κυρώσεις που εξετάζουν αυτή τη στιγμή ΗΠΑ- Ε.Ε. αφορούν τις εμπορικές συναλλαγές και τον τομέα ενέργειας, ώστε να απεγκλωβιστεί η Ευρώπη από την εξάρτηση της στο ρώσικο φυσικό αέριο. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ανέφερε ότι η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. θα βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην ευκολότερη παροχή αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, η οποία το τελευταίο διάστημα συζητεί την σταδιακή της ενεργειακή απεξάρτηση από τη Μόσχα.
Ο οικονομικός πόλεμος ξεκίνησε ως χρηματοπιστωτικός και θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα. Μελετάται η ένταξη Ουκρανίας και Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Αυτά και η απροκάλυπτη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, μαζί με την κάθοδο του Ρώσικου στόλου στα νερά της προμηνύει την εμφάνιση και “θερμού” πολέμου.
Ο πόλεμος έχει προαναγγελθεί από το 1997 και θα διεξαχθεί μέχρι τελικής πτώσεως.
Ο πόλεμος είναι αμφίρροπος και η κατάληξη αβέβαιη. Η Παγκόσμια Αυτοκρατορία έχει υπεροπλία, οικονομική και στρατιωτική, αλλά η ιστορία λέει ότι δεν νικά πάντα ο ποσοτικά ισχυρότερος. Ο σημαντικότερος παράγων των εξελίξεων είναι οι λαοί του κόσμου. Αυτοί, όμως, εμφανίζονται εξουδετερωμένοι και ζουν κάτω από αυταρχικά και υπάκουα καθεστώτα. Όσο δεν οργανώνονται και δεν εξεγείρονται, με γνώση, όραμα και σχέδιο, θα παραμένουν τα θύματα.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα “κυβερνούν” Σαμαράς – Βενιζέλος και για “αντιπολίτευση” έχουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει δήλωση διαφοροποίησης του ΣΥΡΙΖΑ από τις προθέσεις ΗΠΑ-Ε.Ε.!
Δίχως αδέσμευτη, πατριωτική και δημοκρατική κυβέρνηση, η Ελλάδα, σε κάθε περίπτωση, θα πληρώσει τα σπασμένα. Όποιος κι αν είναι ο “νικητής” αυτού του κηρυγμένου πολέμου.
ithacanet.gr
(στην εικόνα: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν υιοθετεί και δεν φέρει καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών του. Πλέον, οι αναγνώστες μπορούν να σχολιάζουν με το λογαριασμό τους στο facebook ή με λογαριασμούς από τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα. Τα ανώνυμα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά όσο υπάρχουν άτομα που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία για να προβοκάρουν και να επιτεθούν σε άλλους σχολιαστές για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.