Ενας ζηλευτός ¨εισβολέας¨.

Γράφει η Θάλεια Χούντα
Τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ουκρανία, μέσα από την πολυπλοκότητα που έχουν με τις παγκόσμιες ισορροπίες και τα όποια άλλα συμφέροντα, μας έδωσαν την δυνατότητα, να αναγνωρίσουμε κάτι που λείπει από την χώρα μας. Και αυτό είναι η αποφασιστικότητα του Προέδρου Πούτιν να διασφαλίσει τα αυτονόητα για το κύρος των πολιτών του και της χώρας του.
Η Κριμαία είναι μια περιοχή με παλαιά ιστορία, με Ελληνικό στοιχείο υπαρκτό και με ιδιόμορφο καθεστώς ως προς την αυτονομία της σε σχέση με την Ουκρανία και τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί και ισχύουν.
Σήμερα, έχει περιέλθει στην αποκλειστική σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Πρόεδρο Πούτιν, ότι δηλ. χωρίς να πέσει μία σφαίρα, χωρίς να υπάρξει εσωτερική αναταραχή και ουσιαστικά χωρίς να το καταλάβει η Δύση, η Κριμαία άλλαξε θέση και προσανατολισμό στον παγκόσμιο χάρτη.
Η σημερινή ηγεσία της Ουκρανίας έχει καταλάβει, ότι πλέον το ¨παιχνίδι¨ δεν παίζεται στις πλατείες, όπου εύκολα κάποιοι ξυλοκοπούν ή πυροβολούν κάποιους άλλους ή ο όχλος άγεται και φέρεται από τους ¨επιτήδειους¨ -ας μην ξεχνάμε τις αποκαλύψεις για την παρουσία ανθρώπων ξένων υπηρεσιών, οι οποίοι και είχαν ενεργή συμμετοχή σε όσα συνέβησαν. Το ¨παιχνίδι¨ σοβάρεψε ή ήταν εξ' αρχής σοβαρό, κάτι που δεν είχαν καταλάβει και δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Ο αντίπαλος είναι μεγάλος παίκτης στην διεθνή σκακιέρα και σαν άνθρωπος έχει δείξει στο παρελθόν δείγματα γραφής του. Αν υποθέσουμε, ότι σήμερα τελειώνει η κατάσταση στην Ουκρανία, δεν υπάρχει κάποιος να αμφισβητήσει τον πραγματικά κερδισμένο, που δεν είναι άλλος από την Ρωσία.
Γιατί χαρακτηρίζεται ¨εισβολέας¨ ο Πρόεδρος Πούτιν; Που μπορεί κάποιος να στηρίξει τον χαρακτηρισμό αυτό; Και εάν είναι, ποιος υπάρχει απέναντι να τον ... μαλώσει ή να τον σταματήσει; Μήπως έκαναν το λάθος και τοποθέτησαν την σκακιέρα στο δικό του γήπεδο και τώρα ...;
Το βασικό θέμα είναι, ότι οι Ρώσοι πολίτες μπορούν και έχουν το προνόμιο, να αισθάνονται, ότι ο Πρόεδρός τους είναι εκεί, είναι δίπλα τους και διασφαλίζοντας τα κατ' αυτούς αυτονόητα τους δίνει το μεγάλο αίσθημα της σιγουριάς και της εμπιστοσύνης. Απλά, ο λαός της Ρωσίας έχει αποκτήσει το φρόνημα που απαιτούν οι περιστάσεις και όπως πάντα, το φρόνημα αυτό εδράζεται στην παράδοση και την πίστη στις αρχές και την ιστορία.
Η σύγκριση για εμάς είναι δυσβάσταχτη, αφού απολαμβάνοντας τα «προνόμια» της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουμε και πάλι βρεθεί εκτός των πάντων. Κανένας δεν μας υπολογίζει, κανένας έστω και στοιχειωδώς δεν μας ρωτάει και κανένας δεν ασχολείται. Στο τέλος, υποθέτω, θα μας καλέσουν να συνυπογράψουμε κάτι προαποφασισμένο και αυτό για να υπάρχει τυπικά η υπογραφή μας.
Εδώ, η παράδοση, οι αξίες του Γένους και όλα τα υψηλά Πατριωτικά ιδανικά όταν τα αναφέρεις, σε καθιστούν «εθνικιστή, μαύρο πρόβατο και δακτυλοδεικτούμενο». Εδώ, πρέπει να προσκυνήσεις τα συμφέροντα, για να σου δώσουν ένα κομμάτι ψωμί και λόγο ύπαρξης. Εδώ όμως, κοιμούνται ύπνο βαθύ οι κυβερνώντες, αφού δεν εννοούν να καταλάβουν, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων έχει πίστη στις αρχές και τις παραδόσεις του Έθνους, είναι υπερήφανη για την καταγωγή της και όσα αυτή πρεσβεύει και πολύ σύντομα θα έχει την δυνατότητα να τους το αποδείξει.
Και κάτι τελευταίο, ο Πρόεδρος Πούτιν έχει άτυπη συνεργασία με Έλληνες συμβούλους ή φίλους του;
dialogoi.gr